Wednesday, July 30, 2008

Πτώσεις

Νεώτερη ενημέρωση: μετά από τρεις δόσεις θαλιδομίδης, έχουμε κάποια συμπτώματα ζαλάδας, κούρασης και υπνηλίας. Την πρώτη ημέρα ήταν κάπως πιο έντονα, χτες και σήμερα ήταν πιο ήπια. Επίσης είχαμε κάποιες "αφαιρέσεις" παραπάνω. Παρατηρούμε, προσέχουμε και ευχόμαστε τα συμπτώματα να είναι παροδικά ή να μην επιδεινωθούν για να καταφέρουμε να προχωρήσουμε την θεραπεία. Μια φίλη μάς είχε αναφέρει έντονα αρνητικά συμπτώματα από την θαλιδομίδη (παραισθήσεις κ.λπ.). Ακόμα δεν φαίνεται κάτι τέτοιο, αλλά είμαστε σε επιφυλακή.

Ενημέρωση: Η θαλιδομίδη, πέραν πάσης προσδοκίας και πρόβλεψης είναι στα χέρια μας και μάλιστα χωρίς κάποια ιδιαίτερη παρέμβαση ή "παράκαμψη"! Σήμερα ξεκινάμε. Υπενθυμίζω ότι η θαλιδομίδη έχει αντιαγγειογενετική δράση, δηλαδή αναμένεται να καθυστερήσει την δημιουργία από τα καρκινικά κύτταρα νέων αγγειώσεων και έτσι να "κόψει" την τροφοδοσία τους και να καθυστερήσει τον πολλαπλασιασμό τους. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η δράση επιτυγχάνεται και σε κάποιες όχι. Παρακαλούμε για τις ευχές και προσευχές σας ώστε να είμαστε στην πρώτη κατηγορία.


Δεν θα μασήσω τα λόγια μου. Έχω λυγίσει.


Τις τελευταίες εβδομάδες, μετά τα νέα για την πεισματική άρνηση του εχθρού να υποχωρήσει, είμαι σε πολύ δύσκολη ψυχική κατάσταση. Έχω παλέψει πάνω από τέσσερα χρόνια σκληρά με τον εαυτό μου και νόμιζα (ή έτσι ήταν στην πραγματικότητα) ότι είχα καταφέρει να κρατώ την πνευματική και ψυχική μου ισορροπία σε τέτοιο σημείο που να έχω τον στοιχειώδη έλεγχο. Αυτόν τον έλεγχο τον έχω χάσει αυτόν τον καιρό.


Δεν μπορώ να αντέξω την ιδέα ότι αυτή είναι η αρχή της τελικής ευθείας. Δεν μπορώ άλλο να ψάχνω για θεραπείες που ξέρω ότι δεν μπορούν να δώσουν το επιθυμητό. Με ρωτούν πώς πάει και με δυσκολία κρατιέμαι να μην αρχίσω να φωνάζω. Ήρθε ο ασφαλιστής να με ενημερώσει για να κάνουμε ένα συμβόλαιο υγείας για τα παιδιά και η πρώτη του ερώτηση ήταν "πόσα παιδιά θα ασφαλίσουμε"... πόσα να σου πω ρε φίλε τώρα και σένα...


Πήγα ξεχωριστό ταξίδι αυθημερόν στο χωρίο για να πάω όλα τα αγαπημένα της παιχνίδια για να είναι εκεί όταν θα πάμε και να μην της λείψουν ούτε μια μέρα. Κάθε ώρα που περνάει στο γραφείο ή σε άλλες δουλειές μακρυά της με πληγώνει και με στεναχωρεί και με τσαντίζει και ούτε μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτε άλλο.


Έχεις και τους γιατρούς. Τους ζητάς κάτι, προσπαθούν να το κάνουν, είναι καλοί και ειλικρινείς άνθρωποι και μας έχουν βοηθήσει, αλλά πάνω στον πανικό σου πετάνε ένα "δεν είναι η πρώτη μας προτεραιότητα αυτή τη στιγμή". Τρέχουν να βοηθήσουν τα άλλα παιδιά της κλινικής, αυτά που μπορεί να έχουν περισσότερες ελπίδες... και καλά κάνουν, αλλά εσένα αυτό σε τσακίζει.


Περιμένουμε με αγωνία να μας φέρουν τη θαλιδομίδη για να ξεκινήσουμε. Υπάρχουν διαδικασίες, το ξέρουμε, καθημερινά η μαμά της ξεροσταλιάζει στην κλινική για να της πουν εάν έχει έρθει. Μετράμε με αγωνία και απελπισία κάθε λεπτό που δεν ξεκινάμε την θεραπεία, κάθε λεπτό που αυτό το πράγμα μπορεί να αυξάνεται και να δυναμώνει. Απελπισία....


Σας το ξανάπα, δεν είμαι δυνατός άνθρωπος. Μου είναι απελπιστικά δύσκολο να βλέπω την μαμά Της να κλαίει. Και τι να της πω; Πώς να την παρηγορήσω; Πώς να πεις σε μια μαμά να μην κλαίει, πώς να της πεις ότι η ζωή συνεχίζεται, πως υπάρχουν ελπίδες ακόμα; Όχι, ρε γαμώτο δεν συνεχίζεται, δεν πάει παρακάτω! Το γνωστό "η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" αυτή τη στιγμή μου φαίνεται η απόλυτη ανοησία. Προτιμώ να μην πεθάνει καθόλου ή τουλάχιστον να μου κάνει την χάρη να πεθάνει πριν από το παιδί μου. Γιατί δηλαδή να ζήσει αυτή παραπάνω;


Λέω χαζομάρες...


Με χρειάζονται τα παιδιά μου. Εάν δεν ήταν τα άλλα δύο, θα είχα παρατήσει την δουλειά μου και τον εαυτό μου και θα ήμουν συνέχεια δίπλα της, θα την έβαζα στους ώμους, έχει γίνει και 17 κιλά τώρα, και θα γυρνάγαμε τον κόσμο. Εγώ είμαι ο μπαμπάς της, πρέπει κάτι να μπορώ να δώσω για να την κρατήσω εδώ κοντά μου, έτσι δεν είναι; Φαίνεται πως δεν έχω τίποτε τόσο πολύτιμο που να αντισταθμίζει την αξία της. Αλλά και τι να αντισταθμίζει άραγε τη ζωή;


Λέμε να κάνουμε μια αίτηση στο "Κάνε μια ευχή". Μέχρι τώρα λέγαμε "άστο για πιο δύσκολες εποχές, άλλα παιδιά έχουν πιο άμεση ανάγκη". Τώρα ήρθε η σειρά μας. Τώρα που αισθάνεται καλά και ο όγκος δεν την επηρεάζει ουσιαστικά είναι ο καιρός....


Δεν έχω την ψυχική δύναμη ούτε και αυτό να φροντίσω. Μη φοβάστε, στο αυτοκίνητο έκανα service, τα κατάφερα, δεν κινδυνεύουμε από αυτό.


Δεν ήθελε να πλύνει τα δόντια της χτες το βράδυ. Και ποιος τα %$&$ τα δόντια, λες και θα με πειράξει άμα ζει σε 10 χρόνια να της χαλάσει ένα δόντι. Και εάν θέλει να φάει σκέτο παγωτό για βραδυνό και να βλέπει όλα τα παιδικά το πρωί τι έγινε; Και εάν θέλει να κάτσει για άλλη μια και άλλη μια και άλλη μια ... κούνια στην παιδική χαρά, γιατί να θέλεις να της πεις "έλα πρέπει να φύγουμε". Γιατί πρέπει; Γιατί να μην σταματήσει εκεί ο χρόνος; Πάει κοντά στα κάγκελα του μπαλκονιού και της λες "πρόσεχε μην σκαρφαλώνεις, θα πέσεις από κάτω" και ο ευατός σου, δεν το θέλεις, σου λέει από μέσα "φίλε έχει ήδη πέσει, αλλά ο χρόνος κυλάει διαφορετικά όχι όπως νομίζεις εσύ".


ΟΚ, δεν βοηθάει η απαισιοδοξία και η κατάθλιψη. Ευτυχώς η Λυδία δεν χαμπαριάζει. Ήταν πάντα από τόση δα στην δική της σφαίρα, ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι αδύνατο να την κάνουμε να κάτσει στο τραπέζι να φάει μαζί μας ή να έρθει στην ίδια κατεύθυνση με εμάς όταν πάμε περίπατο. Και όταν όλοι, τις ημέρες τις δύσκολες της χημειοθεραπείας, περίμεναν να κλαίει, να είναι κακοδιάθετη να μην γουστάρει να βλέπει κανέναν, εκείνη ήταν τόσο γελαστή και ευδιάθετη που η διευθύντρια της κλινικής έβαζε μαζί της στο δωμάτιο παιδάκια με άσχημη ψυχολογία για να τα "ανεβάζει". Πάντα αυτά με έκαναν να ξέρω βαθιά μέσα μου πώς αυτό που άλλοι λένε ότι "έχει θέληση για ζωή" είναι στην πραγματικότητα ότι ήδη ζει, αλλού, απλά είναι περαστική από εδώ, και το ξέρει ότι η ζωή της δεν απειλείται. Ήρθε να μας πει μια καλημέρα και να μας ενημερώσει ότι διάλεξε εμάς να την αγαπησουμε και να μας αγαπήσει...και μετά να φύγει. Δεν εξηγείται αλλιώς...


Ίσως αύριο ή σε λίγες μέρες να είμαι καλύτερα. Αλλά και γιατί να είμαι, τι έγινε δηλαδή κι αν δεν είμαι; Η Λυδία θα είναι;


Κάθε λεπτό περνάνε μπροστά από τα μάτια μου, μέρες και νύχτες με τα δηλητήρια να κυλάνε στο σώμα της, εικόνες αγωνίας, κόκκινα σακουλάκια το ένα μετά το άλλο να προσπαθούν να της αναπληρώσουν την ζωή που υποχωρούσε κάτω από τις "πλατίνες". Ψυχές ανύπαρκτες να τριγυρνάνε στα δωμάτια και τους διαδρόμους γύρω μου, να ψάχνουν τον γιατρό ή τη νοσηλεύτρια, να ψάχνουν κάτι να ανακουφίσει το παιδί τους, να ψάχνουν μια γωνιά στο κρεββάτι να κοιμηθούν λίγα λεπτά, να ψάχνουν μια γωνιά ελπίδα να ακουμπήσουν... Περνάνε εικόνες παιδιών που ετοιμάζονταν να "φύγουν", γονιών που ετοιμάζονταν να τα "ξεπροβοδίσουν". Και έβλεπες τον εαυτό σου εκεί.... και τώρα...


Δεν μπορώ να τα αντέξω όλα αυτά...

211 comments:

1 – 200 of 211   Newer›   Newest»
Sad_Vampiress said...

Κουραγιο και δυναμη... δεν καταφερνω να πω τιποτα αλλο...

Οτι και να προσπαθησω να γραψω το σβηνω... γιατι ξερω οτι τιποτα δεν ειναι αρκετο...

Anonymous said...

το διαβαζω το μυνημα σου...

γεματο πονο και αγωνια για τη μικρουλα σου.
εισαι καλος μπαμπας.
αλλα εισαι ανθρωπος μικρε μεγαλε μου ναυτιλέ
Ανθρωπος!

και η μανουλα της επισης ειναι ανθρωπος.
και μεις λυγιζουμε κοντα σας και σας αγαπαμε πολυ!

magsoulini said...

Αναμενόμενη η ανάρτηση..Έτυχε στη δική σας ζωή να συμβαίνουν όλα αυτά, που πονάνε πολύ κι αγαπάνε πολύ ταυτόχρονα. Μην κυνηγάς θεωρητικά το χρόνο, στον ορθολογισμό ανήκει να λαμβάνουμε υπόψη μας και την πυθανότητα 1%. Είμαι σίγουρη πως μολίς την δεις να σου γελάει, θα χαρείς το γέλιο της και όλες οι μαύρες σκέψεις θα πάνε τη βόλτα τους. Ένα ένα βηματάκι κι αυτή η υπέροχη μικρή ξέρει να κάνει τα σωστά βηματάκια!!!

Anonymous said...

Μη σβήνεις την ελπίδα σας. Η Λυδία είναι εδώ και εσύ πας να της κάνεις μνημόσυνο; Δεν ξέρω με ποιό τρόπο μα η Λυδία θα ζήσει.
Οσο για την απελπισία μάλλον κατι θα γίνεται με τα άστρα γιατί και στο δικό μας το μέτωπο ούτε τα seropram ούτε τα lexotanil κάνουν καμιά δουλειά. Μαύρη μαυρίλα με κλάμα και έτοιμη για απογείωση από τον πεμπτο όροφο. Πρέπει να κρατήσουμε όμως γιατί τα παιδιά μας εμείς τα δίνουμε δύναμη και ζωή. Με πολύ αγάπη μέσα από την καρδιά μου Ζωή μαμά του Τάσου

Anonymous said...

Δεν υπάρχει χειρότερο, από τον γονιό που βλέπει το παιδί του να φεύγει.

Λυπάμαι πολύ... δεν βρίσκω τις λέξεις να εκφράσω πραγματικά αυτό που νιώθω.

Βαστάτε γερά. Τα παιδιά σάς έχουν ανάγκη.

stalamatia said...

Ισως η Ζωή η μαμά του Τάσου να ξέρει κάτι παραπάνω από εμάς. Άκουσε την .Δεν ξέρω τι να πω. Πονάω μαζί σας.Μακάρι όλα να πάνε καλά.Την αγάπη μου.

ria said...

κουράγιο.

δύναμη για σένα, για τη Ζωή, για τη Λυδία, για τα άλλα παιδιά.

πάτε διακοπές, παίξτε, χαρείτε, διασκεδάστε... δεν ξέρεις αν αύριο το πρωί μια είδηση σου φέρει το χαμόγελο.

φιλιά σε όλους.

Anonymous said...

Τα εβγαλες απο μεσα σου Ναυτιλε?

Σκασε και κολυμπα τωρα γιατι εχεισ 3 παιδακια και μια μια ηρωιδα ΜΑΝΑ διπλα σου και κοιτα να χαρεις ολες τις στιγμες σου

Γιατι ποτε δεν ξερεις ποιος θα φυγει πρωτος και ποιος δευτερος

Οταν κανουμε εμεις πλανα για την ζωη να θυμασαι οτι Καποιος γελαει μαζι μας

Η ζωη ειναι το ΤΩΡΑ και ΤΩΡΑ εχεις 3 αγγελουδια και μια γυναικαρα διπλα σου

Φιλια
Πετρος

Anonymous said...

ΓΑΜΩΤΟ!!!!
Ξέρω δεν πρέπει να λέμε "κακιές" λέξεις αλλά είναι η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό μου με το που διάβασα την ανάρτηση..... και γω σκάω γιατί η μικρή έχει αυπνίες τρείς μέρες τώρα και κοιμάτε στις δυόμιση.....
Συγνώμη, δεν ξέρω τι να σου πω που ίσως να μπορέσει να βοηθήσει έστω και λίγο.
Σε παρακαλώ μόνο μην τα παρατάς για όλους, για την Μαμά Της, για την Λενιώ και τον Γιώργη....... αλλά και για μας..... σε παρακαλώ κάνε κουράγιο...
Και να ξέρεις ότι έστω και άν υπάρχει κάτι, έστω κάτι μικρό όσο μιά καραμέλα ή μια βόλτα, ρίξε ένα τηλέφωνο και θα είμαστε εκεί.
Φιλιά Χαρούλα

P. Kapodistrias said...

Κοντά σας!...

mpoumpoula said...

στην κηδεία του πατέρα μου φώναζα..."μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου να είχαν έναν πατέρα σαν και σένα, φεύγει ο καλύτερος πατέρας του κόσμου"...χαίρομαι που σήμερα ανακάλυψα πως δεν είχα μόο έγω τον καλύτερο, αλλά και η λυδία μας

Να μου τη φιλήσεις γλυκά και κείνη και την μαμά και τα 2 ζουζούνια σου...

Anonymous said...

Ξεχασα να πω πως υπαρχει και πιο γρηγορη διαδικασια απο το "κανε μια ευχη"

Απλα κανε ενα post στο site

http://lydia-tigria.blogspot.com/

και αυτοι που το διαβαζουν αλλοι λιγο και αλλοι πολυ θα προσπαθησουν αμεσα να βοηθησουν με καθε τροπο

Μην αφηνεις για αυριο κατι που μπορεις να κανεισ σημερα

Αντε περιμενουμε

Anonymous said...

citystamps ............
Μέσα................
Ναυτίλε ΠΕΣ ΤΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ....

