Όχι, δεν αποφάσισα μετά από τρία χρόνια να γράψω πάλι εδώ λέγοντας μια κοινοτυπία σχετικά με το θέμα του χρόνου.
Απλά κάτι φίλοι εχθές μου θύμισαν ότι κάποιοι άνθρωποι ζουν ήδη στην αιωνιότητα: το ποτάμι της ζωής τους χαράζει την κοίτη του με αγάπη και φροντίδα.
Εσείς οι "διαδικτυακοί μας φίλοι", μολονότι δεν ξέρουμε ποιοι είστε, να ξέρετε ότι σας ευχαριστούμε πολύ. Όχι μόνο για αυτό το ήδη πολύτιμο και συγκινητικό που ξέρετε, αλλά γιατί γίνατε εχθές αφορμή για μια χρήσιμη υπόμνηση στα παιδιά μας της αξίας της απλής και ειλικρινούς ανθρωπιάς και για να μιλήσουμε στη Λυδία για πρώτη φορά για το blog αυτό.
Καλό καλοκαίρι σε όλους, με υγεία!