Πτώσεις

Νεώτερη ενημέρωση: μετά από τρεις δόσεις θαλιδομίδης, έχουμε κάποια συμπτώματα ζαλάδας, κούρασης και υπνηλίας. Την πρώτη ημέρα ήταν κάπως πιο έντονα, χτες και σήμερα ήταν πιο ήπια. Επίσης είχαμε κάποιες "αφαιρέσεις" παραπάνω. Παρατηρούμε, προσέχουμε και ευχόμαστε τα συμπτώματα να είναι παροδικά ή να μην επιδεινωθούν για να καταφέρουμε να προχωρήσουμε την θεραπεία. Μια φίλη μάς είχε αναφέρει έντονα αρνητικά συμπτώματα από την θαλιδομίδη (παραισθήσεις κ.λπ.). Ακόμα δεν φαίνεται κάτι τέτοιο, αλλά είμαστε σε επιφυλακή.

Ενημέρωση: Η θαλιδομίδη, πέραν πάσης προσδοκίας και πρόβλεψης είναι στα χέρια μας και μάλιστα χωρίς κάποια ιδιαίτερη παρέμβαση ή "παράκαμψη"! Σήμερα ξεκινάμε. Υπενθυμίζω ότι η θαλιδομίδη έχει αντιαγγειογενετική δράση, δηλαδή αναμένεται να καθυστερήσει την δημιουργία από τα καρκινικά κύτταρα νέων αγγειώσεων και έτσι να "κόψει" την τροφοδοσία τους και να καθυστερήσει τον πολλαπλασιασμό τους. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η δράση επιτυγχάνεται και σε κάποιες όχι. Παρακαλούμε για τις ευχές και προσευχές σας ώστε να είμαστε στην πρώτη κατηγορία.


Δεν θα μασήσω τα λόγια μου. Έχω λυγίσει.


Τις τελευταίες εβδομάδες, μετά τα νέα για την πεισματική άρνηση του εχθρού να υποχωρήσει, είμαι σε πολύ δύσκολη ψυχική κατάσταση. Έχω παλέψει πάνω από τέσσερα χρόνια σκληρά με τον εαυτό μου και νόμιζα (ή έτσι ήταν στην πραγματικότητα) ότι είχα καταφέρει να κρατώ την πνευματική και ψυχική μου ισορροπία σε τέτοιο σημείο που να έχω τον στοιχειώδη έλεγχο. Αυτόν τον έλεγχο τον έχω χάσει αυτόν τον καιρό.


Δεν μπορώ να αντέξω την ιδέα ότι αυτή είναι η αρχή της τελικής ευθείας. Δεν μπορώ άλλο να ψάχνω για θεραπείες που ξέρω ότι δεν μπορούν να δώσουν το επιθυμητό. Με ρωτούν πώς πάει και με δυσκολία κρατιέμαι να μην αρχίσω να φωνάζω. Ήρθε ο ασφαλιστής να με ενημερώσει για να κάνουμε ένα συμβόλαιο υγείας για τα παιδιά και η πρώτη του ερώτηση ήταν "πόσα παιδιά θα ασφαλίσουμε"... πόσα να σου πω ρε φίλε τώρα και σένα...


Πήγα ξεχωριστό ταξίδι αυθημερόν στο χωρίο για να πάω όλα τα αγαπημένα της παιχνίδια για να είναι εκεί όταν θα πάμε και να μην της λείψουν ούτε μια μέρα. Κάθε ώρα που περνάει στο γραφείο ή σε άλλες δουλειές μακρυά της με πληγώνει και με στεναχωρεί και με τσαντίζει και ούτε μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτε άλλο.


Έχεις και τους γιατρούς. Τους ζητάς κάτι, προσπαθούν να το κάνουν, είναι καλοί και ειλικρινείς άνθρωποι και μας έχουν βοηθήσει, αλλά πάνω στον πανικό σου πετάνε ένα "δεν είναι η πρώτη μας προτεραιότητα αυτή τη στιγμή". Τρέχουν να βοηθήσουν τα άλλα παιδιά της κλινικής, αυτά που μπορεί να έχουν περισσότερες ελπίδες... και καλά κάνουν, αλλά εσένα αυτό σε τσακίζει.


Περιμένουμε με αγωνία να μας φέρουν τη θαλιδομίδη για να ξεκινήσουμε. Υπάρχουν διαδικασίες, το ξέρουμε, καθημερινά η μαμά της ξεροσταλιάζει στην κλινική για να της πουν εάν έχει έρθει. Μετράμε με αγωνία και απελπισία κάθε λεπτό που δεν ξεκινάμε την θεραπεία, κάθε λεπτό που αυτό το πράγμα μπορεί να αυξάνεται και να δυναμώνει. Απελπισία....


Σας το ξανάπα, δεν είμαι δυνατός άνθρωπος. Μου είναι απελπιστικά δύσκολο να βλέπω την μαμά Της να κλαίει. Και τι να της πω; Πώς να την παρηγορήσω; Πώς να πεις σε μια μαμά να μην κλαίει, πώς να της πεις ότι η ζωή συνεχίζεται, πως υπάρχουν ελπίδες ακόμα; Όχι, ρε γαμώτο δεν συνεχίζεται, δεν πάει παρακάτω! Το γνωστό "η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" αυτή τη στιγμή μου φαίνεται η απόλυτη ανοησία. Προτιμώ να μην πεθάνει καθόλου ή τουλάχιστον να μου κάνει την χάρη να πεθάνει πριν από το παιδί μου. Γιατί δηλαδή να ζήσει αυτή παραπάνω;


Λέω χαζομάρες...


Με χρειάζονται τα παιδιά μου. Εάν δεν ήταν τα άλλα δύο, θα είχα παρατήσει την δουλειά μου και τον εαυτό μου και θα ήμουν συνέχεια δίπλα της, θα την έβαζα στους ώμους, έχει γίνει και 17 κιλά τώρα, και θα γυρνάγαμε τον κόσμο. Εγώ είμαι ο μπαμπάς της, πρέπει κάτι να μπορώ να δώσω για να την κρατήσω εδώ κοντά μου, έτσι δεν είναι; Φαίνεται πως δεν έχω τίποτε τόσο πολύτιμο που να αντισταθμίζει την αξία της. Αλλά και τι να αντισταθμίζει άραγε τη ζωή;


Λέμε να κάνουμε μια αίτηση στο "Κάνε μια ευχή". Μέχρι τώρα λέγαμε "άστο για πιο δύσκολες εποχές, άλλα παιδιά έχουν πιο άμεση ανάγκη". Τώρα ήρθε η σειρά μας. Τώρα που αισθάνεται καλά και ο όγκος δεν την επηρεάζει ουσιαστικά είναι ο καιρός....


