Sunday, October 05, 2008

Μπαλόνια, θραύσματα και πώς στήνουμε το ιατρείο πολέμου

Ένα ροζ μπαλόνι κυλά στην γκριζα άσφαλτο μπροστά από το σπίτι. Φύλλα μουριάς πεσμένα στο δρόμο, πράσινα όχι κίτρινα φθινοπωρινά. Το αυτοκίνητο σήμερα κάνει λιγότερο θόρυβο, το φαγητό στο τηγάνι ψήνεται πιο αργά λες και το ηλεκτρικό ρεύμα έχει χάσει την ισχύ του. Σήμερα είναι Κυριακή 5 Οκτωβρίου, δεν έχω ιδέα ποιανού αγίου η μνήμη εορτάζεται. Η αντίληψή μου αποτελείται από σπασμένα ερεθίσματα που παλεύω με σφοδρή επιθυμία να ενώσω σε μια ολοκληρωμένη εικόνα. Κάτι εξαιρετικά δύσκολο μετά από πολύ χρόνο που άφησα «αγύμναστον» τον εαυτό μου μέσα στον κυκεώνα του πολέμου.

Κινούμενος, φυλακισμένος πες καλύτερα, τόσα χρόνια ανάμεσα σε τρια-τέσσερα γεωγραφικά σημεία, με το μυαλό να έχει μηδενικό χρόνο διάσπασης, με ερεθίσματα απελπιστικά επαναλαμβανόμενα, τώρα πια πάω να κοιτάξω λίγο πιο μακρυά στον ουρανό ή στο δάσος, να αφήσω το βλέμμα μου λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω σε ένα παράξενο ή συνηθισμένο πράγμα απλά για να το γνωρίσω καλύτερα ή απλά για να μου χαρίσω λίγο χρόνο καθαρής νοητικής και αισθητικής ανάπαυσης.... και μου είναι αδύνατο.

Χτες ήταν η πρώτη φορά της Λυδίας στο σινεμά! Όλοι μαζί πήγαμε, η πρώτη μας φορά όλοι μαζί στο σινεμά. Τα κατάφερε να κάνει μόνο μερικές βόλτες μπροστά από τα καθίσματα, αλλά έμεινε μέχρι τέλους μέσα στην αίθουσα, πράγμα που δεν περιμέναμε. Την έπιασε και λίγο ο βήχας λόγω της ίωσης των ημερών. Νομίζω πως της άρεσε! Νομίζω πως σε όλους μας άρεσε που ήμασταν όλοι μαζί. Μας λείπει αυτό.

Η ενούρηση επανήλθε τα δύο προηγούμενα βράδυα και η καλλιέργεια δυστυχώς δεν έγινε λόγω ακατάλληλου δείγματος. Περιμένουμε να βγουν τα αποτελέσματα της σημερινής καλλιέργειας για να δούμε εάν ο πρωτέας έχει υποχωρήσει ή όχι.

Ημερομηνία για μαγνητική εξακολουθούμε να μην κλείνουμε όσο ο βήχας και η καταρροή επιμένουν. Μια ίωση βολική για να καλύψει ίσως μια ενδόμυχη άρνηση...

Πριν από λίγες μέρες κάναμε και την πρώτη ομαδική (πλην Λυδίας) συνάντηση με τις ψυχολόγους που μας έχουν αναλάβει. Υπήρχε σχετική αμηχανία και από εμάς και από τα παιδιά, αλλά ήδη απο την πρώτη συνάντηση μπόρεσαν να εκφράσουν παράπονα και σκέψεις που δεν τα είχαν εκφράσει λεκτικά. Εντύπωση μου έκανε η εκπληκτικά σαφής και ολοκληρωμένη αναφορά της Ελένης στην ερώτηση «μπορείς να μας πεις τι έχει η Λυδία». Αντίστοιχη εντύπωση μου έκανε η αντίδραση του Γιώργου στα ερεθίσματα της συζήτησης με αποτέλεσμα να κατεβάσει σε λιγότερο από μια ώρα όσες περισσότερες ιδέες και σκέψεις μπορούσε για όσο περισσότερα θέματα. Περιμένουμε όλοι την επόμενη συνάντηση (ο Γιώργος είναι κάπως αρνητικός, αλλά απλώς θέλει πιστεύω λίγο παραπάνω χρόνο), είμαι σίγουρος πως θα βγουν πολλά θετικά από αυτή την προσπάθεια για όλους μας.

 

55 comments:

Dr_MAD said...

Φυσικά και θα βγουν πολλά θετικά από αυτές τις συναντήσεις! Πρέπει να ενωθείτε και πάλι, να πολεμησετε μαζί. Υπομονή σε όλους σας

Πολύ χάρηκα και με τη μικρή μας που πήγε σινεμά! Θέλω να πιστεύω πως δε νοιώθει μειονεκτικά απέναντι σε κανένα παιδί της ηλικίας της. Τα φιλιά μου και τις θετικότερες σκέψεις μου

dion said...