Χαρούλα

ypomoni said...

προσευχόμαστε...

και στέλνουμε την αγάπη μας, σιωπηλά...

στη μικρούλα μας, τη μαμά και τον μπαμπά της...

Anonymous said...

ΑΥΤΟ ΤΟ POST ΜΕ ΓΥΡΙΣΕ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.ΣΤΙΣ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΗΨΙΑ ΜΟΥ. ΗΤΑΝ 16 ΜΗΝΩΝ.ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ? ΠΟΤΕ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Ο ΟΓΚΟΣ ΠΟΤΕ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΗΤΑΝ ΜΟΛΙΣ 8 ΜΗΝΩΝ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΦΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΞΟ.ΤΡΟΜΑΞΑ ΚΑΙ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΠΑΣΜΟ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ.ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΟΙ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΝΕΚΡΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΜΗΠΩΣ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΧΑΖΟ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕΙ.ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΜΟΝΗ.ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΓΝΟΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ 80 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΤΣΟΥΒΑΛΙ ΠΤΥΧΙΑ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΕΞΙΚΟ.ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑ ΕΔΩ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ ΤΗΝ ΖΩΗ.ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.ΕΔΩ ΚΑΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΩ.

ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ Η ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΝΟΣ ΜΗΝΟΣ ΕΓΚΥΟΣ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙ.ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΥΤΗ.ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΖΗΣΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΤΩΡΑ.ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΕΨΕ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.ΞΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΣΑΣ.ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ.ΚΑΝΟΝΑΣ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΗ ΣΤΟΝ ΓΡΑΠΤΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΩ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΑΘΗΝΑ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΕ 13 ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ.
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΟΡΓΟ ΙΣΧΥΕΙ.
ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ.
Υ.Γ. Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΖΟΡΙ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΑΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ

marilia said...

Πού είναι αυτό το βαζάκι με το γλυκό χαμόγελο να σε κεράσουμε, εμείς αυτή τη φορά, να πάρεις δύναμη;

Κράτα, Μπαμπά Της!

Anonymous said...

Σας ικετεύω μην πονάει κανένας, μη πιστέψει κανείς ότι η Λυδία θα χαθεί. Να είστε σίγουροι βαθιά μέσα σας οτι η Λυδία θα τα καταφέρει. Ζωή μου ο Παπα Σταύρος από το Ρέθυμνο που σας έγραψα στο e-mail σήμερα μου έλεγε ότι η προσευχή και η πίστη της μάνας είναι πιο δυνατή από την ατομική βόμβα. Η Λυδία θα γίνει καλά.
Κι αν όλοι σας πάψετε να το πιστεύετε εγώ μαζι με την μαμά Ζωή θα την κρατήσουμε στην ζωή.
Ζωή μαμά του Τάσου

Anonymous said...

Τώρα και γω τι να πω???:( καταλαβαίνω απόλυτα την θέση σου..Και όσο την βλέπουμε τόσο χαρούμενη τόσο περισότερο στεναχωριόμαστε..Αμαρτία είναι το κοριτσάκι..Η πιο άτιμη αρρώστια είναι η άτιμη..Αυτός ο σκατοόγκος ρε γαμώτο..Δεν λέει να παραιτηθεί..Κάνε αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά Ναυτίλε..Πάρε μια ανάσα,και πάρε κουράγιο για χάρη της Λυδίας

Bleedingsoul89

Anonymous said...

Κράτα γερά Καρδιά
Εκείνα τα αστέρια
Τα αστέρια τα δικά σου
Στο στερέωμα σου.

Anonymous said...

Έχεις δίκιο και εγώ δεν έχω λόγια.Τι να σου πω"να κάνεις υπομονή", "να μη χάνεις τις ελπίδες σου"? Όχι. Αλλά και τι να σου πω "πέσε από την ταράτσα και μην το ζεις"?
Είσαι ο μπαμπάς της Λυδίας ό,τι και να γίνει. Μη ζεις το θρήνο σου τ΄ωρα. Αφενός κανείς δε ξέρει τι μπορεί να υπάρχει παρακάτω, αφετέρου ζήσε τη στιγμή ώστε οι καλές στιγμές να γεμίζουν το μυαλό σου και τίποτα άλλο. Αυτό που είναι ανθρωπίνως δυνατό, το έχεις ήδη κάνει. Ζήσε με τη Λυδίακαι με τα άλλα παιδιά και περάστε μαζί καλές στιγμές.Μωρέ Ναυτίλε μην προδικάζεις ότι είναι τελευταίες.

Αλήθεια ο Σφακ.. τη χειρόύργησε τη Λυδία? Τι λέει αυτός γιατί πάντα δείχνει το φως όταν εσύ το έχεις χάσει?

Σε παρακαλούμε Θεέ μου κάνε κάτι γι'αυτη την μικρούλα και όλα τα παιδάκια που υποφέρουν.

Anonymous said...

ίσως η βόλτα στο χωριό θα σε συνεφέρει, όταν ένα κεφάλαιο δεν βλέπεις να μην κλείνει όπως θα ήθελες, τότε καλύτερα να προσπερνάς γρήγορα της σελίδες και να πας στο επόμενο. Αλλα προς θεού μην παρατήσεις το βιβλίο, ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει στο τέλος...ειδικά όταν έχει να κάνει με ηρωές.

δεν ξέρω πως θα σου δώσω κουράγιο, αλλά αυτοί οι συνειρμοι μου ρθαν στο μυαλο, κάτι τέτοια σκέφτομαι και γω στις κακές μου.
καντο για την πριγγιπισα σου, οι γιατροί ίσως να έκαναν οτι μπορούσα ν, αλλά το παιδί είναι ακόμα όρθιο και οσο θα είναι όρθια έχει δικαιωμ α να ζείσει ξενιαστα, φυσιολογικά, χωρίς υπερβολές.
μην ξανακούσω για τελευταίες μέρες...
silentscream

moukelis said...

Ναυτίλε,το μωρό μας είναι ΕΔΩ!!!ΕΔΩ περα,δίπλα σου,στην αγκαλιά σου.Μην ασχολείσαι με το αν και τι θα γίνει.Δίπλα σου είναι.Κοίτα την και θα βρεις την απάντηση στις ερωτήσεις σου.Πάρε την αγκαλιά και θα καταλάβεις πόσο ασήμαντο είναι το μέλλον.ΕΔΩ,για όσο και όπως είναι,παραμένει όμως ΕΔΩ.Μην σε παίρνει απο κάτω,δεν είναι του παρόντος να σκέφτεσαι όλα αυτά τα μαυρα πράγματα,το παρόν έχει τα λαμπερά μάτια μιας μικρής τίγρης,όχι τη μαυρίλα που περιγράφεις.Έχει την ανυπομονησία της τρεχάλας στις κούνιες,όχι την αναμονή.Έχει τη σιγουριά δυο μικρων χεριών που κρατάνε γερά την αλυσίδα της κούνιας,όχι αβεβαιότητα...ΕΔΩ ειναι γυρνα να τη δεις και να διώξει όλα τα σύννεφα. :@)

Sophey-Franny said...

Και όταν όλοι, τις ημέρες τις δύσκολες της χημειοθεραπείας, περίμεναν να κλαίει, να είναι κακοδιάθετη να μην γουστάρει να βλέπει κανέναν, εκείνη ήταν τόσο γελαστή και ευδιάθετη που η διευθύντρια της κλινικής έβαζε μαζί της στο δωμάτιο παιδάκια με άσχημη ψυχολογία για να τα "ανεβάζει". Πάντα αυτά με έκαναν να ξέρω βαθιά μέσα μου πώς αυτό που άλλοι λένε ότι "έχει θέληση για ζωή" είναι στην πραγματικότητα ότι ήδη ζει, αλλού, απλά είναι περαστική από εδώ, και το ξέρει ότι η ζωή της δεν απειλείται. Ήρθε να μας πει μια καλημέρα και να μας ενημερώσει ότι διάλεξε εμάς να την αγαπησουμε και να μας αγαπήσει...και μετά να φύγει. Δεν εξηγείται αλλιώς...

. . . νομιζω οτι ειναι τα πιο ομορφα λογια, τα πιο αυθορμητα λογια που διαβασα στο ιστολογιο σου . . . κι ας μη σας γνωριζω κι ας μη σας μαθω ποτε. . . παντα περναω να μαθαινω τα νεα αυτου του παιδιου . . . ειναι περιεργο πως οι λεξεις και οι εικονες σε κανουν να νιωθεις κοντα σε μια ψυχουλα που δεν εχεις αγγιξει ποτε σου . . . Κι ας γνωριζω πολυ καλα οτι ειναι τοσα παιδακια που περνανε τα ιδια . . . Αυτο το μουτρακι ομως, αυτη η καταδικη της η ιστορια, αυτα τα εκπληκτικα 4 χρονια--θεε μου, το λεω με απορια και θαυμασμο μια εχω καποια μικρη εστω γνωση μιας ειμαι στο χωρο των σπουδων υγειας--που πολεμαει . . .

Δεν εισαι ενας "ανθρωπος δυνατος" γιατι εισαι απλα ανθρωπος και πατερας . . . Δεν εχω λογια παρηγοριας ή κατι τετοιο. Απλως μακαρι να μπορεσεις να παρεις αυτο το κοριτσακι και να μοιραστεις μαζι του τις στιγμες ενος ομορφου ταξιδιου... εσεις οι 2 και μαζι η Μαμα και τα αλλα 2 αδερφακια ... Οι δουλειες και οι υποχρεωσεις! Στα κομματια ολα! Σας ευχομαι απο καρδιας να βρειτε αυτον τον χρονο ο ενας για τον αλλο και μονο . . . Κι επειτα ειναι κι εκεινη η ιστορια που εμενα μου δινει παντα κουραγιο οποτε θυμαμαι και πεφτω: Μια γυναικα ειχε χασει ενα αγαπημενο της προσωπο και κατηγορουσε το θεο και εκλαιγε, ωσπου ενας αγγελος εμφανιστηκε μπροστα της και της εδωσε ενα σπορο απο καποιο λουλουδι με τα λογια "Φυτεψε το στον κηπο του σπιτιου εκεινου που δεν εχει γνωρισει κανεναν πονο" . . . Οσο κι αν εψαξε η γυναικα δεν βρηκε κανενα σπιτι που να μην ειχε γνωρισει πονο κι ετσι καπως καταλαγιασε και το δικο της κλαμα...

τα φιλια μου στο τιγρακι σας :)

Anonymous said...

ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ....ΝΟΕΡΑ ,ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ...
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

Anonymous said...

Άνθρωπέ μου σε ζηλεύω.

Ζηλεύω την δύναμή σου, την οικογένειά σου, αυτά που έχετε περάσει και θα περάσετε…

Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς που καλοζήσαμε και καλοζούμε δεν έχουμε νιώσει σε όλη μας τη ζωή ούτε της μιας νύχτας την στοργή, αγάπη και δύναμη που εκπέμπετε. Μπράβο σας όλων.

Κλείσε τα μάτια πάρε μια βαθιά ανάσα στο μπαλκόνι νωρίς το πρωί με την υπέροχη δροσιά και κάνοντας εκπνοή διώξε τα πάντα από μέσα σου και ζήσε το τώρα για όσο κι αν είναι, μαζί με τον άγγελό σου και την υπόλοιπη οικογένειά σου. Μόνο αυτό αξίζει.

Πραγματικά τιμή μου να ‘γνωρίσω’ έναν άνδρα σαν εσένα.

Τα σέβη μου σε όλη την οικογένειά σου.

->ΕΓΩ<-

Anonymous said...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΩ ΤΟ ΒLOG ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΝΕΑ ΤΗΣ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΤΗΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ.
ΚΑΠΟΤΕ ΣΟΥ ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ.ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΜΕΤΑ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ !!!
Η ΜΟΝΗ ΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ!ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ , ΜΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
ΟΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΩΡΑ, ΚΑΛΟ Ή ΚΑΚΟ ΖΗΣΕ ΤΟ.ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΝΑΥΤΙΛΕ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ...

ΜΑΤΙΝΑ

Anonymous said...

Βαθιά ανάσα, φίλοι μας, και χαρείτε τις στιγμές. Don't say it's over till it's over. Μπορεί Αυτός εκεί πάνω να σας κάνει απλά μια χοντρή πλάκα...

Anonymous said...

nautile,
προσπαθησε να εισαι δυνατος για ολη σου την οικογενεια
δυστηχως ο κληρος επεσε σε εσενα να εισαι ο ανθρωπος που μαζι με την Ζωη να παρακολουθητε τον γολγοθα της Λυδιας.
Καλέ μου οπως ειπε και ενας φιλος πιο πανω δεν εχεις δικαιωμα να λυγίζεις ... ο χρονος ειναι τοσο διαφορετικος στην Λυδιοοικογενεια και κανενας μα κανενας δεν μπορει να λυγιζει.... ισως Νautile λιγο να ξαποστενει αλλα μετα ξανα στον αγωνα.
Δεν ειναι μονο η Λυδια ειναι και ο Γιωργος ειναι και η Λενιω οι οποίοι οσο ωριμοι και να ειναι δεν παυει να ειναι παιδια και να παρακολουθουν απο κοντα ολες αυτες τις διαδικασιες ... αλλα και την ψυχικη διαθεση του μπαμπα τους...και ξερεις ποσο διορατικα ειναι τα σημερινα παιδια.... σε scanaroun και δεν μπορεις α ξεφυγεις απο πουθενα...αρα καταλαβαινεις οτι και αυτα δεν μπορουν σε καμια περιπτωση να βλεπουν τον Μπαμπα τους να λυγιζει.... ο αρχηγος δεν εχει ποτε το δικαιωμα να σταματαει με οποιο προσωπικο κοστος...
η εκβαση του αγωνα σας ειναι η οσο το δυνατον ποιοτικη διαρκεια της ζωης της Λυδιας και αυτο το εχει διοτι εχει 2 υπεροχους γονεις οι οποιοι ειναι διπλα της...και εμμεσα 12.500 επισκεπτες του blog της Λυδιας οι οποίοι μπορουν ανα πασα ωρα και στιγμη βαλουν και αυτοι ενα λιθαρακι στον αγωνα σας ...
πολλα φιλια και στους 5 σας,
μια μαμα απο την Αθηνα

Anonymous said...

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ - ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Ι

Χαμόγελο! Η πριγκίπισσά του θέλησε

Να γεννηθεί κάτω απ' τη δυναστεία των ρόδων!

II

Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών

Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του

Γύρω απ' την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων

Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες

Ενώ η αθωότητα

Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα

Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά

Η Ζωή.


Εύχομαι ολόψυχα όλος αυτός ο πόνος να είναι μια περιπέτεια που θα τελειώσει γλυκά και όχι έτσι όπως φονάσαι ότι θα τελειώσει. Είσαι άνθρωπος! Λυγίζεις κι εσύ... Ένα τεράστιο γαμώτο σε πνίγει... αλλά πρόσπάθησε -χωρίς ενοχές- να βρίσκεις διεξόδους (στην τέχνη, στη φύση...)και να κρατιέσαι από όπου μπορείς! Δεν είναι κακό. Γι'αυτό είναι οι φίλοι. Για να παίρνουν λίγα από τα βάρη σου... Σου στέλνουμε όλη τη θετική μας ενέργεια με την ευχή να μετουσιωθεί σε τεράστια ψυχική δύναμη. Μην κάνεις αδιέξοδες σκέψεις. Τραγούδα το τραγούδι της Μαρίας Νεφέλης...

Τη χαρά δε τη γνωρίζω
και τη λύπη την πατώ
σαν τον άγγελο γυρίζω
πάνω από τον γκρεμό...

Raven

Anonymous said...

''Πόλεμος είναι. Από τη μια μεριά το παιδί, από την άλλη η ασθένεια. Δεν είναι η έκβαση το θέμα. Είναι το παιδί, η μάχη, η ασθένεια. Και μια αγκαλιά να τα χωράει όλα αυτά.''

Να δεις κάπου το διάβασα αυτό, μα δεν θυμάμαι....σου θυμίζει κάτι Ναυτίλε???

Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πότε θα έρθει το τέλος, μην προδικάζεις τα πράγματα.
Το ξέρω και το χω ζήσει.....το μυαλό παίζει τρελά παιχνίδια....κάθε φορά που κάνεις τέτοιες κακές σκέψεις πάρε μια ''ρακέτα'' και δώσε μια δυνατή ρακετιά σε αυτές...πρόσεξε όμως απέναντί σου να μην είναι τοίχος και επιστρέψουν πάλι σε εσένα, ρακετιά λοιπόν στο άπειρο...

τον χρόνο σου σπατάλισέ τον όχι κάνοντας κακές σκέψεις αλλά μυρίζοντάς την, φιλώντας την, ρουφώντας την, λέγοντάς της πως την αγαπάς. Ζήσε την στιγμή μαζί της.....και ξέρεις Ναυτίλε είναι πολλοί οι άνθρωποι που φεύγουν σε μεγάλη ηλικία και στα παιδιά τους δεν είπαν ποτέ σ' αγαπώ....δεν τα έσφιξαν ποτέ στην αγκαλιά τους και όταν δυστυχώς έχουν φύγει αυτό που λείπει από τα παιδιά δεν είναι ο πατέρας ή η μάνα αλλά η αγκαλιά τους και το σ' αγαπώ τους.....

Συγγνώμη αν σε κούρασα,
συνέχισε αυτό που κάνεις
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ!!!

ειρήνη

Φιλη απο Κυπρο said...

Ναυτίλε, το ξέσπασμα σου, χρειαζόταν. Δεν γίνεται ένας άνθρωπος να είναι πάντα αλύγιστος και δυνατός . Το έκανες, και ελπίζω να σε βοηθήσει. Και πρέπει να το κάνεις, διότι μόνο έτσι θα αντέξεις. Και θα αντέξεις. Και εμείς είμαστε εδώ, να σε ακούμε, να σε σεβόμαστε και να βοηθούμε με οποίο τρόπο εσύ μας επιτρέψεις.
Όσο για μνημόσυνα ζωντανών, αυτό ΔΕΝ γίνετε. Η Λυδία είναι ΕΔΩ. Είναι μαζί σας. Όσο για καταδίκες….δεν νομίζω ότι κανείς από εμάς ξέρει το τι θα συμβεί αύριο….
Άλλοι νομίζουν ότι έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους, και ξαφνικά γίνονται πρώτες μαύρες ειδήσεις και άλλοι ‘’καταδικασμένοι’’ βρίσκονται εδώ, και μιλούν για θαύματα. ...
Ξέρω, πίστεψε με, ξέρω, ότι δεν είναι εύκολο να σκέφτεσαι έτσι όταν έχεις μια τέτοια διάγνωση να αντιμετωπίσεις. Όμως σκέψου, πόσες στιγμές, πόσες ζωές θα χάσεις, κλαίγοντας αυτή τη στιγμή.
Έχεις τρία παιδιά, και πάντα θα έχεις τρία παιδιά. Ότι και να συμβεί…Τρία είναι.
Ρομπίνα

Anonymous said...

Της αρέσουν της Λυδίας τα ζωάκια; Στα περισσότερα παιδιά αρέσουν. Αν παίρνατε ένα κουταβάκι; Τα ζώα (εφόσον είναι επιθυμητά) έχουν το χάρισμα να εξουδετερώνουν την απαισιοδοξία και να δίνουν πολλή χαρά και ενέργεια γύρω τους. Κι αυτό, γιατί ζουν μόνο στο "τώρα".

Anonymous said...

Όπως το είπε και η Maria-Electra, η συγκεκριμένη παράγραφος είναι ότι ωραιότερο και πιο αληθινό έχεις γράψει. Πρέπει να τη θυμόμαστε πάντα.

Όσο για το σχόλιο σου: "δεν είμαι δυνατός", εδώ νομίζω ότι όλοι απαντήσαμε : "Πλάκα μας κάνεις;".

Και αφού σε κολακέψαμε, πήγαινε αμέσως τώρα στο σχόλιο του citystamps, τύπωσέ το και κόλλησέ το στην οθόνη του p/c σου, στο ψυγείο, στο κρεββάτι σου.

Και κάτι άλλο: Αφού σταμάτησα να κλαίω ξεκίνησα να γράφω στο ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ. Και 100 χρονών να γίνει η Λυδία, καλά θα είναι να έχει ζήσει το ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ στα 4 χρόνια της, θα το θυμάται με αγάπη.
Και μετά σταμάτησα γιατί μάλλον δεν έχω το δικαίωμα να ζητήσω τίποτα για τη Λυδία, καλά είναι να μην παρασύρομαι.

Σε ρωτώ λοιπόν ευθέως: Θέλεις να αναλάβω το θέμα ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ εγώ; Μάλλον όχι μόνο εγώ, πάω στοίχημα ότι όλοι εμείς οι φίλοι μας μπορούμε να το πετύχουμε στο άψε-σβήσε. Θα βάλουμε τον Sadwolf να γράψειτην επικοινωνία, αυτός τα λέει ωραία.

Μαμά Μαρίνα, τι λες;

Maria Mikro Analogo said...

Η σκέψη μας μαζί σας. Και να ρουφάτε κάθε στιγμή μαζί της, όπως κάνετε όλα αυτά τα χρόνια.

Anonymous said...

............


o citycamps έχει δίκιο μπαμπά...


...........


κράτα γερά....πάρε δύναμη και από τα 3 και κράτα γερά....


...μια ακόμη μαμά

Anonymous said...

Ο μπαμπάς Της είναι πολύ δυνατός και άστον να παραπονιέται πού και πού. Έχει το δικαίωμα. Έχει όμως και τη μαμά Της και τα 3 υπέροχα παιδιά.
Οπότε το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να ασκήσει γρήγορα το δικαίωμά του στο παράπονο, για να μη χάνει ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω από την υπέροχη αυτή οικογένεια.

Anonymous said...

Ναυτίλε μας, η ζωή δε μετράει σε χρόνια,μετράει σε νόημα... Σημασία έχει να έχει νόημα η ζωή μας,άρα να προσπαθούμε πάντα να βρούμε ποιο είναι αυτό.
(Είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο. Αλλά νομίζω ότι στα δύσκολα υπάρχει πιο πολύ νόημα, γιατί αποκαλύπτουν διαμάντια...)
Τα παιδιά το μπορούν πιο καλά αυτό γιατί έχουν εμπιστοσύνη... Εμπιστοσύνη λοιπόν στο θεό και ζητάμε να μας δίνει δύναμη να αντιμετωπίζουμε ό,τι Εκείνος μας στέλνει.
Σας θαυμάζω. Η προσευχή μου μαζί σας.

Anonymous said...

Κατερίνα (το προηγούμενο σχόλιο)

Anonymous said...

Τα είπες; Ξαλάφρωσες; Σου επιτρέπουμε να χρησιμοποιείς το Blog της Λυδίας σαν καναπέ ψυχολόγου και είμαστε εδώ να σε ακούμε όταν θες να ξεσπάσεις. Αλλά τώρα όπως είπε φίλος του blog: ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑ!

citycamps: μέσα επίσης.
Nautilus ζήτα το και εμείς όλοι θα σηκώσουμε τα μανίκια και θα ΓΙΝΕΙ! Και φυσικά σε καμια 10αρια χρόνια θα γελάμε όλοι μαζί για αυτό που καναμε και η Λυδία θα μας κάνει μούτρα που την καναμε ρόμπα. Μαμά Μάρθα, Χαρούλα μαζί σας και εγώ.

Και μη γελιέσαι, είσαι πιο δυνατός από εμάς. Εμείς φωνάζουμε στα παιδιά μας ότι είναι ώρα να φύγουμε από την κούνια (και τα τραβάμε κλαίγοντας καμιά φορά) γιατί σκεφτόμαστε ότι πρέπει να μαγειρέψουμε, να τα πλύνουμε, να σιδερώσουμε και ποτέ ποτέ δεν σκεφτήκαμε τις στιγμές που φεύγουν και δεν γυρνούν πίσω. Εσύ όμως σαρκάζεις το χρόνο και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσεις από εδώ και μπρος. Γέλα στα μούτρα του, γιατί κάθε όμορφη στιγμή, κάθε ανάσα, είναι μια μάχη κερδισμένη.

Και ξεκόλλα πια από τις διαγνώσεις. ΟΚ, οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά και δε θα σου πω να περιμένεις το θαύμα. ΟΚ, άλλοι έχουν καλύτερες ελπίδες επιβίωσης. Ξέρεις όμως τι είναι γραμμένο στον καθένα? Γιατί προδικάζεις το τέλος?

Και να σου πω και κάτι. Χτες σου είπα ότι πακετάρω άντρα και δύο παιδιά (3.5 και 5) και φεύγω για 3 εβδομάδες στο χωριό. Όλοι υγιέστατοι! Παρόλα αυτά χτες βράδυ (όπως και κάθε βράδυ πριν φύγω επαγγελματικό ταξίδι) πέρασα πολλές ώρες για να ανανεώσω το γράμμα που αφήνω πίσω μου, στο κομοδίνο μου: μια λίστα με όλα μας τα περουσιακά στοιχεία, με οδηγίες ξεκάθαρες για το μέλλον και την αναδοχή και ανατροφή των παιδιών, με διαδικασίες και από ένα σφραγισμένο φάκελο με τις ευχές μου για το καθένα για τα γενέθλια και τη γιορτή τους μέχρι τα 40χρόνια τους, σύνολο 144 φάκελοι με ευχές. Γιατί δεν μπορώ να ξέρω πόσοι και ποιοι από εμάς θα επιστρέψουμε. Μακάρι όλοι!

Σοφή η ατάκα άλλου φίλου του blog: όταν εμείς κάνουμε σχέδια κάποιος άλλος σπάει πλάκα!

tdjm said...

.......

To να πω ότι σε ,σας καταλαβαίνω ,θα είναι σταγόνα στον ωκεανό!
Να σου πω να κάνεις κουράγιο ?
Δεν έχω το δικαίωμα!
Απο τη θέση που είμαι μόνο ένα ευχαριστώ μπορώ να σου πω..που μου θυμίζεις πως είμαι από τους τυχερούς και πως έχω την υποχρέωση ,να διαφυλασσω αυτό το δώρο του θεού , ως κόρη οφθαλμού.
Και πως πρέπει σημαία της ζωής μου να κάνω ,την πίστη ,πως τίποτα στην ζωή μας δεν είναι δεδομένο. Και πως αυτό που για κάποιους είναι αυτονόητο ,για κάποιους άλλους είναι αγώνας και πόνος ζωής!! Που μπορεί αν κάποια δύναμη έξω από την θέληση μου ,το επιθυμήσει να γίνει και δικός μου αγώνας και δικός μου πόνος!!

Στο λέω μέσα από την ψυχή μου ,πως θα έδινα ότι άλλο πολύτιμο έχω για να αποτρέψω το κακό που αισθάνεσαι ότι έρχεται..Μόνο που να ,τα μόνα πολύτιμα που έχω ,είναι η ζωή του παιδιού μου και η δική μου ζωή..
Και αυτά είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να σας τα προσφέρω.

Η αγάπη μου και ο θαυμασμός μου ξέρω καλά πως δεν αρκούν...

Valisia said...

Όλα θα πάνε καλά κι αυτό δεν είναι ευχή...είναι θέληση κι απαίτηση!
Κι οι αρνητικές σκέψεις μεσα στο πρόγραμμα είναι.Εύχομαι να επανακτήσεις τις δυνάμεις σου στο χωριό και να έρθεις με καινούρια νέα.
Τις σκέψεις μου και τις προσευχές μου στην μικρή μας.
Καλό καλοκαίρι!

Anonymous said...

Νομίζω πως ήρθε η στιγμή που το παιδί "ψήλωσε" πιο πολύ από την μαμά και τον μπαμπά.
Τι έγινε?? δεν μπορείτε να αναμετρηθείτε άλλο πια μαζί της??? Εκεί είναι και περιμένει να παίξετε με άλλους όρους πια, εκείνη θα σας κυνηγήσει, εκείνη θα ψάξει να σας βρεί, εκείνη θα πει "κέρδισα"! Θέλει παίχτες μαζί της, δυνατούς, να συγκρούεται μαζί τους, να τους παραβγαίνει. Τώρα που οι δυνάμεις της είναι στο full μπορεί να τα βάλει με τον καθέναν, ακόμα και με την μαμά και τον μπαμπά, που είστε το "βουνό" και η "λίμνη" της.
Δώστε της το χέρι και θα σας "τραβήξει", μπορεί τώρα. Κατορθώσατε να την κάνετε πολύ δυνατή, ήρθε η ώρα να παίξετε στο δικό της γήπεδο με τις ζαβολιές και τα σκέρτσα των παιδικών παιγχνιδιών, ... λοιπόν ποιος "τα φυλάει"????

Meli said...

Αγαπημένοι μας,
απολύτως κατανοητό το ξέσπασμά σου, όμως προσπάθησε να ζήσεις και να απολαύσεις την κάθε στιγμή μαζί με όλη την οικογένεια και άσε το αύριο να είναι γραμμένο στα άστρα. Μήπως ξέρει κανείς τι του ξημερώνει. Εσύ τουλάχιστον υποψιάζεσαι και είσαι ίσως πιο προετοιμασμένος. Έχεις το χρόνο να πεις και να δείξεις τα αισθήματά σου χωρίς να παρασύρεσαι από ασήμαντες λεπτομέρειες.

Σας σκεφτόμαστε και σας αγαπούμε.

Anonymous said...

τα πες? ξεσπασες? οκ παρε ανασα βαθια και ξεκινα παλι. η λυδια ειναι εδω και θα συνεχισει να ειναι για πολλα πολλα χρονια ακομα και οτι και να λες εσυ βερεσε το ακουμε. κουραστηκες εχασες υπομονη πιστη ελπιδα.... αλλα.... ασε τον επιλογο και κολυμπα. ειμαστε εδω ολοι μαζι σας ενωμενοι ασχετα αν δε γνωριζομαστε μεταξυ μας μια παρεα μικρων και μεγαλων να σε ακουμε να σου δινουμε δυναμη κουραγιο. αυτο που χανεις καμια φορα εσυ το βρισκουμε και το φερνουμε πισω.

εχεις μελλον και συ και Η λυδια!!!!!

φιλια σε ολους

Κελλυ

Anonymous said...

Πατέρα μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου ούτε και σε μας.
Κανείς δεν ξέρει το "πότε" στο έχω ξαναπεί. Το "τώρα" μετράει κι αυτό ζούμε όλοι μας.

Σας αγαπώ όλους

Ευδοκία

Giannis123 said...

Είμαι εδώ για συμπαράσταση, για παρηγοριά, για κουράγιο, για...
Ε και; Θα μου πεις.
Την Λυδία μπορεις να την κρατήσεις κοντά μου; Αυτό έχει σημασία.
Το ξέρω φίλε μου ότι αυτό έχει σημασία. Ξέρω ότι θα ήθελες να είναι καλά το παιδί σου κι ας μην είχες κανένα δίπλα σου να σου συμπαρασταθεί.
Σ΄ αυτή τη ζωή όλα συμβαίνουν για κάποιο σκοπό. Αν ο σκοπός επιτευφχθεί, το επερχόμενο γεγονός μπορεί και να αναβληθεί ή και να ματαιωθεί.
Εγώ φίλε μου μπορεί να μην μπορώ να κρατήσω τη Λυδία κοντά σου, αλλά κάποιος Άλλος μπορεί.
Έχε πίστη στη δύναμή Του και όλα μπορούν να συμβούν.
Ακόμη κι όταν λυγίζεις, όταν πέφτεις, πρέπει να βρεις τη δύναμη να σηκώσεις το κεφάλι σου και να αντικρύσεις το Φως. Αρκεί να περπατάς προς τη σωστή κατεύθυνση, να μην περπατάς ανάποδα.
Και τότε φίλε μου και το Φως θα δεις και όρθιος θα σηκωθείς και θα νικήσεις.
Και το έπαθλο θα είναι η ΛΥΔΙΑ σου.

Anonymous said...

λυπάμαι που αισθάνεσαι έτσι...όμως η κόρη σου είναι εδώ τώρα ...προσπάθησε να έχεις αυτό στο μυαλό σου
μακάρι να είχα ένα μαγικό ραβδί και να άλλαζα τα πάντα στη στιγμή..
σας φιλώ όλους γλυκά και σας έχω στην καρδιά μου..
Χριστίνα

Anonymous said...