Δεν έχω την ψυχική δύναμη ούτε και αυτό να φροντίσω. Μη φοβάστε, στο αυτοκίνητο έκανα service, τα κατάφερα, δεν κινδυνεύουμε από αυτό.


Δεν ήθελε να πλύνει τα δόντια της χτες το βράδυ. Και ποιος τα %$&$ τα δόντια, λες και θα με πειράξει άμα ζει σε 10 χρόνια να της χαλάσει ένα δόντι. Και εάν θέλει να φάει σκέτο παγωτό για βραδυνό και να βλέπει όλα τα παιδικά το πρωί τι έγινε; Και εάν θέλει να κάτσει για άλλη μια και άλλη μια και άλλη μια ... κούνια στην παιδική χαρά, γιατί να θέλεις να της πεις "έλα πρέπει να φύγουμε". Γιατί πρέπει; Γιατί να μην σταματήσει εκεί ο χρόνος; Πάει κοντά στα κάγκελα του μπαλκονιού και της λες "πρόσεχε μην σκαρφαλώνεις, θα πέσεις από κάτω" και ο ευατός σου, δεν το θέλεις, σου λέει από μέσα "φίλε έχει ήδη πέσει, αλλά ο χρόνος κυλάει διαφορετικά όχι όπως νομίζεις εσύ".


ΟΚ, δεν βοηθάει η απαισιοδοξία και η κατάθλιψη. Ευτυχώς η Λυδία δεν χαμπαριάζει. Ήταν πάντα από τόση δα στην δική της σφαίρα, ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι αδύνατο να την κάνουμε να κάτσει στο τραπέζι να φάει μαζί μας ή να έρθει στην ίδια κατεύθυνση με εμάς όταν πάμε περίπατο. Και όταν όλοι, τις ημέρες τις δύσκολες της χημειοθεραπείας, περίμεναν να κλαίει, να είναι κακοδιάθετη να μην γουστάρει να βλέπει κανέναν, εκείνη ήταν τόσο γελαστή και ευδιάθετη που η διευθύντρια της κλινικής έβαζε μαζί της στο δωμάτιο παιδάκια με άσχημη ψυχολογία για να τα "ανεβάζει". Πάντα αυτά με έκαναν να ξέρω βαθιά μέσα μου πώς αυτό που άλλοι λένε ότι "έχει θέληση για ζωή" είναι στην πραγματικότητα ότι ήδη ζει, αλλού, απλά είναι περαστική από εδώ, και το ξέρει ότι η ζωή της δεν απειλείται. Ήρθε να μας πει μια καλημέρα και να μας ενημερώσει ότι διάλεξε εμάς να την αγαπησουμε και να μας αγαπήσει...και μετά να φύγει. Δεν εξηγείται αλλιώς...


Ίσως αύριο ή σε λίγες μέρες να είμαι καλύτερα. Αλλά και γιατί να είμαι, τι έγινε δηλαδή κι αν δεν είμαι; Η Λυδία θα είναι;


Κάθε λεπτό περνάνε μπροστά από τα μάτια μου, μέρες και νύχτες με τα δηλητήρια να κυλάνε στο σώμα της, εικόνες αγωνίας, κόκκινα σακουλάκια το ένα μετά το άλλο να προσπαθούν να της αναπληρώσουν την ζωή που υποχωρούσε κάτω από τις "πλατίνες". Ψυχές ανύπαρκτες να τριγυρνάνε στα δωμάτια και τους διαδρόμους γύρω μου, να ψάχνουν τον γιατρό ή τη νοσηλεύτρια, να ψάχνουν κάτι να ανακουφίσει το παιδί τους, να ψάχνουν μια γωνιά στο κρεββάτι να κοιμηθούν λίγα λεπτά, να ψάχνουν μια γωνιά ελπίδα να ακουμπήσουν... Περνάνε εικόνες παιδιών που ετοιμάζονταν να "φύγουν", γονιών που ετοιμάζονταν να τα "ξεπροβοδίσουν". Και έβλεπες τον εαυτό σου εκεί.... και τώρα...


Δεν μπορώ να τα αντέξω όλα αυτά...

διευκρινήσεις για εναλλακτικές θεραπείες βασισμένες σε ουσίες

Με αφορμή προηγούμενη αναφορά μου σε εναλλακτικές θεραπείες, διάφοροι φίλοι έγραψαν κάποια σχόλια και άλλοι μου έστειλαν email. Λοιπόν, μερικές διεκρινήσεις για την άποψή μου για τα θέματα αυτά. 

Γιατρός δεν είμαι, ψάχνω όπως πολλοί, αλλά γράφω ό,τι πιστεύω εγώ από όσα έχω διαβάσει και όσα καταλαβαίνω. Δεν προτίθεμαι να δώσω συμβουλές σε κανέναν για κανένα ιατρικό ή άλλο θέμα, ούτε καν στον εαυτό μου! 

Επί της ουσίας: 

- αναφέρονται συνεχώς διάφορες θαυματουργές ουσίες που αναμένονται από διαφόρους να δώσουν την θεραπεία σε διάφορες ασθένειες που ταλαιπωρούν χωρίς ίαση τόσους ανθρώπους. Αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο, αλλά έχει σαφώς επεκταθεί λόγω της δυνατότητας πλέον των ανθρώπων να επικοινωνούν άμεσα και παγκόσμια.

- οι περισσότερες από τις ουσίες αυτές (όχι όλες) βρίσκουν έξαρση στη χρήση τους στις ΗΠΑ όπου ο FDA (ο δικός τους ΕΟΦ) είναι πολύ αυστηρός στα φάρμακα που εγκρίνει και εάν κάτι δεν είναι αποδεδειγμένα αποτελεσματικό ή υπάρξει εναντίον του οποιαδήποτε άσχημη αναφορά, το απαγορεύει αμέσως (και κατά τη γνώμη μου ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ). Όπως όλοι ξέρουμε όταν κάτι απαγορεύεται αυτομάτως γίνεται ελκυστικό και μυστηριώδες και αυτό έχει γίνει με πολλά από τις ουσίες αυτές (δεν μπαίνω σε απαρίθμησή τους γιατί δεν θα βγάλω άκρη). Η απαγόρευση αυτή έχει δώσει την αφορμή για μια παραφαρμακευτική παραβιομηχανία πολλών εκατομμυρίων δολλαρίων που ανθεί στο Μεξικό και άλλες χώρες γειτονικές των ΗΠΑ, καθώς και σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Στην Ευρώπη ο έλεγχος είναι κάπως χαλαρότερος. Η μόδα αυτών των πραγμάτων στις ΗΠΑ συμβαδίζει με την γενικότερη τάση στην χώρα αυτή προς θέματα που αφορούν εναλλακτική διατροφή, πνευματικότητα, διαβίωση κ.λπ. Είναι σημαντική πιστεύω αυτή η παρατήρηση γιατί η υγεία δεν μπορεί να βασίζεται στις μόδες και το marketing αλλά στην σκληρή επιστημονική δουλειά. 

