Saturday, January 26, 2008

σταθερή κατάσταση και πρόσκληση για ιδέες

Χτες και σήμερα δεν μπόρεσα να κάτσω με την Λυδία γιατί ο βήχας μου έχει χειροτερέψει και ενόψη της επέμβασης της Τρίτης δεν πρέπει να διακινδυνεύσουμε οποιαδήποτε δυσκολία.

Η Λυδία κάνει πολύ μικρές προόδους στην φυσικοθεραπεία και τουλάχιστον δεν οπισθοχωρεί - κάτι που θα μπορούσε να συμβεί λόγω του υδροκέφαλου. Η μαμά της προσπαθεί συστηματικά να της παρουσιάζει καινούρια πράγματα και δραστηριότητες ώστε να της κρατά το ενδιαφέρον. Είναι η καλύτερη σε αυτά τα κόλπα, πάντα μπορούσε να οργανώνει σε δευτερόλεπτα για τα παιδιά μια ευχάριστη δραστηριότητα και να βρίσκει πράγματα που με χαμηλό κόστος και κόπο έδιναν στα παιδιά μεγάλη ευχαρίστηση. Τώρα πρέπει να το κάνει αυτό στον μεγαλύτερο βαθμό αποκλεισμένη κι εκείνη στο ίδιο δωμάτιο. Προς το παρόν τα καταφέρνει τέλεια. Στιγμιότυπο: η διευθύντρια μπαίνει μέσα με όλους τους ειδικευόμενους και τους φοιτητές της (είναι παν/κή η κλινική) και βρίσκει τη μαμά να παίζει κουκλοθέατρο με την Λυδία! Οπότε γυρνάει στους υπολοίπους για να τους πει: "να, αυτή τη μαμά χαίρομαι, αντί να κάθεται να χαζεύει τηλεόραση ή να διαβάζει περιοδικά ή να είναι κάθε τρεις και λίγο έξω για τσιγάρο, κάθεται εδώ και παίζει με το παιδί και του διαβάζει και κάνει από μόνη της χωρίς να τα έχει σπουδάσει πράγματα που κάνουν οι εργοθεραπευτές...". Νομίζω πως έχω πολύ καιρό να σας πω πόσο αγαπώ και θαυμάζω τη μαμά της...

Κάποιοι φίλοι στα σχόλια έδωσαν μερικές ιδέες για το τι μπορεί να την κάνει να περνάει πιο ευχάριστα και θεραπευτικά τον χρόνο της στο δωμάτιο. ΟΚ, το θέμα είναι πιο δύσκολο από ό,τι το προηγούμενο με το παιδικό πάρτυ, αλλά ίσως κάποιοι ξέρουν κάποια καλά "κόλπα" για να βοηθήσουμε τη μαμά στην προσπάθειά της. Να λοιπόν που ρωτάτε πώς να βοηθήσετε, δώστε ιδέες! Υπενθυμίζω: δεν περπατάει, δεν βγαίνει από το δωμάτιο, καταλαβαίνει τα πάντα αλλά δεν μιλάει, μπορεί να κινήσει τα χέρια της αρκετά καλά, κουράζεται πολύ εύκολα και γρήγορα.

50 comments:

ΠΑΥΛΟΣ said...

Θα σε γυρίσω λίγα χρόνια πίσω, όταν παίζαμε με πλαστελίνες. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα, αλλά που ξέρεις καμιά φορά.
Καλό Σαββατοκύριακο και μόνο χαρές από δω και πέρα. To αξίζετε παραπάνω από τον καθένα μας.

Anonymous said...

Πλαστελίνες υπάρχουν και μαζί τους πουλάνε και διάφορα καλούπια, πλάστες κλπ. Επίσης υπάρχει και το παιχνίδι με τα πολύχρωμα καρφάκια μετα οποία φτιάχνεις σχέδια πάνω σε ένα πλαστικό καμβά. Στη μικρούλα μας εύχομαι γρήγορο εξιτήριο και στη μαμά της στέλνω δύναμη και το θαυμασμό μου...f

Anonymous said...

Καμμιά Magna Doodle πιστεύω θα είναι ευχάριστη για γρήγορες ζωγραφιές και αστείες στιγμές.Αυτή πιστεύω είναι μια καλή προσωρινή λύση μέχρι να γυρίσει η ομορφούλα εκεί που ανήκει:στις παιδικές χαρές και στα πάρκα.

Thalassini said...

Ιδέες για τη μικρούλα ε;; Λοιπόν να δυο που αρέσει στα παιδιά (είμαι σε αντίστοιχο χώρο): Με ένα απλό καλαμάκι από αυτά που γυρίζει η άκρη σαν φυσαρμόνικα φτιάχνουμε χειλοφωνα σαν αυτά που εχουν οι τραγουδηστες.Γυρνάμε την άκρη προς το στόμα να κάνει γάμα, και την άλλη άκρη πίσω από το αυτί.Μπορεί να σου φανεί γελοίο, δεν ξερω αλλα με τα παιδιά γελάμε πολύ και κάνουμε οτι τραγουδάμε. Αλλη ιδεα.Με πλαστικά πιατάκια μιας χρήσης: είτε τα ζωγραφίζουμε , φτιάχνουμε προσωπάκια κλπ είτε κάνοντας 2 τρυπίτσες στο πλαι και με λίγο σπάγγπ φτιάχνουμε μάσκες.
Επίσης με καπάκια από μαρκαδόρους που εχουν εξατμιστεί,καλαμάκια (για καφέ) και στρογγυλά πώματα (απο αναψυκτικό μπουκάλι) φτιάχνουμε κολλώντας τα μεταξύ τους μικρά ανθρωπάκια. Βραχιολάκια επίσης και κολιέ από σερπαντίνες.