Όσο κι αν σου είναι δύσκολο ,πολλαπλασίασε τις στιγμές…διάσπασης. Είναι πολύτιμες, γιατί χρειάζεσαι μυαλό ξεκάθαρο και ξεκούραστο για να αντιμετωπίσεις το «μέτωπο»της κάθε μέρας. Παρακολουθώ με άπειρο θαυμασμό τον αγώνα σας. Είμαι κοντά σας.. συμπαθούσα, συμπάσχουσα και συμπολεμίστρια…

Anonymous said...

Σας σκέφτομαι, όλη την οικογένεια, και σας στέλνω την αγάπη μου.

Κ.

Anonymous said...

Πολλή αγάπη στέλνω και από δω. Η Λυδιά μας θυμίζει αυτό που ισχύει για όλους μας αλλά θέλουμε να μην το θυμώμαστε, γιατί είναι τόσο δύσκολο. Πως κάθε στιγμή είναι πολύτιμη και μοναδική, αναντικατάστατη, και φευγαλέα. Κι είμαστε όλοι ευάλωτοι πολύ. Τελικά μόνο η αγάπη έχει αξία κι ας πονάει τόσο.

Φιλιά και πάλι.

Anonymous said...

Κάθε φορά που γράφεις είναι οξυγόνο για όλους εμάς. Όσο για το σινεμά, αυτό δεν είναι η ζωή έτσι κι αλλιώς; Οι μικρές χαρές;

Κάτι άλλο. Σήμερα κάθισα και ξαναδιάβασα όλο σου το blog, από το πρώτο post μέχρι το τελευταίο. Και αν μπορείς κι εσύ Ναυτίλε ξαναδιάβασε το post σου της 24ης Σεπτεμβρίου 2007. Δες λοιπόν σε ποια κατάσταση ήταν τα πράγματα και που είναι τώρα. Εξακολουθούν να είναι δύσκολα, αλλά ήδη η Λυδία έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία.

moukelis said...

Α ωστε ετσι ε,πηγε και σινεμα η κυρια;Πολυ ωραια,ελπιζω να περασατε καλα!
Μεινετε συγκεντρωμενοι,διασπαστε μονο τη σκεψη σας,και να ειστε σιγουροι πως αν ο εχθρος επιστρεψει με την ουρα στα σκελια,θα σας βρει ενωμενους.

Anonymous said...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ.ΠΟΙΟ ΕΡΓΟ ΕΙΔΑΤΕ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ, ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ, ΝΑ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ? ΕΙΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΩΝΑ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠ' ΕΞΩ ΣΑΣ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΤΑΔΙΟ. Η ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ ΣΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ.ΣΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΤΟΥ ΑΛΙΜΟΥ (ΝΟΑ) ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΛΟΓΩ ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑΣ.ΕΛΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΗΣΥΧΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ.ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΣ.ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΗΡΕΜΙΑ, ΔΙΑΥΓΕΙΑ, ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΟΛΟΥΣ.
ΜΕ ΑΓΑΠΗ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ

Anonymous said...

Δε μπορώ να μην παρατηρήσω το πόσο καλύτερα ακούγεσαι (....διαβάζεσαι)!

Στέλνω μια φιλική καλημέρα με όλη μου την καρδιά.

Anonymous said...

Θα έρθουν και οι άλλες χαρές κάποια στιγμή, όπως ήρθε το σινεμά. Ίσως εσείς να τις ζείτε πιο πλούσια από τους υπόλοιπους με τόσην εξάσκηση στην αγάπη.

Στέλλα

euaggelia said...

Καλημέρα σε όλη την Ναυτιλοοικογένεια...

Σινεμά πήγαμε και εμείς (στο ρομποτάκι) αλλά ο Χριστόφορος μετά από τρία τέταρτα μου είπε ότι δεν του αρέσει και αποχωρήσαμε. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πράγματι χάλια! Eίδατε κάποιο άλλο έργο που μας το προτείνετε;
Χαίρομαι που η επίσκεψη στον ψυχολόγο είναι επικοδομητική. Για μένα αυτοί οι άνθρωποι που ασχολούνται με την εσωτερική μας ψυχή είναι οι πιο σημαντικοί....
Καλή εβδομάδα...

ATHENA said...

ΠΟΛΥ ΧΑΡΗΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΣΑΣ!
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ. ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣ ΤΗΣ ΛΕΝΙΩΣ.
ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΛΥΔΙΑΚΙ? ΑΠΛΩΣ ΚΑΘΕ ΤΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ, ΧΑΝΕΙ ΤΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ, ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗ ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΜΠΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?
ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΛΙΤΕΡΗ ΟΔΟΣ. ΙΣΩΣ ΟΧΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ, ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΟΡΟΙΔΕΨΕΙΣ, ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΟΤΑΝ ΛΕΕΙ "ΠΩΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΣ ΑΠ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΑ"

ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ 10 ΜΑΓΟΥΛΑΚΙΑ

nautilus said...