- Είναι πολλοί οι άνθρωποι που είναι εξαιρετικά εύπιστοι και με χαμηλό γνωστικό επίπεδο που αποτελούν εξαιρετικά θύματα για κάθε μορφής τσαρτατάνους που θα τους πείσουν ότι θα θεραπευτούν από τον καρκίνο πίνοντας χυμό σταφυλιού ή γκυ ή οτιδήποτε άλλο. Εάν σε αυτούς προσθέσουμε τους πραγματικά απελπισμένους για μια θεραπεία ανθρώπους καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για τεράστια αγορά.

- Είναι γνωστό το επιχείρημα: "οι φαρμακοβιομηχανίες εάν δεν έχουν κέρδος (δηλαδή δεν είναι δική τους η πατέντα) ενός φαρμάκου, όσο θαυματουργό κι αν είναι, δεν επενδύουν στις κλινικές δοκιμές που χρειάζονται για να πιστοποιηθεί επίσημα και μάλιστα το σαμποτάρουν. Άρα τέτοια φάρμακα δεν πρόκειται να πάρουν άδεια ουτε να προωθηθούν και έτσι άνθρωποι θα πεθάνουν γιατί δεν μπορούν να τα πάρουν". Επιχείρημα εν μέρει αληθές, εν μέρει όμως. Δεν θα μπω στην ουσία του, αλλά ακόμα κι αν το δεχτούμε όπως είναι, αυτό δεν σημαίνει ότι όποια ουσία προτείνεται από οποιονδήποτε και φυσικά δεν την προωθεί κάποια φαρμακοβιομηχανία γίνεται αυτόματα η θαυματουργή θεραπεία για τον καρκίνο. Δεν μπορεί η συνεπαγωγή του αρχικού επιχειρήματος να γίνεται ισοδυναμία γιατί καταντάμε τελικά σε επικίνδυνη πλάνη. Επίσης έχω να πω πως και αυτό το επιχείρημα έχει τις ρίζες του και μεγάλη απήχηση στις ΗΠΑ...

- Πολλοί συνδέουν τις εναλλακτικές ουσίες με πνευματικές, ολιστικές και άλλες προσεγγίσεις των ανατολικών λαών. Πρόκειται για μοιραία διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Οι ανατολικοί λάοι χρησιμοποίησαν διάφορες ουσίες για θεραπευτικούς σκοπούς, όπως όμως έκαναν και όλοι οι λαοί του κόσμου! Πολλά από τα σημαντικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα προέρχονται από αυτές τις φυσικές παραδοσιακές ουσίες, αλλά κατέληξαν να μπουν στο φαρμακείο της γειτονιάς μετά από δεκαετίες έρευνας από εκατοντάδες ανθρώπους.

- Εάν κάποια από τις ουσίες που προτείνονται ως θαυματουργές για την θεραπεία του καρκίνου είχε αυτές τις δυνατότητες που της αποδίδονται, καμιά φαρμακοβιομηχανία δεν θα μπορούσε να καταστείλει την χρήση και εξάπλωσή της και σήμερα κανένας δεν θα πέθαινε από καρκίνο. Αυτό όμως δεν έχει συμβεί, άρα κάτι δεν πάει καλά

- Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις των θαυματουργών εναλλακτικών ουσιών, πίσω από τη προβολή τους και την επέκταση της χρήσης τους βρίσκεται συνήθως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Αυτό και μόνο θα πρέπει εύλογα και αυτονόητα να μας βάζει σε ιδιαίτερη σκέψη. Ένας άνθρωπος μόνος του (πολλές φορές ούτε κάν γιατρός ή με σχετική ειδίκευση) κατάφερε να βρει την θεραπεία για τον καρκίνο; Χμμμμ.... Επίσης πολλές φορές οι άνθρωποι αυτοί έχουν ονόματα που παραπέμπουν σε Ινδία κ.λπ. - δες δύο σχόλια παραπάνω για την σχετική μόδα στον δυτικό κόσμο. Νομίζω πως εύλογα μπορεί κανείς να πει ότι κάτι που δεν το έχουν χρησιμοποιήσει πολλοί γιατροί σε πολλούς ασθενείς υπό ελεγχόμενες συνθήκες δεν μπορεί να έχει την διαπίστευση ενός άξιου λόγου σκευάσματος.

- πολλές από τις ουσίες που συνοδεύονται από πραγματικά καλές ελπίδες αποτελεσματικότητας "καίγονται" στα χέρια τραρλατάνων και απαταιώνων. Προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν με τις ουσίες αυτές πριν ολοκληρωθούν οι έρευνες, άνθρποι πεθαίνουν από την λανθασμένη χρήση, οι ουσίες αποκτούν κακό όνομα και μετά είναι δύσκολο να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά μαζί τους. Σχετικές επιφυλάξεις έχει εκφράσει και ο Μιχελάκης, ο πρώτος που άρχισε έρευνα για το περίφημο DCA:  άσχετοι τυχοδιώκτες έμποροι ελπίδας (στην γνωστή χώρα της ευκαιρίας....) πουλάνε το DCA και τις συμβουλές τους πανάκριβα, και ο ίδιος ο σοβαρός ερευνητής δυσκολεύεται να βρει λεφτά και ανθρώπους να πάρουν μέρος στις κανονικές κλινικές μελέτες. Ο τύπος που πουλάει το DCA στην Αμερική (www.thedcasite.com και www.buydca.com) έχει ήδη  αποφάσεις για το κλείσιμο του μαγαζιού του στις ΗΠΑ. Ο ίδιος λέει ότι τον κυνηγάνε οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και ο FDA αλλά το ότι άνθρωποι με όγκους εγκεφάλου που πήραν DCA και ήπιαν την ίδια μέρα και ένα καφεδάκι ή τσαγάκι βρέθηκαν στον άλλο κόσμο δεν είναι άξιο επέμβασης από τις κρατικές υπηρεσίες; Δείτε το επίσημο site του πανεπιστημίου που εργάζεται ο Μιχελάκης για να δείτε την επιστημονικά και ηθικά αποδεκτή αντιμετώπιση του θέματος αυτού http://www.depmed.ualberta.ca/dca/

- Δεν μπορούν να μπαίνουν στην ίδια κατηγορία όλες οι προτεινόμενες ουσίες., π.χ. το DCA με το essiac tea. Η "χύμα" αντιμετώπισή τους οδηγεί σε "χύμα καταστάσεις" του τύπου "ας τα πάρω όλα και μαζί με άλλες συμβατικές θεραπείες και ο θεός βοηθός". Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να τονίσω ότι ΔΕΝ πιστεύω ότι υπάρχει ουσία -φυσική ή μη- χωρίς παρενέργειες κάτω από ορσμένες συνθήκες. Οι ασθενείς με καρκίνο έχουν αρκετές δυσκολίες από την νόσο τους, δεν χρειάζονται και επιπλέον ανεξέλεγκτες καταστάσεις από τις "θαυματουργές θεραπείες".