Ελπίζω να έρθει γρήγορα η θαλιδομίδη και να πάμε παρακάτω. Ο εχθρός καραδοκεί και χαίρεται, γι αυτό εμείς δεν πρέπει να χάνουμε τις δυνάμεις μας για να του αλλάξουμε τα φώτα. Φιλιά στο τιγράκι μας!

Με αγάπη από τα Χανιά.

BUTTERFLY said...

Οπως ειπε η Maria- Electra αυτη η παραγραφος ειναι ο,τι πιο τρυφερο και ομορφο εχω δει στο μπλογκ σου...μαζι με αυτο:
"Η ζωη μας δεν μετριεται με τις ανασες που παιρνουμε, αλλα με τις στιγμες που μας κοβουν την ανασα"

Θυμησου τα λογια σου...ξεσπασε, κλαψε, αγανακτησε, μιλα μας, αλλα μετα μετρα ολες τις στιγμες που σου εχουν κοψει την ανασα, ζησε κι αλλες, αγκαλιασε την υπεροχη οικογενεια σου ΤΩΡΑ, ΕΔΩ, ΣΗΜΕΡΑ, γεμισε με αναμνησεις! Ειτε τα καταφερει η Λυδια ειτε οχι, οι αναμνησεις παντα χρειαζονται, ποτε δεν ειναι περιττες...ευχομαι και πιστευω οτι μαζι θα τις θυμαστε και θα χαμογελατε γλυκα..
Το τελος δεν εχουμε το δικαιωμα να το προδιαγραφουμε...κοντρα σε στατιστικες και πιθανοτητες, η ζωη μας εχει αποδειξει οτι ειναι απροβλεπτη και ανελπιστη...και η Λυδια ΤΩΡΑ ειναι ζωντανη, γεματη θεληση και πεισμα που, πιστεψε με, η αγαπη και η στηριξη σας το εχει γεννησει...ποιο παιδι δεν θα παλευε με νυχια και με δοντια να μεινει σε μια τοσο υπεροχη οικογενεια;
Κουραγιο, λοιπον και δυναμη...εμεις ολοι προσευχομαστε για εσας!
Κι εγω μεσα για το "Κανε μια ευχη" η για ο,τιδηποτε αλλο χρειαστειτε...
Τα φιλια και την αγαπη μου σε ολη σου την οικογενεια!

Κάτια said...

Σε σκέφτομαι πολύ...
Μακάρι να μπορούσα κάπως να απολύνω τον πόνο σου...
Ξέρω όμως ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να το κάνει κανένας άλλος εκτός από εσένα...Και είμαι σίγουρη ότι εσύ μπορείς...
Αν χρειαστείς οποιαδήποτε στιγμή κάποιον άνθρωπο να σε ακούσει, μόνο να σε ακούσει, να ξέρεις ότι είμαι στη διάθεσή σου...Με βοηθούν λίγο στην προσεκτική ακρόαση και οι σπουδές μου στη Συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία.
Να ξέρεις όμως ότι σε θαυμάζω πραγματικά...
Κάτια
Υ.Σ. Το μέηλ μου katiantak@yahoo.gr

Το Ψωλικό Εξπρές said...

με πόνεσε το πόστ... μην τα παρατάς! άλλωστε αυτό θέλει και η πριγκηπέσσα σου, είμαι σίγουρη!

καλή δύναμη
μαζί σου!

dimitris said...

Μην περιμένετε το πότε θα έρθει το φάρμακο γιατί χάνετε πολύτιμο χρόνο. Το cyberknife είναι εκπληκτικό μηχάνημα και θα βοηθήσει πολύ.

Επίσης υπάρχει μια νέα αρκετά εντυπωσιακή μέθοδος καταστροφής όγκων, το RFA (το μεταφράζουν ως θερμοκαυτηριασμό) αλλά δεν ξέρω πόσο προσβάσιμος είναι ο όγκος γι' αυτήν τη θεραπεία. Μπορείς να στείλεις ένα email (ή να πάρεις τηλέφωνο) σ' αυτήν την ομάδα των επεμβατικών ακτινολόγων
http://www.interventional.gr/Pioi_eimaste.html
και θα σε συμβουλεύσουν κατάλληλα. Υπάρχουν κι άλλες νέες μέθοδοι στην επεμβατική ακτινολογία που δεν είναι ακόμα mainstream, αλλά έχουν μεγάλη επιτυχία.

Καταλαβαίνω την ψυχολογία σας, αλλά προς θεού μη χάνετε το κουράγιο σας. Είμαι βέβαιος πως η μικρούλα μας θα βγει τελικά νικήτρια.

Anonymous said...

Όλοι χρειάζονται ένα ξέσπασμα που και που, πόσο μάλιστα εσείς. Μη χάσετε την ελπίδα, μην αφήσετε να σας φύγει... Κάντε κουράγιο, περάσατε τόσα! Έχετε πίστη και όλα θα πάνε καλύτερα.
Με αγάπη Γεωργία.

Anonymous said...

Νά΄ξερες μόνο πόσο λυπούμασται που έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Καταλαβαίνουμε την εξάντληση που νιώθετε, και παράλληλα σας θαυμάζουμε τόσο μα τόσο πολύ. Η Λυδία μας είναι ήδη νικητής στις ψυχές μας, δίνει έναν πολύ δύσκολο αγώνα με μια υπέροχη οικογένεια που της συμπαραστέκεται. Συμφωνούμε ότι δεν είναι καιρός για μνημόσυνα. Απολαύστε τη ζωή, κάντε πράγματα μαζί, όσα μπορείτε, σα να μην υπάρχει άλλη μέρα, όχι γιατί μπορεί να συμβεί το απευκτέο, αλλά διότι έτσι αρμόζει να κάνουμε σε κάθε περίπτωση. Μην ξεχνάς ότι αυτό που βιώνουμε στη γη είναι ένα μικρό μέρος της πραγματικής μας ζωής, το πέρασμά μας είναι πολύ σύντομο είτε είναι 1 είτε 100 χρόνια, η ζωή συνεχίζεται και μετά ναυτίλε, και ναι, το λέω και σαν παρηγόριά, αλλά και γιατί αφιέρωσα αρκετό χρόνο σε αυτά τα θέματα - και να φανταστείς ότι έιμαι και άθεος - και τουλάχιστον έχω την προσωπική μου άποψη πάνω σε αυτό. Μαζί είστε και τώρα,μαζί θα είστε και μετά. Έχωντας "πει" αυτά, τι θα κάναμε στη θέσης σας? Να μη γελιόμαστε, θα κλαίγαμε και θα είχαμε καταρρεύσει. Απλά βλέπουμε από "μακριά" τα πράγματα και μπορούμε να εκφράσουμε αυτά που πιστεύουμε. Ζήστε όσο έντονα μπορείτε τη ζωή, πηγαίνετε ταξίδι στη disney δεν ξέρω που, και όλα θα είναι καλύτερα, η ζωή στη γη είναι σύντομη αλλά συνεχίζεται, σάμπως εγώ θα είμαι εδώ σε κάποια χρόνια , να βλέπω αυτά τα posts? Θα είμαστε όμως κάπου αλλού...Και μην ξεχνάς, η μάχη δεν έχει χαθεί ακόμα...

Κυριάκος & Δήμητρα

Anonymous said...

Ναυτίλε
την ημερομηνία λήξεως του καθενός την ξέρει μόνον ΑΥΤΟΣ εκεί πάνω .
αυτό ειχα πει πριν 13 χρόνια σε εναν διάσημο αγγλο αιματολόγο,
οταν πήγε να μου πει την ημερομηνία λήξεως της κόρης μου .
που ζει και βασιλεύει με την βοήθεια ΤΟΥ.
α, δεν μου απάντησε βέβαια ο γιατρός .
Ολες οι προσευχές μας ειναι μαζί σας .
ραχηλ

philos said...

Μην παραιτείσαι. Το Α και το Ω είναι η ψυχολογία.
Αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία που της προσφέρετε της Λυδίας. Καλή ψυχολογία. Και αν συνεχίσετε έτσι θα συνεχίσει να ζει για χρόνια πολλά ακόμη!

Φωτούλα Τζιώντζου said...

Aπό όλο το ποστ συγκράτησα μοναχά μια λέξη: "θαλιδομίδη", γιατί ίσως αυτό με έμαθες να κάνω.
Ελπίζω να ήρθε σήμερα

elpi said...

Ειμαστε ολοι κοντα σου σας σκεφτομαστε,,,μην λυγισεις τωρα...
εχω χασει τα λογια μου καλεμου Ναυτιλε...δεν ξερω τι αλλο να πω

Alkmini said...

προσευχομαι
μαζι με ολους τους αλλους...

Anonymous said...

Ρε συ dimitris, μας χάλασε που το post σου για μια ακόμη φορά ασχολείται και πάλι με cyberknife, RFA και άλλες τέτοιες συμβουλές εκτός κλίματος στην παρούσα φάση. Αυτή τη φορά νομίζουμε ότι ο Ναυτίλος θέλησε ΜΟΝΟ να ανοίξει διάπλατα την καρδιά του, ζητώντας απλά να τον αισθανθούμε. Τό'χουμε ξαναπεί ότι τις "γραμμές" στις οποίες κινείται το blog τις ορίζουν αυτοί οι δυο υπέροχοι άνθρωποι. Πιθανότατα ο Ναυτίλος θα επανέλθει δριμύς στο θέμα της θεραπείας σύντομα, αλλά μεχρι τότε κάνε και λίγο κράτει βρε dimitris...

Anonymous said...

Ναυτίλε ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω...δεν διάβασα τι σου γράφουν όλοι...ίσως πω μια απ'τα ίδια και εγώ. Διάβαζα ξανά και ξανά αυτό σου το post, δεν είμαι Μητέρα αλλά νομίζω ότι μπορώ να σε καταλάβω. Μακάρι όλοι οι γονείς του κόσμου να ήταν σαν εσάς, μακάρι κάνεις ποτέ να μην αρρώστεναι(ή τουλάχιστον τα παιδάκια), μακάρι αύριο το πρωί η Λυδία σας να ήταν μια χαρά. Θα ήθελα να μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω από μερικά σχόλια στο blog σου. Λέμε ότι θα θέλαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω για όλα τα παιδάκια του κόσμου αλλά όπως και να το κάνουμε αλλιώς νιώθουμε όλοι για την Λυδία, αφού γνωρίζουμε τόσες λεπτομέρειες, αφού έχουμε διαβάσει το πώς νιώθεις. Μιλάω πολύ, το ξέρω...ίσως γιατί νιώθω εντελώς αδύναμη απέναντί σου. Κράτα γερά Ναυτίλε...κράτα όσο μπορείς...κι αν λυγίσεις μην σε νοιάζει η Λυδία θα καταλάβει.

Anonymous said...

Έχεις τόσο δίκιο Ναυτίλε......... ο δρόμος είναι μακρύς, ο καιρός πολύς και το βάρος δυσβάσταχτο....... όμως έχε στο νού σου ότι οι μαγικές δυνάμεις του supergirl πηγάζουν από τα ανεξάντλητα αποθέματα αγάπης και αντοχής του superdad και της supermom, γι' αυτό αναθάρρησε και συνέχισε να προχωράς......
Μικρή αλλά αληθινή ιστορία: κοριτσάκι γεννιέται το 1984 στην Αθήνα με σπανιότατο σύνδρομο. Η πρόγνωση των Ελλήνων γιατρών για απώτατο προσδόκιμο ζωής τα 5 χρόνια επιβεβαιώνεται και από Αμερικανούς και Γάλλους ομόλογούς τους. Σήμερα η Ν μου σπουδάζει, δουλεύει, χορεύει αλλά κυρίως ...ΖΕΙ!

Liddi

lila said...

Η μαμά δεν κλαίει μόνη της.Έκλαψε και κάποιος άλλος απόψε...Μακάρι να υπήρχαν λέξεις που γιατρεύουν να τις πω όλες για να γίνει καλά η ψυχούλα σας.Λένε πως καμιά ευχή δεν πάει χαμένη,εύχομαι να βρεθεί το γρηγορότερο το φάρμακο και να έχει αποτέλεσμα άμεσα.

dimitris said...

@Gianniotes
Πονάω για τη Λυδία όσο κι εσύ, κι όσο κάθε πατέρας σ' αυτό το μπλογκ. Αυτό όμως δεν προσφέρει τίποτα. Επίτρεψέ μου να έχω την προσωπική μου στάση απέναντι στο θέμα. Παρακολουθώ το μπλόγκ περισσότερο από χρόνο, έχω κάνει τις ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις, μόνο όταν νόμιζα (σωστά ή λάθος) πως μπορούσα να βοηθήσω σε κάτι. Αγωνιώ μαζί με όλους σας, κι ελπίζω για το καλύτερο για τη μικρούλα μας. Δεν πρόκειται να κουράσω περισσότερο.

Anonymous said...

Καλησπέρα σε όλους: "Μαμά του Τάσου", θα καταλάβεις τι θέλω να σου πω. Δεν μου αρέσει να δημοσιοποιώ εμπειρίες μου. Απλά να σε ρωτήσω και θα με καταλάβεις τι εννοώ: Μίλησε ο παπα-Σταύρος από Ρέθεμνος; Θα γίνει ή έγινε κάτι σχετικό με την τιγρίτσα και τον πάτερ;

"Κάποιος που είδε πολλά στο σπίτι του Κρητίκαρου παπά...και πιστεψε 100 φορές περισσότερο".

Anonymous said...

Μη λυγίσετε τώρα...Όσο και αν νιώθεις ότι το τέλος πλησιάζει, μάζεψε όση δύναμη σου έχει απομείνει και ζήστε την κάθε στιγμή μαζί της!

Η Λυδία δε θέλει δάκρυα και θλίψη, θέλει χαμόγελα, αγκαλιές, παιχνίδια και αγάπη. Εγώ πραγματικά πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα λόγω της δικής σας αγάπης.
4 χρόνια έναντι όγκου τέτοιας κακοήθειας αυτό φανερώνουν...Απλά συνεχίστε να το κάνετε και φτάστε μέχρι τέλους!

Anonymous said...

Υπάρχει τρόπος να προμηθευτεί κανείς θαλιδομήδη πιο γρήγορα? Αν ναι πείτε το. Sorry δεν έχω ιδέα για το φάρμακο και σε τι σκεύασμα ή διαδικασία κυκλοφορεί αλλά αν στο εξωτερικό είναι τυποποιημένο ίσως να μπορούμε μέσω συναδέλφων της εταιρείας που εργάζομαι να το βρούμε.

Anonymous said...

δεν καταφέρνω να γράψω τίποτα....... έχεις τόσο, μα τόσο δίκιο...... και δυστυχώς, δεν έχεις δικαίωμα σε τούτο τον πόνο, παρά μόνο ίσως μέσα εδώ... μόνο να θυμάσαι, η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.....

Anonymous said...

Η Παναγιά η κάτω του Σταυρού να σας παρηγορεί και να σας ενδυναμώνει...

Anonymous said...

Ναυτίλε...
πόσο φυσιολογικά είναι όσα νιώθεις... Αυτή η μάχη, η αβέβαιη και άδικη πραγματικότητα είναι λογικό να σε "τσακίζουν". Όμως, κάθε μέρα που έχεις το κοριτσάκι σου δίπλα σου, είναι ένα θαύμα.Ίσως θα έπρεπε να σκέφτεσαι πως για άλλη μια μέρα η Λυδία σάς μιλά και σας χαμογελά, κι αυτό είναι μια νίκη. Έχετε κουραστεί κι αυτό το "ως πότε" θα τριγυρίζει στο νου σας και θα λυγίζει τις δυνάμεις σας, αλλά το "εδώ και τώρα" είναι πολύ σημαντικό για όλους σας.
Σας φιλώ έναν-έναν,
Ευγενία

Anonymous said...

GRafo gia proti fora an kai sas diavazo pollous mines...

Parte kouragio apo osous sas grafoun. Nautile, se diavazoun giati elpizoun. An oloi autoi, mesa se autous ki ego, den elpizame, den tha mas endiefere ti grafeis.

I zoi exei kai ta kala kai ta asxima. Min tin apoxairetas otan auti dilonei paron. Esto kai koutsouremeni...

Euxomai ola na pane kala.
Tasos Rantzakis
Thessaloniki
rantzakis@yahoo.gr

Anonymous said...