Αθηνά, ίσως δεν το έγραψα σωστά. Η ερώτηση ήταν από την ψυχολόγο. Η Λένια έδωσε μια άψογη και ολοκληρωμένη απάντηση που μας έδειξε ότι έχει πολύ σωστή κατανόηση της κατάστασης και των σημαντικών της παραμέτρων. Φυσικά τα αδελφάκια ξέρουν τι γίνεται, και έχουν το δικό τους ρόλο σε όλα τα στάδια που έχουμε περάσει!

ATHENA said...

ΑΑΑ! ΜΑΛΛΟΝ ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΑΚΡΕΤΑ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΝΑΥΤΙΛΕ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΠΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ, ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΟΥΦΟ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙ ΣΥΜΒΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ!

Anonymous said...

Καλησπέρα και από εμένα....

αγαπητέ Ναυτίλε τον τελευταίο καιρό είσαι αρκετά μελαγχολικός και δεν μου αρέσει...δεν μας έχεις συνηθίσει έτσι, κάθε μέρα που περνάει βγαίνετε νικητές και στους νικητές δεν αρμόζει τέτοια ψυχολογία.

Το ξέρω ότι η ζωή σας έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια, έχετε περάσει πολλά και δύσκολα....
αλλά έχετε φτιάξει μια υπέροχη δεμένη οικογένεια και έχετε μάθει μέσα από αυτήν την μάχη να απολαμβάνετε την ζωή όπως λίγοι γνωρίζουν στον κόσμο...

το ΞΑΝΑΛΕΩ και θα το ΞΑΝΑΠΩ όσες φορές ακόμη χρειαστεί ....η Λύδια η βοτσαλομάτα σας θα ΝΙΚΗΣΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

σε παρακαλώ σήκωσε ψηλά το κεφάλι ...

Ειρήνη

Anonymous said...

Εμένα στο μυαλό μου, η βόλτα στο σινεμά μου φαίνεται το ίδιο σημαντική με την επίσκεψη στην ψυχολόγο. Απίστευτες ισορροπίες κρατάτε και απίστευτες δυνάμεις έχετε... Μπράβο! Μακάρι να πάνε όλα καλύτερα!

nautilus said...

Ειρήνη, έχω πιάσει ελαφρώς πάτο, αυτό είναι εμφανές. Το παλεύω με όλα τα μέσα, "εσωτερικά" και "εξωτερικά"... Ασκώ το αναφαίρετο δικαίωμά μου να "σπάσω" :-#

ATHENA said...

ΝΑΥΤΙΛΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΠΑΣΕΙ, ΔΙΚΑΙΟΥΣΤΕ ΝΑ ΣΠΑΣΕΤΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΑΦΡΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΣΤ. ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙΣ ΚΑΝΤΗΛΙΑ ΟΠΟΤΕ ΣΟΥ΄ΡΘΕΙ (ΕΔΩ ΜΕΣΑ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ;) ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΜΕ "ΧΩΣΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΝΑΥΤΙΛΕ"

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ Η ΙΩΣΟΥΛΑ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΑΣΗ. Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΡΙΧΝΕΙ.
ΜΕΤΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΘΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙΤΕ, ΑΝ ΕΡΘΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ, Ή ΑΠΟ ΧΑΡΑ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ (ΠΟΥ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ!)

Anonymous said...

Πολύ "φθινοπωρινή" η διάθεση σου Ναυτίλε. Πιστεύω σήμερα να είσαι καλύτερα, και να είναι καλά και τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Όσον αφορά το Γιώργη το θεωρώ "φυσιολογικό" να υπάρχει άρνηση.
Την έξοδο στο σινεμά μπορώ να πω ότι τη ζηλεύω..... Έχουμε να πάμε 2-3 χρόνια, έχω χάσει το παιχνίδι σε αυτό το θέμα μιας που η μόνη που μπορεί να δει είναι η μεγάλη, ο μικρός δεν πρόκειτε να κάτσει δευτερόλεπτο... και η τσούχτρα δεν θα το καταλάβει... οπότε....
Το mail με τις φωτογραφίες από το πάρτυ το έλαβες;
Και όσον αφορά τα γεννέθλια που περιμένουμε να μας καλέσετε ήμουν αφηρημένη εκτός το ότι δεν έγραψα όνομα αντί να γράψω κανένα μήνα έγραψα εβδομάδα....
Φιλιά Χαρούλα

Anonymous said...

Ναυτίλε,

έχεις δίκιο...συγγνώμη για το προηγούμενο μήνυμα, αλλά απλά νομίζω ότι η κατάθλιψη δεν χωράει στην καθημερινότητά σας....έχετε πολλά να κάνετε ακόμη...αν νιώθεις ότι με αυτόν τον τρόπο σπας και αδειάζεις λίγο το μυαλό σου, τότε συνέχισε και εγώ μαζί σου

φιλικά,

ειρήνη

Anonymous said...