- Ο "καρκίνος¨είναι μια τεράστια συλλογή χιλιάδων κατάστασεων του ανθρώπινου οργανισμού με πολύ λίγα αλλά αρκετά ισχυρά κοινά χαρακτηριστικά, αλλά και με πολύ μεγάλες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Οι διάφορες μορφές καρκίνου διαφέρουν σε αιτιολογία, εξέλιξη, μορφολογία, είδος αντιμετώπισης, επιβαρυντικούς παράγοντες, θνησιμότητα κ.λπ. Είναι εξαιρετικά απίθανο να υποθέσει κάποιος ότι ένα φάρμακο θα αντιμετωπίσει όλες ή πολλές από αυτές τις μορφές. Μπορεί ένα παυσίπονο να σταματάει τον πόνο αλλά η αιτία του πόνου πρέπει κάθε φορά να αντιμετωπιστεί με διαφορετικό τρόπο. Δεν έχω πουθενά δει μια αξιόπιστη και ανεξάρτητη απόδειξη για την απόλυτη αξία της ολιστικής μεθόδου με αυτόν τον ακατέργαστο τρόπο που σήμερα προτείνεται από ορισμένους.

- Συνέχεια του παραπάνω: ένας ορμονοεξαρτώμενος καρκίνος του μαστού έχει τεράστια απόσταση από έναν συγγενή όγκο του εγκεφάλου όπως το παιδικό επενδύμωμα. Και ακόμα, ένα παιδικό γλοιβλάστωμα απέχει πάρα πολύ από ένα επενδύμωμα ή ένα μυελοβλάστωμα ή ένα κρανιοφαρυγγίωμα κ.ο.κ. Επίσης ένα επενδύμωμα ενηλίκου διαφέρει πάρα πολύ από ένα παιδικό επενδύμωμα. Το ότι υπάρχουν ουσίες που μπορούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς και να βοηθήσουν στην θεραπεία του δεν σημαίνει ότι αποτελούν θαυματουργά φάρμακα. Πολλές φορές τις ουσίες αυτές οι ασθενείς τις παίρνουν αφού έχουν κάνει την κανονική τους θεραπεία, με αποτέλεσμα κανείς να μην ξέρει σε τι οφείλεται πραγματικά η βελτίωση που εμφανίζεται. 

- Η άποψή μου είναι ότι αξίζει να δοκιμάζεται οτιδήποτε, ΑΛΛΑ μόνο μέσα σε απολύτως ελεγχόμενες από ειδικούς συνθήκες, με αυστηρά σχεδιασμένες και τηρούμενες διαδιακασίες, σε πιστοποιημένες μονάδες. 

Επαναλαμβάνω ότι τα παραπάνω είναι η προσωπική μου γνώμη και κατανόηση των πραγμάτων και όχι η καταρτισμένη γνώμη ενός ειδικού.

Είμαστε "αλλού"...

γάτα...

Ενημέρωση για σπονδυλική και διευκρινήσεις

Η σπονδυλική στήλη βγήκε καθαρή, δόξα τω Θεώ.

Σχετικά με παρατηρήσεις και ερωτήσεις στα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης:

Η κατάσταση είναι αρκετά περίπλοκη. Ειλικρινά αναμένω με αγωνία τι θα έχουν να πουν οι γιατροί για την εικόνα που παρουσιάζεται και την αντιμετώπισή της. Σήμερα έριξαν μια ματιά οι ογκολόγοι και περιμένουμε την συνολική τους άποψη και κυρίως την άποψη της καθαυτό θεράποντος γιατρού της. 

Ανησυχία υπάρχει και για το οίδημα και την αντιμετώπισή του καθώς η θεραπεία με κορτιζόνη θα έπρεπε να το έχει καταστείλει. 

Η ακτινοβολία ίσως έχει μια μικρή δράση ακόμα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύεται ότι μπορεί να νεκρώσει τελείως αυτό που έχει μείνει. 

Η γενική εικόνα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αισιόδοξη, τουλάχιστον από εμένα. Έχουμε έναν όγκο που "έφαγε" 5000 Gy τοπικά και παρόλα αυτά άντεξε. Άρα μιλάμε για ζόρικο πράγμα. Δεν έχει πλέον κανένα εμπόδιο να εξελιχτεί με την ησυχία του μόλις ξεζαλιστεί λίγο. Άλλη ακτινοβολία δεν μπορεί να πάρει στο σημείο αυτό, έχει πάρει το μέγιστο. Όλες οι άλλες μέθοδοι αντιμετώπισης, όπως έχω ήδη αναφέρει, είναι πολύ μικρότερης ισχύος από την ακτινοβολία και πλέον έχουν καθαρά παρηγορητικό και όχι θεραπευτικό χαρακτήρα από μόνες τους. Θα ήταν ίσως διαφορετικά τα πράγματα εάν είχαμε έναν τελείως νεκρωμένο όγκο. 

Για άλλη επέμβαση δεν ξέρω ακόμα, δεν έχω μιλήσει ακόμα με τους νευροχειρουργούς.

Ανάπαυση και αναπνοή δεν προβλέπεται καθόλου. Ίσα ίσα τώρα τρέχουμε να προλάβουμε να εκμεταλλευτούμε τον όσο χρόνο έχουμε κερδίσει για να αποφασίσουμε προσεκτικά τα επόμενα βήματα σε αυτή την περόπλοκη φάση. Έχει πολύ τρέξιμο και πολλή δουλειά και πολύ διάβασμα και πολύ κυνηγητό στους γιατρούς και πολλή προσπάθεια για να έρθουν οι δεύτερες απόψεις από το εξωτερικό και μέσα σε όλα αυτά θέλει πολύ καθαρό μυαλό για να αποφασίσουμε.  

Επειδή σε κάποιο σχόλιο αναφέρθηκε και η λέξη "ίαση", ας διευκρινήσω κάτι: βλέπετε πόσο το παλεύουμε και θα το παλέψουμε ακόμα, αλλά μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με έναν εκ γεννετής κακοήθη συμπαγή όγκο εγκεφάλου, δηλαδή ίαση (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) δεν υπάρχει. Υπάρχει ίσως ύφεση, υπάρχει στην καλύτερη περίπτωση μακροχρόνια ήπια παρουσία της νόσου χωρίς συμπτώματα. Αυτό είναι όλο που μπορεί κανείς να περιμένει από ένα αναπλαστικό  επενδύμωμα. Η "φήμη" που έχουν αποκτήσει οι όγκοι εγκεφάλου δεν είναι τυχαία... 