Ναυτίλε μου ελπίζω κάτι από αλλά αυτά να κάνει για τη μικρή.Αν οχι έψω και άλλες!

Κουράγιο και φιλιά σε όλους σας.

Dr_MAD said...

Καλημέρες κι από μένα. Εγώ θα προτείνω τις χειροτεχνίες κατασκευών. Υπάρχουν κάποιες χάρτινες κατασκευές σχεδιασμένες σε φύλλο σαν από χάρτη (που διπλώνει και είναι ζωγραφισμένο κι από τις 2 μεριές) με αρκετά σχέδια, τα οποία τα κόβεις και τα φτιάχνεις. Δεν ξέρω πώς λέγεται, αλλά είναι ακριβώς σαν χάρτης στον τρόπο που είναι διπλωμένο. Όλα αυτά είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να μπορούν να κρεμιούνται κιόλας (είναι και 3 διαστάσεων). Δε χρειάζεται η συμμετοχή της μικρής σε όλη την κατασκευή και έχω δει ότι είναι από τα αγαπημένα των μικρών.
Καλή δύναμη σε όλους σας και περαστικά σε σένα ναυτίλε και σύντομα να λάβει τέλος η περιπέτειά σας ;-)

Anonymous said...

...

Anonymous said...

Δεν ξέρω αν η μουσική μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση. Το κουκλοθέατρο είναι εκπληκτική ιδέα. Γενικά, όποιο παιχνίδι προϋποθέτει συμμετοχή και άλλων, κυρίως των γονιών, νομίζω ότι θα συμβάλει στην παραπέρα βελτίωση της ψυχολογίας της. Για την κινητική της λειτουργία, οι γιατροί κανονικά θα πρέπει να μπορούν να σας συμβουλέψουν ποιές δραστηριότητες-παιχνίδια θα μπορούσαν να βοηθήσουν την Λυδία. Αξιοποίηση, τέλος, στον μέγιστο επιτρεπτό βαθμό της δυνατότητας επαφής με το έξω, με τον χώρο πέρα από το δωμάτιο.
Καλόν αγώνα.

Anonymous said...

Καλημέρα.
Εύχομαι η Λυδία σας να γίνει γρήγορα καλά, και να μην ξανά χρειαστεί τα νοσοκομεία.
Να σας προτείνω υπάρχουν κάτι μαγνητακια στην αγορά, με μπίλιες που μπορείς να φτιάχνεις ότι σχέδια θες. Απλά μόνη της η μικρούλα, και δύσκολα κ εντυπωσιακά--έχει οδηγίες--η μαμά.. Είναι και χρωματιστά, και χρειάζεται πολύ φαντασία.

Επίσης ένα παιγνίδι που μπορεί η μαμά να φτιάξει μόνη της είναι, κόβοντας ψαράκια η ότι άλλο θέλουμε--θαλασσινά-- σε πολλά μεγέθη, βάζουμε πάνω τους συνδετήρες και τα απλώνουμε σε μπλε χαρτί--βλέπε θάλασσα--αφού έχουμε γράψει η ζωγραφίσει από πίσω ένα μήνυμα, πχ κέρδισες μια αγκαλιά, ένα φιλί, μια καραμέλα κτλ Ύστερα παίρνουμε ένα ξυλαράκι μακρύ κρεμάμε μια κλωστουλα και ένα μαγνήτη και βάζουμε το μικρουλινι να ψαρέψει όσα ψαράκια μπορεί σε συγκεκριμένο χρόνο --απ το κρεβάτι της μπορεί—α μαζί και η μαμά--και στο τέλος δίνουμε τα μηνύματα-αγκαλιές και τέτοια ο ένας στον άλλο…
Τα ψαράκια να είναι χρωματιστά από χαρτόνι για να μην λυγίζουν, και μπορεί να τα κόψει και η Λυδία..
Σε αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να συνχρονίζουμε ματάκια-χεράκια..

Αυτά από μένα .Η σκέψη είναι πάντα μαζί σας..

ΕΡΗ 16

Anonymous said...

Την τελευταία φορά που πήγα στο ΙΚΕΑ είδα που είχε γαντόκουκλες ζωάκια που μπαίνουν στο χέρι και παίζεις με αυτά κουκλοθέατρο και μικρά ζωάκια που μπαίνουν σε κάθε δάχτυλο οπότε στα δέκα δαχτυλάκια έχει δέκα διαφορετικά ζωάκια. Μπορεί κανείς να φτιάξει ιστορίες με αυτά.Περαστικά στο μικρό τιγράκι. Όλα θα πάνε καλά.

Anonymous said...

Επειδη εχω μια κορη στην ηλικια Της, σας διαβεβαιω οτι τα Play Doh ειναι οι καλυτερες πλαστελινες διοτι ειναι φτιαγμενες απο μη τοξικα και εντελως φυσικά συστατικά. Δεν κολλανε, δε λερωνουν.
Μολις τελειωσουν οι πλαστελινες, εμεις γεμιζουμε τα βαζακια με φασολια και ρυζια και τα κανουμε αυτοσχεδιες μαρακες. Πολυ φασαρια!!!
Πυργοι με πολυχρωμα πλαστικα ποτηρακια που τους φτιαχνουμε και τους γκρεμιζουμε συνεχως ειναι ευκολο, φτηνο και μπορει να το κανει και μονη της.
Τελικα τον Τσαρλι και τη Λολα τα κουκλακια απο το ELC τα βρηκατε ή να τα φερω;
Πολλα φιλακια,
Λιανα

Anonymous said...