ΝΑΥΤΙΛΕ μην αφήνεις τις άσχημες σκέψεις να σε ριχνουν.Εχεις φανεί τόσο δυνατός ως τώρα!!Η προσπάθεια δε σταματά ποτέ!!
Και μην ξεχνάς ότι τώρα που έπιασες πάτο (κάτι απολυτα αναμενόμενο να συμβεί κάποια στιγμή λόγω της κατάστασης για να είμαστε ειλικρινείς)δεν έχει πιο κάτω να πας!!
Αρχίζει η άνοδος.
Σας σκέφτομαι πάντα, φιλιά πολλά,να είστε αισιόδοξοι.

neni said...

Είσαστε όλοι σας θερία και θα νικήσετε.Εγώ την έχω δεδομένη την νίκη σας και ας είσαι λιγάκι πιο μελαγχολικός αυτό τον καιρό.Η Λυδία μας δεν θα σ΄αφήσει Ναυτιλέ μου να το βάλεις κάτω.Φτάνει να την βλέπεις να χαμογελάει και όλα θα πάνε καλά,θα σου δίνει δύναμη όταν σε φωνάζει "μπαμπά" ή όταν χώνεται στην αγκαλιά σου.Είσαι βράχος Ναύτιλε και δεν θα λυγίσεις.Σε χρειάζεται και η Λυδία και όλη η οικογένεια.Τα λόγια είναι φθηνά,η αγάπη όμως η δικιά σας είναι μεγάλη.Ο πόνος σας δένει κάθε μέρα και πιο πολύ.Γερά Ναύτιλε και δυνατά.Θα νικήσετε!

Anonymous said...

ολα πανε καλα. εχεις δικαιωμα να πεσεις λιγακι αλλα ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ δικαιωμα να μεινεις εκει. εχεις τρια υπεροχα παιδια και μια γυναικα μαλαμα........... εισαι ο πιο τυχερος πατερας στο κοσμο. και φυσικα εχεις πολλους φιλους ανωνμυμους και επωνυμους που σε αγαπαμε και σε σκεφτομαστε.

αυτη τη βδομαδα θα χει καλο καιρο παρε την οικογενεια και πηγαινε σινεμα κουνιες ακομα και στη θαλασσα για παγωτο και γλυκο.
αληθεια καμια φωτο δε μας εχεις στειλει....

σας φιλω γλυκα

κελλυ

οδυσσεας said...

καλημερα κι απο μενα
εγω και αρκετο καιρο διαβαζω το blog σου χωρις μεχχρις στιγμης να αφησω καποιο σχολιο.
ναυτιλε πραγματικα με εχεις εντυπωσιασει εσυ και η οικογενεια σου με τη συνοχη που εχετε και τον τροπο που αντιμετοπιζετε αυτον τον εχθρο.
μετα απο τοσες μαχες ειναι φυσικο να υπαρχει μια κοπωση ελαφρια αλλα ευελπιστω οτι με κινησεις σαν αυτη του σινεμα θα ξεπεραστει αυτη η κοπωση και θα σας δωσει δυναμη να προταξετε και παλι τα στηθη στον εχθρο.
σας ευχομαι καλη συνεχεια και πολλα φιλακια σε ολα τα μικρα
θα τα λεμε απο εδω μεσα γιατι καθε παιδι που πολεμαει με αυτον τον εχθρο ειναι και δικο μας παιδι

Anonymous said...

Ο Λεωνίδας είχε 300 για να πολεμήσουν δίπλα του. Η Λυδία έχει 4 στο σπίτι (που κάνουν για 300...)και αμέτρητους σε όλα τα μήκη και πλάτη. Υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρει;

Unknown said...

πολύ μου άρεσε αυτό που έγραψε ο γιαννιώτης...
ο λεωνίδας με τους 300 δεν τα κατάφερε, αλλά
το λυδιάκι με τους τέσσερις θα νικήσει!
νίκη είναι η κάθε μέρα
νίκη είναι το κάθε χάδι
νίκη είναι το σινεμά
νίκη είναι η ψυχοθεραπεία
νίκη είναι η αγάπη της λένιας και του γιώργου,
νίκη είναι η αγάπη
νίκη το μυαλό σου που έχει λιγότερη ένταση,
νίκη είναι η αγάπη
νίκη
που μας τη δίνει η λυδία.

σας φιλώ.

Anonymous said...

Μια καλησπέρα και ένα "σας σκέφτομαι" πάντα, έστω κι αν αυτό δεν έχει πρακτική αξία. Όλες μου οι ευχές και καλή δύναμη...

Sophey-Franny said...

