Το χρωστάω σε όλα αυτά τα παιδιά που γνώρισα από κοντά ή μακρυά σε αυτον τον πόλεμο. Το χρωστάω κυρίως σε αυτά τα παιδιά που τελείωσαν τον αγώνα τους και τώρα έχουν γλυτώσει από τον πόνο. Το χρωστάω και στους γονείς τους που παρόλα αυτά μένουν πίσω με την μεγαλύτερη ίσως θλίψη που μπορεί να νοιώσει ο άνθρωπος...
Θα γράφω όποτε μπορώ για αυτά τα παιδιά γιατί το αξίζουν, γιατί το χρειαζόμαστε όλοι μας.
Ο Joseph έφυγε πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία εννιάμιση ετών. Είχε τον ίδιο τύπο όγκου με την Λυδία. Το πολέμησε με γενναιότητα, χιούμορ και θέληση για επτά χρόνια. Έξι μεγάλα χειρουργεία στο κεφάλι, cyberknife, δύο φορές ακτινοβολία, χημειοθεραπείες, αντιαγγειογενετικά, εναλλακτικά, μόνιμη τραχειοστομία και γαστροστομία κ.λπ. κ.λπ. Δεν έχουν σημασία πια όλα αυτά. Τώρα θα παίζει μπάλα (εγκλεζάκι γαρ) με τα άλλα αστέρια στον ουρανό...
40 comments:
Den yparhoun logia, mono ena terastio GIATI THEE mou?
Kalo sou taxidi Joseph.
Καλά κάνεις Ναυτίλε και γράφεις γι'αυτά τα παιδιά.
Δεν ξέρω τι να πω. Δεν έχω τίποτε να πω. Τώρα ο joseph θα γίνει αστερόσκονη, και θα είναι παντού...
Αγκαλιά.
Παναγιά μου,πως επιτρέπεις να υποφέρουν έτσι μικρά παιδιά,αγγελούδια,χωρίς να ξέρουν το ΓΙΑΤΙ!!!Είναι άδικο!
Καλό ταξίδι joseph!
Αδεια μου αγκαλια χρiστε...
Χερια μου αδειανα χρiστε μου.....
Στο καλo josephako...να δωσεις πολλα φιλια στην Ευα και στις αλλες ψυχουλες οκ?
Απο την Αναστασια ,την Λυδια και τα αλλα παιδακια να τους πεις.......
Και αν ο ιδρώτας και το αίμα σου τρέχουν.
Και αν τα μέλη του σώματός σου δεν σε υπακούν πια.
Κουράγιο αδερφέ…και με το ΓΟΝΑ
Με το γόνα….
Πληγώνει πολύ με και με πάει πίσω, στον Νικολάκι που του άρεσαν τα αεροπλάνα, στο Δεσποινάκι λίγων μηνών που όλο γελούσε, στον Σωτήρη που από το πρώτο ματς έλεγε το 2004 πως η εθνική θα πάρει το Euro κι εγώ συμφωνούσα έτσι για το απίθανο που θέλεις σε τέτοια τμήματα..και μου είπε πως μόνο εγώ τον πίστεψα και έπρεπε να τον πάρω με τους ορούς να πάμε για πανηγυρισμούς στην ομόνοια, στον Κωστάκη με το βλέμμα που τα έλεγε όλα, στον Χρήστο που πήγαινε κόντρες ποιος έκανε τα πιο πολλά χειρουργεία και έβγαινε πρώτος... σε τόσα παιδιά που ποτέ δεν γνώρισα ή δεν έμαθα. Με πάει πίσω στα ατέλειωτα βράδυα, να ακούς τις αντλίες, να κοιμούνται τα παιδιά στα δωμάτια κι όση κι αν είναι η κούραση απλά να σκέφτεσαι γιατί, πως, την άλλη μέρα πάντα να αλλάζει κάτι, πολύ ευχάριστα νέα, πολύ δυσάρεστα νέα, όλα πιθανά. Την ίδια ευχή θα κάνω και τώρα: "Ας μην ξαναχρειαστεί ποτέ παιδάκι να πάει σε ογκολογικό τμήμα, γρήγορα να γίνουν όλα καλά και στο εξής κανένα παιδάκι να μην εμφανίζει όγκους" Κι άλλη μια ευχή: "Γρήγορα να πιάσει η ευχή μου, με πρώτη τη Λυδία που θα γίνει το πιο υγιές παιδάκι". Καλά κάνεις και γράφεις για όλα τα παιδάκια, ζούνε αυτά πολύ πιο ουσιαστική ζωή από εμάς που πολλές φορές τα θεωρούμε όλα δεδομένα και είμαστε αχάριστοι.