ΝΑΥΤΙΛΕ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΩΡΑΙΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ
ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ (ΘΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΣΙΓΟΥΡΑ )ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΦΑΝΤΑΧΤΕΡΑ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ
ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ .ΒΕΒΑΙΑ ΑΝΤΕ ΝΑ ΚΟΛΗΣΕΙ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΟΛΗΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΗ ΚΟΥΡΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΜΕ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΕΣ ΜΕ ΑΡΚΟΥΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΟΛΛΑΝΕ.(ΤΙ ΣΤΑ ΛΕΩ ΤΡΙΑ ΕΧΕΙΣ)
ΝΕΥΡΙΑΖΩ ΠΟΥ ΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΜΕ ΤΟ ΒΑΓΓΟ ΝΑ ΤΗ ΔΩ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΝΑ
ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ!!
ΠΑΝΤΩΣ ΟΤΑΝ ΕΡΘΟΥΝ (ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ)
ΤΑ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΑ ΑΝΕΜΕΛΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ
ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΩ ΛΙΓΟ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ
ΝΑ ΜΑΣ ΤΗ ΦΙΛΗΣΕΙΣ ΤΗ ΚΟΠΕΛΑΡΑ ΜΑΣ!!
ΥΓ.ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ΄
ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΑΝ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ
ΠΑΡΤΥ ΜΕΝΩ ΜΑΚΡΙΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΡΘΩ!!

Anonymous said...

παραμυθια λετε? πολυ ωραια ειναι τα αμπρα-καταμπρα που αφηγουντε σπουδαιοι ηθοποιοι οπως Ληναιος, Βουγιουκλακη.δεν πολουντε στα καταστηματα, τα διαφημιζει στην ερτ1 με αντικαταβολη μια εταιρια. Εχει κασσετες και βιβλιο να τα διαβαζεις με ζωγραφιες ωραιες και βοηθαει το παιδι να συντονισει ακοη και οραση.

Αμα θες να σε στειλω ενα σιντι, εχω ολα τα μερη αλλα δε θα εχεις το βιβλιο. Μπορεις ομως να το ζωγραφιζεις εσυ ή η μαμα

ploutarxaki said...

Δυστυχώς πολλές ιδέες δεν ξέρω γιατί δεν έχω παιδιά, αλλά όταν ήμουν μικρή θυμάμαι όι με διασκέδαζε πολύ το κουκλοθέατρο και είχα πολλά τέτοια κουκλάκια για να μου παίζουν κουκλοθέατρο. Εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα καλά στη Λυδίτσα και να ξαναδείτε χαρούμενη αυτή τη γλυκιά φατσούλα. Έβαλα το link του blog και στο δικό μου blog για να διαδοθεί κι άλλο, ώστε να κάνουμε όλη μια προσευχή για το τιγράκι μας. Αυτό και η νοητική μας συμπαράσταση είναι το λίγο που μπορούμε να κανουμε για σας που τόσο έχετε υποφέρει. Φιλιά πολλά στη φατσούλα και τις καλύτερες ευχές μου.

Anonymous said...

τι μαμα διαμαντι ειναι αυτη που έχετε!
εχω δει πολυ ωραια παραμύθια σε μεγαλα βιβλιοπωλεία ,ενα για παραδειγνμα είχε φακελακι με ολα τα τρικς που κανουν οι μικρες νεραϊδες ,νεραϊδόσκονη και καποιες πολυ όμορφες εικονογραφήσεις μέσα.
επίσης καποιο άλλο ειχε σετ μικρων μάγων με ραβδί και καποια πολυ ομορφα αντικειμενα μέσα, για να παιζει η μικρουλα σας . εκτος απο αυτα η μαμα της σιγουρα θα ξερει να φτιαχνει καραβάκια ,σειρες με ανθρωπακια πο πολυχρωμα χαρτόνια και γκοφρε!είμαι σίγουρή ,ότι θα της φτιαξετε εναν πολυχρωμο κόσμο για όσο χρειαστει να μεινει στο δωματιο.την φιλω γλυκα

anarxaki said...

Το κουκλοθέτρο είναι πολύ καλή ιδέα. Αν έχει όρεξη και χρόνο η μαμά Της, μπορεί να φτιάξει και δικές της κούκλες από αθλητικές κάλτσες. Αρκεί να ράψει πάνω 2 κουμπιά για μάτια και λίγο νήμα για πλέξιμο για μαλλιά.
Επειδή το Λυδιάκι μας κουράζεται εύκολα αλλά πρέπει να εξασκήσουμε τις κινητικές της ικανότητες, μπορεί να παίξει με τη μαμά Της το γνωστό παιχνίδι με το λάστιχο στα χέρια. Θα προσπαθήσω να το περιγράψω: Έχουμε ένα λάστιχο το οποίο το έχουμε δέσει στις άκρες και το περνάμε στα χέρια μας ως εξής: βάζουμε τα χέρια μέσα ώστε να ακουμπάνε οι άκρες στους καρπούς. Το τυλίγουμε μία φορά σε κάθε καρπό και μετά βάζουμε τον δεξίο παράμεσο στη θηλιά που φτιάξαμε στον αριστερό καρπό και αντίστοιχα με το άλλο χέρι.
Ο επόμενος πρέπει να πιάσει το Χ που σχηματίζει το λάστιχο με 2 δάχτυλα και τραβώντας προς τα έξω να το περάσει κάτω από τα χέρια του άλλου και να το περάσει στα δικά του.
Ελπίζω να το περιέγραψα καλά ή ακόμα καλύτερα να το ξέρετε ήδη.

Anonymous said...