μια μικρη γευση του "πολεμου" παιρνουμε μεσα απο το μπλογκ σας... ειδικα εμεις που δεν σας γνωριζουμε... λυγιζεις και πεφτεις και σκεφτομαι εμενα στη θεση ενος γονιου που πολεμαει στο πλευρο του παιδιου του... σκεφτομαι την κουραση, σκεφτομαι τα απειρα "γιατι να συμβει σε μενα αυτο" που ειναι εντελως ρητορικα και φυσικα το ξερεις πως δεν εχουν κανενα νοημα μα δεν παυεις να τα συλλογιεσαι... σκεφτομαι την αιρετικη σκεψη "κι αν ηξερα απο τα πριν. . . θα επελεγα να εχω τουτο το παιδι?"... τυψεις για κεινο το δευτερολεπτο σκεψης και μετα δακρυα γτ η αγαπη και η λατρεια για το παιδι ειναι πανω απ' ολα.. Και τι δε θα εδινα να ειναι το παιδι μου καλα... Τη ζωη μου θα εδινα.. Τα παντα θα εδινα... Φατνταζομαι σε αυτη την παρασταση εικονικης πραγματικοτητας αναμεικτα συναισθηματα και αντιλαμβανομαι ποσο πανω απο ολα τουτα θα πρεπει να ειστε δυνατοι. Γιατι το παιδι περναει πολυ πιο δυσκολα και δεν εχετε δικαιωμα να δειχνετε λυγισμενοι.. Γιατι ειναι και τα αλλα δυο μικρα μουτρακια... Ποιος ειπε οτι οι μεγαλοι ειναι δυνατοι? Ποιος ειπε οτι τα παιδια ειναι πιο αδυναμα? ΑΠο αυτα θα βρειτε ολη τη δυναμη να πατε μπροστα... [προσωπικες σκεψεις...]

φιλια σ' ολους σας και καλη δυναμη!!

Anonymous said...

Την καλημέρα μου σας στέλνω και την αγάπη μου. Αντε να περάσει η άτιμη η ίωση!!!!

Φιλιά πολλα.

Anonymous said...

Καλημέρα,
περιμένουμε νέα από την καλλιέργεια....
Πολλά γλυκά χαμόγελα σε όλους σας!
Χ.

Meli said...

Μια ματιά στο blog σας αρκεί για να μας προσγειώσει στην πραγματικότητα και στην ουσία της ζωής. Σας ευχαριστούμε γι αυτό.
Σας αγαπούμε και χαιρόμαστε όταν χαίρεστε.

Magda said...

Καλημέρα σε όλους!!!
Τι κάνει η αγαπημένη μου Οικογένεια;; Ο Αρχιστράτηγος Λυδία;; Περιμένω να ακούσω ότι κατατρόπωσε και τον κακό Πρωτέα!!!
Μια μεγάλη αγκαλιά και στους πέντε!

Μ.Θ

Anonymous said...

sas parakoloutho kathimerina, xamogelao kai klaio mazi sas, kai elpizo kai euxomai to kalutero. min lugizeis nautile, para mono gia na ksanasikotheis, akoma pio psila, akoma pio dunata, gia xari tis ludias. ola tha pane kala, tha to deis...

Anonymous said...

Τι κάνει ο Πρωτέας; την κοπάνησε μαζί με την ιωσούλα για να κάνουμε τη μαγνητική να μας φύγει το άγχος :)

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ said...

Ναυτίλε το κείμενό σου -ειδικά τις δύο πρώτες παραγράφους- το κράτησα για να το διαβάζω και να δίνω χρώμα και ζωντάνια στις δύσκολες ώρες της ζωής μου.
Την δευτέρα μπόρεσα επιτέλους να δώσω το δείγμα για να μπω στην ομάδα των ΕΔΜ. Προσεύχομαι να είναι συμβατό και να δώσω διέξοδο σε κάποιον συνάνθρωπό μου.
Είναι το δώρο μου στην Λυδία.
Να είστε καλά και να είστε σίγουροι πως αυτές οι ασκήσεις θάρρους που μας υποβάλλεται πιάνουν τόπο.
Μας κάνουν ανθρώπους.
Την αγάπη μου.

sadwolf13 said...

ΤΟ ΑΝΑΝΤΗΡΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ...
ΑΠΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ ...
Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ ΚΑΛΕ ΦΙΛΕ ...
ΣΑΝ ΤΟΥΣ 300 ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ...
ΠΟΛΕΜΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΕΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΝΕ ... ΟΤΑΝ Η ΚΑΡΔΙΑ ΖΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ...
ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙ ΑΛΛΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ...
ΤΕΛΙΚΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ ...
ΕΛΕΙΨΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ...
ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΑΙΩΝΙΑ ΠΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ...
ΕΝΑ ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ "ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ" ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ...
ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΕΛΜΑΤΩΝΟΥΝ Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ...
ΤΩΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΤΕΡΓΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΡΟΥΦΟΥΣΕ ΣΑΝ ΒΑΜΠΙΡ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΧΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ...
ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΚΑΙ Ο ΝΤΙΝΟΣ Ο ΣΥΝΝΕΦΟΛΥΚΟΣ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ...
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ said...

καλημέρα αγωνιστή πατέρα!!

ΝΑ ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙΣ

όλα να πάνε καλά ελπίζω!!

Μια προσευχή μόνο για την Λυδία.

Anonymous said...

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ. ΣΤΗΝ ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΥΔΙΑΣ. ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ.

barel said...