Ένα γλυκό γλυκό φιλάκι στη Λυδία
θυμαμαι το κοριτσακι δυο χρονων να τρεχει στο διαδρομο σαν μικρη δινη... θυμαμαι τα γελια της και θυμαμαι να αναρωτιομαστε τι να εχει... "καμια λοιμωξη", υποθεσαμε... ο υπευθυνος του θαλαμου μας ειπε τα νεα της αξονικης: "νευροβλαστωμα"... Θα εδινα τα παντα για να μην υπηρχε παιδι που να πονα απο τετοιες αρρωστιες... Καλη δυναμη και πολλα πολλα πολλα φιλια στη Λυδια... Μακαρι να πανε ολα καλα... Περιμενουμε νεα σας....
Καλό ταξίδι στο μικρό αγοράκι.. Θα ξεκουραστεί τώρα & θα χαμογελά από τον ουρανό...
Δεν έχω άλλα λόγια. Συγνώμη.
Καλημέρα. Να δώσεις ένα φιλί στο Λυδιάκι.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι να πεις... Είμαστε μαζί σας και μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι που θα βοηθούσε.
Ο Θεός να τον αναπαύσει (και νομίζω το έχει κάνει). Άγνωστες οι βουλές Του. Αρκεί να διδασκόμαστε από αυτά...Δίνουν πολλά μαθήματα. Καλή συνέχεια στον αγώνα, ναυτίλε.Ο Θεός μαζί σας! Σας έχουμε στην προσευχή μας...
καποια πραγματα απλα, δεν αντεχονται...για καποια πραγματα απλα η λογικη ειναι αχρηστη...οποτε ξερεις οτι απαντηση στο γιατι δεν θα υπαρξει...οχι οτι θα αλλαζε και τιποτα, αν υπηρχε.
καλο ταξιδι σε ενα ακομα αγγελουδι που μας κοιτα και μας προσεχει απο ψηλα :*
Σήμερα το μεσημέρι βρέθηκα λόγω δουλειάς στο ΤΑΟ του Αγία Σοφία. Το "γιατί" έγινε μεγαλύτερο.
Να φωτίζει το δρόμο μας το αστέρι του Joseph.
Αγκαλιά θαλασσινή σε όλους σας!
να 'σαι καλα ψυχη μου... μακαρι να επαιρνα ολο τον πονο αυτων των παιδιων πανω μου... ειναι αδικο...
Εχτές διάβασα για πρώτη φορά για την Λυδία. Έχω και εγώ ένα αγοράκι 2,5 ετών. Δεν ξέρω εάν είχα την δύναμη να αντέξω την κατάσταση αυτή. Όμως πιστεύω πολύ στο Θεό. Δεν είμαι θρησκόληπτη ούτε είμαι από τους ανθρώπους που πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Η Λυδία είναι ένας άγγελος που ο Θεός επέλεξε να "δοκιμάσει" πολύ πιο γρήγορα από όσο έπρεπε. Η δοκιμασία όμως αυτή μπορεί να έχει διαφορετικό τέλος από του Joseph. Μπορεί η ασθένεια να είναι ίδια αλλά είμαι σίγουρη ότι παρά τις δυσκολίες που έχει περάσει μέχρι τώρα η Λυδία, όλα θα πάνε καλά. Όσο και εάν χάνεται η πίστη μας βλέποντας την αδικία αυτή να γίνεται στο ίδιο μας το παιδί πρέπει να ελπίζουμε...άλλωστε είναι πολλά τα παραδείγματα παιδιών που είναι πολύ καλύτερα ενώ είχαν περάσει και αυτά πολύ δύσκολες καταστάσεις. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου και η Λυδία να είναι τελικά ένα από αυτά. Από δω και πέρα κάθε ευχή για το παιδί μου θα αφορά και αυτήν. Καλή δύναμη.