... Ναυτίλε, ξέχνα το χθές και μην σκέφτεσαι το αύριο. Υπάρχει μόνο το σήμερα. Εχεις τρία θαυμάσια παιδιά και είναι καλά.
Προνόησε για το αύριο με τα σημερινά δεδομένα, κάνε το σωστό, όπως το έκανες μέχρι σήμερα και χάρου τα παιδιά σου όσο παίρνει.
Εχεις ήδη έναν άθλο στο σακούλι σου : Η Λυδία δεν είναι πια βρέφος, πέρασαν 4 χρόνια, είναι κορίτσι. Ο χρόνος κι η ζωή είναι έννοιες σχετικές. Καθημερινά δίπλα μας συμβαίνουν πολλά, και πολλά άδικα.
Δες το " Η ζωή είναι ωραία" του Roberto Bennini.

Anonymous said...

Ναι αγαπητέ φίλε μιλάω για τον εκπληκτικό αυτό άνθρωπο και ιερέα από το Ρέθυμνο. Εχω δώσει τα στοιχεία της Πρεσβυτέρας στην οικογένεια της Λυδίας γιατί και εγώ τώρα τον γνώρισα που επισκέφτηκε την Θεσσαλονίκη και προσπαθεί να βοηθήσει τον γιό μου που είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από την μικρούλα μας.
Μαμά του Τάσου

Anonymous said...

Σας παρακολουθώ σιωπηλά, όλο τον καιρό. Ανοίγω το p.c και λέω να δούμε τί κάνει το Λυδιάκι μας...
Είστε καταπληκτικοί γονείς και η Λυδία είναι τυχερή που σας έχει.. Μη λυγίζετε, σας έχει ανάγκη.
Είστε στη σκέψη και τις προσευχές μου πάντα.

Anonymous said...

ΠΑΤΕΡΑ..ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ..
ΟΧΙ ΤΩΡΑ..
ΟΧΙ ΣΗΜΕΡΑ..
ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ!
ΠΑΤΕΡΑ..ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ..
ΤΟ ΝΟΙΩΘΩ ΤΟ ΞΕΡΩ..
ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ..ΜΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΤΕ..
ΜΗ ΘΥΣΙΑΣΕΤΕ ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ..
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ..
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ..
Η ΛΥΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΟς..
ΚΑΙ ΠΑΛΥΕΙ..
ΟΧΙ, ΜΗΝ ΛΥΓΙΣΕΙΣ..
ΜΗΝ ΜΑΣΑΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ..
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ..
ΣΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ..
ΠΑΤΕΡΑ..ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΑΝΤΛΟΥΝΕ ΔΥΝΑΜΗ,,
ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ..
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΣΕΝΑ..
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗ ΛΥΔΙΑ..
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ..
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ..

kalamari said...

Συγκλονιστικο...
Δεν χωρανε σχολια σε αυτο το post.
Τα "κουραγιο" και "υπομονη" ειναι απλα δυο γελοιες λεξεις.

Anonymous said...

"Mαμά του Τάσου", χάρηκα αφάνταστα που μου έγραψες και ιδίως για τις σχέσις σου με το "Κρητικό" (κατάλαβες) όπως επίσης και για το γεγονός ότι έχετε επαφή με τον ίδιο! Πιστεύω ότι και για σένα και για την οικογένεια της Λυδίας όλα θα πάνε καλά!!! Αν το είπε αυτός...πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Κι εγώ χάρηκα ειλικρινά γιατί η επαφή σας με τον άνθρωπο αυτό θα φέρει αποτελέσματα.

Καλό κουράγιο και καλή συνέχεια από μένα!!!!!!!! Όλα θα πάνε κατ' ευχήν

Anonymous said...

Περίμενα πως θα ήταν λίγο καλύτερα τα πράγματα. Λυπάμαι πολύ, ευχομαι αυτή να μην είναι η τελευταία μάχη σας. Ελπίζω και προσεύχομαι να ξαναχαμογελάσετε σύντομα. Σας σκέφτομαι.
Ευαγγελία

Γαούτση Μαριάννα said...

"Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας,ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών, διά να δυνάμεθα ημείς να παρηγορώμεν τους εν πάση θλίψει διά της παρηγορίας, με την οποίαν παρηγορούμεθα ημείς αυτοί υπό του Θεού·"

Είθε ο Θεός να παρηγορίσει τις καρδιές σας, γιατί μόνο Αυτός μπορεί...

Anonymous said...

Κουραγιο και να εχετε παντα μεσα σας μια φραση και αυτη να επαναλαμβανεται συνεχως οσο δυσκολα και αν ειναι τα πραγματα "ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ".
Μερικες φορες οταν το πιστευουμε τοτε και γινεται..
Μη χανετε το κουραγιο σας.

****** ***** ****** said...

Θα έγραφα κάτι απο τις κλασικές γραφίδες'' κουράγιο, όλα θα πάνε καλά'', '' κάνε υπομονή έχει ο Θεός''. Έ, λοιπόν σού γράφω κάτι απο κείνα τα πέτρινα. Δεν έχει ο Θεός,καλέ μου άνθρωπε. Η ψυχή σου μονάχα κουβάλησε τόσες και τόσες εικόνες, τόσα και τοσα εικονοστάσια, που πίστεψες πως -δεν μπορεί-κάπου στο τέλος όλα ετούτα τα μαραφέτια θα τσακίσουν την αλήθεια. Άκου τώρα και τούτο-κι αν πάλι θες σβήστο την άλλη μέρα:οι άνθρωποι πατάνε σε τούτα τα χώματα όσο βαστούν τα κλαδιά ενός καλοκαιριού, σαν τα τζιτζίκια. Άλλο παραπέρα δεν έχει . Χειμώνες ζητάς...δεν θα τους δείς, κιτρινισμένες μπόρες...δεν θα τις βρεις. Άλλοι κάνουν ένα βήμα παραπάνω στη μέρα, κι άλλοι πάλι δυο και τρια. Το μικρό σου πλασματάκι, ναι μπορεί να πεθάνει ( επίτηδες την γράφω τη λέξη, με κούρασαν οι φόβοι των ανθρώπων), όμως τα βήματά της διαγούμησαν τον κόσμο, μελέτησαν τα πιο όμορφά μυστικά. Είδες ποτέ το χαμογελάκι της να σβήσει;Τα παιδιά δεν φοβούνται τον θάνατο, όχι γιατί τους βαραίνει η μοίρα της άγνοιας, αλλά γιατί τα μυρώνει η μοίρα της γνώσης. Κι εσύ καλέ μου, είδες μες απο τα μάτια της τον κόσμο, όμορφο και πύρινο σαν μαγιάτικο ήλιο. Πονάς γιατί το κορμάκι της μπορεί κάποε να μην μπορείς να το αγγίζεις, όμως υπάρχουν ανάμνησες, καλέ μου φίλε. Πού κανείς θεός , κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να σου τίς σβήσει. Θάνατος, είναι το ποτέ πια, για το σώμα και τις 5 αίσθησές μας. όχι για ΄την ψυχή μας, όχι για τον άνθρωπο. Τούτο όμως τα μάτια δεν το βλέπουνε.Αν εσύ ζεις μίλια μακρυά μου, αυτό δεν σημαίνει πως δεν σε φιλώ, δεν σε μυρίζω. Το μυαλό του ανθρώπου κάνει παιχνίδια, που εκείνος αρνείται να παίξει μαζί τους. Η κόρη σου όμως δεν θ'ἀρνιόταν ποτέ. Κι όλα ετούτα, πιστεψέ με, δεν κουβαλούν καμμιά μεταφυσικη ελπίδα, μοναχά αλήθεια. Ζήσε την. Απολαυσέ την και τώρα και μετά. όπως θα έκανε εκείνη για σένα με το έλάχιστο των χρόνων της με το μλέγιστο της παιδικής της σοφίας. Τί δεν βλέπεις;;;( αν όλα ετούτα, τότε ζήτα της να στα διδάξει)

υ.γ και όχι δεν είσαι αδύναμος. Είσαι ένας μικρός μαθητής που μολί κάνει τα πρώτα του φτερουγίσματα δίπλα στις αγγάλες της σοφίας. Της κόρης του. Εύχομαι οι προβλέψεις να αντιστραφούν-κάτι απο τις μικρές ανατροπές-

Anonymous said...

Έχω ένα μόνο παιδί και είναι το σχοινί που με κρατάει με όλα αυτά που καθημερινά λέμε ζωή. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μέσα σε όλα αυτά χωρίς το παιδί. Δεν ξέρω αν αυτό είναι ένα είδος βλαφημίας απέναντι στις ζωές μας. Ξέρω όμως ότι έχεις δυό παιδιά που σε χρειάζονται πολύ, όσο και η Λυδία, αλλά όχι με τον τρόπο της Λυδίας.

Δεν ξέρω τί να αντι-καταθέσω στην δική σου κατάθεση, σου λέω ό,τι νομίζω σαν δική μου αλήθεια. Ο Θεός μαζί σας, με τα παιδιά σας και με εσάς.

Στέλλα

Meli said...

Μαρία-Νεφέλη μου άρεσαν πολύ αυτά που έγραψες.

Anonymous said...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΘΕΟ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΟΡΓΟ ΘΑ ΑΝΕΒΩ ΣΤΗΝ ΧΟΖΟΒΙΩΤΙΣΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΥΔΙΑ ΜΑΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΝΕΑ.
ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος said...

Ναυτιλε εχεις σκονταψει κι αλλες φορες και παντα σηκωνοσουνα.Το ιδιο θα κανεις και τωρα.
Στο τελος του διαδρομου ειναι παντα εκει με το χερι Της απλωμενο για το δικο σου. Σηκω λοιπον και προχωρα.
Μπορεις.Κι ολοι εμεις θα σε σπρωχνουμε μ ολες μας τις ευχες και τις δυναμεις.
Αντε σηκω τωρα.
Δεν εχουμε καιρο για χασιμο.

Φωτούλα Τζιώντζου said...

Tώρα είναι σα να αποκαταστάθηκε η ισορροπία, η σωστή λέξη στη σωστή της θέση.
Από όλους μας για όλους σας

Anonymous said...

Τέλεια
Και βέβαια θα επιτύχει η θαλιδομίδη. Τόσο που δεν φαντάζεται κανένας.
Ζωή μαμά Τάσου

Anonymous said...

"Πέρα πάσης προσδοκίας" θα γίνουν κι άλλα αγαπητέ Ναυτίλε!!!! Ανασκουμπώσου και προχώρα!!!! Ποτέ δεν λείπετε όλοι σας από την σκέψη και από τις προσευχές μας!!!

"Πέρα πάσης προσδοκίας". Πήρατε το μήνυμα δηλαδή. :)))))

Anonymous said...

ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!
Δεν μπορείς να φανταστείς τι χαρά πήρα.....
Είδες στο λέμε όλοι και το πιστεύουμε ότι ότι θα τα καταφέρει το Τιγράκι μας!!!! Δεν υπάρχουν εμπόδια μπροστά σε αυτά τα Μάτια!!!
Φιλιά Χαρούλα

Anonymous said...

Pame gera Naytile... twra mpaineis sthn telikh eytheia, twra einai h stigmh pou prepei na kaneis to sprint.

Anonymous said...

Αυτή είναι η ζωή,εκεί που δεν ξέρεις από πού να πιαστείς κάτι καινούριο έρχεται και όλα φαίνονται λίγο καλύτερα.
Να'σαι καλά Ναυτίλε που μας ενημερώνεις.
Σας αγαπάμε και σας σκεφτόμαστε.
ΕΛΕΝΗ

Anonymous said...

ΜΑΜΑ ΕΙΡΗΝΗ ΣΥΜΦΩΝΩ (ΤΩΡΑ ΒΡΗΚΑ ΧΡΟΝΟ ΤΡΕΧΩ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ )ΕΙΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ .
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΝΟΗΘΟΥΜΕ.
ΝΑΥΤΙΛΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ ΠΟΛΥ.
ΕΛΠΙΖΩ ,ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ,ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ .ΤΑΠΕΙΝΑ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΟΙ ΦΙΛΟΙ .
ΤΟΣΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΖΙ ,ΤΟΣΕΣ ΜΑΖΙ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ? ¨
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

Anonymous said...

Στάχτη και μπούρμπερη να γίνει ο εχθρός (τα καρκινικά κύτταρα) από τη θαλιδομίδη. Να γίνει καλά το τιγράκι μας.

Με αγάπη από τα Χανιά

Anonymous said...

Aγαπητέ "Μικρέ Ναυτίλε". Βλέπεις κάτι που όλοι σου δείχνουν; Τα παιδιά έχουν ένστικτο!!! Δεν επιτρέπεται η μικρή να έχει αισιοδοξία κι εσύ να φτάνεις σε αδιέξοδα. Φυσιολογικό το ξέσπασμα, αλλά λίγο μας τρομάζεις γιατί αισθανόμαστε, κι έτσι είναι, πως εσύ με την λογική, την ψυχραιμία σου χαράζεις μια τέλεια στρατηγική ενάντια στο θηρίο.Οπότε μας ρίχνει λίγο όταν βλέπουμε τον Στρατηγό να κάνει τέτοιες σκέψεις! Φιλάκια στην πιτσιρίκα! Να ξέρεις πως δεν είστε μόνοι σας!

ΧΑΪΝΗΣ

Anonymous said...

ειδες που πρεπει να εχουμε ολοι ... μεγάλες προσδοκίες οσον αφορά το Λυδιάκι? οι προσφατες εξελίξεις απέδειξαν πως η ζωή σε κάθε στροφή της εχει να μας δώσει κατι που ειναι ...περα πασης προσδοκίας ... και το μόνο που θα πρέπει να ειναι μεσα στις προσδοκίες ολων μας ειναι το εξής... η θαλιδομιδη να κάνει αυτό που ειπε ο φίλος απο τα χανιά...
ΣΤΑΧΤΗ ΚΑΙ ΜΠΟΥΡΜΠΕΡΗ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ!!!!
και στην πρώτη γραμμή του πολέμου υπάρχει ενας αφανταστα δυνατός στρατιώτης...η Λυδιούλα!!!!

Anonymous said...

Η αγωνία όλων μας είναι έκδηλη...Πιστεύω Σ' Αυτόν και ελπίζω στην βοήθειά Του...

Μην απελπίζεστε λοιπόν. Σίγουρα η μέχρι τώρα πορεία σας μέσα από τις τόσες δοκιμασίες σάς έχει καταβάλλει σε απίστευτο θαθμό...

Έχετε ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ... και τότε όλα αυτά που ως τώρα φαίνονταν απροσδόκητα και ανέλπιστα, θα γίνονται μέρα με την ημέρα "μικρά" θαύματα που θα σάς πλημμυρίζουν χαρά και ευγνωμοσύνη...

Η Παναγιά μαζί σας...

Bleeding Soul said...

Mακάρι,μακάρι να πάνε όλα όπως τα υπολογίζετε!Το αξίζει το Λυδιάκι!Οι προσευχές μου μαζί σας...

Y. K. said...

δυναμη πολλη να εχετε. κι εσυ και η μαμα και η μικρουλα σας.
φιλια δυνατα και αγαπη.
αντοχη λεμε τωρα. αντοχη.
και να πιστευεις στη Λυδια. σε κανεναν αλλο. μονο σε εκεινη.
φιλια ξανα.

Anonymous said...

Όλες οι ευχές του κόσμου μαζί σας και -κυρίως- μαζί της. Ζωή που αξίζεις να την ζεις είναι μόνο η ζωή που αγαπιέται. Και η Λυδία αυτή τη ζωή ζει.

Anonymous said...

Περιμένουμε με αγωνία τα πρώτα αποτελέσματα και τις αντιδράσεις!!! και από το Λυδιάκι και από τους γιατρούς....

lila said...

Μακάρι να έχει αποτέλεσμα η θεραπεία.Το εύχομαι μέσα από την ψυχή μου.Ο θεός μαζί σας.Καλή δύναμη και με την ΝΙΚΗ!

Equilibrium said...