Ναυτίλε, έχω να κάνω κι εγώ κάποια προτάση και ελπίζω να βοηθήσει στη δύσκολη αυτή κατάσταση... Λοιπόν, κάτι που για τους μεγάλους είναι τόσο κουραστικό μερικές φορές, για τα παιδιά είναι διασκεδαστικό. Δηλαδή, ίσως θα ήταν καλή ιδέα να της δωρίζατε ένα μικρό φθηνιάρικο αρμόνιο από αυτά που πουλάνε στα "Jumbo" ή στα "ΚΟΥ ΚΟΥ". Όπως θυμόμαστε οι περισσότεροι νέοι σε ηλικία, μας "τρέλαινε", όταν βγάζαμε αυτούς τους ήχους από κάποιο παιχνίδι, μουσικό όργανο. Ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια μας. Ένα τέτοιο μικρό αρμόνιο θα της έφτιαχνε τη διάθεση. Απλά συμβουλή μου είναι να ρωτήσετε τους γιατρούς, τους υπεύθυνους για οποιαδήποτε τέτοια κίνηση. Να σας διευκρινήσουνε δηλαδή και οι ίδιοι τι είναι ασφαλές και τι όχι. Ίσως κάποια υλικά να είναι λίγο επικύνδινα για τον ασθενή οργανισμό της.

Ναυτίλε, εύχομαι ότι καλύτερο για εσάς και τη Λυδιούλα. Προσεύχομαι για εσάς κι ελπίζω ότι όλα θα είναι καλύτερα κάποια στιγμή.
Ο Θεός και η Παναγιά μαζί σας!!!

cinderella said...

Εγώ θα πρότεινα παζλ! Ζωγραφιες που ακόμα και η μαμά της μπορεί να κόψει σε μεγάλα κομμάτια και να ανακατέψει έτσι ώστε η Λυδία να συναρμολογήσει πάνω στο κρεβάτι. Εννοείται μεγάλα κομμάτια με φανταχτερά χρώματα και κάποιο ενδιαφέρον θέμα που θα κινήσει το ενδιαφέρον της μικρούλας μας!!
Φιλιά στη μαμά!
Φιλιά στο μωρό μας!
Φιλιά και σε σένα μπαμπά Ναυτίλε!!
Σας αγαπάμε πολύ!! Και φυσικά σας σκεφτόμαστε συνέχεια!

Anonymous said...

Τι παραπάνω θα μπορούσα να γράψω για σας, απ' όσα έχουν είδη ειπωθεί; Θα σας πω μονάχα πως το διάστημα που ζω με τη συντροφιά αυτού του blog, και την αγωνία για την υγεία της μικρής σας αισθάνομαι πως γίνομαι καλύτερος άνθρωπος και καλύτερη μητέρα. Δεν φημίζομαι για δημιουργηκότητα και εφευρετικότητα αλλά θα σας αφήσω και 'γω λίγες σκέψεις εδώ...ίσως βοηθήσουν. Ταχυδακτηλουργικά κόλπα (υπάρχούν κουτιά με απαραίτητα σύνεργα και οδηγίες) ίσως την εντυπωσιάσουν. Μπαλάκια που θα πετούσε σε καλάθι στα πόδια του κρεβατιού της ίσως της έδιναν στόχο για ευστοχία. Αξεσουάρ μεταμφιέσεων που θα φορούσατε εσείς, και θα υποδυόσασταν αντίστοιχους ρόλους, μπορεί να την έκαναν να γελάσει. Βιβλία με παιδικά ανέκδοτα ίσως θα μπορούσαν να γίνουν ιστορίες που θα τις έφτιαχναν λίγο τη διάθεση. Παζλ, αν της αρέσουν. Τυπωμένες από τον υπολογιστή οι αγαπημένοι της ηρωές για να τους ζωγραφίσει μέσα με χρώματα, και να στολίσει το δωμάτιο της. Επίσης αντί για να τα ζωγραφίσει θα μπορούσε να κολήσει χρωματιστά χαρτάκια που θα έκοβε με το ψαλιδάκι ή με τα χεράκια. Συνήθως τα πιτσιρίκια τρελένονται να κόβουν ή να σκίζουν και ταυτόχρονα δυναμώνουν τα δαχτυλάκια τους για το γράψιμο αργότερα. Ακόμα το παλιό κλασικό γλαστράκι με φακές στο βαμβάκι που θα φτιάξει μόνη της και θα βλέπει να μεγαλώνει η γλαστρούλα της. Τέλος το παραδοσιακό view master ίσως να είναι λιγότερο κουραστικό για τα ματάκια της από την τηλεόραση και έτσι να είχε για λίγο κοντά της τα κινούμενα σχέδια που της αρέσουν. Αυτά .... με απεριόριστο θαυμασμό και εκτίμηση!

Φωτούλα Τζιώντζου said...

Το αγαπημένο των σκασμένων μου και των παιδιών και των ανηψιών. Ακόμα και τώρα που οι μεγάλες κλείνουν τα 12 με βάζουν να τους το παίζω ανελλιπώς:
Χρειάζεσαι
Τα οικογενειακά σας άλμπουμ
Και κάποιον με χιούμορ και με κέφι κατά παραγγελία Έχετε τη μάνα.
Κοιτάμε μια φωτογραφία και φτιάχνουμε πιθανούς διαλόγους μεταξύ των προσώπων στις φωτογραφίες. Όσο πιο χαζοί, τόσο το καλύτερο. Ίσως λειτουργήσει σαν συνδετικός κρίκος και με την έξω ζωή της και τους ανθρώπους της που δεν μπορεί να δει (αδέλφια, φίλους ή συγγενείς). Αποφεύγουμε οι διάλογοι να αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα βαριούνται εύκολα και μπορεί και να τη στεναχωρήσουν. Εάν υπάρχει καμιά ψιλοκοντρίτσα με κάποιον έ τον διακωμωδούμε λίγο περισσότερο, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Οι γονείς εκτός συναγωνισμού. Λες τα "χειρότερα" και πολύ το φχαριστιούνται. Όπως επίσης καταχαίρονται να μας προσθέτουν διάφορα αξεσουάρ, μουστάκια, μεγάλες μύτες κ.λ.π. Ίσως βγάλει και λίγο από το θυμό της. Βγάλε κρυφά και τους γιατρούς τη φωτογραφία και άστην να αυτοσχεδιάσει (αυτό μάλλον δεν είναι ούτε ευγενικό, ούτε παιδαγωγικό, αλλά εσύ διαλέγεις, μπορεί να πιάσει).
Από τα πιασάρικα επίσης στη δική μας οικογένεια(εάν και ψυλλιάζομαι ότι ήδη το παίζετε) είναι το να αποκτήσει τη δικιά της ηρωίδα, ίσως και ζωγραφισμένη, σε περιπέτειες αποκλειστικά φτιαγμένες για αυτήν.
Εμείς είχαμε τη Θαλασσίτσα (ρομαντική έκδοση του παιχνιδιού) και τη τσιμποκολίτσα (μετά συγχωρήσεως), σκασμένο με ειδικότητα στις παντός είδους τσιμπιές και σκανδαλιές.
12 χρόνια τώρα μας διασκεδάζουν με τις πειρπέτειές τους και ακόμα δε λένε να τις βαρεθούν.
Αλλά δε παραπονιέμαι, ειδικά η τσιμποκολίτσα μια χαρά εκτονώνει και εμένα ενίοτε. :)))
Ήσυχη μέρα να έχετε