Ο "ναυτίλος" ... όπως "Ο Μικρός Ναυτίλος " του Ελύτη. Ακούστε: 

Έστρεψα καταπάνω μου το θάνατο σαν υπερμέγεθες ηλιοτρόπιο

Φάνηκε ο κόλπος ο Αδραμυττηνός με τη σγουρή στρωσιά του

        μαΐστρου

Ακινητοποιημένο ένα πουλί ανάμεσα ουρανού και γης και τα βουνά
Ελαφρά βαλμένα, το 'να μέσα στο άλλο. Φάνηκε το παιδί που ανάβει
Γράμματα και τρέχει να γυρίσει πίσω το άδικο στο στήθος μου
Στο στήθος μου όπου φάνηκε η Ελλάδα η δεύτερη του επάνω

        κόσμου. 

......

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

.......

Έφηβε γονατιστέ στον διάφανο βυθό

Που όσο κοιμάμαι και ονειρεύομαι τόσο σε βλέπω ν' ανεβαίνεις
Μ' ένα πανέρι πράσινα όστρακα και φύκια
δαγκάνοντας σαν νόμισμα τη θάλασσα την ίδια που
Σου 'δωκε τη λάμψη αυτή το φως αυτό το νόημα που γυρεύεις.

......

Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα
έντρομοι.

.......

Και αφού σ' εξοντώσουν θα 'ναι ακόμη ωραίος
Ο κόσμος εξαιτίας σου

                                      η καρδιά σου - καρδιά
Πραγματική στη θέση εκείνης που μας πήρανε
Ακόμη θα χτυπά και μία ευγνωμοσύνη
Από τα δέντρα που άγγιξες θα μας σκεπάζει

.......

Θέλουμε δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας
αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ' αυτό που μας συντηρεί και σ' αυτό
που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο που δίνουμε, για να
μας αποδοθεί λευκό·  το θνησιμαίο, αείζωο.

Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.

..........

Σου ετοίμασα μες στις αποσκευές ασβέστη και υδροχρώματα

Το εικόνισμα μικρό με τους χρυσούς Ιούλιο και Αύγουστο

Ξέροντας εσύ πότε χαμένος όντας

Οδοιπόρος εγώ θα με φιλοξενήσεις

Απιθώνοντας πάνω στο τραπεζομάντιλο

Το ψωμί τις ελιές και τη συνείδηση

Μέρα πρώτη για μας στην πατρίδα τη δεύτερη του επάνω κόσμου.

Γλύκανε λίγο η καρδιά μου...

αποτελέσματα SpectrMRI

Το επίσημο αποτέλεσμα της φασματοσκοπίας είναι ότι ο όγκος έχει σε μεγάλο μέρος νεκρωθεί, ένα επίσης καλό μέρος όμως παραμένει ενεργό. 

Έτσι όπως είναι η εικόνα εκεί μέσα είναι μάλλον δύσκολο να μετρήσει κανείς ακριβώς διαστάσεις και κυτταροβρίθεια. Πάντως δεν μιλάμε για μια επιθετική επέκταση του όγκου αυτή τη στιγμή, αλλά ούτε για εξαφάνισή του. Οπωσδήποτε η ακτινοβολία θα κάνει λίγη δουλειά ακόμα το προσεχές διάστημα στο να νεκρώσει λίγον ακόμα όγκο. 

Τώρα πρέπει να ακούσουμε τι θα πουν οι ογκολόγοι και οι λοιποί. Θα περιμένουμε; θα χρειαστεί να κάνουμε κάτι για να μην επιτρέψουμε στα κομμάτια που έμειναν να ανασυνταχθούν; Το οίδημα επίσης φαίνεται ότι είναι εκεί (σε σημείο εκτός όγκου), αλλά αφού δεν της κάνει συμπτώματα υποθέτω ότι δεν ανησυχούμε.... Πάλι οι γιατροί θα πουν τι πρέπει να γίνει εδώ.

Δεν έχω πάρει ακόμα τα αποτελέσματα από την σπονδυλική στήλη. Όταν τα πάρω θα κάνω update αυτό το post.

Τι μας πήρε το μυαλό από εχτές;

Ευχαριστούμε πολύ Νονά και Νονέ! Το χρειαζόμασταν!

Μαγνητική ΣΣ, εξωτερικό, άλλες θεραπείες κ.λπ.

Έγινε και η μαγνητική στην σπονδυλική στήλη. Έγινε σε άλλο κέντρο και αυτή τη φορά δεν υπήρχε η δυνατότητα να πάρουμε καμιά πληροφορία γιατί ήταν εκεί μόνο ο τεχνικός και δεν ασχολείται καθόλου με το αντικείμενο. Οπότε και για την ΣΣ θα ξέρουμε την Δευτέρα το βράδυ.

Ως προς το κεντρικό ζήτημα του τι θα γίνει με τον όγκο που δεν φαίνεται τουλάχιστον να έχει καθαρίσει (παίρνω την "καλή" εκδοχή και όχι το ότι πρόκειται για νέα επέκταση του όγκου) να δώσω μια εικόνα του τι έχουμε κάνει και τι μένει μπροστά μας να αποφασίσουμε. Όλα τα συμβατικά όπλα έχουν ουσιαστικά τελειώσει. Έχει πάρει  για δυόμιση χρόνια όση χημειοθεραπεία μπορούσε, έκανε δεύτερο χειρουργείο που δεν αφαίρεσε όλον τον όγκο (όπως τελικά φάνηκε, σε αντίθεση με την αρχική εικόνα που μας έδωσε ο ΝΧ...) και πήρε και φουλ ακτινοβολία πάνω στον όγκο και σε όση περιοχή τριγύρω ήταν απαραίτητο.

Τα μη πειραματικά πράγματα που μπορεί κανείς να δοκιμάσει είναι άλλο ένα χειρουργείο αλλά με την πρόθεση να πάει επιθετικά με βέβαιες πλέον σοβαρές επιπτώσεις ή, στην περίπτωση που το υπόλειμμα είναι αρκετά μικρό να πάει για cyberknife (ίσως και proton beam αλλά αυτό παίζει μόνο Αμερική και μόνο σε 2-3 κέντρα και πάλι είναι λίγες οι περιπτώσεις που μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα). Την επέμβαση αυτή τη στιγμή δεν την θέλουμε. Το cyberknife και το proton beam θα το ψάξουμε αμέσως μόλις έχουμε την ακριβή εικόνα από την μαγνητική.

