Τι θα γίνει εάν μετά σε ρωτήσει τι θα γίνει με τον καρκίνο που έχει στο κεφαλάκι της;
Τι καταλαβαίνεις όταν ένας εξάχρονος μαγικός δράκος απαντάει στο ερώτημα ενός δεκάχρονου ομοίου του "πώς αισθάνεσαι που η αδελφή σου έχει καρκίνο" με την φράση "φαίνεται";
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι παρατηρώντας και κατάγραφοντας κάθε δευτερόλεπτο την παραμικρή λεπτομέρεια ενός αγαπημένου σώματος και πνεύματος κινδυνεύεις να θεραπεύσεις την αδυναμία σου να παρέμβεις στο πείραμα;
Πώς καλύπτεις τον απέραντο χρόνο από τη στιγμή της απόφασης ως τη στιγμή που μαθαίνεις εάν ήταν σωστή; Τον καλύπτεις; Καλύπτεσαι;
Πού βρίσκει κανείς αέρα στον βυθό;
Πώς κάνεις τα όνειρά σου χυμό συμπυκνωμένο για να τον αραιώσεις με ίσο μέρος - από ποιο ρευστό - και να τον καταναλώσεις κάποτε στο μέλλον;
67 comments:
ΝΑΥΤΙΛΕ
ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ
ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΒΟΗΘΑΕΙ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ
Naftile, agapite mou, poli agapite mou anthrwpe pou pote den exw dei, mpenw sto blog kathe mera gia na mathw nea alla den milw...giati diskolevome na pw otidipote. Diskolevomai genika , na diavasw, na katalavw, na enoisw, na apodexthw, na fantastw... gia ton aplo logo oti exw ki egw pedi.
vlepw omws, oti ton telefteo kairo ligises file mou. Kai parolo pou...koita...ithela na pw "stin thesi sou ki egw tha ligiza" ki oute kan mou vgike giati den THELW kan na fantastw ton eafto mou stin thesi sou... Naftile mou, sikw omws... pare anasoula kai xanasikw... den exeis epilogi. An den sikwtheis twra tha skilometaniwseis mia mera ton xrono pou exases gonatistos. Kai sinexise tin kali douleia me ton psixologo, fenonte idi ta apotelesmata. Anamesa tous ki afto pou zeis teleftea...
Na tin filiseis tin Lidia, an kai den eimai thriska katholou, na tin exei panta kala o theos kai na tin voitha to dinaton perisotero efxome...
den xerw pws ta vgazeis pera ma to xristo...! Axios.
Ξέρω ότι η δύναμη μπορεί να στερέψει... Τότε πρέπει να γεμίσουμε την πηγή για να κρατήσουμε και να ζήσουμε το θησαυρό μας όσο πιο λεπτομερώς γίνεται. Για να μη χάσουμε την παραμικρή κουβέντα, κίνηση, αγκαλιά, φιλί.
Ξέρω ότι ο χρόνος κυλάει πολύ διαφορετικά για εσάς, κάτι που με κάνει να ντρέπομαι για τη σημασία που δίνω στα ασήμαντα της ζωής...
Είμαι σίγουρη ότι εκτιμάτε κάθε δευτερόλεπτο γιατί το κερδίζετε με το σπαθί σας. Δεν σας χαρίζεται. Το κερδίζετε.
Εύχομαι τις φορές που λυγίζετε, να έρχεται η καλή νεράϊδα και με μια αγκαλιά να σας γεμίζει πάλι δύναμη, κουράγιο, αισιοδοξία...
Φιλιά σε όλους σας!
Κράτα ρε φίλε, @@μώ την αγανάκτησή μου μέσα...
Κράτα γερά...
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω...
Εχεις απολυτο δικιο να χανεις το κουραγιο σου και δεν φανταζομαι κανεναν απο ολους εμας που θα μπορουσε να το κρατησει περισσοτερο.
Μπορεις να λες σε μας οτι θελεις για να τα βγαλεις απο μεσα σου και αν εστω και μια λεξη απο τις χιλιαδες που γραφονται στα comments σε κανει να χαμογελασεις τοτε σημαινει πως κατι καλο γινεται.
Γιατι δεν μπορει τοση αγαπη που σας στελνουμε να πηγαινει χαμενη.
Ειμαστε κοντα σας.
Ναυτίλε , βαδίζεται στο φως και η αντανάκλασή του φτάνει ως εμάς.
Αγάπη και τόλμη είναι το οξυγόνο που σας κρατά στον βυθό ζωντανούς.
Αγάπη για τα αγγελούδια σας και τόλμη να αντιμετωπίσεται κατάματα την πραγματικότητα.
Θέλει περίσσευμα δυνάμεων αυτό και το έχεται δείξει.
Ευχαριστώ για αυτή την προσφορά σας ,σε όλους μας.
Πιστεύω βαθιά μέσα μου πως η Λυδία θα βγει νικήτρια από αυτή την μάχη.
Γιατί έχει άξιους συμπαραστάτες στην ζωή της.
Την αγάπη μου σε όλη την οικογένεια.
Τα φιλιά μου στην υπέροχη Λυδία.
Φίλε κράτα γερά
πάρε μιαν ανάσα άλλα κράτα...
εχεις δρόμο μπροστά σου μέχρι να δεις το τιγράκι σου να σε κάνει ενα χαρούμενο χαζοπαππού...
Νίκολας Μίνα Μιχαλιος
Πατέρα της Λυδίας,
προτείνω έναν τεράστιο σάκο πυγμαχίας.
Να εντοπίσεις το πιο σταθερό και συμπαγές σημείο της στέγης του σπιτιού και να τον κρεμάσεις.
Μετά ΒΑΡΑ ΤΟΝ ΑΛΥΠΗΤΑ!!!
Καλές κι οι ψυχοθεραπείες, δε λέω, αλλά κι αυτό χρειάζεται κάπου-κάπου. (Να θυμάσαι να φοράς και τα ειδικά ΓΑΝΤΙΑ!)
Ευχές από καρδιάς
για κουράγιο και δύναμη,
Μ.
Υ. Γ. Φιλιά στη Λυδία.
Όχι, μη λυγίζετε, όχι τώρα που έχετε γίνει πρότυπο για όλους εμάς! Όταν μου συμβαίνει κάποια αναποδιά που θα με "έσκαγε'παλαιότερα, τώρα δε με αγγίζει καν, γιατί μου έχετε δείξει ποια είναι τα ουσιώδη στη ζωή.
Δεν ξέρω να σου απαντήσω σε τίποτα απ'όλα όσα ρωτάς. Δεν ξέρω αν πραγματικά έστω και μια γραμμή απ'αυτά που γράφουμε σε "βοηθά", σε κάνει να "γελάς" ή σε κάνει έστω να λες τι "μ@*&^" γράφουν αυτοί τώρα.
Όμως πιστεύω σ'Εσάς και στην Αγάπη Σας για την Λυδία. Όπως πιστεύω ότι θα γίνει καλά, όσο μπορεί.
Και κάτι ακόμα μπορεί να μην ξέρουμε το πως να πάρουμε "ανάσα" στο "βυθό μας", αλλά μην ξεχνάς ότι ακόμη και εκεί υπάρχει το οξυγόνο (Η20), με κάποιο τρόπο θα τα καταφέρεις να πάρεις "ανάσα", είμαι σίγουρη ότι θα βρεις εσύ το πως.... για το καλό όλων σας.
Φιλιά στην Οικογένεια
Χαρούλα
Τι να κάνουμε για να βοηθήσουμε;
Ο καθενας βρισκεται σ’αυτη τη γη για καποιο σκοπο. Οι πιο πολλοι απο μας δεν εχουν ανακαλυψει αυτο το σκοπο και δε θα το μαθουν ποτε. Ζωες που κυμαινονται στα προθυρα της ανυπαρξιας...
Εσεις, ομως, εχετε μια προκαθορισμενη πορεια και ενα σκοπο ξεκαθαρο σε σας και οσους βρισκονται γυρω σας. Ο ρολος σας ειναι δυσκολος, δε σας δωθηκε καμια ευκαιρια για προβες, πολλα αναπαντεχα συμβαινουν, αλλα ο σκοπος ειναι ενας, να δειξετε στον κοσμο τη δυναμη της ψυχης, τα ανεξαντλητο σθενος του νου, το μεγαλειο της ανθρωπιας. Εμεις που εχουμε εγκλωβιστει στο μικροκοσμο που περιστρεφεται γυρω απο τον εαυτο μας παιρνουμε μια γερη δωση πραγματικοτητας. Οσοι εχουν νοιωσει τον πονο σας, παιρνουν δυναμη για να προχωρησουν.
Ολοι ηρθαμε για καποιο χρονικο διαστημα και καποια στιγμη θα φυγουμε απο αυτη τη ζωη. Ποσοι ομως μπορουν να πουν οτι αφησαν το στιγμα τους, οτι δωσαν ανασες ζωης σε αλλους ανθρωπους, οτι οι ζωες τους επηρρεασαν αλλες ζωες γιατι τους βοηθησαν να δουν τον κοσμο με αλλα ματια;
Στα ματια ολων εμας εισαστε ηρωες...
Nadia
Κράτα γερά αδελφέ είναι ο Σταυρός σου. κάποτε κάποιος αγανάκτησε για τον Σταυρό που κουβαλούσε. Παρουσιάζετε άγγελος Κυρίου και του λέει έλα μαζί μου πάμε να διαλέξεις όποιον Σταυρό θέλεις . Μετά από αρκετό ψάξιμο διάλεξε τον ποιο μικρό ,όταν όμως πήγε να τον σώσει ....ήταν ασήκωτος και γυρίζοντας λέει του αγγέλλου ..καλύτερα σε αυτόν που έχω.
ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ
ΝΑΥΤΙΛΕ ΜΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ.ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΧΩ.ΑΝ ΑΥΤΟ ΣΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΑΡΕ ΟΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ.
ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΟΛΟΥΣ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ.
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ
Ναυτιλε.. ειμαι σιγουρη οτι αν ενωναμε τα χερια μας ολοι εδω.. θα γινοταν ενα χερι για να σε τραβηξει απο τον βυθο.. Τα λογια ειναι ευκολα..και φτωχα αλλα η αληθεια ειναι οτι ΠΡΕΠΕΙ να φανεις δυνατος.. να δωσεις μια κλωτσια στον πατο και να ξανανέβεις ψηλα.. γιατι σε εχουν ολοι αναγκη. Η σκέψη μου κ η προσευχη μου παντα μαζι σας. Αν υπαρχει κατι που μπορουμε να κανουμε, απλα ζητα το.. Εχετε αποκτήσει πολλούς φιλους. Καλο βραδυ. Φιλια σε ολους Γαβριελλα
ΝΑΥΤΙΛΕ ΤΙ ΝΑ ΠΩ!!ΟΣΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΤΕ.ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΣ.ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ.ΓΙΑ ΤΗ ΛΥΔΙΑ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΣΚΛΗΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.
ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΤΩΡΑ.
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΠΟΤΕ.ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΝΑΥΤΙΛΕ.ΚΡΑΤΑ ΚΑΛΕ ΜΟΥ.
Ναυτίλε μου νιώθω τόσο αδύναμη που δεν ξέρω να απαντήσω,το ξέρεις ότι δεν θα πάρεις απάντηση.Όμως ξέρεις πως είμαστε εδώ μαζί σας ,σας σκεφτόμαστε κάθε μέρα ,η προσευχή μας είναι και δική σας.Πεθυμήσαμε το μουτράκι ,πότε θα βάλεις φωτογραφία?
Πολά φιλιά στα παιδιά
Μια αγκαλιά θέλω να σας δώσω...
μια αγκαλιά που να σας χωράει όλους...
μια αγκαλιά γεμάτη απο αγάπη...
Συμπάσχουμε.
Naytile mporeis na me vriseis an thes epeidh eimai entelws apeksw kai milaw me thn aperanth agnoia tou apomakrysmenou tritou, alla tha grapsw o,ti vlepw mesa apo ena blog. O skopos ths psyxologikhs yposthrikshs tha eprepe na einai na se anevasei kai oxi na se katevasei. Apo tote pou egrapses oti ksekinate synedries se diabazw olo kai perissotero apogohteymeno. Mhpws oi synedries exoun to akrivws antitheto apotelesma apo ayto pou tha eprepe?