Anonymous said...

όταν ήμουν μικρός τρελαινόμουν για εκείνα τα "κυάλια" που βάζεις μέσα μια στρόγγυλη καρτέλα με διάφορα θέματα(εγώ είχα παραμύθια)κ πατώντας το κουμπάκι βλέπεις τις εικόνες να περνάνε μία μία σαν σλάιντ.

σήμερα βρήκα αυτό το καταπληκτικό blog κ γ*****, είχα να κλάψω πάρα πολύ καιρό!κουράγιο, περαστικά ~~

MonachusX2 said...

Ναυτίλε και Μαμά, χαίρομαι που είναι καλά η μικρούλα και που εσείς έχετε δυνάμεις να την κάνετε καλύτερα. Λοιπόν, όταν ήταν μικρές οι δικές μου κόρες, είχα πάρει ένα βιβλίο με τίτλο "365 μέρες χωρίς τηλεόραση" των Στηβ & Ρουθ Μπένετ, εκδόσεις Καστανιώτης. Είναι ένα εκπληκτικό βιβλιαράκι που περιλαμβάνει 365 ιδέες για να περάσουν καλά και δημιουργικά (μακρυά από την TV) τα παιδιά, κυρίως σε κλειστούς χώρους. Δίνει απλές οδηγίες και τα υλικά που θα χρειαστούν για την κάθε κατασκευή και το κάθε παιχνίδι. Πολύ θα ήθελα να σας το στείλω, αλλά είμαι από την Κύπρο και είμαι λίγο μακρυά... Η σκέψη μου όμως είναι μαζί σας. Εσείς δεν είστε γονείς, είστε ήρωες. Και η Λυδία δεν είναι παιδί, είναι θεά.

philos said...

Παζλ, χαρτάκια που αντιστοιχείς τα ίδια, είναι μια καλή ιδέα, μουσική φυσικά και διάβασμα παραμυθιών και απλών κόμιξ.
Βρήκα την κούκλα της Λόλα στο κατάστημα της Ερυθραίας και μάλλον υπάρχουν και οι μικρές με τους δύο στην αποθήκη. Αν είναι στείλε email να στην στείλω. Θα ήθελα να έρθω προσωπικά, αλλά από την αρχή του χρόνου είμαστε γριπιασμένοι όλοι και δεν θα ήθελα να το ρισκάρω!

Anonymous said...

Τι λέτε με πολύχρωμα χαρτιά, κορδέλες και μακαρονάκια που θα χρωματίσετε Μαμά+Λυδία να φτιάξετε μάσκες και μακαρονο-κοσμήματα για τις Απόκριες; (και για τη Λυδία, και για τα αδερφάκια της). Και μια μουσικούλα να παίζει, με Φρουτοπίες και άλλα τέτοια; (ή ό,τι της αρέσει). Φιλιά και υπομονή, θα τελειώσουν οι ταλαιπωρίες... Μαρία-Κρήτη

butterfly said...

Η μαμά της είναι φανερό ότι είναι πολύ σπάνια, Ναυτίλε! Ε, τι, τυχαίο είναι που έχετε τέτοια παιδιά;

kwstask said...

Ναυτιλε οι υπολοιποι με καλυψαν.Εγω αυτο που θελω να πω ειναι:Παλι χειρουργειο ρε γα...ο??Παλι??..... Παλι αγωνιες?Παλι οι καρδιες μας στην Κουλουρη?Ναυτιλε μου και παλι οτι χρειαστεις στην διαθεση σου,ανα πασα στιγμη.Οτι κι αν χρειαστει και μπορω να βοηθησω να μου πεις!Ακομα κι αν ειναι τρεις η ωρα τα χαραματα!Γα...ο.....Κουραγιο Ναυτιλε μου,κουραγιο Ζωη και κουραγιο Λυδιουλα μου.Θα νικησουμε!Επιβαλλεται να νικησουμε!...

Anonymous said...

Όταν είχε νοσηλευτεί και το δικό μας παιδί (στην ηλικία της Λυδίας)
για ένα τρίμηνο στο νοσοκομείο ανακαλύψαμε τον Καραγκιόζη. Βάζαμε CD και ακούγαμε κυρίως τις παραστάσεις του Σπαθάρη και του Νταγιάκου. Είναι οι καλύτερες. Μετά κόβαμε και φτιάχναμε φιγούρες με διπλόκαρφα και φτιάχναμε αυτοσχέδιες παραστάσεις πίσω από ένα τεντωμένο σεντονάκι.(ή και χωρίς αυτό.
Επίσης οι νερομπογιές και οι τέμπερες επειδή έχουν και λίγο πλατσούρισμα ήταν μια πολύ ευχάριστη απασχόληση.
Καλή δύναμη,δεν σας ξεχνάμε.