Τα αδύναμα πλάσματα έρχονται σε αυτή τη γή για να ανατρέπουν τα ισχυρά Απ.Παύλος. Έτσι θα σας ανατρέψει και η Λυδία και θα βγεί νικήτρια.Κουράγιο, στο ταξίδι, στην ανηφόρα είστε μόνοι, αλλά κάτι μου λέει πως μετά απο χρόνια θα το θυμάστε και θα γελάτε. Όλα θα πάνε καλά.

Vassiliki said...

Πώς τα πάει η στρατηγός Λυδία; Μέρες τώρα περιμένω να διαβάσω νέα σας. Ελπίζω η σιωπή να οφείλεται σε ανακωχή κι όχι στη δίνη του πολέμου. Απ’ την πρώτη μέρα που σας «ανακάλυψα» τυχαία είσαστε κομμάτι της ζωής μου – της ζωής μας: της δικής μου, του άντρα και της κόρης μου. Ναυτίλε, αν όλοι οι γονείς αγαπούσαν τα παιδιά τους όχι τόσο, αλλά «έτσι» όπως εσύ τα δικά σου, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος. Σ’ ευχαριστώ για το μάθημα.

Anonymous said...

Η ΠΙΣΤΗ


Δεν έχεις πίστη, όταν τα στάχια σου
Προσμένεις να γενούν σιτάρι,
Κι απ΄ τ΄ άκαρπο δεντρί που κέντρωσες
Προσμένεις καρπερό βλαστάρι.


Πίστη έχεις όταν απ΄το χέρσωμα
Κι απ΄τα΄ αστραποκαμένα ξύλα
Προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους
Και καταπράσινα τα φύλλα.


Δεν έχεις πίστη, όταν τ΄απόβραδο
Προσμένεις να προβάλουν τ΄άστρα
Και με του πετεινού το λάλημα
Να φέξει αυγή ροδογελάστρα.


Πίστη έχεις όταν –όσο αλόγιστο
Και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει
Προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα
Κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.


Δεν έχεις πίστη όταν πιστεύοντας
Ρωτάς την κρίση και τη γνώση,
Δεν έχεις πίστη όταν την πίστη σου
Στο λογικό έχεις θεμελιώσει.


Πίστη έχεις όταν κάθε σου όνειρο
Τ΄ανάφτεις στο βωμό της τάμα,
Κι αν κάποιο τάμα σου είν΄αδύνατο,
Προσμένεις να γενεί το θαύμα.



Γ.Δροσίνης

AMB SWEET PLAY said...

Είμαστε ΕΔΩ! Μαζί σας. Να στηρίξουμε οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί...

Φιλικά
Για την AMB SWEET PLAY
Αιμιλία Γιαλιά
Ευάγγελος Μπαταγκιώνης
www.ambsweetplay.gr

Anonymous said...

Σε διαβαζω απο την αρχη... Εχω κλαψει, εχω χαμογελασει, και εχω νιωσει και τρομερη ανακουφιση οταν τα πραγματα πανε καλυτερα ή εστω μενουν στασιμα.
Ελπιζω με ολη μου την καρδια το Λυδιακι μας να βγει νικητρια (που θα βγει, ειναι σιγουρο...)
Οσο για σας, τι να πω, κουραγιο...
Προσευχομαι για το κοριτσακι μας.
Μ.Ρ.

Ιφιγένεια said...

Θα θελα πολύ να σας εβλεπα όλους στο σίνεμα !!
Είστε υπεροχοι !!!
Ναυτίλε , όταν φτάνεις πάτο ... κλεισε τα ματια για λίγο , σκέψου τα χαμόγελα της γλυκιάς σας Λυδίας , της όμορφης Λενιώς και του τρομερού Γιωργη πάρε βαθια ανάσα και ... ξεκίνα πάλι για την επιφάνεια ... Δεν είναι ευκολο , είναι όμως το ισχυρότερο όπλο που έχεις ...

Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα σε όλη την Λυδιο-οικογένεια !

butterfly said...

Μπορεί να μη σας γράφουμε συχνά, αλλά σας σκεφτόμαστε και σας αγαπούμε. Είστε στο μυαλό μας.

Να ξεκουράζεστε όσο μπορείτε. Μπράβο για το σινεμά! :)

Σας φιλούμε πολύ γλυκά

Anonymous said...

οκ, δεν έχω αφήσει ποτέ σχόλιο, όπως και πολλοί άλλοι. Είμαι συγκλονισμένη όπως οι περισσότεροι άλλοι. Τρελαίνομαι όταν βάζω τον εαυτό μου στη θέση σας! το απεύχομαι, όπως φαντάζομαι θα κάνουν όλοι οι υπόλοιποι!
Σαν εύχομαι κουράγιο, καλή δύναμη, καλή συνέχεια και το καλύτερο για το τέλος, ό,τι θα ήθελα για το δικό μου παιδί!!!!!!!!!!

Perla said...

χωρις να μου θυμωσετε θελω να σας πω κατι.

Κανετε ΕΝΑ πολυ βασικο ΛΑΘΟΣ!