Πειραματικές θεραπείες: υπάρχουν φαρμακευτικά σχήματα που λέγονται "αντιαγγειογενετικά" και τα οποία στόχο έχουν όχι να σκοτώσουν τα κύτταρα αλλά να σταματήσουν την ανάπτυξη αγγείων στην περιοχή του όγκου ώστε να τους στερήσουν την "τροφή" και τις δυνατότητες ανάπτυξης. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, αυτή είναι μια παρηγορητική και όχι θεραπευτική προσέγγιση και στόχο έχει την υπό καλή ποιότητα ζωής αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης. Υπάρχουν και κάποια ενδεχομένως ελπιδοφόρα σχήματα χημειοθεραπείας τα οποία όμως βρίσκονται σε κλινικές μελέτες φάσης 1 ή 2, κάτι που σημαίνει ότι οι πιθανότητες επιτυχίας τους είναι μικρές (από τα φάρμακα που μπαίνουν σε κλινική δοκιμή 1 μόνο ένα 5% φτάνει να εγκριθεί τελικά για χρήση). Τα αντιαγγειογενετικά (θαλιδομίδη, avastin κ.λπ.) τα έχουμε ήδη συζητήσει με τους γιατρούς και η Λυδία έχει ενταχθεί ήδη σε μια σχετική κλινική δοκιμή, έχουν πάρει τα φάρμακα τον δρόμο τους για έγκριση από ΕΟΦ κ.λπ. Λεπτομέρειες φυσικά αρκετές μένουν να τακτοποιηθούν ως προς αυτό. Τα τελείως πειραματικά είναι πιο δύσκολη περίπτωση γιατί συνήθως χρειάζεται νοσηλεία και παραμονή στο εξωτερικό, ενώ η αποτελεσματικότητά τους παραμένει ακόμα χαμηλή. Τέλος πάντων, την φάση αυτή της βαριάς χημειοθεραπείας η Λυδία την πέρασε και δεν πιστεύω ότι είναι ανθρώπινο να την υποβάλουμε πάλι σε μια τέτοια διαδικασία.

Εναλλακτικά: μόνο επιγραμματικά θα αναφερθώ γιατί το θέμα είναι τεράστιο και περίπλοκο και θα επανέλθω σύντομα. Υπάρχουν κατά τη γνώμη μου οι εξής κατηγορίες εναλλακτικών θεραπειών: 

α) αυτές που βασίζονται σε διατροφή και μπορούν να συμβαδίζουν συνήθως με μια κλασική θεραπεία. Στόχος τους είναι να ενισχύσουν την προσπάθεια του οργανισμού να πολεμήσει την νόσο. Κλασικο παράδειγμα η κετογενική δίαιτα καθώς και οι δίαιτες της Wallace. Παρηγορητικής φύσης ή συνοδευτικές των κλασικών θεραπειών κατά τα λεγόμενα των ίδιων των ανθρώπων που τις έχουν αναπτύξει

β) αυτές που βασίζονται σε φαρμακευτικές ουσίες που δεν έχουν μπει καν σε επίσημες κλινικές δοκιμές ή είναι στην αρχή τους, όπως το περίφημο DCA. Πολύ αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Το DCA φαίνεται ελπιδοφόρο αλλά δεν βλέπω να δίνει αποτελέσματα σύντομα και υπάρχουν και πολλές αναφορές για περίεργες παρενέργειες όταν χρησιμποιείται για όγκους εγκεφάλου. Δεν θα μιλήσω καν για το σκεύασμα Καραμέτα γιατί πρόκειται κατά τη γνώμη μου είτε για απάτη είτε για ανοησία.

γ) αυτές που βασίζονται στην ομοιοπαθητική. Οι θεραπείες αυτές, κατά τα λεγόμενα των σοβαρών ομοιπαθητικών, δεν πρέπει να αποκλείουν τις κλασικές θεραπείες αλλά να ενισχύουν την αντοχή του οργανισμού να ανταπεξέλθει και να δίνουν την απαραίτητη στήριξη στην διάθεση και την ψυχολογία του ασθενούς. Δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση για θεραπευτικές μεθόδους. Η μόνη κλινική δοκιμή στις ΗΠΑ, χώρα όπου ανθεί και αναγνωρίζεται επισήμως η ομοιοπαθητική, που έχει γίνει για όγκους εγκεφάλου αφορούσε την χρήση του  ruta 6 αλλά διακόπηκε πολύ νωρίς για αδιευκρίνιστους λόγους. 

δ) αυτές που βασίζονται στην δύναμη του πνεύματος, της ενέργειας, της ψυχής κ.λπ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το reiki, η "προσευχή" κ.λπ. Στον τομέα αυτόν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο εναλλακτικό έχουν εισχωρήσει απίστευτοι τσαρλατάνοι που εκμεταλλεύονται πονεμένους ανθρώπους και τους τρώνε λεφτά. Είμαι από τους ανθρώπους που, πατώντας σε ορθολογικές βάσεις, δεν αποκλείει την αξία κάποιων μεθόδων αυτής της κατηγορίας. Παρόλα αυτά απουσιάζει παντελώς οποιαδήποτε στοιχειώδης μελέτη γύρω από αυτά, πράγμα που με κάνει απολύτως επιφυλακτικό ως προς την χρήση κάποιας συγκεκριμένης μεθόδου. Είμαι σίγουρος πως το reiki έχει μια βάση που έχει να κάνει με τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που αναπτύσσει ο λειτουργών οργανισμός μας, αλλά δυσκολεύομαι απίστευτα να πιστέψω πώς ένας "χρήστης" της μεθοδολογίας αυτής μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ίασης μιας τόσο περίπλοκης νόσου. Αυτό που πραγματικά παραδέχομαι από αυτές τις προσεγγίσεις είναι η αίσθηση που περνούν στον ασθενή ότι το ζητούμενο δεν είναι σώνει και καλά η ίαση ή η παράταση της ζωής αλλά η διατήρηση της ακεραιότητας και ολότητας και αξιοπρέπειας της ανθρώπινης ύπαρξης μπροστά στις μεγάλες απειλές. Όμως πιστεύω, ακόμα και ως όχι βαθύς μελετητής της ορθόδοξης παράδοσης, πως και αυτό το θέμα έχει αναπτυχθεί και "τεκμηριωθεί" από τους ασκητές "πατέρες της ερήμου" σε τέτοιο βαθμό που πιστεύω ότι όποιος θέλει να το ψάξει, εκεί θα βρεί την πειστικότερη και πληρέστερη λύση.