Το ξέρω, φαντάζομαι δλδ,... πονάς, τέσσερα χρόνια τώρα. Και δεν έχει σημασία να σου πω πόσο άθλια ταπεινοί νιώθουμε όλοι μας μπροστά στο μεγαλείο των δύο γονιών. Μπροστά σας. Πόσο εκμηδενίζεται η δικιά μας ανούσια ίσως καθημερινότητα κάθε που διαβάζουμε τα "νεότερα από το μέτωπο". Δεν έχει σημασία να σου πω πόσο τραγικός -με την αρχαιοελληνική έννοια- και συνάμα ήρωας, που ξεπερνά τα πλαίσια της δικιάς σας καθημερινότητας, είσαι, Ναυτίλε μου. Δεν έχει σημασία να ξέρεις ότι μαζί με τη γυναίκα σου είστε πρότυπα ζωής για τη σύγχρονη κοινωνία που τη διέπουν τα δικά της καρκινώματα. Μιαν όαση ανθρωπιάς και γενναιότητας, φερμένη από τα παλιά σχεδόν με τη μυθολογική υφή που διαβάζαμε παιδιά, στην έρημο του "σήμερα". Δεν έχει σημασία να σου πω ότι προσεύχομαι και στέλνω θετική ενέργεια, εγώ και οι δικοί μου, όταν τόσος κόσμος -κι εδώ μέσα κι έξω- ντύνει τόσο όμορφα τις σκέψεις του και σας (παρ)ακολουθεί με αγάπη.

Δεν έχουν όλα αυτά σημασία καλέ μου Ναύτιλε, επειδή η Λυδία τα νιώθει και τα ξέρει μέσα της. Γιατί τα παιδιά ξέρουν. Την αλήθεια, το Σωστό, την Αγάπη. Και η Λυδία είναι σοφή λες και είναι 200 χρόνων και συ μαθητεύεις δίπλα της καιρό τώρα.

Σε ευχαριστώ για αυτό σου το ανθρώπινο ξέσπασμα, το είχαμε και μεις ανάγκη. Απλά επιβεβαιώνει τη λαμπρή πορεία που προχωράτε οι πέντε σας, τόσα χρόνια, ένας δρόμος που 'χει πολλές ευθείες και στροφές ακόμη, είτε τον περπατήσετε σέρνοντας από τον κάματο τα πόδια σας στο χώμα, είτε φορέσετε φτερά για να τον διαβείτε. Είναι ο καβαφικός δρόμος που τον διάγεις με αξιοπρέπεια και μας επιτρέπει και σε μας από μακριά, μίλια πίσω σου έστω, να τον ακολουθούμε. Εσύ και η μητέρα της Λυδίας.

Σε ευχαριστούμε.

Anonymous said...

Οι προσευχές μας, έτσι κι αλλιώς, είναι πάντα μαζί σας, όπως και η σκέψη μας.

Εύχομαι ολόψυχα να υπάρξουν νεότερες εξελίξεις στην επιστήμη, ένα φάρμακο που δεν θα καθυστερεί απλά τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, αλλά θα τον εμποδίζει.

Μαμά Ειρήνη

Anonymous said...

Πριν 2 μήνες έχασα τον αδερφό μου.. 18 χρονών παιδάκι.. Ατύχημα.Έμεινε 4 μέρες στην εντατική, οι εφιαλτικότερες μέρες στη ζωή όλων μας. Δεν έχω άλλα αδέρφια κ από την αρχή έπεσε πάνω μου το βάρος να τους στηρίξω όλους. Έλεγα κ πίστευα πως δεν αντέχω αλλά άντεξα, γιατί έπρεπε γιατί έτσι ήταν το σωστό. Όυτε εγώ νιώθω δυνατή, μόνη μου λύγιζα όμως ήξερα πως ο αδερφός μου με χρειαζόταν ακόμη κ αν δεν μπορούσε να μου το πει. Δεν είχε καμία ελπίδα, εγκεφαλικά νεκρός μας είπαν από την πρώτη στιγμή ομώς εγώ πίστευα πως με ένιωθε κ μ άκουγε έστω κ αν ήταν μόνο η ψυχούλα του που είχε ξεκινήσει ήδη για το μακρυνό ταξίδι. Τα έβαλα με όλους, δεν ήθελα κανείς να πιστεύει κ ακόμη περισσότερο να λεει πως είναι τελειωμένος. Έβαλα όλη μου την πίστη και την αγάπη και την έκανα ελπίδα. Φώναζα πως θα γίνει καλά κ άκουγα τους φίλους του να λένε πως όσο χτυπάει η καρδούλα του έχει ελπίδα. Το μόνο που ήθελα ήταν να ξέρει ο αδερφός μου,να νιώθει πως τον πιστέψαμε και παλέψαμε γι΄αυτόν ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή. Κ έτσι κ έγινε. Το ίδιο πρέπει να νιώθει και το κοριτσάκι σας πως είστε εκεί και την πιστεύετε ότι κ αν γίνει, πως όσο χτυπάει η καρδούλα της εσείς θα παλεύετε γι΄αυτήν κόντρα σε όλα , σφίγκοντας τα δόντια κ αγνοόντας ότι ακούτε. Ξέρω πως είναι δύσκολο αλλά το κοριτσάκι σας αυτό έχει κατά την ταπεινή μου άποψη ανάγκη. Κουράγιο λοιπόν για να είστε εκεί για τη Λυδία μας όπως είσασταν πάντα, δύναμη θα σας δώσει ο Μεγαλοδύναμος όπως επέτρεψε να σας έρθουν οι καημοί. Ξέρω πως όλα αυτά τα ξέρετε κ εσείς που σας είπα, το ξέρω γιατί αυτό ακριβώς κάνετε αυτά τα 4 χρόνια. Με συγχωρείτε αν έκανα κατάχρηση του χώρου σας λέγοντας τα δικά μου ή λέγοντας πράγματα που ήδη ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα. Προσεύχομαι για τη Λυδία μας και την υπέροχη οικογένεια της..

Anonymous said...

μα τι σχολια κ τι αλλο να λεμε..θελει πιστη βαθια και πολυ εμπιστοσυνη στο θεο και ετσι να πορευομαστε ολοι..κατα τη γνωμη μου τουλαχιστον..

γιωτα - θεσσαλονικη

spyros1000 said...

ΩΡΑΙΑ ΝΑΥΤΙΛΕ,ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ,ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...

Spy said...

Καλέ μου άνθρωπε, να ξέρεις πως πολλοί μα πάρα πολλοί ακόμα παρακολουθούν την εξέλιξη της περιπέτειας σας, και σας εύχονται με όλη τους τη δύναμη να έχετε κουράγιο να ξεπεράσετε κάθε δυσκολία, κι ας μην σας αφήνουν μηνύματα.
Σε τέτοιο τρόμο μπροστά οι περισσότεροι γίνονται μικροί και αδύναμοι, αλλά οι σκέψεις τους είναι μαζί σας.
Φανείτε όσο πιο δυνατοί μπορείτε και στο τέλος αν όλα πάνε καλά όπως ευχόμαστε, η ζωή η ίδια θα σας ανταμείψει.
Στάσου όρθιος, όπως έκανες όλον αυτόν τον καιρό.
Όρθιο σε γνωρίσαμε, και όρθιο θέλουμε να συνεχίσουμε να σε έχουμε.
Κουράγιο και καλό αγώνα.

μαμα από Ηράκλειο Κρήτης said...

Οι ευχές και οι προσευχές μας μαζί σα. Δεν μπορεί τόσες προσευχές, κάποια θα ακουστεί...

Anonymous said...

Το ξέρετε πια, ότι η Λυδία Σας έχει γίνει λίγο και Λυδία Μας...

όλες οι ευχές μας κοντά σας
όπου κι αν είμαστε

Καλό κουράγιο, στη Μαμά και στο Μπαμπά Της
και ένα μεγάλο φιλί και μια αγκαλιά για κείνη

Με όλη μας τη σκέψη, και την αγάπη

Anonymous said...

Ο Θεός μαζί σας...
Τίποτε άλλο..

Anonymous said...

perimename ti stigmi pou tha ksespouses.. kairos itan na ksethimaneis k na papseis na katapiezeis tis skepseis s.
kanei kalo..
me to thalidomide, an k eimaste sigouroi oti tha sas enimerosan, pliris apofigi tou alatos, gia na min peftei poli i piesi tou mwrou, polla igra k stool softeners.
ekthesi ston ilio, giati to farmako den afinei to kittaro na kanei proliferation, opote den pollaplasiazete. afto merikes fores dimiourgei vit d deficiency pou mporei na odigisei se raxitida.
(alloi epistimones to ipostirizoun alloi oxi, opote i prolipsi einai i kaliteri antimetopisi)

sas skeftomaste, opos panta alloste.
OTI K AN XREIASTEIS EMEIS EDW EIMASTE!!

"emeis"

Gourounella said...

αγαπημένε μου Ναύτιλε,
σε διαβάζω καιρό τώρα. σε θαυμάζω για την ψυχική σου δύναμη, για την πίστη σου. Μην την χάνεις. οι προσευχές όλων μας είναι κοντά σου. Αν ήμουν εκεί κοντά σας θα σας έκανα όλους μια αγκαλιά να σας δώσει δύναμη.
Ο Θεός μαζίσας.

Anonymous said...

ολες μας οι ευχές για σας

Anonymous said...

Έχετε κάνει τόσα γι αυτό το παιδί που ειλικρινά είστε υπόδειγμα γονιών...θα μου πεις "τί με νοιάζει τώρα εμένα αυτό; για τα εύσημα το κάνουμε;"..όχι βέβαια...αλλά με γνώμονα αυτό πρέπει αυτή την στιγμή που σ έχει πάρει από κάτω να σκεφτείς ότι όσο είστε δυνατοί εσείς (έστω και φαινομενικά) θα είναι κι εκείνη...ότι είναι να γίνει θα γίνει, καμια φορά διαλέγει η ζωή για λογαριασμό μας...αλλά είναι άδικο μέχρι τότε εσύ να απελπίζεσαι στην μέση...δεν πιστεύω ότι είστε στην τελική ευθεία, κάτι μέσα μου θέλει να πιστεύει πως αυτή είναι η αρχή ενός καλού τέλους!

Anonymous said...

κι άλλο ένα χαρούμενο νεό....

να ξέρεις ότι πάντα την έχεις αυτήν την επιθυμία σου...

όλα να πάνε καλά!

...μια ακόμη μαμά

Mara Lisha said...

Είσαι ένας πολύ δυνατός πατέρας, ένας καλός σύντροφος και ένας ευγενικός άνθρωπος. Κουράγιο.
Την αγάπη μου στην Λύδια. Μακάρι να μπορούσαμε όλοι εμείς να βοηθήσουμε με κάποιον τρόπο.
Η σκέψη μου μαζί σας.

Μαριλένα said...

προσευχόμαστε. όλα καλα θα πάνε. πεντε βδομάδες λείπαμε διακοπές, αλλά τη Λυδία την ειχα παρει μαζί μου, δίπλα στα παιδιά μου. πάντα στις προσευχές μου. παντα. ολα καλά θα πάνε τώρα που ήρθε και το φάρμακο. θα δεις.

γυάλινο δάκρυ said...

Δεν έχω τι να πω, τα λόγια είναι περιττά. Διάβασα το κείμενο κι έκλαψα. Μόνο προσευχές για τη Λυδία και μια ευχή για σας να συνεχίσετε να είστε δυνατοί για κείνη.

Anonymous said...

"Σκασε και κολυμπα"... ειπε ο Πετρος, και ειχε δικιο. Απολυτα δικαιολογημενος και εσυ. Θελεις να λυγισεις, αλλα δε στο επιτρεπει η θεση σου. Αδυναμος ανθρωπος εσυ; Τι λες βρε Ναυτιλε; Σκονταψες... ΣΗΚΩ ΤΩΡΑ ομως. Η Λυδια σου ειναι ΕΔΩ και θα ειναι για πολυ περισσοτερο απ'οσο η απελπισια και ο φοβος σε κανει να πιστευεις. Πρεπει να "κρατησεις". Γι'Αυτην, για τα αλλα δυο αγγελουδια σου. Δεν εισαι μονος σου σ'αυτη τη μαχη... Αυτο να θυμασαι. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ!

Meli said...

Ανακούφιση, ελπίδες και όλη μας την αγάπη!

Unknown said...

μαμά και μπαμπά της Λυδίας, δύσκολο ακόμα και να σας γράψω. δύσκολο πολύ περσότερο το μονοπάτι που περνάτε. όσο στενό κι αν είναι, θα το περάσετε. για τη Λυδία μας, το μονοπάτι είναι κι αυτό ίσως δύσκολο. μα γι'αυτήν, πιστέψτε το, είναι πιο εύκολο. ό,τι και να γίνει, είτε ζήσει, που το εύχομαι με όλη μου την ψυχή, είτε φύγει από αυτή τη βασανισμένη γη μας, και στις δυο περιπτώσεις η Λυδία έχει φτερά κι όπου και να βρεθεί, θα σκορπά ευτυχία. λίγο το'χετε ότι η Λυδία είναι μάρτυρας, και εμπνέει τόση αγάπη σε όλους μας;
αυτό είναι το δικό της διαμάντι. και θα λάμπει πάντα.
σε νιώθω. παλεύω μ'άλλο τρόπο, το τρίτο μου βλαστάρι θέλει κι αυτό πολύ δρόμο για να συμβιβαστεί με τη ζωή. δεν ξέρω αν θα το καταφέρει. φαίνεται πως ναι, μα είναι πολύ δύσκολο.
σε νιώθω, σας νιώθω.
ο καθένας κουβαλάει ένα σταυρό. έχεις δικαίωμα ώρες-ώρες να λες:
ως εδώ. δεν μπορώ άλλο!
όμως το ξέρεις κι εσύ.
αυτόν τον σταυρό Εσύ, με όλα τα κεφαλαία δικά σου αυτή τη φορά, θα τον σηκώσεις, γιατί θα βρεις τη δύναμη. πού; στην ίδια τη ζωή. στη Λυδία σου και τα αδελφάκια Της. στη Γυναίκα Σου.
συμπάσχω μαζί σας, ο σεραφείμ προσεύχεται για τη Λυδία, είναι 13, σχεδόν 14, και ρωτάει πράματα που δυσκολεύομαι να απαντήσω.
οι απορίες του είναι η αλήθεια της ζωής.
νιώθω κοντά σας, και θαυμάζω το μεγαλείο Σου, το μεγαλείο ΣΑΣ.

Anonymous said...

καλημερα!!!!!!! καλη αρχη με το φαρμακο και συντομα τα καλα τα νεα και τα καλα αποτελεσματα που ειμαι βεβαιη πως θα εχετε. το συμπαν και εμεις συνωμοτουμε για το Λυδιακι μας.

σας φιλω γλυκα

Κελλυ

Anonymous said...

Καλή αρχή και από εμένα, με ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

Ας είναι η ευκολία με την οποία το αποκτήσατε καλός οιωνός ότι όλα θα τα βρείτε εύκολα στην πορεία.

Να είστε όλοι καλά.

ronin said...

tis exete tis efxes mas

Thalassini said...

Στις δύσκολες στιγμές όλοι λένε να κοιτάς το τώρα, να ζεις το παρόν... πόσο θα θέλαμε άραγε το παρόν να γίνει μέλλον να έχει συνέχεια...
Κουράγιο παιδιά δεν ξέρω πόσο έχετε ακόμα αλλά μακάρι οι ευχές όλων μας να γίνουν η ελπίδα που ζητάτε!
κοντλα σας πάντα.

Μαρίνα

γυάλινο δάκρυ said...

Αυτή τη βδομάδα που θα πάω στην Τήνο θα ανάψω ένα κεράκι για τη μικρούλα μας και για σας. Εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να σας έχει ο Θεός καλά και να δίνει δύναμη και ζωή στη Λυδία.

Nena said...

Πόσο δίκιο έχεις να μπερδεύεσαι πιά!΄Ομως ειναι εδώ και θέλει να είναι. ΄Οχι δεν ειναι περαστική που σας χαμογελά γιατι βρίσκεται αλλού. Απλώς είναι αλλιώτικη, πιο γρήγορα ολοκληρωμένη και σε τρομάζει περισσότερο απ την ίδια της την αρρώστια. Καλά κάνεις και μας τα λες για να βάζουμε και μυαλό, όσοι το χάνουμε στην πρώτη δυσκολία.
Είμαι εδώ κι αν μπορώ να βοηθήσω σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ θα είμαι πιο κοντά σας.

mom2eleni said...

Na kserete oti proseuxomaste kai stin Ameriki gia ti Lydia. Exo dosei to onomataki tis kai tha diabazete stin ekklisia mas kathe bradu sti mikri kai megali paraklisis. H Panagia na sas dinei dinamei kai pisti.

elekat said...