δεν ξερω τι να γραψω αν και σε διαβαζω αρκετο καιρο.. ασχημο πραγμα ο καρκινος, το ξερω καλα, αλλα οταν εχει να κανει με ενα παιδι..
οχι λυπηση και οχι "ολα θα πανε καλα". ενα χαμογελο και μια καλημερα και την ευχη να συνεχισετε με το ιδιο κουραγιο και την ιδια δυνατη θεληση.
μην παραιτηθεις ακομα και τις στιγμες που θα αναρωτιεσαι αν κανεις ο,τι πραγματικα μπορεις για την πριγκηπησσα σου.
Όπως και οι προλαλήσαντες αισθάνομαι αγάπη για αυτό το κοριτσάκι που δεν έχω γνωρίσει ποτέ και συμπόνια για σας τους γονείς. Tο μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσεύχομαι στον Θεό να σταθεί Γενναιόδωρος, να ρίξει το φως της Ζωής Του πάνω στη Λυδία. Θα προσεύχομαι επίσης να δίνει χρόνο και κουράγιο σε όλους σας...
Δεν είμαι καλός στα γράμματα αλλά θα σου πω κάτι, εσείς μέσα από αυτή την δύσκολη κατάσταση μας έχετε κάνει όλους ποιο πλούσιους. Δεν υπάρχει για μας κάτι που να μπορεί να εξισωθεί με το βάρος που εσείς σηκώνετε, αλλά ακριβώς επειδή εσείς τα καταφέρνετε κάνετε τα δικά μας προβλήματα να φαίνονται (και είναι) ανόητα! Ο Θεός να σας δίνει κουράγιο γιατί δύναμη έχετε!
Ναυτίλε μου το μόνο που μπορώ να πω με αφορμή το πρόσφατο πέρασμά μου ως φοιτήτρια από το Ογκολογικό τμήμα του Αγλα'ί'α Κυριακού είναι πως τα παιδιά με κάποια νόσο και κυρίως τα παιδιά με αυτήν τη νόσο ζουν πολύ διαφορετικά την κατάσταση τους από τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ που υπάρχουν γύρω τους...Γι'αυτό όταν αναρωτιέσαι τι υπάρχει μέσα στο βλέμμα ενός παιδιού που ξέρει πως είναι άρρωστο μην ξεχνάς πως το Λυδιάκι σου είναι παιδάκι και μπορεί τη μια στιγμή να κλάψει,να νευριάσει,να κλειστεί στον εαυτό της,να σου θυμώσει και 5 λεπτά αργότερα να γελάει με την ψυχή της..Ετσι είναι αυτά τα αστεράκια: μέσα από τη λάμψη και δύναμή τους παίρνουμε και εμείς.Κουράγιο..
Ωχ Θεέ μου! Δεν είναι δύσκολη η αρρώστια. Δύσκολη είναι η αναμονή, ο χρόνος που δεν μπορείς να δαμάσεις, που άλλοτε πάει πολύ γρήγορα κι άλλοτε αργά. Δύσκολες είναι οι αποφάσεις... Και ποτέ δεν είναι παντελώς σωστές και παντελώς λάθος...
Δύσκολη είναι η στιγμή με εκείνο το βλέμμα που σε κοιτά και περιμένει από εσένα να τον γλυτώσεις. Και σε κοιτά με εκείνο το παράπονο, το χωρίς δάκρυα παράπονο.
Δύσκολες είναι κι οι ερωτήσεις. Γιατί; Πως; Αν; Ακόμη πιο δύσκολο να καταλάβεις ότι δεν έχουν σημασία...
Μη σε ενοχλούν αυτά! Ξέρω ότι είναι απίθανο να βρεις το κουράγιο να μην τα σκέφτεσαι..
Οι σκέψεις κι οι προσ - ευχές μαζί σας...
λυγιζουν οι ηρωες ??? ΟΧΙ
λυγιζει Η ΛΥΔΙΑ μας??? ΟΧΙ
Ο Ρ Θ Ι Ο Σ ρε!!!!!
Συνεχιζουμε??? ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙ !!!!
Μάλιστα,
δεν γνώριζα την ύπαρξη αυτού του ιστολογίου.
..................................
....... είναι απο αυτές τις στιγμές που η καλύτερη λέξη μοιάζει απλώς με χυδαίο ήχο.
Τίποτα, δεν μπορώ να πω τιποτα.
παρά μόνο μια καλησπέρα.
Και να στείλω μια καλή σκέψη.
Αν μπορούσαμε να βοηθήσουμε σε οτιδήποτε... πειτε το μας, παρακαλώ
Κουράγιο, δύναμη και θετική σκέψη.Σας θαυμάζω για τη δύναμη της ψυχής σας!Σοφία
Αυτέ τις ερωτήσεις, αυτά τα “Τι” και “πώς”, έπρεπε να τα ρωτήσουμε εμείς σε εσένα, φίλε μου Ναυτίλε. Εσύ μπορείς να τα απαντήσεις. Τα απαντάς καθημερινά. Εγώ δεν ξέρω τίποτα, μπροστά σε αυτά που εσύ έχεις μάθει, όλα αυτά τα χρόνια, σε όλους αυτούς τους αγώνες. Μην μας ρωτάς και μην απορείς. Ανήκεις σε αυτούς που ξέρουν πολύ καλά κάθε απάντηση σε κάθε ερώτημα σου.. Εσύ και οι υπόλοιποι εκεί στην οικογένειά σου, ξέρετε όλες τις απαντήσεις. Είναι αυταπόδεικτο. Υπάρχετε. Αναπνέετε. Πολεμάτε. Απαντάτε σε πολλά τι και πώς καθημερινά….
Ο πόνος λόγια δεν έχει,η άβυσσος τέλος δεν έχει. Ανδρειοι γονεις, ηρωες γονεις! Μικρή θαρραλέα Λυδία, μπροστά, στη μάχη μπροστά. Έχετε ελπίδα, έχετε δύναμη, έχετε πίστη. Δωστε μια αγκαλια κι απο μέρους μου στη μικρη αστράτη πολεμίστρια και πείτε της πως την αγαπαει μια ακομα μαμα Μαργαρίτα.
Σεβαστέ φίλε
είσαι ο Κυβερνήτης του πλοίου που προσπαθεί να βγάλει παλληκάρι από τη θεομηνία της θαλασσοταραχής το πλήρωμα του (η σύζυγος και τα παιδιά σου) και το πλοίο του (η οικογένεια σου με την ευρεία έννοια). Όλοι "κοιτάνε" σε σένα και περιμένουν την επόμενη σου σωστή κίνηση για να διατηρήσουν την ελπίδα τους ζωντανή, μεσούσης της κακοκαιρίας, για την άλλη ημέρα που σίγουρα θα είναι μια ημέρα ηλιόλουστη και καθόλου απειλητική για το σκάφος σου. Φρόντισε αυτή την ημέρα να έχεις διατηρήσει όσα περισσότερα μπορείς αλώβητα. Το έχεις χρέος στην ηρωίδα γυναίκα σου, στα παιδιά σου (που όσο μικρά και αν είναι, πίστεψε με, παίρνουν τα μαθήματα τους) αλλά και σε όλους εμάς που παρακολουθούμε τη φοβερή σου μάχη (παίρνοντας επίσης τα μαθήματα μας. Και σε ευχαριστούμε που μας έβαλες σε αυτό το "τρυπάκι"). Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Είναι σίγουρο ότι θα έρθουν πολύ καλύτερες ημέρες για όλους σας και οι προσευχές μου περιλαμβάνουν το Λυδιάκι πρωταγωνιστή σε αυτές.
Μανώλης
Η πίστη στην αγάπη που μοιράζεστε σαν οικογένεια σας έφερε εδώ. Έχω δει οικογένειες με πολύ μικρότερα προβλήματα να σπαράσονται στο πρώτο φύσημα του βοριά. Δεν υπάρχουν άλλα μαγικά, παρά μόνο η αγάπη σας. Υπάρχει ο υπόλοιπος κόσμος και Εσείς. Βαθιά στην ψυχή μου πιστεύω ότι ανακαλύψατε το μεγαλύτερο γιατρικό που υπάρχει στον κόσμο. Αυτό το γιατρικό θα καθορίσει το δρόμο. Πιστεύω σε Εσάς και στη δύναμη του δεσμού που μοιράζεστε. Υποκλίνομαι στο μεγαλείο σας. Αγαπημένε, αγαπημένοι, έχετε ανακαλύψει το μυστικό της δημιουργίας. Εμπιστευθείτε το.
Δε ξέρω τί σημαίνουν αυτά που λες για να σου πω κάτι που να αντιστοιχεί σε δική μου βιωμένη αλήθεια. Ο Θεός για την ώρα δεν μου έδωσε αυτές τις δοκιμασίες. Νοιώθω, όμως, ότι η αγάπη σου για όλα σου τα παιδιά, για τα παιδιά, για τη ζωή θα είναι η κλωστή και ο οδηγός στα δύσκολα. Αυτή είναι η δική μου βιωμένη αλήθεια, αυτήν λέω.
Καλή σου μέρα
Στέλλα
Ναυτίλε είμαι και εγώ κάπου εκεί κοντά σου, αλλά μόνο νοερά και με κενά χρόνου.
Όμως έχω πολλά σημάδια στο ιστολόγιό μου που δεν με αφήνουν ξεχνιέμαι.
Εύχου και εσύ στον κενό χρόνο, έστω και σε λίγες στιγμές. Αυτές οι στιγμές είναι πυκνές, αλλά αραιώνουν τον ιξώδη χυμό σας...
To mono sugouro einai oti h katastash einai anupofora duskolh k periploki k gia esas,kai gia ta aderfakia ths...alla to lydiaki mas me tn dunamh p deixnei ka8e fora pistevw oti dinei k se sas ligh dunamh.K ka8e fora pou 8a eisai stenaxwrhmenos k pesmenos..fere sto nou sou thn glukia fatsoula ths mpempas sas pou gelaei me thn kardia ths k 8a to deis o ponos siiiiga siiiiiga 8a upoxorei..sugnwmh p sas kourasa...sunexiste ton agwna sas opws kserete..mhn ta bazete katw oso duskola k an einai...
Filakia
Αγαπητέ μου Ναυτίλε
Στα ερωτήματά σου δεν έχω καμιά απάντηση. Μακάρι να υπήρχαν απαντήσεις που εμείς οι απλοί θα μπορούσαμε να δώσουμε. Αλλά επέτρεψέ μου να σου εκθέσω μια απλοϊκή σκέψη μου. Περνάς δύσκολα, όσο και αν εμείς λέμε καλά λόγια, κάνουμε προσευχές σου, προσφέρουμε τη βοήθεια μας. Στα δύσκολα που αντιμετωπίζεις μην προσθέτεις δύσκολα και αναπάντητα ερωτήματα παιδαγωγικής, φιλοσοφικής, ηθικής φύσεως. Τα παιδιά βλέπουν το κόσμο με τη δική τους ματιά και στοχάζονται, αναρωτιόνται ή μας ρωτούν για ό,τι τα προβληματίζει. Μπορεί να μην ικανοποιηθούν από τις δικές μας πολύπλοκες, δυσνόητες ή τις συγκαλύπτουσες την αλήθεια απαντήσεις. Όταν τα έβρισκα δύσκολα, αντί να πω πράγματα που δεν θα καταλάβαιναν ή που θα τα μπέρδευαν, απαντούσα στα παιδιά με μια παρατεταμένη σφιχτή αγκαλιά, ένα φιλί, και ένα αισιόδοξο μήνυμα στο αυτάκι. Χαρακτήρισέ το όπως νομίζεις. Μερικές φορές ήταν αρκετό και στο παιδί και σε μένα. Σε παρακαλώ να μου επιτρέψεις μια τέτοια αγκαλιά στην ηρωική Λυδία, το Γιώργο και την Ελένη.
Πού βρίσκει κανείς αέρα στο βυθό....
Έχεις δίκιο, ό,τι και να σου πούμε εμείς, έχεις δίκιο...
Κράτα όμως, ε; Όσο μπορείς.
Καλό βράδυ
Μην σκέφτεσαι και μην αναρωτιέσαι. Το μυαλό και τα πνευμόνια είναι κακοί σύντροφοι την ώρα που βυθιζόμαστε. Χτύπα τα πόδια (σαν μικρό παιδί) και βγες στην επιφάνεια.