Τι έχουμε κάνει με εξωτερικό; αρκετά. Νωρίς στην πορεία της νόσου φροντίσαμε να βρούμε τα μεγαλύτερα ονόματα στην Αμερική για το επενδύμωμα, τόσο σε παιδονευροχειρουργικό, όσο και σε παιδονευροραδιογκολογικό και σε παιδονευροογκολογικό επίπεδο. Δηλαδή βρήκαμε τον γιατρό που βγάζει επενδυμώματα από εκεί που κανένας άλλος δεν μπορεί (αλλά οι συνέπειες παραμένουν...), βρήκαμε αυτόν που έχει την απόλυτη εκειδίκευση στην ακτινοβόληση ειδικά επενδυμωμάτων και αυτόν που θεωρείται κορυφή στο θέμα των αντιαγγειογενετικών σχημάτων. Όλοι αυτοί τηρούνται από εμάς διαρκώς ενήμεροι για τις εξελίξεις της υγείας της Λυδίας και αυτή την στιγμή είναι ειδοποιημένοι και σε αναμονή για να λάβουν την μαγνητική και να πουν τη γνώμη τους. Παράλληλα έχουμε κάνει τις πρώτες κινήσεις για το cyberknife ενώ για πρώτη φορά τώρα θα απευθυνθούμε σε δύο κέντρα στην Αμερική για το proton beam. 

Θέλω να τονίσω πως η επικοινωνία μας με τους γιατρούς αυτούς στις ΗΠΑ ήταν και πρόκειται να είναι καταλυτική για πολλές από τις αποφάσεις που αφορούν τον χειρισμό της νόσου. Ακόμα και ο τελευταίος σημαντικός χειρισμός με την επέμβαση και την συγκεκριμένου τύπου ακτινοβολία ήταν αποτέλεσμα της γνώμης αυτών των γιατρών, γιατί εάν ακούγαμε μόνο τους εδώ γιατρούς είτε δεν θα κάναμε τίποτε (θεμιτό μεν αλλά τώρα μάλλον δεν θα είχαμε Λυδία για να συζητάμε) είτε θα είχαμε πάει σε πλήρη ακτινοβόληση εγκεφάλου και σπονδυλικής στήλης και θα είχαμε ήδη σοβαρές παρενέργειες. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι το θέμα ΗΠΑ το έχουμε ψάξει αρκετά. Δεν πήγαμε τελικά έξω γιατί δείξαμε εμπιστοσύνη στους έλληνες ΝΧ και γιατί καταφέραμε να βρούμε εδώ κέντρο να μας κάνει τις 3Δ ακτινοβολίες που έπρεπε να γίνουν. Εννοείται ότι δεν θα διστάσουμε να φύγουμε εάν διαπιστώσουμε ότι έτσι προκύπτει σαφές όφελος. Προς το παρόν όμως, δεν φαίνεται να υπάρχει για την περίπτωσή μας κάτι το σημαντικά καλύτερο που δεν μπορεί να γίνει εδώ. Μόνο για την επέμβαση θα μπορούσαμε να αναμένουμε κάτι καλύτερο, αλλά στις ΗΠΑ οι ΝΧ είναι επιθετικοί και τις βλάβες θα τις είχαμε "στο χέρι", εάν θέλαμε κάτι τέτοιο θα το ζητάγαμε και από τον έλληνα ΝΧ και δεν θα είχαμε χειρότερα αποτελέσματα. Εννοείται ότι εάν κάποιος αναγνώστης θέλει ονόματα και στοιχεία για τα παραπάνω μπορώ να στείλω ό,τι έχω με email. Και η αναζήτηση φυσικά συνεχίζεται καθημερινά...

Σας ζάλισα αρκετά. Τι θα επιλεγεί από τα παραπάνω ή από κάτι άλλο που δεν το ξέρουμε ακόμα, θα κριθεί από τις λεπτομέρειες της μαγνητικής και από τις απόψεις των γιατρών. Θέλω να είμαι σαφής και καθαρός, με τον εαυτό μου πρώτα: εφόσον ο καρκίνος έχει ήδη υποτροπιάσει μια φορά και εφόσον επέμβαση και ακτινοβολίες δεν τον "έπιασαν" εντελώς, ό,τι κι αν επιλέξουμε έχει το νόημα της παράτασης ζωής και της παρηγορητικής θεραπείας. Αυτά περί όγκων που εξαφανίζονται ξαφνικά, θαυματουργών θεραπειών κ.λπ. με αφήνουν παγερά αδιάφορο.

Το αίτημα της προσευχής μου δεν ήταν ποτέ το θαύμα της ίασης της Λυδίας. Ήταν...είναι το θαύμα της επιβίωσης της ψυχής μας και της ενότητάς μας, είναι το θαύμα της καθαρότητας και της αξιοσύνης να έχουμε δίπλα μας ένα κομμάτι καθαρού ουρανού, είναι το θαύμα της βαθιάς, άνευ προϋποθέσεων και "στολιδιών" αγάπης.  

[Δεν μπορώ να βρω τίτλο]

Η μαζική επίθεση του τελευταίου εξαμήνου, με την επέμβαση και τις ακτινοβολίες δεν έφερε την αναμενόμενη οπισθοχώρηση του εχθρού.

Η πρώτη εικόνα από την μαγνητική και την φασματοσκοπία δείχνει την συνύπαρξη νεκρωμένου και ενεργού όγκου. Δεν έχω δει τις εικόνες ακόμα ούτε έχουμε την επίσημη διάγνωση με μεγέθη κ.λπ. Αυτά θα τα έχουμε την Δευτέρα το απόγευμα. Η ουσία παραμένει όμως παραμένει.

Δεν πετύχαμε αυτό που ελπίζαμε. Προφανώς επιτύχαμε μια μικρή καθυστέρηση της νόσου, όχι όμως όση θα ελπίζαμε χρησιμοποιώντας το ισχυρότερο όπλο μας. Οι "επίσημες" "θεραπευτικές" δυνατότητες έχουν λοιπόν τελειώσει. Τώρα μας μένει να κινηθούμε στις πειραματικές μεθόδους, ίσως και σε κάποιες εναλλακτικές. Θα το σκεφτούμε, αφού μιλήσουμε και με τους γιατρούς και δούμε βέβαια και την ακριβή εικόνα που δίνει ο όγκος. Εάν έχουμε απλά υπόλειμμα ή μιλάμε για νέα ανάπτυξη...

Σήμερα το απόγευμα θα γίνει και η μαγνητική στην σπονδυλική στήλη. Ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα εκεί και δεν αναμένεται και σήμερα κάποια έκπληξη, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.

Σας ευχαριστούμε όλους για τα καλά σας λόγια και για την συμπαράστασή σας. Όταν θα ξέρω περισσότερες λεπτομέρειες θα ενημερώσω.

MRI σήμερα...

Η μπόλικη δουλειά στο γραφείο και στο σπίτι και η σωματική και πνευματική εξάντληση μάλλον έχει βοηθήσει ώστε να φτάσουμε μια μέρα πριν την μαγνητική της Λυδίας σε κατάσταση ελεγχόμενου αποσυντονισμού.