Anonymous said...

ΑΠΛΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΠΩ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΟΛΟΙ
ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΦΙΛΗΣΕΙΣ
ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΜΕ

ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

Anonymous said...

xmm....τι θα μπορουσε να απασχολησει ευχαριστα την λυδιουλα?εμενα μικρη μου αρεσε παρα πολυ να φτιαχνω κοσμηματα με χαντρουλες....
να κανω διαφορα χτενισματα στις κουκλες....οταν πετυχαιναν....ημουν πολυ ευτυχισμενη....κ ετσι θα μπορει να κουναει τα χερια της...αλλη μια απασχοληση θα μπορουσε να ειναι να φτιαχνει καρτες για σας...κ τους συγγενεις σας....να παιζει με πλαστελινες...θυμαμαι με τις αδερφες μου φτιαχναμε με χρωματιστες πλαστελινες...κ καλα φαγητα κ μετα παιζαμε το εστιατοριο....γραψε μας...σε παρακαλω τα ενδιαφεροντα της μικρης..

ελπιδα....


υγ.πες στο λυδιακι οτι αν θελει να ερθω να παιξουμε....

tk said...

παραμύθια σε cd, μπλοκ ιχνογραφίας, να υπήρχε viewmaster να ταξίδευε με τις εικόνες...

δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.

α, και να της διαβάσετε τον "Μικρό Πρίγκηπα". κρύβει τόση δύναμη αυτό το βιβλίο...

και να της δώσετε την αγκαλιά μου.

Anonymous said...

Το κουκλοθέατρο νομίζω το πρότεινε και κάποιος άλλος αλλά αυτό μου ήρθε όταν διάβασα αυτό που έγραψες.Καλό κουράγιο στη μαμά.
Σταλαματιά

La Gigi said...

Θα μπορούσε ο μπαμπάς να τυπώσει από εδώ http://www.activityvillage.co.uk/paper_dolls.htm τις κουκλίτσες, τα ρούχα και τα λοιπά αξεσουάρ τους να τα κόψουν η φανταστική μαμά με τη βοήθεια της Λυδίας και να φτιάχνουν ιστορίες ανάλογα με την αμφίεση και τη δραστηριότητα.Θα συνεχίσω να το ψάχνω πάντως κι αν βρω κάτι καλό θα σας το πω.

ράγες said...

Ναυτιλέ μου θα με συγχωρήσεις για σήμερα, αλλά δεν έχω πρόταση. Πέρασα απλώς να αφήσω την αγάπη μου και να δηλώσω παρούσα στη θετική ενέργεια που συνεχίζω να έχω για τη Λυδία...

Anonymous said...

Κουράγιο και στους δύο σας, χρειάζεται απίστευτη δύναμη για αυτό που περνάτε με τόση αξιοπρέπεια. Εύχομαι από την καρδιά μου να περάσει γρήγορα και να γίνουν όλα αυτά μια κακή ανάμνηση.
Όσο για τα παιχνίδια, μπορείτε να φουσκώσετε μπαλόνια (όχι με πολύ αέρα όμως, και σκάσουν) και να δώσετε έναν μαρκαδόρο στο παιδί να ζωγραφίζει φατσούλες, μαζί και εσείς. Όχι μόνο η μαμά, η κόρη θέλει και τον μπαμπά να παίζει μαζί της όποτε είναι δυνατό. Ακόμα μπορεί να κάνει το ίδιο σε ποτηράκια μιας χρήσης από πολυουρεθάνη (αυτά τα άσπρα που είναι για ζεστά ροφήματα). Δεν θα συνιστούσα πιο περίπλοκες χειροτεχνίες, για να μην κουράζεται το παιδί. Επίσης εγώ μικρή τρελλαινόμουν να φτιάχνω βεντάλιες και πεταλουδίτσες από χαρτί. Εύχομαι να βοήθησα, πολλά φιλιά.

Ernesto said...

Δεν έχω γράψει τόσο καιρο...όμως διαβάζω τα πάντα και το μυαλό μ είναι στην κολλητούλα...παιχνίδια δεν ξέρω αλλά εγώ προσωπικά πάντα περνούσα καλά όταν καθόμουν στην αγγαλιά της μητέρας μου και την άκουγα να μιλάει να συζητάει για άσχετα θέματα..είναι απλό και ξεκούραστο...φυσικά η μαμά δεν μπορεί να μιλάει μόνη της και εσύ ναυτίλε (και περαστικά σου) είσαι άρρωστος.μμμμ άντε γίνε καλά να πάς να χαρείς το όμορφο παιδάκι σου ρε...


Σας χαιρετώ και σας σκέυτομαι συνέχεα...φιλάκια στην κολλητούλα...

Ερνέστο

Anonymous said...

nautile pera apo ta paixnidia(8a epanel8w me protash,skeftomai kati pou den exei eipw8ei)8a mporouses isws na ths pareis kai ena psaraki se mia gyala kai na to valeis kapou dipla na to xazeyei kai na asxoleitai..den kserw an einai efikto alla pistevw 8a xarei poly.mporeite na to vaptisete kai na niw8ei san na exei ena neo filo me ton opoio 8a "syzhtate".
me ayto ton tropo mporeis na ths peraseis kai kapoia mhnymata yposinidita ta opoia 8a thn kanoun pio dynath.
to sevasmo mou mikrh mou aytokrathra.
einai 8ema xronou h nikh.
nautile ligo akoma kouragio.den yparxei pio dynato pragma apo thn agaph kai thn pisth.eilikrina to pistevw
eimaste OLOI dipla sas kai eimaste
polloi

anamella said...

