Να το και το δεύτερο μέρος. Μπορεί να έχει περάσει μήνας από το τέλος των διακοπών και μπορεί να είναι δύσκολο να κρατάει κάποιος ζωντανές τις αναμνήσεις μέσα στον καθημερινό χαμό, όμως αξίζει η προσπάθεια να μείνει κάτι ευχάριστο μέσα μας όσο περισσότερο γίνεται.
Με γεύση αλμυρή στην άκρη της γλώσσας, να μερικά ακόμα στιγμιότυπα.
Η δεσποινίς και ο μπάμπουρας. Εξαιρετική η μεταξύ τους σχέση. Ο χρυσοπράσινος σκαθαράκος ήταν μόνιμος τρόφιμος στους θάμνους δυόσμου και ρίγανης και η Λυδία του κρατούσε παρέα...
Όπως λέει κι ένας φίλος, άλλο ένα καθήκον ως πατέρας το έκανα: Γιώργος και Λένια "τέλειωσαν" την "πίστα" "κάθομαι στις επάλξεις του κάστρου και απολαμβάνω την απόλυτη ησυχία, τη θέα και το θαλασσινό αεράκι".
Παλιός μύλος στον Αρκαδικό ποταμό. Από τα αντικείμενα του μαθήματος ιστορίας/γεωγραφίας/φυσικής/οικιακής οικονομίας - γιατί τα καλύτερα μαθήματα ξεκινάνε μόλις τελειώσει το σχολείο
Ποταμάκι ειδυλλιακό ...
... και ασορτί καταρράκτης
Με τέτοια εφόδια έχουμε ξεκινήσει τη σχολική χρονιά. Ελπίζουμε να μας βοηθήσουν.
Και του χρόνου, σε όλους!