Φίλησέ μου το παιδί.
ναυτίλε
νομίζω πως απάντηση δίνει μόνο αυτός που θέτει τέτοιες ερωτήσεις-κραυγές.
ΕΣΥ έχεις την απάντηση σε τέτοιες ερωτήσεις.
η απάντηση είναι η αγάπη.
η απάντηση είναι η φροντίδα
η απάντηση είναι η αγάπη που αγκαλιάζει την περίσκεψη, στο κάθε φορά:
κάθε φορά δίνω ό,τι πιστεύω καλύτερο.
κλίνω τα μάτια και δίνω.
ανοίγω τα μάτια και δίνω.
ΕΝΑ ΚΑΤΙ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΗΝ ΠΥΞΙΔΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΓΑΠΗ...
δίνω
και γελάω με το 'φαίνεται' του παιδιού. είναι καταπληκτικό, που μερικές φορές, τις πιο βαθιές φορές, δεν έχουμε να εξηγήσουμε πολλά. τα παιδιά καταλαβαίνουν βαθύτερα και περσότερα.
νομίζω πως η λιονταρίνα σου, αυτό σου δείχνει.
να τη χαίρεσαι, γιατί της έχεις, της έχετε στρώσει μαγικό χαλί την αγάπη σας. και πάει παντού.
εχω λόγους να σε καταλαβαίνω, μάνα είμαι. πονάω κι εγώ.
να μου τη φιλήσεις!
Αχ παλικάρι μου, τι να σου πω... Ούτε να φανταστώ μπορώ το βάθος του βυθού σας. Αλλά μην αφήσεις/αφήσετε τη θεραπεία. Αυτός είναι ο σκοπός της, όχι να κρύψει τη σκόνη κάτω από το χαλί αλλά να τα βγάλει όλα στα φως μπας και σιγά σιγά αρχίσει να γιατρεύεται κάτι. Και πάντα πονάει πιο πολύ στην αρχή, όταν βλέπεις τον καθρέφτη...Να είστε γεροί και να ακούσετε καλά νέα σύντομα. Άλλο δε μου βγαίνει να πω, μακάρι να σας πηγαίνουν όλο και καλύτερα τα πράγματα...Μια τεράστια αγκαλιά, είστε όλοι ήρωες.
Μαρία
δεν ξέρω τι να σου πω... ειλικρινα... κράτα γερά? μη το βάζεις κατω??? δεν εχω λόγια να σου πω να σου εξηγήσω τιποτε...
σας λατρεύω σας θαυμάζω και σας ευχαριστώ για την Τιμή που μου κάνατε να σας γνωρίσω απο κοντά και μεσα απο εσας να γίνω καλύτερη.
φιλησε μου τη Ζωή σου και τα παιδιά.
Κέλλυ
Και εγώ εδώ!!
Και όμως πρέπει να βρεις τη δύναμη να σταθείς ξανά στα πόδια σου, αν όχι για σένα, τουλάχιστον για την Λυδία.. Τώρα σας έχει ανάγκη περισσότερο απο ποτέ...
Το να βρίσκεις τη δύναμη να στέκεσαι στα πόδια σου παρά τις δυσκολίες και τις πληγές σου είναι η πραγματική νίκη του πολέμου...
Το νερό περιέχει πάντα οξυγόνο, να το θυμόσαστε αυτό. Ελπίδα, δύναμη και κουράγιο σας εύχομαι!
Την περασμενη εβδομαδα, ειδα ενα ονειρο. Κρατουσα λεει απο το χερι ενα κοριτσακι, με μεγαλο χαμογελο , ντυμενο στα φουξια. Ηταν πολυ χαρουμενο, μιλουσε, επαιζε, ετρεχε. Μιλουσε πεντακαθαρα, χοροπηδουσε και ολοι ελεγαν τι αξιεπαινο που ηταν, πως ειχε βγαλει πολυ νωρις τις πανες, πως ηταν παρα πολυ εξυπνο! Κι εγω το πηγαινα βολτα και καμαρωνα!
Ξυπνησα και συνειδητοποιησα οτι αυτο το κοριτσακι στον υπνο μου ηταν η Λυδια!
Ολα καλα θα πανε! Κουραγιο!
Διαβάζω συνήθως κάμποσα post μαζεμένα. Μου έκανε εντύπωση κάποιο που δήλωνες ότι δεν μπορείς να κοιτάξεις τον ουρανό ή το δάσος.
Θα σου πω έναν στίχο του Θανάση Παπακωνσταντίνου από το τραγούδι "Τειρεσίας". <<... τρέξε να ψηλαφίσεις την πλάση ακριβέ μου,
το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς.>>
Βγες, δες τον ουρανό, επικοινώνησε με τη φύση, μοιράσου τα παράπονά σου με τα δέντρα και με το σύμπαν. Νιώσε το μεγαλείο τους. Ζήτα τους και πάρε δύναμη, ρώτα και πάρε απαντήσεις από αυτά. Μίλησε με το Θεό μέσω αυτών. Κάποιοι το λένε διαλογισμό, άλλοι το λένε προσευχή... μπορείς να το λες απλά επικοινωνία με το σύμπαν αν θες.
Και αν είσαι απογοητευμένος ή δεν πιστεύεις στη δύναμη της φύσης... αρκεί να κοιτάξεις στον καθρέφτη και να δεις πίσω από την κουρασμένη σου φιγούρα, αυτό που βλέπουμε όλοι εμείς και σε θαυμάζουμε.
Όσο και να σε έχει πονέσει το δικό σου σύμπαν Ναυτίλε, μην ξεχνάς ότι δεν είσαι στο βυθό, βρίσκεσαι εσύ και η οικογένειά σου στο επίκεντρο της αγάπης όλων μας. Για να αναπνεύσεις αρκεί να βγεις έξω να κοιτάξεις τον ουρανό και να πάρεις μια ανάσα γεμάτη ζωή...
Ναυτίλε,
εκεί, στον πάτο του πηγαδιού, σε περιμένει μια δύναμη ανέγγιχτη, έτοιμη να σου προσφέρεται όποτε έχεις ανάγκη!
Αυτή είναι η μαρτυρία πολλών ανθρώπων που έχουν βρεθεί στη θέση σου!
Μην αφήνεις την ιερή αποστολή σου: να μας ταρακουνάς, να μας ξαναβάζεις στον δρόμο των πραγματικών αξιών της ζωής!
Δε θα αφήνουμε και μεις τη δική μας: την έντονη σκέψη μας, τις προσευχές, την πεισματική σιγουριά ότι όλα τούτα τα αβάσταχτα, μια μέρα θα ανήκουν στο παρελθόν και η Ζωή, νικηφόρα, θα δώσει πλουσιοπάροχα ο, τι χρωστάει της γλυκιάς σας Λυδίας!
Σας ανοίγω μια μεγάλη αγκαλιά και σας φιλώ!!
ξέρεις εσύ τον τρόπο.
ξερεις..
(πάντα διπλα σας, πάντα στην προσευχή μου)
Αν της έλεγες οτι είναι η Ιέρεια της ψυχής μας,όπως όλα τα παιδιά του κόσμου, θα βοηθούσε;
Ναυτίλε θα το καταφέρεις και αυτό,είμαστε όλοι σίγουροι.
Η ζωή παίζει πολύ περιέργα παιχνίδια. Ακατανόητα. Άδικα. Άσχημα.
Κουράγιο και δύναμη.... Παρακολουθώ τον αγώνα σας εδώ και μήνες και θαυμάζω το σθένος σας.
Όλα καλά να πάνε. Το αξίζετε και κυρίως το αξίζει η ΛΥΔΙΑ
ερωτήματα χωρίς απάντηση από όλους εμάς...
η ζωή που γράφει μόνο ξέρει...
καλή δύναμη και καλή συνέχεια
Eisai enas kataplhktikos pateras me mia uperoxh oikogenia... tuxaia shmera eida to post sou kai diavasa ola ta upoloipa...eimai polu ligi gia na sou pw otidipote gia auto tha proseuxithw o theos na sas dwsei kouragio kai dunami na sunexisete kai euxomai me olh mou thn psuxh h Ludia na nikisei auton ton polemo!
Γεια σας,
σήμερα ανακάλυψα το Μπλογκ σας και οφείλω να ομολογήσω ότι πολύ με συγκίνησε ο αγώνας σας...
Συγχωρέστε με αλλά θα ήθελα να σας ρωτήσω αν γνωρίζετε την Ολιστική Ιατρική, εφόσον η συμβατική δεν μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά...ως συνήθως...
Δείτε λίγο και μελετήστε, όσο σας επιτρέπει ο χρόνος και μια άλλη ιατρική...την Εναλλακτική...γιατί από προσωπική μου εμπειρία κάνει κυριολεκτικά θαύματα σε παρόμοιες περιπτώσεις...
http://vegan.thisblueplanet.net/forum/index.php
Δείτε λίγο μια μαρτυρία ανάμεσα σε τόσες που υπάρχουν για τη δύναμη αυτοθεραπείας του οργανισμού:
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ
Η δραματική και συγκινητική ιστορία της Dr Ruth Heidrich μέσα από το βιβλίο της:
«Φυσική Κατάσταση Ηλικιωμένων»:
Το πρόγραμμα διατροφής και άσκησης για τη μέγιστη υγεία και μακροζωία.
Καρκίνος του μαστού. Αυτές οι δύο λέξεις, αυτή η κρύα κλινική διάγνωση, επρόκειτο να καταστρέψουν τη ζωή μου, και κατόπιν να την μετασχηματίσουν. Οι λέξεις ανακάτευαν ένα καζάνι καυτών συναισθημάτων: οργή, φόβος, μίσος. Θυμάμαι την ημέρα και τη στιγμή της επίφοβης διάγνωσης τόσο καθαρά σαν να συνέβη χθες.
Είναι το 1982 και είμαι σαράντα επτά ετών. Το μισώ όταν αισθάνομαι ότι λυπάμαι για μένα. Είμαι μια δυνατή, αυτοδύναμη γυναίκα - το αντίστοιχο ενός ταγματάρχη στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ. Έχω αναθρέψει δύο δυναμικά, έξυπνα και επιτυχή παιδιά, κατά ένα μεγάλο μέρος μόνη μου μετά την διάλυση δύο σκληρών γάμων. Έχω βγάλει το κολλέγιο και έχω κάνει διδακτορικό. "Είμαι γυναίκα, είμαι ισχυρή, ακούστε με να βρυχώμαι!" Στην καθομιλουμένη, είμαι μια γερή, δυναμική γυναίκα. Τότε γιατί φοβάμαι τόσο; Γιατί κλαίω; Το σύστημα αξιών μου, η ταυτότητά μου, ολόκληρη η άποψη μου για τον κόσμο τρέμει κάτω από την επίθεση αυτής της φοβερής αποκάλυψης. Και είμαι πραγματικά πολύ φοβισμένη. Πόσος χρόνος μου μένει;
Διεισδυτικό Καρκίνωμα Αγωγών (γάλακτος στο στήθος της γυναίκας) - ένας συγκρατημένα γρήγορος σε μεταστάση καρκίνος. Οι γιατροί το παρακολουθούσαν για τρία χρόνια από τότε που αρχικά είχα αναφέρει ένα ύποπτο γρουμπούλι στο δεξί στήθος μου. Τώρα είχε αυξηθεί στο μέγεθος μιας μπάλλας του γκολφ. Ξέρω επειδή το είδα. Είχα επιμείνει στην παρακολούθηση της χειρουργικής επέμβασης όταν αφαίρεσαν τη μεγάλη, κόκκινη, άσχημη μάζα του θανάσιμου ιστού. Αλλά επειδή ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρο το στήθος, οι χειρούργοι μου είπαν ότι έπρεπε να εκτελέσουν μια τροποποιημένη ριζική μαστεκτομή. Μόλις ανακτούσα από εκείνη την χειρουργική επέμβαση, θα έπρεπε έπειτα να αφαιρέσουν το άλλο στήθος λόγω του υψηλού κινδύνου να είναι καρκινώδες επίσης. Ακόμα χειρότερα, ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στα κόκκαλά μου και στον αριστερό πνεύμονα.