Επειδή αυτή η μαγνητική μπορεί να μας στείλει στον ουρανό και μπορεί να μας στείλει στα τάρταρα. 

Επειδή μπορεί να μας αφήσει μετέωρους. 

Επειδή, εάν δεν είναι καλή, εμείς θα πρέπει ακάθεκτοι να μαζέψουμε την επόμενη κιόλας μέρα τα κομμάτια μας και να κοιτάξουμε στην επόμενη ελπιδοφόρα θεραπεία. 

Επειδή, εάν είναι καλή, δεν έχουμε ακόμα σκεφτεί πώς θα το γιορτάσουμε. 

Επειδή στην οικογενειακή μας ζωή έρχονται και άλλες αλλαγές που θα επηρεάσουν σημαντικά την καθημερινότητά μας σε λίγο καιρό. 

Επειδή οι συνέπειες των δύσκολων αυτών χρόνων έχουν αρχίσει να κάνουν πολύ εμφανή τα σημάδια τους πάνω σε όλα τα μέλη της οικογένειας. 

Επειδή αυτό το μουτράκι χτες που δεν έβρικε το σκαμνάκι της με το οποίο φτάνει τα πάντα μέσα στο σπίτι, πήγε και έβαλε ένα πλαστικό καπάκι πάνω στο γιογιο της και έκανε ισορροπία πάνω του και έφτασε εκεί που ήθελε.

Επειδή κάθε φορά που την παίρνω αγκαλιά παίρνει αυτό το ύφος "σε έχω του χεριού μου τώρα και σου φόρεσα τον χαλκά στη μύτη, αλλά και μου αρέσει που αισθάνομαι ότι είμαι ασφαλής εδώ μαζί σου".

Επειδή και πάλι (όσες φορές κι να το πω και το γράψω δεν μου περνάει...) αισθάνομαι ότι αύριο πριν την εξέταση δεν θα μπορώ με σιγουριά να της πω ότι όλα θα πάνε καλά, ότι εάν έρθει στην αγκαλιά μου θα είναι ασφαλής.

Επειδή το καινούρο μαγιουδάκι που της πήραμε είναι τελικά μικρό και πρέπει να πάμε να της πάρουμε μεγαλύτερο πριν από το επόμενο μπάνιο, και όχι να τρέχουμε για μαγνητικές και μ...

Επειδή ακόμα και τώρα που γράφω αυτά το μυαλό μου αρνείται να φτιάξει εικόνες - είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες.

Επειδή έχω πραγματικά πολύ κουραστεί....

γιαυτό αύριο θα μπω στο αυτοκινητο με την Λυδία και τη Μαμά Της, θα βάλω το αγαπημένο της δισκάκι, θα κουβεντιάζουμε για διάφορα άσχετα μέχρι να φτάσουμε - όλα αυτά όπως τα έχω ξαναγράψει, η γνωστή ρουτίνα - και από την άλλη μου μεριά - στον παράλληλο αόρατο εαυτό μου - θα με αφήσω να βάλω τα κλάματα και να κοιτάξω μακρυά στον ορίζοντα (αυτόν που έχω μήνες να δω) μπας και καταλάβω τι στην ευχή σημαίνουν όλα αυτά, για ποιον λόγο μετά από δύο δεκαετίες προσεκτικής τήρησης της τάξης σήμερα ειδικά φόρεσα μπεζ κάλτσες με μαύρα παπούτσια, για ποιον λόγο το σημερινό φεγγάρι είναι πολύ πιο μεγάλο από το χτεσινό (μάλλον έχασα κάτι μέρες ενδιάμεσα...), γιατί να πρέπει η ευτυχία μου σε λίγες ώρες να μετρηθεί από μια φασματική γραμμή, γιατί συμβαίνει κάθε νίκη να αισθάνομαι ότι μας φέρνει πιο κοντά στην ήττα...

Σας το είπα, ότι είναι ελεγχόμενος ο αποσυντονισμός μου...Πρόλαβα και έδεσα τα γιατί μου όλα μαζί...

Καλή επιτυχία καλή μου Λυδία, σου είπα πριν λίγο ότι δεν είναι τίποτε αυτή η εξέταση αλλά σου είπα ψέμματα...εκείνα τα άσπρα μηχανήματα που θα δεις πάλι σήμερα, ναι, είναι τα μαρμαρένια αλώνια και πρέπει να παλέψεις πάλι πάνω τους. Και αν το ξίφος σου το τελευταίο φανεί αδύναμο και σπάσει δεν έχω να σου δώσω άλλο πιο γερό...γιαυτό κράτα το γερά σε παρακαλώ... 

Αγρύπνια

Είμαστε εδώ με τη Λένια και μιας και πρέπει να μείνουμε ξύπνιοι μέχρι το πρωί, το έχουμε ρίξει λίγο έξω!

Με τη σειρά όμως τα πράγματα: Η Λένια πρέπει να μείνει ξύπνια γιατί το πρωί έχει ηλεκτροεγκεφαλογράφημα  ύπνου, που σημαίνει ότι πρέπει μείνει ξύπνια οκτώ ώρες για να "ξεραθεί" γύρω στις οκτώ το πρώι και να της βάλουν τα βυσματάκια για να παρακολουθήσουν τα εγκεφαλικά ης κύματα. Και εκεί που θα την έχει πάρει ο πολύ βαθύς ο ύπνος...τσακ! θα την ξυπνήσουν για να της κάνουν την ίδια εξέταση και ξύπνια. Μην ανησυχείτε, δεν υπάρχει κατά τα φαινόμενα κανένας σοβαρός λόγος για τον οποίο γίνεται αυτή η εξέταση. Απλά επείδή παραπονέθηκε για κάποιους πονοκεφάλους και άλλα συμπτωματάκια, οι γιατροί είπαν να φτάσουν την διαλεύκανση της υπόθεσης στα άκρα! 

Άρα μας περιμένει μια διασκεδαστική και περίεργη νύχτα απόψε! Τώρα η Λένια βλέπει μίκυμάους και εγώ κάνω κάτι δουλίτσες για το γραφείο αύριο. Σε 2 ωρίτσες θα ξυπνήσω την καλή μου να αναλάβει το "γερμανικό" της. Τώρα βέβαια, υπάρχει ο κίνδυνος να ξυπνήσει και η Λυδία, οπότε θα γίνουμε όλοι μαζί μια ωραία ατμόσφαιρα! Ε, ρε, τρελά ξενύχτια!

Αν βάλει κανείς και τις δύο μαγνητικές της Λυδίας, Πέμπτη και Παρασκευή, αυτή θα είναι  εβδομάδα αφιερωμένη στο "Παίδων". Δεν πρόλαβε καν να μας λείψει...