Κι όμως;;!!;;
Υπάρχουν άλλα δυο παιδάκια, υπέροχη σύζυγος, εσύ Ναυτίλε;
Η Ζωή, η Λένια, ο Γιωργής....
Οτι είναι να γίνει θα γίνει κι ας μην το θέλουμε.
Ολοι οι ανωτέρω;

stalamatia said...

Ναυτίλε μου εύχομαι να έχεις πάρει λίγο το πάνω σου .Πολλά φιλιά σε όλα τα παιδιά και μια μεγάλη αγκαλιά στη μανούλα.

Anonymous said...

Περιμένουμε με αγωνία τα νέα για τις εξελίξεις!!!
Πιστεύουμε ότι όλα πάνε καλά και γι'αυτό δεν έχουμε ανάρτηση.
Φιλιά και την αγάπη μας σε όλους.
Η τσούχτρα σε φιλά στην μύτη Ναυτίλε.....

Anonymous said...

Τι να σου πω ρε φίλε... Καλά κάνεις και ξεσπάς... χρειάζεται και αυτό για να μην τρελλαθείς... ότι και να σου πω είναι λίγο... μόνο μην τα παρατάς... προσπάθησε να κάνεις θετικές σκέψεις... μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω... μακάρι να ήμουνα μάγος... μακάρι να πάνε όλα καλά... μακάρι να συνεχίσεις να έχεις αποθέματα ψυχικής δύναμης και 'συ και η ηρωίδα η γυναίκα σου και τα αγγελούδια σου... μακάρι...ολόψυχα σου εύχομαι τα καλύτερα και αν μπορώ να φανώ χρήσιμος σε κάτι με μεγάλη μου χαρά να ανταποκριθώ...

nautilus said...

@emeis, den mas exoun pei tipote apo ayta. mporeite na mou dwsete parapanw leptomereies 'h references?

Anonymous said...

καλή επιτυχία στην θεραπεία εύχομαι και προσεύχομαι συνέχεια για το Λυδιάκι. Ολα να πάνε κατ'ευχήν.

Ευδοκία

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης said...

Φίλε, σπαρακτικό το σπάραγμά σου και δεν πιστεύω σε κανένα Θεό για να σου υποσχεθώ προσευχές. Σωπαίνω.

Anonymous said...

Ναυτίλε, Ζωή...
ξέρω πως ότι και να πω είναι ένα τεράστιο μηδέν! Γι' αυτό δεν θα επιχειρήσω να αρχίζω να λέω ''κουράγιο'' κλπ.
Μεγάλη η αγάπη όλων των επισκεπτών αυτού του blog, που δεν είναι τυχαία τα όσα γράφουν!
Εύχομαι να παίρνεται τουλάχιστον δύναμη από τα λόγια όλων!
Εγώ το μόνο που μπορώ να απροσευχηθώ είναι... οι προσευχές μου!
Ο Θεός μαζί σας!

BUTTERFLY said...

Επιτελους πηρατε το φαρμακο! Καλος οιωνος που το πηρατε γρηγορα! Φαινεται οτι το συμπαν συνομωτει υπερ της Λυδιας μας! Και πως οχι, με τοση ενεργεια που του στελνουμε; Εχετε ευχες και προσευχες, αλλα κυριως εχετε την αγαπη μας!

Natassa said...

προσεύχομαι για την Λυδία, προσεύχομαι και για εσάς και την οικογένεια σας.

Anonymous said...

Καλέ μου φίλε, από τη μεριά μου θα ήθελα απλά να σου παραθέσω τη σύντομη ιστορία του κοντινότερού μου ανθρώπου - της μητέρας μου - και της δικής της μάχης.
Το 2000, διάγνωση καρκίνου μαστού, σε αρχικό στάδιο, χωρίς λεμφαδένες ή μεταστάσεις, τμηματεκτομή & ελάχιστες χ/θ. Σε 3 χρόνια, έρχεται μια πλήρως αναπάντεχη - για το είδος του καρκίνου - υποτροπή, με υγρό στο περικάρδιο, και υγρό στο θώρακα με διεγνωσμένη την ύπαρξη μεταστατικών κυττάρων. Όποιος γνωρίζει, μιλάμε για περίπτωση 1/1000000. Από συμπτώματα, απίστευτη δύσπνοια, πλήρης κατάκλιση, μια πολύ δυσάρεστη εικόνα από όπου κι αν το δεις.
Τότε ακούω για πρώτη φορά ένα "deadline" ενός μηνός ζωής. Επιλογές, ένα σχήμα χ/θ απίστευτης επιθετικότητας, με φόβο να μην αντέξει ο οργανισμός, ή να αφήσουμε τα γεγονότα να κυλήσουν αναμενόμενα...
Η αντίδρασή μας άμεση - "ή ταν ή επί τας", ξεκινήσαμε χ/θ, και σε 6 μήνες "κλείσαμε το μάτι" στον Άγιο πέτρο - με όλον το σεβασμό.
Τι θέλω να πω, για να μην κουράζω:
1) Στην Ιατρική δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο & προκαθορισμένο!
2)Όσο υπάρχουν επιλογές & "βέλη στη φαρέτρα", η μάχη συνεχίζεται!
3) Δεν πρέπει να υποτιμάμε ποτέ τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, ιδιαίτερα όταν αυτή ζει σε ένα τόσο δυνατό περιβάλλον όπως το δικό σας! Αυτό εξηγείται και επιστημονικά - καλή ψυχική κατάσταση & διάθεση -> ανοσοποιητικό σύστημα σε καλή κατάσταση (μέσω ορμονικών, κυρίως, αλληλοεπιδράσεων & εκκρίσεων) -> δυνατή άμυνα του οργανισμού!
Συγνώμη αν κούρασα! Συνεχίστε με επιμονή, δύναμη & "θετική σκέψη", γιατί αξίζετε το καλύτερο!

Anonymous said...

Κι από μένα όλη μου η αγάπη και οι προσευχές μου για την Λυδία, για εσάς, για την μαμά του Τάσου..
δεν είστε μόνοι σας.
Θα τα καταφέρουμε.

Β.

βιολιστης στη στεγη said...

Καλέ μου φίλε, μπαμπά της Λυδίας, εδώ και καιρό ήξερα ότι υπάρχει η ιστοσελίδα σου, ήξερα για τον μεγάλο, τον τεράστιο αγώνα που κάνετε για να σωθεί η Λυδία, η Λυδία μας, αλλά δεν είχα το θάρρος να μπώ, και να "διαβάσω" το πόνο που νοιώθετε. Το απέφευγα επιμελώς, κι'επιμελώς το "ξέχναγα"...
Δεν ξέρω τί μ'έσπρωξε, να το κάνω σήμερα...
Ισως να είναι το γεγονός ότι για να εκφράζεις τούς φόβους, τις αγωνίες σου και τις ελπίδες σου, μέσα απ'αυτό το μπλογκ, σημαίνει ότι αυτές τις αράδες τις γραμμένες απο τον καθένα απο μάς, τις έχεις πραγματική ανάγκη. Για τους δικούς σου λόγους.
Θα ήθελα πολύ, να μπορούσα να καλύψω έστω και στο ελάχιστο, κάτι, απο την ανάγκη αυτή. Ξέρω ότι είναι μόνο ένα χάδι, ένα σφίξιμο στο χέρι, μιά κοινή προσευχή, αυτό που φτάνει ως εσένα, κι'αυτό είν'όλο που μπορώ να προσφέρω.
Δε ξέρω αν μπορώ να σου μιλήσω για ελπίδα, δε ξέρω αν μπορώ να μεταφέρω το συναίσθημά μου και να το εναποθέσω στη ψυχή σου, δε ξέρω κάν, αν αυτό θα σου κάνει καλό, ή αν μπορεί να βοηθήσει τη Λυδία σας, τη Λυδία μας...
Το μόνο που μπορώ, είναι να γυρίσω κάποιο δάκρυ προς τα μέσα, έτσι κι'αλλιώς, τα δάκρυα τα δικά σας είναι τα πιό αληθινά και τα πιό πικρά, να περιτυλίξω τη θλίψη μου με λέξεις και να τις εναποθέσω στο μαξιλάρι της Λυδίας, σα φυλαχτό, και σαν υπενθύμιση ότι η αγάπη που λαγοκοιμάται μέσα μου, σήμερα ξύπνησε, και ίσως τη συναντήσει στα όνειρά της...
Και τότε θα χαμογελάει...

Anonymous said...

Βλεπω ολα αυτα τα σχολια στην αναρτηση αυτου του υπεροχου μπαμπα και νομιζω οτι ο,τι και να πω ειναι περιττο...
Μακαρι να πανε ολα καλα για την μικρουλα μας...εχετε τη σκεψη μας και τις ευχες μας κοντα σας

Μαρια απο Θεσσαλονικη

kyriaz said...

Καμιά πρόταση δεν μπορεί να ταπεινώσει την τελεία που θα την κλείσει.
Καμιά λέξη δεν μπορεί να μας παρηγορήσει για τη σιωπή που θα την ακολουθήσει.

Αγαπητέ πατέρα της Λυδίας,
αν μπορούσε η αγάπη να νικήσει το θάνατο,τώρα η Λυδία θα ειχε ήδη αποκτήσει εκατοντάδες άλλες ζωές-απ' την αγάπη σας-μας.

Και στέκουμε τώρα όλοι εμείς,με στόμα ανοιχτό,με μετέωρες λέξεις στον γκρεμό των χειλιών μας για ν ανασύρουμε ζωντανή την ελπίδα.

Μισώ την ανημπόρια μας-όσο ακριβώς λατρεύω τον αδύναμο άνθρωπο.

Έχετε την-άχρηστη-αγάπη μου.

Anonymous said...

Καθημερινά και οσο ποιο συχνά μπορώ θα κανω μια μικρή και δυνατή προσευχη ωστε ολα τα πανε καλα!!!

Φιλια πολλά!

Βασίλης,
Χαλκιδική

wilma said...

Πιστεύω με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου για να γίνει η Λυδία καλά.
Η Λυδία θα νικήσει.
Σας σκέφτομαι, σας έχω μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου και σας κουβαλώ πάντού μαζί μου.
Η Λυδία θα νικήσει.
Μακάρι να μπορούσα να σας αγκαλιάσω.
Η Λυδία θα νικήσει.

ATHENA said...

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Anonymous said...

Βάστα αδερφέ! Βάστα! Θα σε ανταμείψει ο Θεός με την ίαση της Λύδιας.

Skinious said...

Αγαπητέ φίλε,
Πρόσθεσε και μένα στους συμπροσευχόμενους για την υγεία της μικρής σου Λυδίας. Να πιστεύεις στον Θεό και να μη χάνεις το κουράγιο σου. Η Παναγία θα σε βοηθήσει, αρκεί να πιστεύεις.

Anonymous said...

Κρίμα...Ελπίζω να μην έχεται άλλο απρόοπτο..Περιμένουμε ενημέρωση οτιδήποτε καινούριο.

Bleedingsoul89

Anonymous said...

Σας εμπιστεύομαι ότι θα παρακολουθείτε και θα αξιολογείτε σωστά τις παρενέργειες, και ότι έτσι θα γίνουν όλα όπως πρέπει.

Εγώ που δεν ξέρω τίποτα, κρατώ το ότι τα πρώτα συμπτώματα υποχώρησαν τις 2 επόμενες ημέρες και εύχομαι να εξαφανιστούν παντελώς, αφήνοντας μόνο τη θετική δράση του φαρμάκου.

Είναι περιττό να σας πω ότι σας σκεφτόμαστε (συνεχώς).

Να είστε όλοι καλά.

(Πήγατε στο χωριό;)

Anonymous said...

Είναι λογικό νομίζω να υπάρχουν κάποιες παρενέργειες αφού εκτός του όγκου έχουμε να πολεμήσουμε και το οίδημα. Πιστεύω πάντος ότι είναι θετικό το ότι υποχωρούν και μαζί με αυτά θα δείτε και τα πρώτα θετικά αποτελέσματα.
Περιμένουμε με πολύ αγωνία την επόμενη ανάρτηση.
Φιλιά Χαρούλα

Unknown said...

fΤο πιο δύσκολο απ’ όλα (ίσως) είναι πως όλα αυτά που σας συμβαίνουν Ναυτίλε κρύβουν την οδυνηρή υποψία πως όλα μα όλα υπακούουν στο Νόμο της Απόλυτης Τυχαιότητας.
Το να μπαίνει ένα παιδί τεσσάρων μηνών σε μία τέτοια «περιπέτεια» μοιάζει σα μία φωνή που φωνάζει και λέει πως «τίποτα δεν έχει σημασία, τίποτα δεν έχει αξία, δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχει τάξη, δεν υπάρχει Θεός, δίκαιο και άδικο».
Όσα Σας συμβαίνουν, κατατείνουν σε ένα απόλυτο Δεν.
Προσωπικά, δεν πιστεύω στο Θεό. Ή μάλλον δεν πιστεύω σε κάποιον Θεό που υπάρχει πριν από Σας. Πριν από τη Λυδία και τους Γονείς της.
Πιστεύω όμως στη Θεότητα που οι τρείς Σας δημιουργήσατε καθώς όλα αυτά τα χρόνια διασχίζετε το Χάος γεννώντας με κάθε Σας βήμα Τάξη, Τάξη Ζωής.
Και αυτό, είναι ήδη ένας Πόλεμος που έχετε κερδίσει και που έχει κερδηθεί από Σας, για Όλους μας.
Στο σημείο που βρίσκεστε τώρα πια, δεν υπάρχει Ήττα.
Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί αύριο.

Ό,τι και να γίνει, έχετε δημιουργήσει τις πιο βαθιές συνθήκες για την Καλή Συνέχειά Σας. Όλοι Σας.

Anonymous said...

Εύχομαι να υποχωρήσουν οι παρενέργειες και να συνεχιστεί κανονικά η θεραπεία. Η Λυδία έχει δείξει ότι όλα τ'αντιπαρέρχεται το ίδιο θα κάνει και τώρα.
Αλήθεια πόσο διαρκεί αυτή η θεραπεία είναι για μεγάλο διάστημα;
Καλή δύναμη σε όλους σας και μακάρι μέσα από την ψυχή μου όλα να πανε καλά!

Ευδοκία

tdjm said...

Καλή επιτυχία σας εύχομαι!!

Dark_Maiden said...

Αχ μπαμπάκα της..
Υπέροχε μπαμπά της Λυδίας..
Τέτοια δύναμη, σαν της μαμάς και του μπαμπά της Λυδίας, μακάρι να είχαμε όλοι μας.
Τα λόγια περιττεύουν στις δύσκολες ώρες.
Δε θα σου πω για ελπίδες.
Θα σου πω, να ζήσεις όλες τις στιγμές και να τις απολαύσεις.
Η ζωή μας και η ζωή αυτών που αγαπάμε δεν είναι στα χέρια μας.
Ποτέ δεν ξέρεις, πριν δεις το τέλος.
Μα, όποιο κι αν είναι αυτό το τέλος (εύχομαι σε πολλές δεκάδες χρόνια από σήμερα), θα είστε πάντα ο μπαμπάς και η μαμά της Λυδίας, της ξεχωριστής. Θα έχετε ζήσει μαζί της.
Φιλιά πολλά και την αγάπη μου.

Bleeding Soul said...

Σε κάτι τέτοιες στιγμές,όταν τα 'χεις "φτύσει" προσπαθώντας να βρεις το άτιμο γιατί στρέφεσαι κατά τον Χριστιανισμό.Δεν θα το κατηγορήσω γιατί το χω κάνει και γω.Εγώ προσοπικά προσεύχομαι για το κοριτσάκι και ας μην ξέρω αν ύπαρχει(με συγουριά).Καλά εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι το κοριτσάκι αυτήν την στιγμή και όχι το αν υπάρχει θεός ή όχι..Ας γίνει το παιδί καλά και δεν θέλω τίποτα άλλο...Εύχομαι τα καλύτερα...

Anonymous said...