Συντετριμένη, και αισθανόμενη προδομένη από το ιατρικό σύστημα και από το σώμα μου, γράφτηκα σε μια ερευνητική μελέτη καρκίνου του μαστού που πραγματοποιείτο από τον συγγραφέα και γιατρό John McDougall, η οποία απαιτούσε να ακολουθήσω μια vegan διατροφή (ολική χορτοφαγία). Θα δοκιμάζα τα πάντα που θα βοηθούσαν να σώσω τη ζωή μου. Μίλησα στον τότε σύζυγό μου. Σκέφτηκε ότι ήμουν τρελλή να πιστεύω ότι η διατροφή είχε οποιαδήποτε σχέση με τον καρκίνο του μαστού, και θεώρησε ότι είχα περιέλθει στα χέρια ενός κομπογιανίτη.
Την περίοδο της διάγνωσής μου, είδα ένα αθλητικό γεγονός στην τηλεόραση που λεγόταν " Τρίαθλο του Σιδερένιου Άνδρα - Ironman Triathlon." Γοητεύτηκα καθώς παρακολουθούσα αυτούς τους θαυμάσιους νέους αθλητές να κάνουν 4 χιλιόμετρα κολύμπι, ακολουθούμενα αμέσως από έναν ποδηλατικό γύρο των 180 χιλιομέτρων, και έπειτα από ένα πλήρη μαραθώνιο των 42 χιλιομέτρων. "Θέλω να το κάνω αυτό," σκέφτηκα. Κατόπιν θυμήθηκα: "Μια στιγμή, κυρία μου, εσύ είσαι ασθενής με καρκίνο και είσαι σαράντα επτά χρονών - πάρα πολύ μεγάλη για να κάνεις κάτι τέτοιο; Αυτό δεν ήταν απλά μια αρνητική συζήτηση με τον εαυτό μου, ήταν η φωνή της λογικής. Στο κάτω κάτω, καμία γυναίκα της ηλικίας μου δεν είχε ακόμα προσπαθήσει το Ironman. Αλλά η ιδέα δεν έφευγε. Με τη νέα διατροφή μου, θα μπορούσα να ορκιστώ ότι αισθανόμουν ισχυρότερη, ελαφρύτερη, πιό ενεργητική, γρηγορότερη, και υγιέστερη.
Φυσικά, οι γιατροί σκέφτηκαν ότι ήμουν απολύτως παράφρων. " Θα πρέπει να ξεκουράζεστε," είπαν. "Όλη αυτή η πίεση στο σώμα σας δεν είναι καλή για αυτό. Το τρέξιμο μαραθώνιου (πολύ λιγότερο από τη κολύμβηση αντοχής και τα 180 χλμ ποδηλασία) θα πιέσουν το ανοσοποιητικό σύστημά σας. Τότε ήταν που σταμάτησα να στηρίζομαι αποκλειστικά στους γιατρούς για συμβουλές.
Πίσω σε εκείνες τις ημέρες, προτού οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν ακόμη ακούσει για τρίαθλο, υπήρχε λίγη καθοδήγηση σχετικά με το πώς να προπονηθείς για τέτοιους εξαντλητικούς αγώνες αντοχής. Έτσι απλά πήγα εκεί και κολύμπησα έως ότου δεν μπορούσα να σηκώσω τα χέρια μου, έως ότου δεν μπορούσα να κάνω άλλο πετάλι, έτρεξα έως ότου δεν μπορούσα να τρέξω άλλο ένα βήμα και σήκωσα τόσα κιλά όσα μπορούσα χωρίς να τραυματιστώ. Για να μιμηθώ τις πραγματικές συνθήκες αγώνα, έπαιρνα μέρος σε κάθε αγώνα που μπορούσα να βρώ. Εάν υπήρξαν δύο την ίδια ημέρα, τόσο το καλύτερο, επειδή αυτό θα με ανάγκαζε να αγωνιστώ όταν ήμουν κουρασμένη, μια κατάσταση που ήξερα ότι θα αντιμετώπιζα κάνοντας το Ironman. Πήρα μέρος στον αγώνα " Τρέξιμο στον ήλιο - The Run to the Sun," ένα τρέξιμο 60 χλμ μέχρι την κορυφή Haleakala, ένα ψηλό βουνό 3.000 μέτρων στο νησί Maui, στη Χαβάη. Θυμάμαι όταν έφτασα στο σημείο των 32 χλμ και κοιτώντας πίσω τον ωκεανό μακριά, κάτω, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτά τα δύο πόδια με είχαν φέρει ήδη στο αντίστοιχο ενός πλήρους μαραθωνίου, τελείως ανηφορικά. Μετά γύρισα πίσω και κοίταξα προς τη βουνοκορφή, περισσότερα από 16 χλμ πέρα. Η εσωτερική απάντησή μου ήταν ότι δεν θα μπορούσα απλά να το κάνω. Η επόμενη σκέψη μου ήταν: Άκου, κυρία μου, εάν σκέφτεσαι ότι αυτό είναι ζόρικο, τότε περίμενε μέχρι να πάρεις μέρος στο Ironman! Εκείνη η τεχνική με εξυπηρέτησε καλά στους ερχόμενους μήνες. Και καθώς αγωνιζόμουν και κέρδιζα τρόπαια πρώτης θέσης στα γεγονότα της ηλικιακής μου κλάσης μου, αυτό μου πρόσθετε στην μετά τον αγώνα ευφορική μου κατάσταση.
Είδα τον εαυτό μου να ισχυροποιείται και να αναπτύσσει μυς που δεν ήξερα ποτέ ότι είχα. Περνούσα τις εξετάσεις καρκίνου μου επίσης: Τα καυτά σημεία στα κόκκαλά μου - κάποτε μια πηγή απελπισίας επειδή έδειχναν τον καρκίνο - εξαφανίζονταν, και ο όγκος στον πνεύμονά μου έμενε στο ίδιο μέγεθος.
Η μόνη πραγματική υπενθύμιση του καρκίνου ήταν οι δύο μεταχειρουργικές, κόκκινες πληγές, οι οποίες μου είχαν αφήσει ένα στήθος που εμοίαζε με ενός προεφήβου αρσενικού. Λόγω όλης αυτής της προπόνησής μου, έπρεπε να κάνω ντουζ και να πολύ να έχω ένα κανονικό σώμα ξανά. Εδώ έρχονται οι πλαστικοί χειρούργοι, οι οποίοι μου έδωσαν μια απίστευτη επιλογή. Θα μπορούσα τώρα να επιλέξω το νέο μέγεθός μου. Θέλετε ένα "Γ" μου είπαν. Μπορούμε να το κάνουμε. Τους είπα ότι δεν θα ήμουν άπληστη - Απλά δώστε μου ότι είχα πριν, ένα συμπαθητικό, μέσο "β." Μου έδωσαν επίσης και κάτι άλλο το οποίο ποτέ δεν θεωρούσα πιθανό: στήθη που δεν θα κρεμάσουν ποτέ. Πιστεύω ότι πρέπει να βλέπετε τη θετική πλευρά της ζωής, και τώρα, στα εβδομήντα μου, μπορώ πραγματικά να εκτιμήσω αυτό το όφελος.
Σήμερα, δεν υπάρχει κανένα σημάδι του καρκίνου στο σώμα μου. Έχω συνεχίσει την vegan, χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά διατροφή μου τώρα για περισσότερο από είκοσι χρόνια, και δεν ήμουν ποτέ υγιέστερη ή σε καλύτερη φυσική κατάσταση στη ζωή μου. Μέχρι σήμερα, έχω πάρει μέρος στο Ironman Triathlon 6 φορές, συν πάνω από 100 πιό σύντομα τρίαθλα, συνολικά 67 μαραθώνιους, συν τις εκατοντάδες των πιό σύντομων αγώνων. Το 1998, στην ηλικία των 63 ετών, ανακυρήχτηκα μια από τις δέκα γυναίκες με τη καλύτερη φυσική κατάσταση στην Αμερική από το περιοδικό Living Fit (οι άλλες εννέα ήταν όλες κάτω των 35 ετών). Η οστική μου μάζα έχει αυξηθεί στις δεκαετίες των '50 μου και '60 μου, που υποτίθεται ότι είναι "αδύνατο" δεδομένου ότι στους περισσότερους ανθρώπους λέγεται ότι θα χάσουν την οστική τους μάζα ως συνέπεια της "φυσικής" διαδικασίας της γήρανσης. Η εξέταση μου της VO2max μου, που είναι το μέτρο της δυνατότητας του σώματός μου να επεξεργαστεί το οξυγόνο, είναι μια από τις υψηλότερες που έχουν ποτέ καταγραφεί στο γενικό νοσοκομείο στρατού Tripler στη Χονολουλού, Χαβάη, όπου ζω. Η πίεση αίματός μου είναι στο 90/60, το οποίο σημαίνει ότι οι αρτηρίες μου είναι πολύ ελαστικές και ουσιαστικά πολύ ανοικτές. Η χοληστερόλη μου είναι κάτω από το 150 [ 3,9 mmol/Ι]. Έχω 15 τοις εκατό λίπος σώματος, και η αιμογλοβίνη μου - η δοκιμή για το σίδηρο στο αίμα - είναι στην κορυφή των διαγραμμάτων.
Δεν μοιράζομαι αυτές τις πληροφορίες για τη φυσική κατάστασή μου για να καυχηθώ (αν και αναγνωρίζω ότι είμαι υπερήφανη γι αυτό), αλλά για να παρουσιάσω τι μπορεί να επιτευχθεί μέσω της αφοσίωσης και της πειθαρχίας.
Ίσως είμαι μια ανωμαλία με βάση τα περισσότερα ιατρικά πρότυπα. Και ίσως μια vegan διατροφή και άσκηση αντοχής δεν θα είναι μια μαγική απάντηση για τον καθένα, αλλά στέκομαι ως παράδειγμα μιας αλλαγής τρόπου ζωής που αξίζει να ερευνηθεί.
Πότε θα τελειώσει αυτό το τρομερό ταξίδι; Μήπως θα πρέπει να επιβραδύνω βαθμιαία, να αφεθώ, να περιοριστώ σε γύρους περπατήματος γύρω από μια κοινότητα συνταξιούχων; Δεν μπορώ πραγματικά να πω. Αλλά ξέρω αυτό: Είχα καρκίνο και είχε εξαπλωθεί. Μπορούσα να είχα διπλώσει τα χαρτιά μου τότε, αλλά επέλεξα τη ζωή, και σκοπεύω να ζήσω όσο μπορώ και να τρέχω τον καλό αγώνα. Ίσως μόνο μερικοί θα ακολουθήσουν την πορεία που έχω επιλέξει, αλλά εάν μοιραζόμενη την ιστορία μου βοηθήσω μερικούς ακόμα να περπατήσουν μπροστά και με το δικό τους τρόπο να αγωνιστούν για τη ζωή, θα είναι ακόμα πιό σημαντικό.
Νεκρανάσταση υγείας, θεραπεία καρδιοπάθειας, πίεσης κλπ.
Συνέντευξη με την κα Ευαγγελία Βασσάλου
Ερωτ.: Κα Βασσάλου, πέστε μας, τι ακριβώς σας συνέβη;
Απαν.: Είχα κάποτε τη συνήθη ατυχία να περάσω μια περίοδο δοκιμασίας της υγείας μου και τη σπάνια τύχη να μάθω εξαιτίας της τα μυστικά της υγείας και της ζωτικότητας. Με λίγο λόγια λοιπόν θα σας γνωστοποιήσω το Ιστορικό τη Υγείας μου. Μετά τα 60 χρόνια μου, από μεγάλη αγάπη και κλίση στη ζωγραφική πήγα στη σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης. Συγχρόνων παρακολούθησα χαρακτική και γλυπτική και τελείωσα με άριστα. Ίσως η προσπάθεια για το καλύτερο αποτέλεσμα να με κούρασε. Εν τω μεταξύ είχα αποκτήσει από άγνοια και μερικές ανθυγιεινές συνήθειες. Γεγονός είναι ότι ξαφνικά ένιωσα ότι έπαθα κάποια υπερκόπωση. Πήγα στους γιατρούς για εξετάσεις. Μου βρήκαν αλλοιώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες, ισχαιμία, διόγκωση των αρτηριών, πίεση. Άρχισα να παίρνω τα φάρμακα που μου συνέστησαν τα οποία κυριολεκτικά με τρέλαναν. Άρχισα πραγματικά να αρρωσταίνω, ενώ μέχρι να διαπιστώσουν με καρδιογραφήματα κ.λπ ότι ήμουν άρρωστη, εγώ δεν είχα κανένα ενοχλητικό σύμπτωμα. Από τη στιγμή που οι εξετάσεις έδειξαν ότι ήμουν καρδιακή κι άρχισαν να παίρνω τα φάρμακα, όχι μόνο αρρώστησα, αλλά έγινα μια ζωντανή - νεκρή. Δεν μπορούσα να βαδίσω 10 βήματα και λαχάνιαζα, δεν μπορούσα να εργαστώ. Στις αρχές με μαύρες σκέψεις υποτάχτηκα στη μοίρα μου και στις εντολές των γιατρών.
