Saturday, July 20, 2013

Πραξικόπημα!!!

Δεν ξέρω γιατί, αλλά τις προάλλες θυμήθηκα τότε, όταν κάναμε το δεύτερο χειρουργείο και
νοσηλευόταν η Λυδία μας στην κλινική, με είχε πλησιάσει δειλά μια μαμά να με ρωτήσει, πώς πάμε και να μου δείξει, ακόμη πιο δειλά, μια φωτογραφία της Λυδίας, που την είχαν κόψει κ την είχαν κολλήσει στον τοίχο... γιατί έπαιρναν κουράγιο... ήταν τόσο συγκινητικό...

Και έτσι βλέποντας το μπλογκ της έτσι, ανενεργό, διαβάζοντας τα μηνύματά σας, ένοιωσα τύψεις, γιατί ξέρω ότι την σκέφτεστε κ αναρωτιέστε... Και μιας και αν περίμενα τον Ναυτίλο θα ερχόταν ίσως τα επόμενα γενέθλιά της, ναι, προχωρώ σε  π ρ α ξ ι κ ό π η μ α  και παίρνω για λίγο, έστω, το λόγο εδώ πέρα ;-)

Γιατί είναι πολύς καιρός που θέλουμε να γράψουμε, αλλά η λαίλαπα που έχει συμπαρασύρει τα πάντα δεν μας αφήνει να πάρουμε ανάσα.

Μα πέρα από όλα αυτά ήταν μια ζόρικη, κουραστική χρονιά και για το Λυδιάκι και τα αδέρφια της, όπως για όλα τα παιδιά... όμως, η μικρή έχει αρχίσει να πετυχαίνει κάποιους από τους στόχους, προσπαθεί σκληρά και με πείσμα, το μικρούλι, που ποτέ κανείς δεν περίμενε να το δει να παίρνει τη τσάντα του στον ώμο και να τρέχει στην τάξη...

Από υγεία είναι πάντοτε σταθερή, παρόλο που τώρα η έμφαση έχει δοθεί στο αναπτυξιακό κομμάτι, στην πρώιμη ήβη που ήδη καταπολεμούμε, στα ματάκια που πάλι δεν πειθαρχούν και φλερτάρουν εκ νέου με τον στραβισμό...

Αλλά κάνουμε το σταυρό μας που το βασικό μας θέμα είναι πάντοτε σταθερό, αλλά είναι τόσα μα τόσα πολλά αυτά που λόγω χειρουργείων, χημειοθεραπειών, ακτινοθεραπειών... έχουν αποσυντονιστεί... τόσα πολλά που πρέπει συνέχεια να έχεις στο μυαλό σου....

Και ας μας τρόμαξαν πολύ πριν από κανά τρίμηνο ότι μπορεί να είχαμε πρόβλημα στο στέλεχος... Έτσι απλά μας το είπαν... [μ'αρέσει που είμαστε λέει δυνατοί, αλλά, όταν ειπωθεί οτιδήποτε που να αφορά επιδείνωση πρέπει να μαζεύουμε κομματάκι κομματάκι την ψυχούλα μας και πάλι...]


Η Λυδία


 Όμως είπαμε, δεν τη θεωρούμε τυχαία τιγράκι, και έχει αρχίσει να δείχνει πιο καθαρά τι της αρέσει, εκτός από το χορό, τώρα και η ζωγραφική...

Λυδία με Μπεγιάλ και Τζίντζα
[και για όσους δεν γνωρίζουν, είναι από τη σειρά Monsuno!!]


 Εν τω μεταξύ το μικρό μας φέτος τα κατάφερε: πήγε για πρώτη φορά κατασκήνωση, μια βδομάδα, χωρίς μαμά (κάτι που μέχρι τώρα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας) πέρασε τέλεια: να 'ναι καλά η υπέροχη ενορία μας, με τους τόσο δυνατούς ιερείς και τα καταπληκτικά παιδιά που αναλαμβάνουν τις ομάδες.

Δυστυχώς μέχρι τώρα έχει κάνει όλο κι όλο ένα μπανάκι μονάχα, αλλά σύντομα φεύγουμε για Κρήτη!!!! Αυτό το ταξίδι έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς, όχι τόσο επειδή έχω προπάππου Σφακιανό, όσο επειδή για χρόνια απαγορευόταν οποιαδήποτε μετακίνησή της με καράβι, μιας και αν συνέβαινε κάτι έπρεπε να είμαστε σε θέση να φτάσουμε άμεσα στην Αθήνα...  

Όπως λοιπόν, λέει και ο καλός μου, πρέπει επιτέλους να το πάρω απόφαση ότι έχουν ανοιχθεί νέες προοπτικές για το μέλλον μας...

Βέβαια ο ίδιος ξεφυσάει, ο γνήσιος Έλληνας πατέρας, μιας και η Λυδία έχει αποκτήσει και την πρώτη της αγάπη, τον Beyal από τα Monsuno... Οι έχοντες Nickelodeon θα καταλαβαίνετε για ποιον μιλάω: τον βλέπει στον ύπνο της, τον μελετάει στον ξύπνιο της και τον ζωγραφίζει παντού.

Με το διάβασμα έχουμε ακόμη τα θεματάκια μας, αλλά προχωράμε ακάθεκτα: σιγά σιγά συλλαβίζει συστατικά από κονσέρβες, επιγραφές στο δρόμο, σκόρπιες λέξεις... ενίοτε προσπαθεί να γράψει αυτό που σκέφτεται... 

Ξέρω, αν έγραφε ο Ναυτίλος θα ήταν αλλοιώς, αλλά βιάζομαι να του κάνω έκπληξη προτού επιστρέψουν από τις κούνιες και δεν προλαβαίνω να χτενίσω το κείμενό μου... άλλωστε εκείνος έχει έναν δικό του τρόπο να τα καταγράφει... εγώ θα ξαναγυρίσω στις ιστορίες μου, που έχω επίσης εγκαταλείψει, αλλά να, επειδή δεν μπορώ να σας κεράσω από το παγωτό που έφτιαξα το απόγευμα, είπα να σας φιλέψω μια κουταλίτσα από το γλυκό που προτιμάτε!!

Νά ΄στε όλοι σας καλά!!

Stardustia

:-)

ρομποτάκι - φτιαγμένο στον υπολογιστή