Ο καρκινος και το παιδι σας δεν ειναι ειναι ΔΥΟ αντιμετωπα το ενα με το αλλο, ειναι ΕΝΑ και το αυτο.

Το παιδι εχει καρκινο, το παιδι ξερει, νοιωθει, ενστικτωδως αν θελετε οτι αυτο που εχει ειναι μερος του εαυτου του. Ειναι μερος του ειναι του, ειναι το ειναι του.

Σαν να σας λεω οτι η ανδρικη φυση σας και εσεις εισαστε δυο. Και χωρις την ανδρικη σας φυση θα εισασταν ενας πιο φιλικος ανθρωπος μια και ολοι ξερουμε οτι οι ανδρες ειναι λιγοτερο φιλικοι απο τις γυναικες, ΑΡΑ η ανδρικη τους φυση ειναι που εμποδιζει την φιλικοτητα τους!

Οπως αυτο φυσικα σας φαινετε αρλουμπα, τοσο ειναι αρλουμπα το να βλεπετε την ασθενεια και το παιδι σας σαν δυο που ΠΟΛΕΜΑΝΕ!

Οταν δυο πολεμανε και τα δυο τραυματιζονται και τα δυο μπορουν να χασουν!

Οταν χωριζετε τα δυο (το παιδι απο την αρρωστια του) ειναι σαν να λετε στο παιδι οτι δεν το αποδεχεστε οπως ειναι, οπως ειναι σαν ΕΝΑ και οχι σαν ΔΥΟ στα οποια το εχετε χωρισει!

Ετσι η ψυχολογια του παιδιου -και λιγοι ειναι αυτοι που θυμουντε οτι υπαρχει και ενα παιδι στο θεμα, ενα παιδι που εχει ψυχολογικη επορροια απο ολη αυτη την μαχη των ΔΥΟ στα οποια το εχετε χωρισει- διαμορφωνετε γυρο απο αυτην την μαχη.

Το ΕΓΩ του παιδιου μαχετε το αλλο ΕΓΩ του παιδιου που ειναι η αρρωστια του. Οταν υπαρχει μαχη υπαρχουν και λαβωμενοι.

Το ΕΓΩ του παιδιου εχει λαβωθει απο αυτη την μαχη με τον εαυτο του. Και κυριως λαβωθει απο την δικη σας νοοτροποια που δεν μπορειτε να το δειτε ως ΕΝΑ, να αποδεχθητε οτι οσο και αν δεν σας αρεσει, το παιδι και η ασθενεια του ειναι ΕΝΑ!!!

Μπορει λοιπον μια μερα να νικησετε αυτη την μαχη, να νικησετε τον καρκινο αλλα τις πληγες της λαβωμενης ψυχης του παιδιου δεν θα μπορεστε ισως να τις δειτε ποτε.

Οταν μεσα σας αποδεχθητε οτι το παιδι και η αρρωστια του ειναι ΕΝΑ, οταν αγαπησετε την αρρωστια οσο αγαπατε το παιδι και του το δειξετε αυτο οτι το δεχεστε δηλαδη ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ, ειτε με ή χωρις καρκινο, τοτε θα δειτε οτι το ιδιο τι σωμα του παιδιου (ΝΑΙ, και ο καρκινος εχει βαση ψυχοσωματικη, και μπορειτε ανετα να γελασετε αλλα δοκικμαστε αυτο που σας λεω δεν κοστιζει τιποτα αλλο απο την αλλαγη της δικης σας νοοτροποιας, και θα δειτε οτι ειναι δυνατον να θεραπευτει, ή τουλαχιστον να αντιδρασει πολυ πιο καλα και γρηγορα στις θεραπειες.

Ενα παιδι που ειναι σε πολεμο του ΕΓΩ με το ΕΓΩ του ειναι εξασθενημενο και δεν μπορει να συμμετασχει ενεργα στην θεραπεια του απο τα μεσα μαζι με τα φαρμακα απο τα εξω.

Αν μου θυμωσατε δεν με πειραζει. Δικο σας ειναι το παιδι οχι δικο μου. Εγω μπορω μονο να σας δωσω τις δικες μου εμπειριες που μπορουν να σας βοηθησουν.

Anonymous said...

Ναι ναι ναι αγκαλιάστε τον καρκίνο και θα σας αγαπήσει και αυτός και όλοι μαζί θα ζήσουμε στο στρουμφοχωριό.....

Φιλάκια στον star
Elena

ATHENA said...

ΑΓΑΠΗΤΗ ΣΤΑΡ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΟΥ, ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΩΣΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΙΔΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΕΧΕΙΣ ΣΕ ΒΑΘΟΣ, ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ (ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΒΑΣΗ)ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ...
ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ?
ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ?
ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ?
ΑΝ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ, ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΒΛΑΨΟΥΝ...
ΑΡΑ?
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΑΛΛΟ ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΑΛΛΟ ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ ΖΕΙΣ ΜΙΑ
ΧΑΡΑ, Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΕΘΕΣΑ.

Anonymous said...