είμαι σίγουρη οτι εκεί που είναι θα είναι πραγματικά ευτιχισμένος και ήσυχος.
Καλό σου ταξίδι μικρέ άγγελε
...
Δεν προλαβαίνω, ούτε έχει νόημα να απαντήσω σε όλους. μερικά σκόρπια λόγια μόνο:
Μαρία, φιλιά και αγκαλιές στην Αναστασία…
Magsoulini, πολύ έμπειρη σε ακούω. Πόσο πίσω και πού σε πηγαίνω;
Mad girl, σαν μικρή δίνη, πολύ μ’άρεσε αυτή η φράση!
Θαλασσινή, νομίζω πώς μετά το «γιατί» πρέπει να πάει κανείς αμέσως παρακάτω: στο «τι;». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι κερδίζει και τι χάνει το παιδί και οι γύρω του; Τι κάνουμε εμείς για τα παιδιά αυτά; Τι μάθαμε ο καθένας μας από την ζωή και τον πόνο τους; Τι άνθρωποι είμαστε όταν βγούμε μέσα από ένα τέτοιο χώρο;
Morfea, συμφωνώ…
Καλο ταξιδι μικρο αγγελουδι... Κανε μου μια χαρη:Εκει πανω που εισαι και παιζεις μπαλα με τα αλλα αγγελουδια, σκοραρησε μια φορα και για μενα,κι ας ειναι ακομα και Ελληνικα τα αντιπαλα δυχτια..Ελαφρυ να'ναι το χωμα που θα σε σκεπασει joseph.Τα θερμα μου συλληπητηρια στους γονεις του josheph.Και μια ερωτηση που ξερω καλα πως δεν θα απαντηθει:ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ? Τι εφταιξαν αυτα τα αγγελουδια και τα τιμωρισες τοσο σκληρα??...Ακομα Θεε μου,ακομα κι αν οι γονεις τους αμαρτησαν,ειναι κριμα να τιμωρεις τοσο σκληρα και επωδυνα αυτα τα αγγελουδια.Ειναι κριμα ΘΕΕ ΜΟΥ!...
Τα λόγια είναι περιττά!
Εμείς εδώ, όλοι μαζί.
Πάω πίσω ακριβώς 5 χρόνια, ήτανε Παρασκευή 13-9-2002, με διάγνωση ΟΛΛ, σε λίγο καιρό θα βάφτιζα το αδερφάκι της μικρής. Το τι άνθρωπος βγαίνεις μέσα από αυτά, πιο άνθρωπος, απλά άνθρωπος. Τα παιδιά ξεχνούν και θυμούνται ταυτόχρονα, όταν βγαίνουν απ'το πρόβλημα, αν όλα πάνε καλά...διαχειρίζονται τη ζωή αλλιώς, δεν τις φορτώνουν το παρελθόν, όσο αυτό δεν αφήνει υπολοιπο. Κάθε παιδί, κάθε γονιός, κάθε συγγενείς, κάθε φίλος έχει τα δικά του βιώματα, με κανέναν δεν είσαι στην ίδια θέση. Είναι μια πραγματικότητα που απλά κάνεις ότι μπορείς για να χεις τη συνείδησή σου ήσυχη και να δημιουργείς, όσο πιο πολλά χαμόγελα στα παιδάκια..
δεν έχω τι να πω..πραγματικά.
μακάρι αύριο το πρωί όλα τα παιδάκια αυτά να είναι σπίτι τους.
όχι άλλα νοσοκομεία.
όχι άλλες εξετάσεις
όχι άλλο πόνο.
είμαστε μαζί σας σε οτι χρειαστείτε.
απλά ζητήστε το και θα τρέξουμε δίπλα σας.
μια αγκαλιά,
δυό φιλιά,
όλοι γίναν συντροφιά...
Αντίο κουκλε μου!Καλό ταξίδι!Σε περιμένει ένας καινούριος κόσμος...
Ο Θεός ας σε αναπαύσει!
Yγ:Να ρωτήσω...
