Monday, June 30, 2008

Σιωπηλά

Η αλήθεια είναι συναρπαστική και κοινότοπη ταυτόχρονα. Ο χρόνος δεν χάνει στον αγώνα δρόμου από τη χελώνα-μυαλό μας. Έτσι και τώρα, με νίκησε κατά κράτος στο στάδιο του παρόντος ημερολογίου.

Στα ανακοινωθέντα: 
Μόνο μικρό απρόοπτο των ημερών, το μεγάλο δαχτυλάκι του ποδιού που άρχισε να μας κάνει πληγή και μολύνθηκε και τώρα παίρνουμε ceclor για να μην τσιμπήσουμε τίποτα. 

Κορτιζόνη τέλος! έχουμε αρχίσει να χάνουμε και το ελαφρύ πρήξιμο που μας είχε κάνει, η διάθεσή μας φαίνεται σιγά-σιγά να επανέρχεται στα φυσιολογικά, λίγο παραπάνω κούραση μας βγαίνει. Οκ, όλα καλά φαίνονται από το μέτωπο του οιδήματος. 

Ο μικρός κύριος ανήσυχος διατύπωσε την παρατήρηση ότι τις τελευταίες μέρες το ματάκι το αριστερό "ξεφεύγει" λίγο παραπάνω και ότι πάλι λίγο το στοματάκι έχει μια κλίση και ότι έχουμε ένα μικρό θόλωμα στην άρθρωση. Η Μαμά Της και η λοιπή ομήγυρις με λοιδώρησαν και με προήγαγαν στην επόμενη βαθμίδα της ιεραρχίας της μετωπιαίας ρυτίδας. 

Η μαγνητική πλησιάζει. Στην ουσία, δύο μαγητικές θα γίνουν, εάν όλα πάνε καλά, την επόμενη εβδομάδα: μία σπονδυλικής στήλης και μια φασματοσκοπική στο κεφάλι ώστε εάν τυχόν φανεί κάτι να έχουμε και τις πρώτες καλές ενδείξεις για το περί τίνος πρόκειται. Άλλη μια γλαφυρή παρουσίαση της αβάσταχτης αγωνίας πριν τη μαγνητική δεν θα τη γλυτώστε σε προσεχή ανάρτηση! Το καθυστερώ όσο μπορώ...

Αυτή είναι μια εποχή εκκρεμότητας. Κάνουμε σχέδια, μα νομίζω πως τα φτερά μας είναι μαζεμένα. Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει σε λίγες μέρες, πού θα είμαστε "μετά", σε τι κλίση θα βρεθεί το τρενάκι του λούνα παρκ... Είμαι κουρασμένος, τέσσερα χρόνια είναι αυτά, αλλά είμαι έτοιμος και θα είμαι, όσο κι η Λυδία θα είναι έτοιμη να παλέψει. Δεν μου χρωστάει τίποτε αυτή η παλιόφατσα, κι εγώ κάτι λίγα πάγια που έρχονται στο πακέτο "μπαμπάς" τα ξεπλήρωσα. Τώρα ό,τι κι αν κάνω είναι για την απλή ευτυχία να αγαπάς και να αγωνίζεσαι δίπλα σε κάποιον που γουστάρει να το πολεμάει.




Monday, June 09, 2008

Φουσκωτά και κούνιες

Φουσκωτά! Ναι!!!


ΟΚ κράνος βάλαμε για να μην χτυπήσει το κεφαλάκι, τώρα να δεις τι κάνουμε με αυτά τα πορτοκαλί που γυρνάνε...


Έτοιμη για τσουλήθρα! Με λίγη προσοχή θα δείτε και το 'πουπι στο χέρι....

Wednesday, June 04, 2008

Ο γλυκούλης λύκος μου

Το prezolon λοιπόν της έχει ανοίξει την όρεξη της Λυδίας και κάθε τρεις και λίγο είναι στο τραπέζι ή μπροστά στο ψυγείο να απαιτεί τις πατάτες της, το γάλα της, το αυγό της και οτιδήποτε άλλο της έρθει.

Έχει πάρει προς το παρόν περίπου μισό κιλό. Στην αρχή δεν της είχαμε κόψει την ζάχαρη, τώρα της την έχουμε μειώσει αρκετά. Το αλάτι το έχουμε κόψει τελείως γιατί είναι πιο επικίνδυνο. Βοηθάει γιατί κι εγώ κάνω πλέον "άναλη" διατροφή καθώς η "μικρή" πίεση έχει εδώ και καιρό πιάσει τις τιμές "μεγάλης"...

Τα χαπάκια της κορτιζόνης τα καταπίνουμε πλέον ολόκληρα και μόνες μας, αμέ, δεν τα λιώνουμε πλέον σε νερό να μας πικρίζουν. Γκλουπ και κάτω, χωρίς κανένα πρόβλημα. Εξακολουθούμε, με γενναιότητα, να παίρνουμε επίσης το απαίσιο σιρόπι epadoren για προστασία του στομαχιού.

Ένα συναχάκι την ταλαιπωρεί από χτες και της αναστατώνει τον ύπνο ακόμα περισσότερο. Ούτως ή άλλως, το τελευταίο διάστημα ξυπνάει σταθερά τις πρώτες πρωινές ώρες και δηλώνει ότι δεν θέλει να κοιμηθεί άλλο. Η κακομοίρα η μαμά Της περνάει από μισή έως μιάμιση ώρα για να καταφέρει να την πείσει ότι είναι άγρια μεσάνυχτα και ότι εάν κάτσει λίγο στο κρεβάτι θα της έρθει πάλι ο ύπνος. Μετά την επέμβαση και μέχρι πρόσφατα κοιμόταν χωρίς διακοπή όλη νύχτα και τώρα μάς κακοφαίνεται... Δεν κινείται τόσο πολύ τις τελευταίες μέρες γιατί δηλώνει πως κουράζεται πολύ γρήγορα. Ίσως το λίγο επιπλέον βάρος, ίσως η απότομη ζέστη, λίγο τα φάρμακα...

Η Λένια και ο Γιωργής είναι γεμάτοι γρατζουνιές και μελανιές από τις επιθέσεις της Λυδίας που το έχει βρει παιχνίδι να ακούει "αουτς" από τα αδελφάκια και τη μαμά... Το prezolon (prednisone) είναι γνωστό για τις διαταραχές της διάθεσης που προκαλεί και όσο το παίρνεις αλλά και όταν πας να το κόψεις. Είναι γνωστή η κατάσταση "prednisone hell" (αλλαγή διάθεσης κάθε 2 δευτερόλεπτα) καθώς και το διεθνές debate: "is prednisone manufactured by the devil?":-)

Έχω πέσει πάλι με τα μούτρα και διαβάζω άρθρα, ιστοσελίδες, απόψεις γονιών για διάφορες θεραπείες που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε εάν και όποτε ξανασυναντήσουμε μπροστά μας τον εχθρό (θαυμάσατε την αισιόδοξη προσέγγιση; δεν είπα τι θεραπεία θα κάνουμε μετά την επόμενη μαγνητική, είπα "αν και όποτε"... Εντάξει, μπορώ τώρα να βγάλω τα ηλεκτρόδια από το κεφάλι μου;)

Νεώτερα σύντομα. Προς το παρόν, ανοίγω το βαζάκι με το γλυκό χαμόγελο και όποιος προλάβει...