Καλημέρα
Πιστεύω το κουκλοθέατρο είναι πολύ καλή ιδέα . Εχω δει και εγώ που πουλάνε αυτα τα δακτυλάκα που έχουν την μορφή ζώων και μικρών ηρώων που μπορεί η μαμά να παίξει πολλά παραμύθια και μόνη της η Λυδία με τα χεράκια της.
φιλάκια στη Λυδία μας
καλή επιτυχία για την Τρίτη

Ιφιγένεια said...

Εγώ θα πρότεινα παζλ , με λιγα κομματια όμως για να μην κουράζεται ή τουβλάκια ή ακόμα εχω δεί κατί π[ολύ ωραία ξύλινα κυβακια που φτιάχνεις μια όλοκληρη πολη και είναι για παιδάκια 2,5ετών + . Ειδικά αυτό το τελευταίο είναι πολύ καλό . Επειδή είμαι εκτός αθηνων δεν ξέρω έαν και που θα υπάρχει ( ειναι παιχνιδάκι από γερμανία ) ... Γιάυτο θα χαρώ πολύ να μου γράψεις ενα mail και να μου πείς που μπορώ να σας το στείλω , θα μου δώσεις πολύ μεγάλη χαρά !!!
Πολλα φιλία στο αστεράκι μας , στην γλυκια μανουλα και στον υπεροχο μπαμπα !!!

aggelika said...

Όταν ήμουν μικρή, στην ηλικία της Λυδίας περίπου, έπαιζα με τους γονείς μου τα αντίθετα, σε στιλ... "μέρα-νύχτα", "μαύρο-άσπρο" κλπ. Ξεκινούσε ο ένας και ο άλλος συμπλήρωνε. Τώρα βέβαια είναι πρόβλημα που η μικρή δεν μιλάει, αλλά ίσως της κινήσει το ενδιαφέρον ένα τέτοιο παιχνιδάκι. Εμένα θυμάμαι μου άρεσε πολύ..

Equilibrium said...

Ο Μορφέας με κάλυψε αλλά μάλλον ήδη τον είχα προλάβει ε? Ξέρετε εσείς.. ελπίζω να απασχολειται με αυτο,αλλα λογικο ειναι τοσες μερες εκει μεσα να χρειαζεται περισσότερες απ'τις ιδεες μας.. :)

Περαστικα σου Ναυτίλε. Αναμένουμε νεότερα, μόνον ευχάριστα απο δω και πέρα!

Anonymous said...

Είστε μια θαυμάσια οικογένεια. Πραγματικά σας θαυμάζω. Διαβάζω εδώ και αρκετές ώρες από την αρχή μέχρι το τέλος το Blog σας και πραγματικά μου δώσατε να καταλάβω πολλά πράγματα. Μου δώσατε να καταλάβω το νόημα της ζωής και μου δείξατε ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα. Με κάνατε να καταλάβω πόσο εγωιστές είμαστε μερικοί άνθρωποι που μπορεί να στεναχωριόμαστε επειδή δεν έχουμε λεφτά, μας πιέζει το αφεντικό μας, μας παράτησε ο γκόμενος, που δεν περάσαμε στις Πανελλήνιες (για μένα ήταν αυτό), για χίλια δύο πράγματα που μπορεί να πονοκεφαλιάζουμε και αναθεματίζουμε τη ζωή μας. Όχι...δε θα ξανασκεφτώ ποτέ έτσι. Είστε απίθανοι γονείς και θα κάνετε τα παιδιά σας ακόμα καλύτερους ανθρώπους από εσάς. Θα γίνετε υπόδειγμα και για άλλους ανθρώπους και παιδιά, όπως γίνατε και για μένα.
Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς και της ψυχής μου το κοριτσάκι σας να γίνει όσο ποιο καλά γίνεται και να θυμάστε μια μέρα όλα αυτά που περνάτε τώρα και να θυμίζουν μια πικρή ανάμνηση. Δεν έχω ακόμα δικά μου παιδιά, αλλά έχω δυο μικρά αδελφάκια που και μόνο στη σκέψη πως μπορεί να πάθουν κάτι τρελαίνομαι.
Δεν σας αξίζουν τα δάκρυα που μπορεί να άφησα σήμερα διαβάζοντας αυτές τις "σελίδες", τα δάκρυα αξίζουν σε όλους αυτούς που ψάχνουν το νόημα της ζωής σε πράγματα που δεν αξίζουν και όχι στην αγάπη.
Θα προσεύχομαι για το κοριτσάκι σας και για εσάς όπως κάνω και για την οικογένειά μου.
Να είστε καλά, γεροί και δυνατοί.

Anonymous said...

μια "μαγική" οθόνη,αυτήν που ζωγραφίζεις πάνω και μετά σβήνεις με το γύρισμα ενός κουμπιού!Καλή δύναμη,να πεις στη μαμά ότι τη σκεφτόμαστε και τη γλυκοφιλάμε!

Χρύσα

Anonymous said...

Όταν ήμουν μικρή, μου άρεσε πολύ να διαβάζω τα κλασικά εικονογραφημένα. Κάθε βδομάδα κι από ένα. Ίσως θα μπορούσατε να της διαβάζετε εσείς τα κόμικς, αν δεν ξέρει να διαβάζει καλά ακόμα.
Επίσης τρελαινόμουν για τα βιβλιαράκια που είχαν αυτοκολλητάκια με λέξεις και τις κόλλαγες στα κενά που υπήρχαν στην ιστορία της κυρίας Κλο-κλο. Νομίζω υπάρχουν ακόμα. Πρέπει να ξέρει να διαβάζει λίγο όμως!
Αν της αρέσει να ζωγραφίζει, υπάρχουν πολλά βιβλία με εικόνες, έτοιμες να χρωματιστούν, για παιδάκια.
Αν υπάρχει τρόπος να παίξετε video, μπορείτε να βρείτε παιδικά στο internet ώστε να περνάει πιο ευχάριστα η ώρα της. Υπάρχει η Candy Candy, για παράδειγμα, στα ελληνικά στο youtube.
Περαστικά στο μωρό :)

Anonymous said...