Πώς μπορώ να στείλω ένα e-mail στον blogger??
Ευχαριστώ πολύ...
vasiliki10@hotmail.com
καλη δυναμη και καλη συνεχεια
οι προσευχες μου μαζι σας.
Χαιρετε!
Ειμαι μια μαθητρια 16 χρονων...και σημερα μου πε μια φιλη που την ευχαριστω πολυ να μπω σε αυτο το site!
Καθισα και το διαβασα...ολο..απο την αρχη!..και πραγματικα ανατριχιασα!..Εκλαψα...
Ξερετε κατι?
Εμεις..τα νεα παιδια...ειμαστε..πολλες...φορες..αχαριστα...πολυ αχαριστα!...Καθομαστε και αγχωνομαστε, στενοχωριομαστε...για ασημαντα μικροπραγματα...!Παραπονιομαστε...για καθετι..και δν ειμαστε ευχαριστημενοι!....γιατι απλα..τα θεωρουμε ολα δεδομενα..., δν εκτιμαμε...την ζωη.!Δν ζουμε τις στιγμες!..Πολλες φορες ασημαντα γεγονοτα μας απογοητευουν!
Θα θελα να σας πω...πως μου κανατε πολυ εντυπωση!..Μου δωσατε ενα μαθμα με τον τροπο που αντιμετωπιζετε την δοκιμασια αυτη!
Να ξερετε...πως..αυτη ειναι μια δοκιμασια..σταλμενη απο το θεο!Ολοι κουβαλε τον Σταυρο τους...!μικρο ή μεγαλο...!
Ευχομαι...μεσα απο την καρδια..ευχομαι...να πανε ολα καλα...να κερδισει την μαχη η Λυδιουλα...!Μην σταματατε τον αγωνα...Ναυτιλε!...Μην τα παρατατε...!
Σας υποσχομαι οτι απο δω και περα δεν θα σας ξεχναω στην προσευχη μου!
Η μικρη Λυδια θα νικησει!
Θα νικησει...γιατι παλευει!..Ναι ενα τοσο μικρο αγγελουδι παλευει!..Δν το βαζει κατω!
Ειναι ενα μαθημα προς ολους μας..αυτο και σας ευχαριστουμε!...
Δεν σας κρυβω πως μολις αφτασα στην τελευταια σελιδα του blog λεω...Θεε μου γιατι?Γιατι τα επιτρεπεις?...Αλλα...Αυτος..απο κει πανω...ξερει...!Κι μει..δν εχουμε παρα να αγωνιζομαστε..οσο..κι αν ποναει αυτο!
Ο Θεος μαζι σας!Καλη δυναμη!
Μην αφηνετε των αγωνα...!
Μου δωσατε ενα μαθημα σημερα!
Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου
καρδούλα της καρδιάς μου
πουλάκι της φτωχιάς αυλής
ανθέ της ερημιάς μου.
Πού πέταξε τ' αγόρι μου
πού πήγε, πού μ' αφήνει.
Χωρίς πουλάκι το κλουβί
χωρίς νερό η κρήνη.
Πώς κλείσαν τα ματάκια σου
και δεν θωρείς που κλαίω
και δεν σαλεύεις δεν γρικάς
τα που πικρά σου λέω.
Πατερα Ναυτιλε μη λυγιζεις!Κανε κουραγιο κι ολα θα πανε καλα!Η Λυδιουλα θα τα καταφερει και θα παρει το χρυσο μεταλλιο!Οχι οποιο κι οποιο χρυσο μεταλλιο,αλλα το χρυσο μεταλλιο της ζωης!!Κανε κουραγιο Πατερα Ναυτιλε!Ειμαι παντα διπλα σου.Για οτι χρειαστει στηλε μου e-mail και εγω θα κανω οτι καλυτερο μπορω!
<3 <3
Μερικές φορές νιώθω ότι τα λόγια δεν έχουν καμία σημασία, καμία δύναμη. Μερικές φορές θυμώνω και λέω που είναι ο Θεός;; Υπάρχει;; Και κάτι άλλες λέω μήπως είναι αμαρτία που σκέφτομαι έτσι;; Τι να πω;;
Καλό ταξίδι Joseph!