Ερωτ.: Νιώθατε όμως ότι βρίσκεστε σε αδιέξοδο και θέλατε να ξεφύγετε;
Απαν.: Ναι, και σιγά σιγά άρχισα να επαναστατώ. Μάλιστα σε ένα γιατρό που ήταν φίλος, του έλεγα "δε μου λες, εγώ ήρθα καλά και σεις με αρρωστήσατε; Θα τα κόψω τα φάρμακα"." Κόφτα, μου έλεγε, αλλά γρήγορα θα σου στείλω στεφάνι εις μνήμης…" Πάλι φοβόμουν και πάλι τα ίδια. Φάρμακα, ατονία, νύστα, κατάσταση απελπιστική. Κάποτε έμαθα για το "Κέντρο Πνευματικής και Σωματικής Αναγέννησης". Άρχισα να πηγαίνω τακτικά στις διαλέξεις του Κέντρου.
Ερωτ.: Πόσο σας επηρέασαν αυτές;
Απαν.: Πολύ. Για αυτό πήγα τελικά, να με εξετάσει ο γιατρός κ. Τηλέμαχος Ευθυμιάδης που έκανε ομιλίες στο κέντρο, ο οποίος και μου συνέστησε τα εξής: Πετάχτε τα φάρμακα. Μην τρώτε κρέας, ακολουθήστε το διαιτολόγια της φυσικής διατροφής και θα σωθείτε. Έφυγα χαρούμενη, αλλά και με κάποια ανησυχία. Να μην παίρνω τίποτε; τελικά, αποφάσισα, να ακολουθήσω τις οδηγίες του γιατρού κ. Ευθυμιάδη.
Ερωτ.: τι κάνατε δηλαδή;
Απαν.: Σταμάτησα τελείως τις ζωικές τροφές, το αλάτι. Έτρωγα πολλά φρούτα και έπινα διάφορους χυμούς από φρούτα και λαχανικά. Πολλές ωμές σαλάτες και ατμοβρασμένα λαχανικά με λάδι χτυπημένο με λεμόνι. Ξηρούς καρπούς, δημητριακά, ψωμί πλήρες πυτιρούχο και όλες τις άλλες φυσικές τροφές. Τακτικές ώρες διατροφής. Κάθε πρωί γυμναστική και ασκήσεις αναπνοής.
Ερωτ.: Όλα αυτά καλυτέρευσαν την υγεία σας;
Απαν.: Άρχισα να αισθάνομαι και να δείχνω θαυμάσια.
Ερωτ.: Πώς τα αντιμετώπιζε όλα αυτά το περιβάλλον σας;
Απαν.: οι συγγενείς μου, οι φίλοι, τα έβλεπαν μου έλεγαν: πήγαινε και στο γιατρό (εννοούσαν τον καθιερωμένο με τα φάρμακα). Όλα καλά, αλλά πάρε και κανένα φάρμακο. Εγώ τίποτα. Επέμενα στη φυσική διατροφή του κ. Ευθυμιάδη.
Ερωτ.: Κάνατε εξετάσεις, για να επιβεβαιώσετε ότι ήσασταν πράγματι καλά;
Απαν.: θα σας πω μετά τρεις μήνες είχε πέσει η πίεση και εν είχα πια ούτε ακροαστικά. Ακολούθησα άλλους δύο μήνες το υγιεινό διαιτολόγιο, δηλαδή πέντε συνολικά και μετά έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις αίματος και καρδιογράφημα. Τα αποτελέσματα ήταν καταπληκτικά. Οι εξετάσεις φυσιολογικότατες, το καρδιογράφημα βελτιωμένο κατά πολύ. Τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια που ήμουν καρδιοπαθής δεν είχα δει καμιά βελτίωση και τώρα, ύστερα από τη συστηματική δίαιτα, χωρίς ούτε μισό φάρμακο, το θαύμα έγινε. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάθε άνθρωπο που θα γνωρίσει και θα εφαρμόσει τους απλούς, θεμελιώδεις νόμους της Ζωής. Αλλά εκτός από την καρδιά, είχα και μια ελαφριά κολίτιδα και φοβόμουν να φάω λαχανικά! Τώρα τρώω συνέχεια όλων των ειδών τα χόρτα, τους ξηρούς καρπούς και είμαι θαυμάσια. Όλα τα χρωστώ στο Κέντρο πνευματικής και σωματικής Αναγέννησης και στο γιατρό κ. Ευθυμιάδη. Όλοι μας πρέπει να βοηθήσουμε να διαδοθεί ο Οικολογικός τρόπος διατροφής και διαβίωσης, για να ξαναβρούμε τα πιο πολύτιμα αγαθά, την υγεία, την ειρήνη και τη χαρά.
http://www.e-natural.gr/default/text/martyries/Basalou.asp
Φυσική, οριστική θεραπεία όγκου στη γλώσσα, ανίατης περιαρθρίτιδας, ολικού σωματικού εκζέματος, σταφυλοκοκκίασης, ψωρίασης, πολύποδα στη μήτρα κ.λπ.
Συνέντευξη με το Γιάννη Παπαδόπουλο, Πρόεδρο του Συλλόγου Φυσικής Υγιεινής Λαρίσης.
Ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος, γεννήθηκε στη Λάρισα το 1945.
Είναι υπομηχανικός και εργάζεται στο Τμήμα Αναστήλωση Μνημείων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Λάρισας. Είχε ζήσει μια ζωή μετρημένη, χωρίς υπερβολές και καταχρήσεις, αλλά η διατροφή του μέχρι τη στιγμή που αντιμετώπισε τα προβλήματα υγείας, που θα περιγράψουμε πιο κάτω, ήταν η συνηθισμένη ανθυγιεινή διατροφή. Το 1978 γνώρισε τον αείμνηστο Κύπριο φυσιοθεραπευτή κ. Σαβ. Σαββίδη σε μια διάλεξη που έδωσε, στο Εμπορικό Επιμελητήριο Λάρισας.
Έκτοτε, επικοινωνούσε μαζί του (τηλεφωνικώς και δια αλληλογραφίας), κυρίως για θέματα που είχαν σχέση με τη χρήση διαφόρων βοτάνων, όχι όμως για θέματα υγιεινής διατροφής. Ο κ. Παπαδόπουλος μας έδωσε την παρακάτω συνέντευξη:
Ερω.: Κύριε Παπαδόπουλε, γνωρίζουμε ότι, πριν από μερικά χρόνια είσαστε άρρωστος βαριά. Μπορείτε να μας πείτε πως γίνατε καλά: Απαν.: Ναι το 1984 έβγαλα ένα εξόγκωμα στη γλώσσα. Όταν το αντιλήφθηκα ήταν μικρό, σαν φακή. Οι γιατροί είπαν ότι ήταν "θήλωμα" και μου έκαναν καυτηρίαση. Μετά από αυτό το εξόγκωμα χάθηκε, αλλά μόνο για τρεις μήνες περίπου. Μετά εμφανίστηκε ξανά και μεγάλωσε περισσότερο από πριν. Έγινε μεγάλο όσο ένα φασόλι - γίγαντας, μάτωνε συνεχώς και με ενοχλούσε όχι μόνο στο φαγητό, αλλά και στην ομιλία. Επί πλέον, όπως είναι φυσικό, με είχε επηρεάσει και ψυχολογικά! Ήμουν χάλια. Οι γιατροί μου συνέστησαν εγχείρηση και βιοψία και μου έδωσαν κάποια συνταγή με φάρμακα. Εγώ όμως, δεν συνηθίζω να παίρνω φάρμακα (ούτε ασπιρίνη), κι έτσι δεν τα πήρα. Αλλά ούτε και την εγχείρηση δέχτηκα να κάνω.
Ερωτ.: Αφού λοιπόν, δεν ακούσατε τους γιατρούς και δεν κάνατε εγχείρηση, ούτε φάρμακα πήρατε, τι κάνατε για να απαλλαγείτε από αυτό το ενοχλητικό εξόγκωμα;
Απαντ.: Επικοινώνησα με τον κ. Σαββίδη και του εξέθεσα την κατάσταση. Μου ζήτησε να ακολουθήσω μια συγκεκριμένη δίαιτα, την οποία και ακολούθησα κατά γράμμα. Συνίστατο στα εξής: 1. Τις δέκα πρώτες μέρες μέχρι το μεσημέρι, δεν έτρωγα τίποτα. Το μεσημέρι έτρωγα μία ωμή σαλάτα, που περιείχε δύο- τρία είδη λαχανικών, λίγους ξηρούς καρπούς και μαύρο ψωμί. Το απόγευμα έπινα ένα ποτήρι νερό, που είχα στύψει μέσα του ένα λεμόνι και το βράδυ πάλι ωμή σαλάτα. 2. Τις επόμενες δέκα μέρες άλλαξα τη βραδινή σαλάτα με φρούτα. Δηλαδή ακολούθησα το ίδιο διαιτολόγια, με τη διαφορά ότι το βράδυ αντί για σαλάτα, έτρωγα φρούτα. 3. Ακολούθησαν τρεις μέρες μόνο με φρούτα, δύο με χυμούς και τρεις με σκέτο νερό. Από κει και πέρα η δίαιτα συνεχίστηκε με την αντίστροφη ακριβώς σειρά. Δηλαδή δύο μέρες μόνο με χυμούς, τρεις μέρες με φρούτα, ένα δεκαήμερο όπως το πρώτο και άλλο ένα όπως το δεύτερο.
Ερωτ.: Ενδιαφέροντα όλα αυτά. Πέστε μου, όμως τώρα, ποιό ήταν το αποτέλεσμα του διαιτολογίου που ακολουθήσατε: Απαν.: Στις δέκα μέρες αφότου άρχισα τη δίαιτα, το στόμα μου σταμάτησε να ματώνει. Αυτή ήταν η πρώτη καλή ένδειξη. Επειδή όμως, όπως μου είχε πει ο κ. Σαββίδης, το εξόγκωμα θα αργούσε να εξαφανιστεί, χρησιμοποίησα την όλη διαδικασία δίαιτας που περιέγραψα τέσσερις φορές, συνεχόμενες. Στο τέλος της τέταρτης φοράς, άρχισε να γίνεται αυτό ακριβώς που είχε προείπε ο κ. Σαββίδης. Έπεσε ένα κομματάκι από το θήλωμα. Αργότερα έπεσαν κι άλλα κομματάκια (σαν από παλιό σφουγγάρι που τρίβεται) και τελικά δεν έμεινε τίποτε, εκτός από ένα μικρό σημείο μεγέθους φακής, που έμεινε σαν σημάδι ή σαν ρίζα, ακριβώς στο σημείο όπου είχα κάνει την καυτηρίαση (μάλλον θα οφειλόταν στην καυτηρίαση). Από τότε έχουν περάσει περίπου 7 χρόνια και δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη γλώσσα μου.