Συμφωνώ απολύτως με την Αθηνά. Star, με τον αυτισμό πρέπει να μάθεις να ζεις για μια ολόκληρη ζωή, δεν μπορείς να τον αποχωριστείς ποτέ, όντως εσύ κι αυτός είστε ένα, και είσαι αξιέπαινη για το πόσα πολλά έχεις πετύχει στη ζωή σου. Όμως η περίπτωση της Λυδίας και άλλων ανθρώπων με καρκίνο είναι πολύ διαφορετική. Ο καρκίνος δε χαρίζεται σε κανέναν, δεν υποχωρεί από μόνος του και δεν πρόκειται να προσφέρει ποτέ στον πάσχοντα την υψηλή λειτουργικότητα που εσύ διαθέτεις. Οι γονείς της Λυδίας ενεργούν θαυμάσια και θαυμαστά.

Νίτσα

Anonymous said...

Hrtha kai pali shmera na sas grapsw oti sas skeftomaste panta.

Mpampa Naytile mh se pairnei apo katw.

Anonymous said...

Καλημέρα,
πως είσαστε καλέ; περιμένουμε νέα σας και από τον Πρωτέα και από την ιωσούλα και για το "ραντεβού" με το κακό μηχάνημα της μαγνητικής!!!
Ελπίζω όλα να πάνε καλά και η σιγή να είναι απλώς από το πολύ τρέξιμο για τα μαθήματα των δύο άλλων θηρίων.
Φιλιά Χαρούλα

Anonymous said...

Μας είναι απολύτως σαφές ότι η Λυδία είναι απολύτως δεκτή όπως είναι. Αν θυμάμαι καλά στα 4 γενέθλιά της ο μπαμπάς της κλείνει το ποστ λέγοντας κάτι τέτοιο: "Χρόνια πολλά Λυδία μου, δε θα άλλαζα αυτά τα 4 χρόνια με τίποτα".

Παρόλα αυτά, μας είναι επίσης απολύτως σαφές ότι ο καρκίνος πρέπει να σταλεί επειγόντως στο διάολο. Σιγά μην τον κανακέψουμε κιόλας.

Anonymous said...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ STAR ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΤΟ "MAKE LOVE NOT WAR" ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70 Η ΤΟ "ΑΝ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΕΝΑ ΜΑΓΟΥΛΟ ΓΥΡΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ" ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΜΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ.ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΩ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ? ΔΕΝ ΞΕΡΩ.
ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΟΥΜΕ... ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ. ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΑΣ, ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΙΔΗΣΗ.
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ.
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ

Nena said...

Ασφαλώς και θα βγουν πολλά, ασφαλώς και θα "ιαθούν" πολλά. Βλέπω τη σκηνή να είστε όλοι μαζί στο σινεμά και δακρύζω νιώθοντας την καρδιά σας πως φτερούγισε. Σας σκέπτομαι πάντα.

nautilus said...

star καλησπέρα, κατά βάση δεν διαφωνώ μαζί σου. Εάν δεις στον υπότιτλο του blog η τελευταία φράση λέει για μια αγκαλιά αγάπης που τα περιλαμβάνει όλα, τα ενοποιεί και τους δίνει νόημα. Αλλιώς τίποτε δεν έχει νόημα.

Το πρόβλημα βέβαια είναι οι πρακτικές συνέπειες και εκφάνσεις αυτού που γράφεις. Με το εγώ μας είμαστε διαρκώς σε πόλεμο, για παράδειγμα όταν προσπαθούμε να καταπνίξουμε τα κατώτερα ένστικτά μας (το πρωί ήθελα να πνίξω τον αντίπαλο οδηγό που μου βγήκε από στοπ, αλλά πάλεψα με τον εαυτό μου και κατάφερα να το αποφύγω). Εάν εννοείς ότι δεν πρέπει να καταπολεμήσουμε καθόλου την νόσο, αυτό με βρίσκει αντίθετο γιατί με αυτή τη λογική πολλοί από εμάς δεν θα είμασταν εδώ καθώς με την πρώτη αμυγδαλίτιδα ή με μια μολυσμένη πληγή θα είχαμε αποδημήσει μη κάνοντας τίποτε θεραπευτικό. Εάν εννοείς ότι θα έπρεπε να καταπολεμήσουμε την νόσο με άλλα μέσα και όχι με τα συμβατικά, μπορείς να δεις παλαιότερα σχετικά σχόλια και κείμενα στο blog αυτό. Συμφωνώ τέλος μαζί σου ότι όλες οι νόσοι έχουν μια ψυχοσωματική παράμετρο η οποία πάντοτε πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Το μεγάλο μέλημά μας είναι να ζει η Λυδία (και τα άλλα δύο παιδιά μας φυσικά) μέσα σε ένα περιβάλλον αποδοχής, αγάπης, στοργής. Όλες οι άλλες περίπλοκες ψυχοπνευματικές προσεγγίσεις με βρίσκουν διστακτικό.

Σε παρακαλώ ό,τι περισσότερο έχεις από την εμπειρία σου να το αναφέρεις εδώ, βοηθάει όλους μας ο διάλογος.