Όταν γυρίζω σπίτι απο τη δουλειά, ένα λαμπάκι αναβοσβύνει. Είναι άδικο, ουρλιάζει μέσα στο αυτί μου η κραυγή σου, και θυμώνω. Θυμώνω με όλους, γιατί η Λυδία, έπρεπε να είναι διακοπές τώρα και να παίζει και να τσακώνεται μαζί σας γιατί δε θέλει να κοιμηθεί το βράδυ. Και εσείς έπρεπε να ανησυχείτε για το αν συμπίπτουν οι άδειες σας και αν το ξενοδοχείο που κλείσατε για διακοπές είναι κοντά στην θάλασσα. Θυμώνω, απο την ανημποριά μου να πάρω τα δύσκολα και να σας φορτώσω με χαζά, γελοία προβλήματα....ξέσπασε, φώναξε. Πέσε και ξανασήκω. Δεν ξέρω τίποτα για εσάς και ξέρω τα πάντα. Η καρδιά μου, η αγωνία μου είναι δίπλα σου, η κραυγή μου είναι δίπλα σου, και λυπάμαι, πόσο λυπάμαι που δε μπορώ να σε ανακουφίσω Φίλε μου, εσένα που είσαι πιο μέσα στη ψυχή μου απο όλους τους φίλους που μου έχουν μείνει. Πάλεψε, παλέψτε, γαμώτο, δεν μπορεί τόση φλόγα ψυχής να μη φέρει το θαύμα.
Υποκλίνομαι στο λύγισμα σου για να σε ξαναδώ όρθιο.

Anonymous said...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΧΗΣ ΜΕ ΤΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΕΜΑΘΑ ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΣ.ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΟΣΟ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΣΤΑΝ.ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΠΟΛΥ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΗΡΕΜΙΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΣ ΘΑ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ.ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ.ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ

Unknown said...

Η Λυδία σε χρειάζετε,η μαμα της Λυδιας σε χρειαζετε.Εχω ενα μαγνητακι στην πορτα του ψυγειου μου.ΓΡΑΦΕΙ; ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ,ΜΠΑΜΠΑΣ ΟΜΩΣ???ΕΣΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ!!!!!Η ΛΥΔΙΑ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ,Η ΛΥΔΙΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ,ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ.

magsoulini said...

Συνήθως, τέτοιες θεραπείες, αν δεν εκδηλώσουν παρενέργειες έχουν και χαμηλή δράση. Κρατώ αυτό ως θετικό κκαι πιστεύω, πως θα ολοκληρωθεί η θεραπεία και θα κάνει τη δουλειά της.
Φιλιά σε όλους σας!

Bleeding Soul said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Ναυτίλε μου, προσευχόμαστε για εσάς συνέχεια, η σκέψη μας είναι μαζί σας. Στο τέλος θα νικήσετε, ή θα νικήσουμε αν θες, η Λυδία είναι και δικός μας άνθρωπος. Στο τέλος όλα θα πάνε καλά, και το πρώτο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε, όσο σύντομα γίνεται, είναι να βρεθούμε να σας γνωρίσουμε και από κοντά.
Κυριάκος και Δήμητρα, Ρόδος.

Anonymous said...

Προσεύχομαι συνέχεια για το καλύτερο για τη Λυδία!
Οσο δε, περνάει ο καιρός, η επιστήμη προχωράει, καινούρια φέρμακα και θεραπείες έρχονται στο φώς.
Το θέμα είναι βέβαια να μην υποφέρει το παιδάκι και ότι είναι να γίνει να σας βρεί ενωμένους και δυνατούς, γιατί βλέπω ότι είστε μια υπέροχη οικογένεια!

Anonymous said...

"Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.
Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του.
Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος.

Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, πού πήγαν διακοπές.

Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.
Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.

Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα.Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.
Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.
Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν. Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους μόνο για να δει το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του.
Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα.
Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ' όσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.
Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο..
Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι.

Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο.
Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό του ο οποίος περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.
Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.
Πρόσθεσε, 'Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος.'
Επίλογος:
Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τις δική μας κατάσταση.
Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.
Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα.
'Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι' αυτό αποκαλείται ' Το παρόν."

Ειμαστε εδώ!

Anonymous said...

..κουράγιο και μη το βάζεις κάτω. γράφε εδώ ό,τι θές. είμαστε εμεις εδώ να σε διαβάζουμε, να σε νοιώθουμε και να ποναμε μαζί σου.
στα παιδια ομως και στη γυναικα σου στασου δυνατος.

με εκτιμηση,
Δημητρης

Greca said...

Δυναμη καλε μας φιλε... Ο μπαμπας ειναι ο στηλοβατης, ο κυματοθραυστης που προστατευει την οικογενεια του απο ο,τι κακο ερχεται απο τα εξω και διαφυλασσει την ισορροπια και την ηρεμια στο εσωτερικο της... η μαμα συνοδοιπορος και συμπαραστατης... επομενως καλε μας ναυτιλε σα "γνησιος ναυτικος" οδηγησε την οικογενεια σου σε ηρεμα νερα οσο πιο ηρεμα μπορεις να βρεις...

Σας φιλω ολους
Ειρηνη

Anonymous said...

κουραγιο καλε μου φιλε!

alienlover said...

κουράγιο Ναυτίλε μου, κουράγιο και δύναμη.οι ευχές και οι προσευχές μου να πάνε όλα καλά.

Anonymous said...

ΕΜΕΙΣ ΑΥΡΙΟ ΦΕΥΓΟΥΜΕ.ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΩ ΘΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΣΤΗΝ ΑΓΟΝΗ ΑΜΟΡΓΟ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΣ ΓΡΑΨΤΕ ΚΑΤΙ ΝΕΟΤΕΡΟ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.
ΕΧΕΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ.
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ.
Υ.Γ.ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ (ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΝΩ) ΣΤΗ ΧΟΖΟΒΙΩΤΙΣΣΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΚΟΥΚΛΑΡΑΣ ΜΟΥ.

Aνεμος said...

για τη μικρή μας λυδία ρε γαμώτο ας προσευχηθούμε όλοι συγνώμη συγκινίθηκα υπομονή μητέρα

Anonymous said...

ξερετε γιατι έχετε πολλούς "ανώνυμους" και άλλους τόσους και περισσότερους που δεν γράφουν? γιατί πολύ απλά είναι πολλοι αυτοί που σας νιωθουν και σας νοιαζονται και δεν παίζει κανένα ρόλο αν είναι ο τάδε. Οι σκέψεις και οι προσευχές όλων μας, να σας συντροφεύουν σε κάθε δύσκολη στιγμή.Πιστέψτε. Ο θεος ειναι μεγάλος και η Παναγια μάνα. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι για σας. Το μόνο που μπορω είναι να προσευχομαι για αυτήν και για σας. κουράγιο και υπομονή....

Anonymous said...

Καλησπέρα,
Πέρασε η εβδομάδα και περιμένουμε με αγωνία τα νέα σας. :)
Το φουσκωτό αντέχει ή ακόμη να το φουσκώσετε?
Εμείς φεύγουμε την άλλη Δευτέρα για καμιά βδομάδα, ελπίζω να μην πιάσει πάλι ο αέρας για να κάνουν κανένα μπάνιο τα μικρά. Θα σας στείλουμε φωτογραφίες (εφόσον καταφέρω να χωρέσω τη μηχανή πουθενά στο αυτοκίνητο.... μιά βαλίτσα είναι μόνο οι πετσέτες για τη θάλασσα... χιιχιχιχιιχ)
Φιλιά Χαρούλα

Anonymous said...

Τα λόγια είναι φτηνά. Όμως στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε άλλο τρόπο να δείξουμε τη συμπαράστασή μας.
Σας αγαπάμε και σας θαυμάζουμε. Προσευχόμαστε για τη Λυδία που έτσι κια αλλιώς έχει κερδίσει μια θέση στη καρδιά μας.
Μη το βάζετε κάτω!

Anonymous said...

Eύχομαι και προσεύχομαι η Παναγία στις Μαριές Θάσου που θεράπευσε πολλούς ψυχικά και σωματικά και η Αγία Μαρίνα της Άνδρου, να σας φωτίζουν και να βοηθήσουν αποτελεσματικά την μικρούλα!!!

Anonymous said...

Δεν σταματάμε λεπτό να σας σκεφτόμαστε....

Κυριάκος & Δήμητρα, Ρόδος

Χριστίνα (lbt) said...

οι προσευχές μας στο Θεό για σας, την οικογενεια της Λυδίας,τη Λυδία και όλες τις Λυδίες του κόσμου αυτού.
Δυναμη!

Anonymous said...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΕΧΩ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΤΙ,ΓΙΑΤΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ.ΣΟΥ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΣΑ ΣΟΥ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΑΓΚΕΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ ΑΝΤΕΧΕΤΕ...!ΑΛΛΑ ΓΡΑΨΕ ΚΑΤΙ ΜΙΛΑ ΜΑΣ ΘΑ ΣΚΑΣΟΥΜΕ.......

Anonymous said...

nautilus se iketeuo vale neo post giati ta exo paiksi na katevazo 177 comments sto kinito gia na do an exeis anartisi neotera.

Tis euxes mou i thalidomidi na exei evergetiki drasi sti mikri prigkipissa.

Michel De Nostradame said...

....

Anonymous said...

Σας παρακαλούμε, Ναυτιλε, γράψτε μας κάτι νεώτερο από την πορεία της θεραπείας. Αγάπη για ΄΄ολους σας.

L' Aesthete Soleil said...

Θυμώνω με την ασθένεια. Πρόστυχη και βάναυση επιτίθεται στις πιο αγνές εκφάνσεις της ζωής μας. Ενημέρωσέ μας για την πορεία της θεραπείας...

Anonymous said...

υποθετω πως για να μη μας γραφει ο τασος εινια ολη η φαμιλια στο χωριο και ξεκουραζονται και παιζουνε με τα παιχνιδια και τα φουσκωτα... αν ειναι ετσι χαλαλι σας!!!! σας αγαπαμε κ σας σκεφτομαστε. πολυ θα ηθελα τη Λυδια τη λενιο και το γιωργη σου να τα εχω παρανυφακια στο γαμο μου αλλα θα τους εχω στη ψυχη μου εκεινη τη μερα. και μη ξεχνας πως περιμενω το δικο της το γαμο και το προσκλητηριο να τη καμαρωσω.... γιατι μεχρι και νυφη θα τη παμε ολοι μας στν εκκλησια εχει πολλα χρονια ακομα να σε παιδευει και να μας παιδευει ολους με τα καμωματα και τις χαρες της. και γω αν και εκτος δουλειας θα τη βρω την ακρη μου να μαθαινω τα νεα σας.

σας φιλω ολους και να στε καλα!!!

κελλυ

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ said...

Κανείς απ' όλους εμάς δε μπορεί να σου δώσει περισσότρερη δύναμη και κουράγιο από τα άλλα δύο αγγελούδια σου αδερφέ.
Δύναμη και κουράγιο.
Μην το βάζεις κάτω.
Οι σκέψεις και οι ευχές όλων μας είναι μαζί σας.

Anonymous said...

Δεν σας ξερω, ξερω ομως πως ο Γολγοθας ειναι για τους μεγαλους ανθρωπους.Κι απο μενα τωρα πια μια μεγαλη καθημερινη προσευχη για ολους σας με ελπιδα κουραγιο πιστη και αποτελεσματα που θα φερουν μονο δακρυα χαρας.Οτιδηποτε θα μπορουσα να κανω κι εγω και ο βασιλιας της μοναξιας ειμαστε στην διαθεση σας.Μαρια απο Πατρα.

Anonymous said...

μας ξεχασατε θελω να ελπιζω οτι εισαστε διακοπες μακρυα απο τον υπολογιστη και τις αγωνιες μας.
η θετικη μας σκεψη παντα κοντα σας
σας αγαπαμε ολους.
φιλια στο μωρο μου ,που ακουει στο ονομα λυδια

Anonymous said...

Θέλω μέσα από τις καρδιές όλων μας να ξεκινήσει ένα κύμα που θα συμπαρασύρει στο διάβα του όλους τους καλούς ανθρώπους του κόσμου, θα ενωθεί με τις δικές σας προσπάθειες και την αέναη αγάπη σας και θα φέρει στο τιγράκι μας την υγειά της.

Anonymous said...

φιλιά πολλά στο Λυδιάκι, μόνο αυτό! με πολλή αγάπη για όλους σας, Μαρία

Keep Dreaming said...

Tis kalyteres euxes mou apo kardias.
Exete pisti!

...απλά, μ'αρέσει να ζω... said...

Όλα να πάνε καλά...

Anonymous said...

Καλημέρα Λυδιάκι! σ'αγαπάμε, μην ξεχνιέσαι..

Anonymous said...

Ελπίζω εύχομαι θέλω να είσαι καλά Ναυτίλε μου, να βρήκες δύναμη και θετική σκέψη.Σας σκέφτομαι συνέχεια με πολύ αγάπη.
Φιλιά σε όλους σας
Ζωή μαμά του Τάσου

Anonymous said...

Πολυ χονδροειδως επιτρεψτε μου να σας μεταφερω καποια 'αποψη'(που με βοηθα να κατανοησω τα ακατανοητα και ας με ξενιζει κιολας ,γιατι 'συγκρουετε' μ οσα μεμαθαν να πιστευω) Οι γονεις επι της ουσιας δεν ειναι παρα οι γκουβεραντες του συμπαντος . Τα παιδια τους επιλεγουν,οταν εκεινοι "ανοιγουν" και 'προσκαλουν" μια νεα ψυχη στον κοσμο αυτον-και εκεινοι οφειλουν να Φιλοξενουν με πολλη αγαπη τα παιδια στο περασμα τους απο αυτον τον κοσμο , μαθητευοντας ολοι μαζι ,παρεα- για οσο προκαθορισμενο χρονο , εχει ο καθενας μας σ αυτη τη ζηση.
Η μικρη σας , το ξερει αυτο λοιπον,με μια σοφια που σε μας δεν ειναι ορατη ουτε κατανοητη- αλλα υπαρχει! και ναι, το 'ξέρει' ότι η ζωή της δεν απειλείται.Ολοι το ξεραμε καποτε, μετα το ξεχασαμε και υποφερουμε εκ τοτε !!! Kαλη σας δυναμη!

Anonymous said...

Μακαρι να μπορούσαμε όλοι εμείς που γράφουμε εδώ να σας βοηθήσουμε ουσιαστικά, αλλά δυστυχώς δεν μπορουμε.

Το μόνο που κάνουμε είναι να προσευχόμαστε για εσάς και να σας θυμίζουμε ότι δεν είστε μόνοι.

Στεναχωρήθηκα πολύ που είσαι τόσο πεσμένος...κι εσύ και η μαμά Της...Τί να πω...Σας σκέφτομαι πολύ.

Νικόλ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ said...

Ναυτίλε ,δυο λόγια από καρδιάς.
Το σάββατο είναι να κάνω κάτι που από καιρό το ήθελα.
Θα το κάνω έχωντας στο μυαλό μου την Λυδία. Η ανάβαση στην κορφή του Αγίου Όρους θα είναι μια διαρκής προσευχή για το αγγελούδι.
Σας στέλνω την αγάπη μου.Φιλιά σε όλα τα παιδιά σας που βιώνουν την αγωνία.
Καλή δύναμη.

Anonymous said...

ολα θα πανε καλα

Anonymous said...

προσθέτω και τη δική μου αγάπη, συμπόνοια, προσευχή...

Anonymous said...

Κουράγιο,
δεν έχω τίποτα άλλο να πω.
Έχω καρκίνο του μαστού και δεν με νοιάζει να πεθάνω,θέλω μόνο να είναι όλου του κόσμου τα παιδιά καλά.Εύχομαι ότι καλύτερο για την Λυδία και προπαντός για τους γονείς της. Να αντέξουν χάρι και των άλλων παιδιών αυτήν την δοκιμασία.

Anonymous said...

Κρατήστε γερά για όλους....
Ένα χαμόγελό της φτάνει... είμαι σίγουρη

Anonymous said...

ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ 18 ΧΡΟΝΩΝ...ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ...ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΝΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑ...ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΛΕΞΗ..ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ,ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ...ΑΣ ΣΑΣ ΔΕΙΝΟΥΝ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΥΤΑ...ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΦΡΙΧΤΟ,ΤΟΣΟ ΛΥΠΗΡΟ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΚΛΑΙΩ ΕΝΩ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΡΩ ΚΑΝ...ΟΛΟΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ...ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΔΥΝΑΤΗ...ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΙΣΤΗ...ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ..ΘΑ ΖΗΣΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ....ΕΧΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ 6,7 ΧΡΟΝΩΝ...ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΣΑΣ ΞΕΡΟΥΜΕ...ΤΟ ΠΕΡΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟ ΜΑΖΙ...ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ..Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΧΙΛΙΔΕΣ ΤΟΣΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ...

Anonymous said...

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

«Oldest ‹Older   1 – 200 of 211   Newer› Newest»