Ερωτ.: Εξακολουθείτε την ίδια ή κάποια παρόμοια δίαιτα, ή επανήλθατε στον παλιό τρόπο διατροφής σας; Απαν.: Δεν ακολουθώ βέβαια το διαιτολόγιο που σας περιέγραψα, αλλά το κρέας ούτε που το ξαναπλησίασα, και ούτε μπαίνει πια στο σπίτι μας. Γενικά αποφεύγω όλα τα ζωικά τρόφιμα και ακολουθώ την υγιεινή διατροφή, που όλοι γνωρίζουμε. Με τη δίαιτα αυτή τώρα ζυγίζω 74 κιλά, αντί για 97 που ζύγιζα προηγουμένως (έχω ύψος 1,74 μ.). Πρέπει όμως να σας συμπληρώσω, ότι αναγκάστηκα να ακολουθήσω και μια πλήρη επταήμερη νηστεία (μόνο με νερό). Αυτό γιατί είχα πάθει μια περιαρθρίτιδα, στον αριστερό μου ωμά. Επί μια εβδομάδα είχα υψηλό πυρετό (39-40) και το χέρι μου ήταν αδύνατο να κουνηθεί, ούτε καν τα δάκτυλα. Σύμφωνα με τις συμβουλές του κ. Σαββίδη και αυτά που διάβασα σε ένα παλιό τεύχος του περιοδικού "ΥΓΕΙΑ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ", ακολούθησα την επταήμερη νηστεία. Την πέμπτη μέρα έπεσε ο πυρετός και περιορίστηκε ο πόνος. Στις 15 μέρες μπορούσα να κινώ το χέρι αρκετά καλά, και στις 25 μέρες έγινα εντελώς καλά, χωρίς να έχω καμία ενόχληση έκτοτε. Υπ' όψη ότι οι γιατροί που είχαν πει, πως η πάθηση αυτή είναι ανίατη και ότι θα έπρεπε να κάνω συνεχώς ενέσεις κορτιζόνης.
Ερωτ.: Μήπως κ. Παπαδόπουλε έχετε και κάποιες άλλες εμπειρίες από άλλα, συγγενικά μου πρόσωπα.
Θα αναφέρω τις τρεις κυριότερες από αυτές.
Η πρώτη αφορά την κόρη μου.
Πριν από 4 ½ χρόνια, όταν ήταν μόλις τριών μηνών έπαθε ολικό παιδικό έκζεμα. Όλο της το σώμα ήταν σχισμένο, κι έτρεχε ένα υγρό σαν πύο μαζί με αίμα. Ο γιατρός συνέστησε πενικιλίνη. Πήρε λίγη και για 20 μέρες, είχε φοβερή διάρροια. Επί πλέον παρά τη σχολαστική καθαριότητα, έπαθε σταφυλοκοκκίαση. Για τη θεραπεία της, χρησιμοποιήσαμε αμυγδαλόγαλο. Το φτιάχναμε με αμύγδαλα, τα μουσκεύαμε για 12 ώρες στη φυσική θερμοκρασία του νερού, αφαιρούσαμε το φλοιό και μετά τα αλέθαμε στο μπλέντερ, με την προσθήκη νερού. Το υγρό που προέκυπτε έμοιαζε σαν γάλα εξωτερικά, αλλά περιείχε και όλα τα συστατικά (να μην πω και περισσότερα), του πραγματικού γάλακτος. Έτσι κοντά στο φυσικό θηλασμό (η γυναίκα μου τη θήλαζε μέχρι που έγινε 3 ½ χρόνων) έπινε και το αμυγδαλόγαλο και αργότερα λίγη μανταρινάδα. Άρχισε την υγιεινή θεραπεία σε ηλικία 5-6 μηνών, ενώ επιπλέον αλείφαμε το σώμα της με πρόπολη (από τα μελίσσια)λ, καθώς και με κρεμμυδόνερο, εναλλάξ κάθε 2-3 ώρες. Το έκζεμα όμως ήταν επίμονο. Υποχώρησε μό0νο του. μετά από 5 ή 6 μήνες επιδεινώθηκε πάλι, ξαναϋποχώρησε, και πάλι εμφανίστηκε σε μερικά σημεία μόνο, αυτή τη φορά, μέχρι που στο τέλος εξαφανίστηκε εντελώς και οριστικά, χωρίς να αφήσει σημάδια.
Έρχομαι τώρα στη δεύτερη περίπτωση.
Έχω δυο γιους (20 και 16 χρόνων). Ο δεύτερος έπαθε πριν από ένα χρόνο ψωρίαση, που είχε απλωθεί σε όλο του το σώμα. Θεραπεύτηκε μέσα σε ένα μήνα, με τον ίδιο τρόπο (πρόπολη και κρεμμυδόνερο) και επί πλέον με πράσινο νερό από σιταρόχορτο, σύμφωνα με οδηγίες της βιοχημικού κ. Ζωής Σουρμελή και του βιβλίου "Γίνει γιατρός του εαυτού σου", της κ. Γουίκμορ.
Τέλος, η τρίτη περίπτωση αφορά τη γυναίκα μου, που στα 38 της χρόνια, της εμφανίστηκε πολύποδας στη μήτρα (εξακριβωμένο από το Κέντρο Προγραμματισμού Λάρισας, όπου γίνεται το τεστ Παπανικολάου). Θεραπεύτηκε με δίαιτα μεγάλης διάρκειας και επανειλημμένες πλύσεις του κόλπου, με χαμομήλι και κρεμμυδόνερο. Ερωτ.: Από όσα μας λέτε, αποδεικνύεται ότι όλα τα μέλη της οικογένειάς σας, έχετε και από μια μεγάλη εμπειρία, σοβαρής αρρώστιας και φυσικού τρόπου θεραπείας: Απαν.: ίσως έτσι έπρεπε να γίνει. Το κακό είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε, αλλά το καλό ότι πιστέψαμε όλοι στην υγιεινή ζωής και στο φυσικό τρόπο θεραπείας, και όλοι από κοινού προσπαθούμε τώρα να διαδώσουμε αυτό τον τρόπο και στους άλλους, ιδρύοντας το σύλλογο φυσικής υγιεινής στο νομό Λαρίσης. Ερωτ.: Κλείνοντας την τόσο διαφωτιστική συνέντευξη, θα θέλατε ίσως, να συστήσετε κάτι στους αναγνώστες μας και στον κόσμο ολόκληρο; Απαν.: Θα ήθελα να συστήσω σε όλους να είναι εγκρατείς. Να μην πίνουν, να μην καπνίζουν, να μη χρησιμοποιούν φάρμακα χημικώς παρασκευασμένα. Να ζουν κοντά στη φύση και το Θεό.. Και να μην απελπίζονται εύκολα. Εγώ, όπως σας είπα, όταν που πρωτοεμφανίστηκε το πρόβλημα που σας περιέγραψα, ήμουν αρχικά χάλια από άποψη ψυχολογίας. Μετά όμως, έγινα αισιόδοξος, γιατί γνώρισα την αλήθεια και είπα "θα νικήσω".
Και νίκησα.
Συστήνω σε όλους τους αναγνώστες να διαβάσουν το περιοδικό "ΥΓΕΙΑ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ" και να το εφαρμόσουν.
Επίσης θεωρώ ότι είναι απαραίτητα σε κάθε άνθρωπο και τα βιβλία του γιατρού Τηλέμαχου Ευθυμιάδη "ΜΕΓΑΣ ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΙΤΗΣ",
της κ. Γουίκμορ "ΚΑΙ ΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ"" και τα βιβλία του Σάββα Σαββίδη "ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ" και "ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ, ΥΓΙΕΙΝΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ".
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Παπαδόπουλο, για τις πληροφορίες και επίσης τον συγχαίρουμε για την ίδρυση του συλλόγου φυσικής υγιεινής.
http://www.e-natural.gr/default/text/martyries/Papadopoulos.asp
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΥΓΕΙΑΣ - ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
Συνέντευξη με τον πρόεδρο του Συλλόγου Φυσικής Υγιεινής Σερρών, Σπύρο Καφαλίδη
Δεν μπορούμε να φανταστούμε έναν Θεό, που θα ήθελε ο άνθρωπος να πονάει και να πεθαίνει υποφέροντας. Τα βάσανα μας, συνήθως τα προκαλούμε εμείς οι ίδιοι εξ αίτίας της παραβίασης των φυσικών και ηθικών νόμων του θεού. Η γνώση και η θέληση σώζουν. Και αν η θέληση οδηγεί στη σωτηρία γιατί δεν τη χρησιμοποιούμε για να σωθούμε; Ο Σπύρος Καφαλίδης δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να χρησιμοποιήσει τη θέληση και να απομακρύνει τις μικρές απολαύσεις, που φέρνουν μεγάλες λύπες. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας μιλήσει για τα πολύ ενδιαφέροντα αυτά θέματα. Ερωτ.: Κύριε Καφαλίδη, πώς έγινε η γνωριμία σας με την Φυσική Υγιεινή;
Απαν.: Μέχρι το 1996 ζύγιζα 120 κιλά, προικισμένος με τα συνήθη δώρα της παχυσαρκίας, την ακινησία, τους συνεχείς ιδρώτες, τους ρευματικούς πόνους στα γόνατα και σε άλλα σημεία του σώματος και τη καρδιοπάθεια που έκαναν η ζωή μου σωστή κόλαση. Και ενώ βρισκόμουν σε αυτή την απελπιστική κατάσταση μία καλή και αγαθή τύχη, έριξε στα χέρια μου πριν από 30 χρόνια περίπου, το πρώτο φυσιοθεραπευτικό σύγγραμμα του Ηλία Πέτρου, που άλλαξε τη ζωή. Θυμάμαι, πως είχα φέρει στο σπίτι όπως συνήθως, κρέας μπριζόλες. Την ίδια μέρα κάποιος φίλος μου, μου έδωσε το βιβλίο και από τις πρώτες σελίδες, ένιωσα το έγκλημα της πολυφαγίας και τους κινδύνους της παχυσαρκίας. Ενθουσιάστηκα, πέταξα αμέσως το τηγάνι μαζί με τις μπριζόλες και από τότε απαλλάχτηκα εγώ από την κόλαση της παχυσαρκίας και τα ζώα από μένα. Τον πρώτο μήνα έχασα 15 κιλά και σε τρεις μήνες 50 κιλά. Είχα φτάσει δηλαδή στα 70 κιλά. Τόσα είμαι και τώρα και νιώθω υγιέστατος.
Ερωτ.: Εκτός από το κρέας, τι άλλο βγάλατε από τη διατροφή σας;
Απαν.: Τα ψάρια, τα ποτά που τα λάτρευα, την άσπρη ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι με τα προϊόντα τους, το αλάτι, τις κονσέρβες, τα τηγανητά. Προτιμώ από τότε τα φρέσκα και ξηρά φρούτα, τα λαχανικά, τους ξηρούς καρπούς και όλες τις άλλες φυσικές τροφές.
Ερωτ.: Πώς συμπληρώσατε τις γνώσεις σας σχετικά με τη Φυσική Υγιεινή;
Απαν.: φρόντισα στο μεταξύ και προμηθεύτηκα όλα τα Ελληνικά Φυσιοθεραπευτικά συγγράμματα και το ευεργετικό περιοδικό "Φυσική Υγιεινή", του Κύπριου φυσιοθεραπευτή Σ. Σαββίδη, το μόνο σχετικό τότε με θέματα υγείας και τα τελευταία περιοδικά "ΕΥΤΥΧΙΑ" και "ΥΓΕΙΑ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ". Η πίστη μου σε μια αφάρμακη ιατρική και σε ένα νέο τρόπο ζωής, μεγάλωνε συνεχώς.
Ερωτ.: εκτός από το πρόβλημα της παχυσαρκίας και τα άλλα προβλήματα υγείας που είχατε και τα ξεπεράσατε τόσο εύκολα, τι άλλο ενίσχυσε στην πράξη την εμπιστοσύνη σας, στη Φυσική Υγιεινή; Απαν.: οι αμέτρητες φυσικές θεραπείες σοβαρότάτων ασθενειών, γνωστών και φίλων και κυρίως των μελών της οικογένειάς μου.
- Θα σας παρακαλούσαμε να μας περιγράψετε εν συντομία, αυτές τις θεραπείες και τις εμπειρίες που βιώσατε.
