Ένα μικρό κρυφό μήνυμα

Στους "διαδικτυακούς φίλους" με την όμορφη κάρτα και την όμορφη καρδιά, ένα ευχαριστώ...

Όλα τα γλυκά και τα όμορφα πράγματα στη ζωή σας, υγεία και καθαρό μυαλό στο δρόμο σας.

Ο μπαμπάς Της

Αύξηση!

Λόγω κρίσης, σε λεφτά τέτοιο πράγμα δεν παίζει.

Αλλά δεν έχει και αύξηση το ύψος Της. Να πάρει. Κάνουμε διάφορα δυο χρόνια τώρα, αλλά δεν έχουμε δει προκοπή. Η ακτινοβολία στις σχετικές περιοχές του εγκεφάλου έχει αυτές τις συνέπειες. Τώρα ίσως να δοκιμάσουμε και την ορμόνη. Αλλά υπάρχουν διάφορες μελέτες που λένε πως αυξητική και όγκοι δεν τα πάνε καλά ή μάλλον ότι τα πάνε πολύ καλύτερα από ό,τι θα έπρεπε. Άλλες πάλι είναι καθυσηχαστικές...

Άντε πάλι διλήμματα, πάλι αναζητήσεις, δευτερο-τρίτες ιατρικές απόψεις, άνοιγμα φακέλλου (τα έξοδα φακέλλου θα Της τα κρατήσω από τον πρώτο της μισθό...) και ώρες αναμονής σε ιατρεία, κλινικές κ.λπ.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη φάτσα της όταν έχουμε ραντεβού σε γιατρούς και κλινικές. Είναι εικόνα διάθεσης πλήρους συνεργασίας που προέρχεται από απηυδησμένη αδιαφορία για τους γιατρούς και τα κόλπα τους.

Τώρα βέβαια που πρόκειται για το ύψος μας, δηλαδή για την εικόνα μας και την ομορφιά μας (και τα αγόρια), έχει αρχίσει και το βλέπει λίγο πιο ζεστά το θέμα...

Έχουμε λοιπόν βάλει στόχο την αύξηση και είμαστε αισιόδοξοι!

Νύχτα

Όχι, τίποτα.

Απλά είναι αργά Σάββατο βράδυ. Δεν βγήκα να πάρω κυριακάτικη εφημερίδα, διαβάζω δυο-τρεις φίλους που γράφουν ωραία πράγματα στο δίκτυο και περιμένω να δώσω τις νυχτερινές δόσεις από κάτι αντιβιώσεις και εισπνεόμενα στα ψυχούλια που κοιμούνται μέσα.

Κι είπα, να έρθω να αφήσω ένα "γεια", να μας βρίσκεται.

Σε όσους περνάνε ωραία και σε όσους δεν περνάνε ωραία, λέω "γειά".

Και εάν είσαι μπαμπάς - μαμά στην "Ελπίδα" ή εκεί δίπλα τώρα, γεια και χαρά σας. Κάθε βράδυ Σαββάτου σάς σκέφτομαι - χωρίς να το έχω παραλείψει ποτέ. Κουράγιο, ρε μάγκες, θα περάσει... θα περάσει... θα περάσει.

Έχετε όλοι μια αγκαλιά, έτσι γιατί μια αγκαλιά δεν μπορεί να είναι ποτέ κακό πράγμα.

Και μια προσφορά σπέσιαλ: όποιος το διαβάσει πρώτος αυτό το ποστάκι έχει γλυκό χαμόγελο από το "καλό". Δηλαδή δεν ξέρω ποιος ούτε θέλω να μάθω, απλά να το πάρει, να το καταπιεί με μια μπουκιά και να πει "στην υγειά σου Λυδία".

Νύχτα, φίλοι.

Δεκαδικό σύστημα

Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα. Δέκα.

Ναι, ίσως χρειαστεί πολλές φορές ακόμα να το γράψω,  όπως και πολλές φορές το έχω πει, για να το πιστέψω. Να πιστέψω πως φτάσαμε στα Δέκα. Έτη.

Όχι δεν θα κάνω καμιά αναδρομή, δεν θα αναλογιστώ πότε πέρασαν, δεν θα ευχηθώ για άλλα Χ*10, δεν θα χύσω ούτε ένα δάκρυ για όσα από αυτά τα Δέκα πήγαν "χαμένα" σε νοσοκομεία και νοσηλείες και πόνο.

Θα αγκαλιάσω αυτό το μεγάλο ολοστρόγγυλο Δέκα και θα το ζουπήξω να βγάλει όλη την αγάπη και την ελπίδα που έχει μαζεμένη μέσα του. Θα το τρελλάνω στα φιλιά για να καταλάβει πως δεν είναι ένας απλός αριθμός, αλλά ένα φως που λάμπει και ακτινοβολεί προς κάθε κατεύθυνση. Θα το ακουμπήσω στο τραπέζι μας να ρίχνουμε από λίγο στο φαγητό μας, να νοστιμίζει, να μη νομίζει πως είναι μιας στιγμής η χαρά και η ικανοποίηση που μας δίνει.

Ετούτο το Δέκα δεν έχει μετρήσει χρόνο. Έχει μετρήσει ανάσες, έχει μετρήσει δάκρυα, έχει μετρήσει μπαλόνια, έχει μετρήσει χάχανα, έχει μετρήσει ερωτήσεις, έχει μετρήσει αγκαλιές, έχει μετρήσει γκρίνιες, έχει μετρήσει νίκες, έχει μετρήσει απώλειες, έχει μετρήσει βόλτες, έχει μετρήσει παγωτά, έχει μετρήσει ανθρώπους, έχει μετρήσει ψυχές, έχει μετρήσει χαμόγελα...

Με αυτό το "δεκαδικό σύστημα" θα συνεχίζουμε να αφήνουμε να μετριέται η ζωή μας.

Καλή χρονιά! Καλή δύναμη και γλυκό χαμόγελο σε όλους!