καλημερα και καλη σας εβδομαδα, να ειστε παντα κλα και με δυναμη μαμα κα μπαμπα της Λυδίας
πολλα φιλια στο μικρο σας αγγελο αλλα και στα άλλα 2 κουτσουνια σας
οσον αφορα τα παιχνιδια, πολλες πολλες ζωγραφιες και μουσικη πολλη μουσικη με παιδικα τραγουδακια
φιλια
μια μαμα απο την Αθήνα

Μιλ1 said...

Χαμογελάει η Λυδία, χαμογελάμε κι εμείς!
Χαζό αλλά εμένα με διασκέδαζε πολύ όταν ήμουν μικρούλα. Η αδερφή της γιαγιάς μου (σαν δεύτερη μάνα μου...) είχε ονομάσει τα δάχτυλα του χεριού της και του χεριού μου "μαμουνάκια" και τους είχε δώσει παράξενα ονόματα! Ετσι γινόντουσαν αστείοι διάλογοι. Οσο πιο χαζοί, τόσο πιο καλά γιατί έτσι εξασκείται περισσότερο η φαντασία και είναι και πι διασκεδαστικό! Ασε που παίζεις και μόνος σου!!! Ισως θα μπορούσατε να το εμπλουτίσετε ζωγραφίζοντας φατσούλες στο κάθε δάκτυλο!

Anonymous said...

Αν και εχουν ηδη δοθει πολλες εξαιρετικες ιδεες, θα πω κι εγω τη δικη μου. οταν λοιπον ημουν μικρη,ο μπαμπας μου καπνιζε πιπα και αναμεσα σε ολα τα αλλα αξεσουαρ, ειχε και κατι ΄πολυχρωμους μαλακους στύλους για να καθαριζει το λαιμο της πιπας (ακομη δεν ξερω πως τα λενε αυτα,παντως). απ εξω ειναι μαλακα και απο μεσα εχουν συρματακι. περνουσα ωρες ολοκληρες φτιαχνοντας απο λουλουδακια μεχρι καραβακια και οτι αλλο μπορει να βγαλει ο νους ενος παιδιου.
ματς μουτς στο Τιγρακι και σε ολους Σας!!!

Anonymous said...

Εμείς με το μικρό μας, κανουμε μια ζωγραφια σε ενα χαρτονι (πεταλούδα,σαλιγκαρι κλπ) και αντί για ζωγραφική΄, αποφασίσαμε μια φορά να κολήσουμε διάφορα "χαρτάκια". Σκίσαμε κομματάκια από γκοφρέ χαρτιά και τα καναμε μπιλιτσες σε μέγεθος φουντουκιου.το ίδιο από μπαμπάκι, αλουμινόχαρτο, χαρτια περιτυλιγματος (ό,τι είχαμε).Κολώντας τα στο χαρτί είναι μια ανάγλυφη "ζωγραφιά" από μπαλίτσες που ξεφεύγει από τα συνι8ισμένα.
Από μουσική, το κλασικό ξυλοφωνο τον διασκέδασε πολυ.
Εύχομαι καλό κουράγιο.
Αντα

Anonymous said...

Όταν ήμουν μικρή παίζαμε με τον πατέρα μου σκιές...ενώναμε τα χέρια και σχηματίζαμε μορφές και πράγματα που η αντανάκλαση της σκιάς τους στον τοίχο δημιουργούσε απίστευτα θεάματα...τα υπόλοιπα τα συμπλήρωνε η φαντασία μας...
Εύχομαι Δύναμη και Καλή Τύχη στη Λυδία και σε Σας.

ATBG7 said...

Καλησπέρα. Πιστεύω πως μία παράσταση με τον αγαπημένο όλων, τον Καραγκιόζη θα έδινε πολλή χαρά στη Λυδία. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, όπως όλοι πιστεύω, να πάνε όλα καλά

Anonymous said...

επειδη λες οτι εχει χρηση χεριων αλλα κουραζεται ευκολα, θα ελεγα να μην ασχοληθει με κατασκευες, μπορει να βουταει ομως ενα πινελο σε νερο και σε παλετα νερομπογιας και να ζωγραφιζει τοπια με ηλιο, με θαλασσα, κτλ, αυτη η ζωγραφικη δεν απαιτει δυναμη οπως ειναι η ζωγραφικη με μολυβια ή παστελ που πρεπει να πιεσεις,

τηλεοραση εχει το δωματιο της? εγω οταν ημουν πολυ αρρωστη μικρη μου αρεσε να χαζευω εκεί, η ερτ εχει παιδικες εκπομπες, περνουσε ετσι η ωρα σχετικα ευχαριστα, απο την αλλη η πολυωρη παρακολουθησης οθονης επιφερει καποιο stress, ωστοσο ειναι κριμα να μη βλεπει καποια πολυ αστεια κινουμενα σχεδια που θα την κανουν να γελασει

επειδη το δωματιο ενος νοσοκομειου δεν ειναι οτι πιο ελκυστικο..προτεινω (εαν δεν το εχετε σκεφθει ηδη)
να το στολισετε, και με εργα της απο τη ζωγραφικη, με τοπια δηλαδη.

Anonymous said...

δειτε τη μουσικη-ρηλαξ για υπνοθεραπεια, εγω τη χρησιμοποιω (με γουκμαν) για να ξεφυγω απο το περιβαλλον (να ξεχαστω δηλαδη) και ταυτοχρονα ζωγραφιζω, ειναι μια ωραια εμπερια που μπορει να κανει και ενα παιδάκι στα σίγουρα:)