- Θα ξεκινήσω από την πιο πρόσφατη αρρώστια, της νύφης μου (γυναίκας του γιου μου), η οποία
ένα πρωϊνό, άρχισε να έχει πόνους στη μήτρα. Την πήγαμε στο νοσοκομείο, όπου μετά από εξετάσεις διαπιστώθηκε όγκος. Οι γιατροί συνέστησαν να γίνει αμέσως εγχείρηση. Πήγα στο νοσοκομείο και ρώτησα τη νύφη μου και το γιο μου αν ήθελαν να αποφύγουν την εγχείρηση, και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με τη φυσική θεραπευτική. Δέχτηκαν. Υπέγραψε και βγήκε από το νοσοκομείο. Αρχίσαμε τη θεραπεία με απόλυτη νηστεία (δέκα πέντε μέρες). Λίγες μέρες αργότερα πήγα σε ένα σεμινάριο στην Αθήνα, που είχε διοργανώσει ο γιατρός κ. Γιάγκος Καράβης και που κύριος ομιλητής ήταν ο Ρώσος καθηγητής της ιατρικής Γιούρι Νικολάγιεφ, ο οποίος συνιστούσε για την πρόληψη και τη θεραπεία των ασθενειών, τη νηστεία και την υγιεινή διαβίωση και μου ενίσχυσε την πίστη στις θαυματουργές δυνατότητες της φυσιοθεραπείας. Κατόπιν κάναμε ένα υπερηχογράφημα, που αποκάλυψε όγκο μέγεθος πορτοκαλιού, ενώ η νηστεία είχε ήδη αρχίσει (δηλαδή μπορεί να ήταν και μεγαλύτερος πριν την έναρξή της). Μετά τις 15 μέρες νηστεία, συνεχίσαμε με μονοδίαιτες από σταφύλια και μήλα. Σε 40 μέρες, αφού προηγουμένως η νύφη μου είχε παρουσιάσει και αιματουρία, άρχισε να διαλύεται ο όγκος (έπεσε το πρώτο κομμάτι). Ακολούθησε μια περίοδος υψηλού πυρετού και μετά έπεσε και ένα άλλο μεγάλο κομμάτι. Κάναμε επανειλημμένα υπερηχογραφήματα, που έδειχναν τον όγκο όλο και μικρότερο. Τελικά, ο όγκος εξαφανίστηκε εντελώς. Συνεχίζω για τις φυσικές θεραπείες, με την περίπτωση του γιου μου. Όταν ήταν 19 χρόνων του παρουσιάστηκε ένας μεγάλος όγκος (σαν πορτοκάλι), μεταξύ νεφρού και κύστης. Οι γιατροί, ήθελαν να του κάνουν εγχείρηση. Εγώ δεν θέλησα. Πήγα στον φυσιοθεραπευτή Δημ. Χρόνη. Ξεκινήσαμε με νηστεία που έφτασε συνολικά τις 33 ημέρες, σε δύο περιόδους, 15 ημερών η πρώτη και 18 η δεύτερη. Στο ενδιάμεσο διάστημα, τρεφόταν μόνο με χυμούς από σταφύλια. Στη συνέχεια, ακολούθησε κανονική υγιεινή διατροφή. Σε πέντε - έξη μήνες είχε γίνει εντελώς καλά. Ο όγκος είχε εξαφανιστεί. Όταν πήγε στρατιώτης ανέφερε το πρόβλημα αυτό. Τον εξέτασαν και δεν του βρήκαν τίποτε. Ούτε που τον πίστεψαν. Υπηρέτησε κανονικά. Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που του παρουσιάστηκε αυτός ο όγκος, και δεν έχει κανένα πρόβλημα. Θέλετε κι άλλες θεραπείες;
- Κύριε Κεφαλίδη όλα αυτά που μας περιγράφετε, θα φαίνονται απίστευτα σε πολλούς αναγνώστες
μας, για μας όμως δεν είναι, γιατί επιβεβαιώνουν τη μεγάλη αλήθεια, ότι η φύση όταν της δώσουμε τη ευκαιρία, θαυματουργεί. Για συνεχίστε όμως σας παρακαλούμε, την περιγραφή των θεραπειών.
Θα συνεχίσω με τη θεραπεία της γυναίκας μου. Η γυναίκα μου είχε ένα μικρό όγκο, κατά σύμπτωση στο ίδιο σημείο με το γιο μου, μεταξύ νεφρού και κύστης, καθώς και ουρολοίμωξη. Έκανε πολλές μικρές νηστείες, σε διάστημα ενός χρόνου. Ανάμεσα σε αυτές τις ολιγοήμερες νηστείες, έτρωγε πολλά φρούτα και λαχανικά. Απέφευγε εντελώς ό,τι κι εγώ, δηλαδή τα ζωϊκά προϊόντα, το αλάτι, την ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι με τα προϊόντα του, τηγανιτά, κονσέρβες, βιομηχανοποιημένα τρόφιμα. Στο τέλος του χρόνου, εκεί όπου πρώτα ψαχούλευε τον όγκο με τα δάκτυλά της, δεν υπήρχε τίποτα. Δεν υπήρχε πια και θέμα ουρολοίμωξης. Όγκο επίσης στην κύστη, είχε και κάποιος άλλος γνωστός μας. Το όνομά του Τασιτσαλίδης Κων/νος. Ήταν 80 χρονών. Με νηστεία και καρποφυτοφαγική δίαιτα, έγινε καλά. Πέθανε αφού πέρασε την ηλικία των 90 ετών. Κάποιος γεροδεμένος νέος είχε πολύ ουρικό οξύ. Θα του έκοβαν το πόδι. Με φρουτοθεραπείες βρήκε την υγεία του και η υγεία βρήκε ένα πιστό φίλο! Ένας άλλος που είχε πρόβλημα καρδιάς, έγινε τελείως καλά. Ο ίδιος αυτός ο τέως άρρωστος, έγινε κατόπιν και ορειβάτης. Υπάρχουν και άλλοι πολλοί. Έχω χάσει τον αριθμό. Αρχίζοντας από σκωληκοειδίτιδα, αμυγδαλές και καταλήγοντας στους όγκους, είδα τις αρρώστιες να υποχωρούν μπροστά στη φυσική θεραπεία απλά και ανώδυνα και έμεινα κατάπληκτος κάνοντας τη σύγκριση με τον γεμάτο κινδύνους, οδύνες και αγωνίες τρόπο, που χρησιμοποιεί η επίσημη ιατρική. Ο οργανισμός είναι ένα θαύμα, ένας τέλειος μηχανισμός, προσεγμένος μέχρι τις τελευταίες λεπτομέρειες και έχει τις δυνατότητες να αμυνθεί, σε περίπτωση κινδύνου. Και σε όποιον υποστηρίζει:"Δεν μπορεί, αφού ο άνθρωπος πεθαίνει από αρρώστιες", θέλω να πω, απλώς αυτό συμβαίνει γιατί πάμε κόντρα στη φύση. Η συνεργασία με τη φύση πραγματικά σώζει.
Ερωτ.: αυτό το απλό και σωτήριο συμπέρασμα, προσπαθήσατε μήπως, να το μεταδώσετε και στον πολύ κόσμο;
Απαν.: Ναι, μαζί με άλλους πρώην ασθενείς δημιουργήσαμε στις Σέρρες, ένα σύλλογο Φυσικής Υγιεινής με σκοπό να διαδώσει αυτές τις ανθρωποσωτήριες γνώσεις. Ο σύλλογος διαθέτει γραφείο και βιβλιοθήκη, ανοιχτή σε όλους. Επίσης όποιος μας χρειάζεται, τρέχουμε αμέσως. Θέλει πληροφορίες; Θέλει ενημέρωση; Κάνουμε ό,τι μπορούμε. Αν δεν σκοντάφταμε στο οικονομικό θα κάναμε πολλά, αλλά δεν πειράζει. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Ο αγώνας για το καλό, δίνει νόημα και αξία στη ζωή μας.
Ερωτ.: Εδώ και μερικά χρόνια έχετε αφήσει τη δουλειά σας και ασχολείσθε με τη γη. Νομίζετε πως μπορούν να το κάνουν αυτό εύκολα κι άλλοι;
Απαν.: Βέβαια. Εγώ καλλιεργώ 1 ½ στρέμμα. Έχω δένδρα και κηπευτικά. Δεν χρησιμοποιώ φυτοφάρμακα. Ό,τι βγάζω επαρκεί για 10 οικογένειες.
Ερωτ.: Γνωρίζατε από καλλιέργειες;
Απαν.: Όχι, αλλά έμαθα. Δεν είναι δύσκολο να καλλιεργεί κανείς φυσικά. Υπάρχουν βέβαια ένα σωρό πράγματα, που μαθαίνεις σιγά-σιγά. Αρκεί να θέλεις να μάθεις. Ρώτησα άλλους καλλιεργητές, άνοιξα και αρκετά βιβλία σχετικά με την καλλιέργεια. Δεν εφάρμοσα αυτά που λένε για ραντίσματα, λιπάσματα κ.λπ., αλλά ενημερώθηκα και από τα βιβλία των Δ. Χρόνη και Γ. Πανάγου, που αναφέρονται στη βιολογική καλλιέργεια. Διάβασα από αυτά μερικές μεθόδους για να βοηθώ φυσικά, τα φυτά και τα δένδρα μου. Θέλω όσο το δυνατόν, να καλύπτω τις ανάγκες μου για τροφή, με ό,τι παράγω ή ό,τι εγγυημένο μπορώ να πάρω από γνωστούς, που καλλιεργούν με τον ίδιο τρόπο. Γιατί καταντήσαμε να τρώμε δηλητήρια, προϊόντα άγευστα και αφύσικα μεγαλωμένα. Λένε ότι δεν γίνεται τίποτε χωρίς χημικά. Πως γινόταν κάποτε; Αλλά θέλουμε το μεγάλο κέρδος και την ευκολία. Η προετοιμασία φυσικού λιπάσματος από χόρτα κ.λπ. απαιτεί βέβαια κάποιο κόπο. Ενώ, βάζεις λίγο χημικό στη ρίζα του φυτού και τελειώνουν τα προβλήματα. Μόνο που στην ουσία τότε αρχίζουν, γιατί βάζεις τα δηλητήρια και τις αρρώστιες στη ρίζα της ζωής. Το δικό μου μικρό κτήμα είναι πάνω στο βουνό. Περισσότερο άμμος, παρά χώμα. Όλοι μου έλεγαν "είναι άγονο δεν θα γίνει τίποτε". Για το πρώτο συμφωνούσα, για το δεύτερο όχι. Και δικαιώθηκα. Το κτήμα έγινε η γη της Επαγγελίας. Όλα παράγονται άφθονα και γευστικά. Στο μικρό αυτό κήπο της Εδέμ, νιώθω ευτυχισμένος. Νιώθω δημιουργός. "Ό,τι αγαπάς και πιστεύεις, το πετυχαίνεις". Πολλές φορές κάθομαι σε μία άκρη του περιβολιού μου και συλλογίζομαι. "Τι είναι αυτό που χάλασε τη ζωή, που τη μείωσε;" Γιατί οι άνθρωποι δεν ευχαριστιούνται με τίποτε, μιλούν όλοι για άγχος και δεν χαμογελούν εύκολα πια; Και καθώς τα μάτια μου αγκαλιάζουν τον κήπο που απλώνεται μπροστά μου, δίνω πάντα την ίδια απάντηση. Έχουν χάσει τη φυσικότητα και την απλότητα, έχασαν την επαφή με τη γη, τον αέρα, τον ήλιο. Δίνουν πια πολύ μικρή σημασία στη φύση. Και νιώθω γεμάτος ευγνωμοσύνη για αυτό το μικρό κομμάτι γης, που δίνει σε εμένα την ευκαιρία μιας στενής επαφής με τη φύση. Τα τόσα αγαθά του περιβολιού μου, το κάνουν να φαντάζει στα μάτια μου πολύ μεγάλο, μα σαν σκεφτώ τόσους ανθρώπους που τρέφονται, αναπνέουν και ζουν αφύσικα, σαν συλλογιστώ ότι το περιβολάκι μου επαρκεί μόνο για λίγους, τότε μου φαίνεται τόσα δα μικρό!… Όμως όταν η σκέψη αυτή μου φέρει στεναχώρια, κάνω μια άλλη και παρηγοριέμαι. "Δεν μπορείς να δώσεις τα αγαθά του κήπου σου στους πολλούς", μπορείς όμως να δώσει την σωτήρια πληροφορία της φυσικής ζωής σε αρκετούς. Ερωτ.: Κύριε Καφαλίδη, 16 χρόνια ακολουθείτε πιστά τις υγιεινές ιδέες. Δεν ταλαντευτήκατε ποτέ: Απαν.: Μόνο προς το καλύτερο, προς το υγιεινότερο.
Ερωτ.: Θα έτυχε να βρεθείτε πολλές φορές μαζί με άλλους που έτρωγαν, όπως εσείς κάποτε Δεν σας βασάνισε καμιά επιθυμία;
Απαν.: Ναι, με βασάνιζε έντονα η επιθυμία να τους φωνάξω: "Μακριά από όλα ατά τα ανθυγιεινά που σκοτώνουν τη ζωή. Μόνο βάσανα θα σας φέρουν".