καλημερα. εχεις μερες να γραψεις. ολα καλα?
Αν η συνείδηση που έχει το αγγελούδι δεν χάνεται, σίγουρα ο Joseph πνέει τώρα στα άστρα μέσα νεφελώματα αστρόσκονης...
Καλησπέρα
Είμαι η Ανώνυμος που είχα γράψει στις 12/09 11:11 .
Πως είναι η Λυδία;
Έχουμε μέρες να ακούσουμε νέα σας...και αγωνιούμε. Είπαμε σε αυτόν τον αγώνα δεν είσαστε μόνοι σας.
Ενημερωτικα:Μιλησα μεσω e-mail με την Μαμα Ζoe.Δεν εχουν χρονο να γραψουν γιατι εχουν ιατρικους ελεγχους κλπ,κλπ.Περα απο αυτα που ειχε αναφερει ο Πατερας Ναυτιλος πιστευω πως ολα ειναι καλα,τουλαχιστον οσο τα ειχε γραψει ο Ναυτιλος. kwstask. Πατερα Ναυτιλε και Μαμα Zοe πηρα την πρωτοβουλια να γινω για λιγο γραμματεας σας.Εκανα καλα?
Εδώ είμαι, αντέχω ακόμα...
Όπως ωραία λέει η Μαμά της, αυτή τη στιγμή το έμβολο έχει σπρωχτεί βαθιά μέσα στον κύλινδρο και οι πιέσεις είναι πρωτοφανείς.
Πώς θα γίνει η εκτόνωση δεν ξέρουμε...
Πρέπει εντός των ημερών να πάρουμε τελική απόφαση, δεν μας αναλογεί άλλη περίοδος χάριτος. Ο κόσμος και το μυαλό μας γυρίζει...
Σύντομα θα γράψω νεώτερα. Σας ευχαριστούμε όλους θερμά για το ενδιαφέρον, τις προσευχές και τα μηνύματα.
Kwstask, όλα καλά, σε ευχαριστούμε για την ενημέρωση :-)
ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕ ΑΓΝΗ ΨΥΧΗ !!
ειμαι μια μαθητρια 16 χρονων και εδω και πολυ καιρο διαβαζω το site αυτο αλλα καθε φορα δισταζω να σας γραψω..... κι εμενα ο μικρος μου αδερφος ειχε ογκο στο χερι του αλλα με την βοηθεια του Θεου καταφερε να ξεφυγει απο τον κινδυνο.. θελω να πω οτι γνωριζω τις δυσκολιες και εχω περασει απο πολυ δυσκολες στιγμες και σας καταλαβαινω.. ομως με πιστευω οτι με πιστη στο Θεο και αισιοδοξια ολα θα πανε καλυτερα.. στον κοσμο συμβαινουν ανεξιγητα πραγματα και τις περισσοτερες φορες ασχημα πραγματα.. ομως πρεπει να παλεψουμε και τοτε μπορει να βγουμε νικητες.. ευχομαι τα καλυτερα σε ολα τα παιδακια που αντιμετοπιζουν παρομοια κατασταση και σε εσενα λυδιουλα!
ειμαι μια μαθητρια 16 χρονων και εδω και πολυ καιρο διαβαζω το site αυτο αλλα καθε φορα δισταζω να σας γραψω..... κι εμενα ο μικρος μου αδερφος ειχε ογκο στο χερι του αλλα με την βοηθεια του Θεου καταφερε να ξεφυγει απο τον κινδυνο.. θελω να πω οτι γνωριζω τις δυσκολιες και εχω περασει απο πολυ δυσκολες στιγμες και σας καταλαβαινω.. ομως πιστευω οτι με πιστη στο Θεο και αισιοδοξια ολα θα πανε καλυτερα.. στον κοσμο συμβαινουν ανεξιγητα πραγματα και τις περισσοτερες φορες ασχημα πραγματα.. ομως πρεπει να παλεψουμε και τοτε μονο μπορει να βγουμε νικητες.. ευχομαι τα καλυτερα σε ολα τα παιδακια που αντιμετωπιζουν παρομοια κατασταση και σε εσενα λυδιουλα!
Post a Comment