Tuesday, May 22, 2007

Τρία χρόνια...

Σήμερα συμπληρώνονται τρία χρόνια από την διάγνωση της Λυδίας. Πέντε μηνών σχεδόν, είχαμε έτοιμα φαγητά και τούρτες για την μεγάλη αδελφή και για την μαμά της, αλλά μας πρόλαβε μια "απώλεια συνείδησης" μια παρατεταμένη υπνηλία και κάτι σαν κρίσεις επιληψίας. Μπήκαμε στο ΝΠΑΣ, και βγήκαμε (άδεια τιμητική θύμιζε η έξοδος εκείη και πολλές άλλες μετά) μετά από ένα μήνα περίπου. Η γιατρός η Έλλη που καθόταν μαζί μας έξω από τον μαγνητικό, ακόμα μας αναζητά όποτε περνά από την κλινική. Μάλλον δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις ένα αγγελουδάκι και δύο γονείς που πρέπει να τους πεις ότι ζωή και θάνατος, γιορτή και πόνος, ομορφιά και σαράκι είναι ένα - κι αυτό το ένα τίποτα και όλα...
Δύο μέρες μετά την διάγνωση βαφτίστηκε στο εκκλησάκι του νοσοκομείου. Ούτε φωτογραφίες έχω από την βάπτιση, και κάτι λίγες μπουμπουνιέρες ούτε που ξέρω πού τις έχει η μαμά της...
Και μετά η εγχείρηση, η αναμονή, η εντατική...αχ η εντατική... τρεις μέρες που δεν πρόκειται ποτέ, ποτέ να ξεχάσω... ό,τι χειρότερο έχω ζήσει μέχρι τώρα.
Και μετά... ατελείωτες μέρες χημειοθεραπείας, μεταγγίσεις (γύρω στις 50 έχει κάνει), λοιμώξεις, νυχτερινά τρεχάματα στην κλινική, αγωνία έξω από το γραφείο των γιατρών, "θα βγούμε σήμερα;", "ανεβήκαν τα αίματα;", "τι σημαίνουν όλα αυτά τα περίεργα στη μαγνητική;", "τι, και ο Χρήστος έφυγε, και η Ιωάννα;;"...και μετά, εκεί ενάμιση χρόνο μετά, τα κακά μαντάτα, το χτύπημα στον ώμο, τα βουρκωμένα βλέμματα των νοσηλευτριών, το ερώτημα "δεν υπάρχει δηλάδη άλλο φάρμακο, κάτι άλλο πειραματικό να δοκιμάσουμε;". Και μετά η διάψευση, το θαύμα, η σταθεροποίηση, οι καλύτερες ημέρες που κρατάνε μέχρι σήμερα, που μπορούμε να αγωνιούμε πότε θα την πάμε για βουτιά στην θάλασσα και εάν προχωράει καλά με την ομιλία και ποιο είναι το καλύτερο κρεβάτι να της πάρουμε για να κρατήσει μέχρι να ανοίξει τα φτερά της, να φύγει για να στήσει τη ζωή που έχει κερδίσει...
Παραληρώ μάλλον, συγγνώμη. Τρία χρόνια, ένα θαύμα, ένας πόλεμος που δεν έχει τελειώσει, αλλά που η Λυδία έχει κερδίσει πολλές από τις μάχες του. Δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνη Λυδία μου, όσα χρόνια και να χρειαστούν, θα κερδίσεις...

11 comments:

Stardustia said...

άργησα, το ξέρω να σου γράψω... αλλά είμαι πάντα δίπλα σου και είσαι πάντα στην καρδιά μου...
Τρία χρόνια, μια ζωή για ένα αγγελούδι που τον Ιούνη θα είναι 42 μηνών...
Τρία χρόνια και όμως, κάθε μια στιγμή μια μικρή νίκη απέναντι σε όλο αυτό το μαύρο...

Αγγελική Στ. said...

Να είναι καλά, το γλυκό μου.. να είναι καλά... για πολλά πάαααρα πολλά χρόνια ακόμα..

Gwgw said...

Και εμείς που πέφτουμε τυχαία σε αυτό το blog τι μπορούμε να πούμε! Γλυκό κοριτσάκι θα νικήσεις! Ναι; ΝΑΙ ΓΑΜΩΤΟ!!

nautilus said...

sunshine, γωγώ ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τις ευχές. γωγώ θα νικήσει, έπρεπε να την δεις χτες που κάναμε πάρτυ για την γιορτή της και της αδελφής της και τα γενέθλια της μαμάς της! άλλαξε 5 φορές ρούχα (όλα τα συνολάκια που της έφεραν δώρο) και μολονότι η κούραση από όλα τα #$^@φάρμακα που έχει φάει μέχρι σήμερα δεν έχει υποχωρήσει, έτρεχε σε όλους για αγκαλιές φιλιά και παραμυθάκια. Μια απόλαυση...

If...ιγένεια said...

Θα νικήσει.. :)

alienlover said...

το πιστεύω πως με δυο τέτοιους γονείς, 2 ζευγάρια αγγελικά φτερά πάνω από την Λυδία, η μάχη είναι με το μέρος σας .. να είναι καλά....μόνο αυτό...

Anonymous said...

Εμαθα τυχαια για το παιδακι σας και μπηκα να ευχηθω να γινει το γλυκουλη σας καλα.Και το πιστευω γιατι απο οτι διαβασα καταλαβαινω οτι εχει μεγαλη δυναμη και σε αυτο τη βοηθατε και εσεις.Να γινει καλα και να μεγαλωσει με τα αδερφακια της και να γερασουν μαζι.Πραγματικα συγκινηθηκα.

Anonymous said...

Εμαθα τυχαια για το παιδακι σας και μπηκα να ευχηθω να γινει το γλυκουλη σας καλα.Και το πιστευω γιατι απο οτι διαβασα καταλαβαινω οτι εχει μεγαλη δυναμη και σε αυτο τη βοηθατε και εσεις.Να γινει καλα και να μεγαλωσει με τα αδερφακια της και να γερασουν μαζι.Αυτα.

NOHΣΗ said...

!!!!!!!!!

http://noici.blogspot.com/

Anonymous said...

έπεσα και εγώ τυχαία στο blog σας.... τι να πω??? εύχομαι ολόψυχα η μικρούλα να γίνει καλά, ΝΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ!!! κόντρα σε όλους και όλα, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ. Η μητέρα μου σήμερα πήγε Τήνο και της είπα να ανάψει κεράκια στην εκκλησία για όλα τα παιδιά μας... ανάμεσα σε αυτά και το δικό σας....
Μόνο να γίνει καλά το παιδί ... μόνο αυτό....

Anonymous said...

ΤΥΧΑΙΑ ΒΡΗΚΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΚΑΙ
ΣΤΕΖΝΑΧΩΡΕΘΗΚΑ ΠΟΛΥ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΟΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