Ερωτ.: Κύριε Καφαλίδη, αξίζει τόσο πολύ τον κόπο, να αποφασίσει κανείς να ζει υγιεινά, όχι μόνο όταν έχει άμεση ανάγκη, δηλαδή όταν είναι άρρωστος, αλλά και τον υπόλοιπο χρόνο;
Απαν.: Ναι, γιατί η υγιεινή Ζωή μας προσφέρει πάντα ηρεμία, διαρκή νεότητα, ευτυχία και επιβάλλεται να ζούμε πάντα υγιεινά. Όποιος όμως δεν έχασε την υγεία του ή δεν την είχε ποτέ για να ξέρει τι είναι η υγεία, αυτή η αλλαγή διατροφής του φαίνεται μια περιττή αλλαγή και όχι αναγκαία. Θα ήθελα παίρνοντας αφορμή από το προσωπικό μου παράδειγμα, να πω ότι: Είναι τελικά κάτι πολύ περισσότερο από μια αλλαγή διατροφής. Είναι αλλαγή τρόπου ζωής. Κα ακόμη περισσότερο. Αλλαγή σκέψης, διάθεσης, συμπεριφοράς. Αισθάνεσαι να σε πλημμυρίζει η ζωή. Είσαι ανάλαφρος, γεμάτος χαρούμενη διάθεση. Απαλλαγμένος από περιττούς φόβους ανησυχίες αγωνίες. Κάθε λύπη περνάει γρήγορα. Υπάρχει ένα γερό νευρικό σύστημα, για να αντιμετωπίσει κάθε καταστροφή. Και το κυριότερο, ξέρεις να απολαμβάνεις χαρές, που ξεχάσει. Τον ήλιο, τον καθαρό αέρα, το φως, τον περίπατο, την απλότητα, την εγκαρδιότητα. Όταν ζει λιτά, είναι δύσκολο να είσαι άπληστος και υπεροπτικός. Όταν σέβεσαι ένα ζώο και δεν το τρως, όταν μπορείς να είσαι φίλος και να συνυπάρχεις μαζί του, πως μπορεί να μη σέβεσαι το συνάνθρωπό σου και να μην επιδιώκεις καλές σχέσεις μαζί του; και ακόμη περισσότερο, πώς μπορείς να τον καταστρέψεις όταν μάθε να σέβεσαι τη ζωή; Όταν ζούμε φυσικά, η αρμονία με τον εαυτό μας και τους άλλους είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Μόνο με αυτό τον τρόπο, θα σταματήσουμε τον πόλεμο με τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους.
Ευχαριστούμε θερμά τον Σπύρο Καφαλίδη, για τις πολύτιμες γνώσεις και πληροφορίες που μας έδωσε με την παραπάνω συνέντευξή του.
Για περισσότερες πληροφορίες - διευκρινίσεις: Σύλλογος Φυσικής Υγιεινής Σερρών
http://www.e-natural.gr/default/text/martyries/Kafalidis.asp
Αγγελίνα μήπως το να στείλεις ένα e-mail θα ήταν πιο βολικό; Λέω εγώ τώρα...
Ναυτίλε εγώ πιστεύω ότι έχεις το δικαίωμα να πέσεις ψυχολογικά άλλώστε ένας άνθρωπος είσαι και εσύ. Παρολαυτά πιστεύω ότι τα παιδιά αντιμετωπίζουν διαφορετικά τις καταστάσεις της ζωής. Μπορεί ένας από τους κυριότερους λόγους που τα αποκαλούμε παιδιά να είναι επειδή είναι μικρά ανθρωπάκια με ανολοκλήρωτη προσωπικότητα. Εγώ όμως πιστεύω ότι κατά κάποιο τρόπο τα παιδιά τα ξέρουν και τα καταλαβαίνουν όλα απλά τα αντιμετωπίζουν αλλιώς. Για μένα γι'αυτό θα έπρεπε να τα αποκαλούμε παιδιά. Για τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης. Ακόμα θυμάμαι πως ένιωθα σαν παιδί, τώρα για τον ένα ή τον άλλο λόγο τίποτα δεν είναι όπως τότε. ΤΙΠΟΤΑ! Εσύ τρελαίνεσαι και απελπίζεσαι...η Λυδία όχι. Το πιο ασήμαντο μπορεί να κάνει ένα παιδάκι να σπαραξεί στο κλάμα και για το πιο σημαντικό να ξεκαρδιστεί στα γέλια. Η όποια αρρώστια δεν μπορεί να το χαλάσει αυτό. Είναι αθώα, αγνή, αφελής, δεν φοβάται, δεν αγχώνεται, δεν σκέφτεται το μέλλον...είναι ένα παιδάκι. Φιλιά στα πιτσιρίκια σου Ναυτίλε αν και για μένα εσύ χρειάζεσαι περισσότερο ένα στήριγμα. Η Λυδία έχει ό,τι χρειάζεται ένα παιδί...μια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!
Απο σήμερα,στην καρδιά μου ,στην ψυχή μου, στην προσευχή μου, θα υπάρχει πάντα και η Λυδία.
Είχα ένα δάσκαλο καλό κάποτε που μούλεγε συχνά: Αν έχεις τον ήλιο στα μάτια, τότε θα δεις τον ήλιο. Κι εσείς όλοι έχετε τον ήλιο στα μάτια σας και είμαι σίγουρη πως τον βλέπετε λίγο-λίγο, αλλά όλο και πιο έντονο, να σας ζεσταίνει.
Καλησπέρα.
Δουλεύω δίπλα, στην Αγλαϊα.
Δεν τολμώ να πω καταλαβαίνω, αλλά αναγνωρίζω τα βλέμματα που περιγράφεις, τα αγγίγματα που αναζητάς και τις αγωνίες που σε κατακλύζουν ιδίως όταν νομίζεις ότι τις ελέγχεις.
Το "εξωφρενικό" είναι ότι άνθρωποι σαν τη Λυδία, εσάς και τα αδέρφια της, άνθρωποι σαν τους γονείς τους οποίους έχει τύχει να ζήσω εγώ, κάνουν καλύτερους εμάς, τους "υγιείς" οι οποίοι δεν εκτιμούμε το αυτονόητο, δεν εκτιμούμε την βόλτα ένα ανέφελο (από κάθε άποψη) απόγευμα με ένα χέρι μέσα στο δικό μας.
Θα ήθελα λοιπόν να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη που στέκω βουβός στον αγώνα σας που τόσο καιρό παρακολουθώ, μην βρίσκοντας τι να πω και μην έχοντας τρόπο να βοηθήσω ουσιαστικά.
Γωγώ σ' ευχαριστώ για τη συμβουλή σχετικά με την αποστολή E_mail, στην οικογένεια...Δε σου κρύβω πως το σκέφτηκα...αλλά δε γνωρίζω το τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της οικογένειας της Λυδίας.
Πάντως αν εκείνοι θα ήθελαν να επικοινωνήσουν μαζί μου, μπορούν στο E_mail: ergastiri-vitro@live.com
Αγαπητέ Ναυτίλε,
Ούτε και εγώ σου έχω γράψει ποτέ, αν και παρακολουθώ συχνά την πορεία σας.
Είμαι πατέρας πέντε παιδιών, το μικρότερο από αυτά το λένε Λυδία και είναι ενός έτους.
Θαυμάζω την δύναμή σας.
Ναυτίλε, μέσα απ’ τον δικό σας αγώνα έμαθα κάτι πολύ σημαντικό, έπαψα πια να γκρινιάζω και να παραπονιέμαι. Σας έχω πάντα στο νου μου και όταν ακούω άλλους ανθρώπους να παραπονιούνται για τυχόν προβλήματα τους, το δικό σου παράδειγμα τους περιγράφω. Και έπειτα τους βλέπεις, όλοι μαζεύονται, το σκέπτονται, χαμηλώνουν το κεφάλι και συμφωνούν.
Δεν έχουμε δικαίωμα να παραπονιόμαστε όσο εσύ και όσοι άλλοι σαν εσάς, δίνεται τέτοιον αγώνα.
Καλή δύναμη.
Βαγγέλης από Πόρο.
Αγαπητέ μου άγνωστε φίλε,
Σαυτή τη ρημάδα τη ζωή σ'εναν τέτοιο σκληρό αγώνα μάθε πως άλλοι κερδίζουν και άλλοι χάνουμε.
Έχω την εντύπωση πως είσαι αγωνιστής και είσαι από τους πρώτους δηλ. εκείνους που κερδίζουν. Κερδίζεις ακόμη και με το να δίνεις σε όλους μας κουράγιο και να γνωρίζεις ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα. Γιαυτό και να ευγνωμονείς το θεό για το σταυρό που σου έδωσε και μπορείς και τον σηκώνεις. Εγώ βρέθηκα στη πλευρά αυτών που χάνουν αλλά αντλώ, ναι αντλώ δύναμη από τη δική σου πορεία που είναι πολύ μα πολύ πιο δυσκολη απ΄ ότι ήταν η δική μου. Αδερφέ μη σκύβεις και η γυναίκα σου και εσύ. Στο τέλος θα βγείτε ΝΙΚΗΤΕΣ μαζί με την ΛΥΔΙΑ θα έχετε προσφέρει σ' ολους μας αυτό που κανείς άλλος δεν μας έχει προσφέρει.
Όπως λένε και όλοι οι άλλοι ΚΡΑΤΑΤΕ ΓΕΡΑ ΚΡΑΤΑΤΕ ΔΥΝΑΤΑ και ο Θεός θα δώσει το ποθούμενο.
@Αγγελίνα: ειλικρινα θελω να πιστευω πως κανείς μα κανείς δεν θα παρει στα σοβαρα αυτα που γραφεις. Καταφερα να διαβασω μοναχα 2 ιστοριες--αυτη με τον καρκινο μαστου με Μεταστασεις σε Οστα και Πνευμονες και η αλλη με την αθηροσκληρυνηση [στη δευτερη περιπτωση η διαιτα ηταν επιβεβλημενη ετσι κι αλλιως μαζι με τη φαρμακευτικη αγωγη].....
Ειλικρινα δεν θελω να ερθω σε κανενος ειδους αντιπαραθεση--αλλα οντας στον χωρο της Υγειας-- διαβαζοντας τις αρλουμπες για ιαση ογκων που πεφτουν απο τη μητρα και αλλα τετοια γελοια [φυσικα και η σωστη διατροφη-η ασκηση και η καλη ψυχοσωματικη υγεια βοηθουν σε καθε περιπτωση να διατηρουμαστε υγιεις και να αντιμετωπιζουμε καθε αρρωστια πολυ καλυτερα] μπορει ορισμενοι να πειστουνε. Και ειναι κριμα.
.... Ναυτιλε φιλια στο Λυδιακι σου... Και χαμογελα... Εχει ηδη νικησει πολλα το μουτρακι σου χαρη στις σωστες αποφασεις σας... Ειναι εδω... Παλευει και μαχεται... Το περιμενες αυτο πριν 4 χρονια? Στ' αληθεια το πιστευες βαθια μεσα σου πως θα την εχεις αγκαλια σημερα να σε γλυκοφιλα??? Χαμογελα λιγακι... Χαμογελα και παρε ανασα... Και παμε παρακατω :)
Dear Naftile, I was reading the Sunday paper and came across the article on your daughter Lydia – I looked up your blog to read the story. May you and your family have courage and strength for your little angel to smile. Our thoughts and prays will be with your family.
ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ.
ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΣΑ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΓΚΑΛΙΑ (Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ)ΠΡΟΣΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ ΤΗ ΛΥΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΤΕ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Επειδή το ιστολόγιο είναι για τη Λυδία και όχι για τις απόψεις του καθενός μας, προτείνω να κοιτάζουμε καλύτερα το προφίλ χρήστη. Εκεί έχει την ηλεκτρονική διεύθυνση που μερικοί δεν βλέπουν- λέει- και έτσι αντί να στείλουν μέιλ κρεμάνε τα αμφίβολα σεντόνια τους εδώ. Συγγνώμη Ναυτίλε. Αν θεωρείς ότι έχω υπερβεί τα εσκαμμένα, μπορείς να σβήσεις αυτό το σχόλιο.
Post a Comment