Saturday, June 02, 2007

Τα αποτελέσματα...

...δεν θα γράψω κάτι ιδιαίτερο σήμερα. Δεν μου βγαίνει ακόμα...θα γράψω μόνο τα δεδομένα.

Ο όγκος της Λυδίας έχει αρχίσει να μεγαλώνει, από ό,τι φαίνεται αρκετά γρήγορα. Οι δείκτες που μετρώνται με μια ειδική διαδικασία φασματοσκόπησης δείχνουν ότι τα κύτταρα του εχθρού είναι καλά οργανωμένα, δυνατά, και επιτίθενται προς όλες τις κατευθύνσεις.

Έχουμε ακόμα όπλα... μπορούμε να πάμε σε επόμενη εγχείρηση, έχουμε ακτινοβολίες, χημειοθεραπεία. Όλα αυτά μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε. Περιμένουμε τι θα πουν οι γιατροί, αλλά εδώ και τρία χρόνια ένα ερώτημα μας βασανίζει, και απάντηση δεν έχει πάρει: ποια είναι η ισορροπία μεταξύ ποιότητας και ποσότητας ζωής; και τι γίνεται όταν όταν πρέπει να κάνεις τετοιες ασκήσεις στο σκοινί με κάποιου άλλου τη ζωή;

Δεν θα μπω πιο βαθιά στο θέμα γιατί πονάει πολύ... όποιος το έχει περάσει μπορεί να το καταλάβει. Ίσως άλλη στιγμή να καταφέρω να τα βγάλω όλα αυτά από μέσα μου.

Η Λυδία είναι μια χαρά. Παίζει, τρέχει, γελάει και ζει κάθε στιγμή ακατάπαυστα... προσθέτοντας άθελά της χειμάρρους στα δάκρυά μας.

Θα συνεχίσει το κουκλί μας να πολεμάει, αυτό έχει κάνει μέχρι σήμερα και αυτό θα συνεχίσει να κάνει. Μολονότι είναι μικρή, πρέπει να μάθει τα αποτελέσματα. Καταλαβαίνει περισσότερα από όσο πιστεύουμε. Την Κυριακή είπαμε να της τα πούμε μαζί με τα αδελφάκια της που τα ξέρουν όλα. Να της τα πούμε, να την πάρουμε όλοι μαζί μια αγκαλία και να της υποσχεθούμε ότι θα είμαστε μαζί της στη μάχη, ότι δεν θα την εγκαταλείψουμε ποτέ, ότι δεν θα πάψουμε ποτέ να την αγαπάμε όσο πιο δυνατά γίνεται...

94 comments:

λόγια του αέρα said...

Καλησπέρα.
Να πάνε όλα καλά. Αυτό μου έρχεται αμέσως αυθόρμητα να γράψω.
Έμειναν στο μυαλό μου οι φράσεις «Δεν θα μπω πιο βαθιά στο θέμα γιατί πονάει πολύ... όποιος το έχει περάσει μπορεί να το καταλάβει. Ίσως άλλη στιγμή να καταφέρω να τα βγάλω όλα αυτά από μέσα μου.» Όταν το θελήσεις θα είμαστε εδώ να τα μοιραστείς αν θες μαζί μας.
Θα μπαίνω συχνά να βλέπω τα νέα σας κι εύχομαι ολόψυχα όσο περνά ο καιρός να είναι όμορφα τα νέα που θα έρχονται. Σαν το παιχνίδι και το γέλιο της Λυδίας. Είστε δυο υπέροχοι γονείς. Ένα φιλί και μια μεγααάλη αγκαλιά στην κούκλα σας!

ggk said...

Ποτέ δεν τα βάζουμε κάτω!!! Για άλλη μία φορά στέλνω ένα γλυκό φιλί στο γενναίο μπουμπουκάκι σας αλλά και στα αδερφάκια της που την αγαπάνε τόσο πολύ.

Anonymous said...

Καλημέρα και από μένα.
Δε μπορώ να πω κάτι παραπάνω από μία ευχή για τη Λυδία, να της πάνε όλα καλά. Καταλαβαίνω πως βρίσκεστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση και τα πολλά λόγια είναι περιττά.

Κουράγιο σε σας και τα αδερφάκια της, και τις καλύτερες ευχές μου στην Λυδία.
Είστε μια υπέροχη οικογένεια.

Anonymous said...

να πείτε στη λυδία ότι την αγαπάμε και εμείς. γ.κ.

Anonymous said...

Εύχομαι να γίνει καλά η μικρή σας Λυδία και να την δείτε να μεγαλώνει και να προχωράει στη ζωή της.

Είναι κρίμα και η γραφειοκρατία είναι ελεεινή!

cindaki said...

Πολλές πολλές ευχές να πάνε όλα καλά!

Anonymous said...

Όλες τις ευχές μας για τη μικρούλα -και αν χρειάζεται κάτι και μπορούμε,να μας το πει!

Greca said...

Λυδία μου, (μπαμπά- μαμά επιτρέψτε μου να την λέω και γω "μου")
καρδούλα μου δεν μπορώ να σου στείλω τίποτα άλλο παρά όλη μου την αγάπη,τη θετική σκέψη και τη δύναμη της προσευχής μου...Θαύματα ελπίζω πως γίνονται ακόμα... τουλάχιστον για τους επίγειους αγγέλους σαν και σένα...
Σε φιλώ γλυκειά μου...
Θα τα ξαναπούμε
Ειρήνη

(συγγνωμη που το εβαλα και πιο κατω αλλα ας ευχηθω οτι αφου το εγραψα 2 φορες θα ειναι 2πλη η ελπιδα..κουραγιο αγγελουδακι... θα το παλεψουμε..)

Anonymous said...

Το έλεος του Θεού,
άς είναι πάντοτε μαζί σας,
πολύ δε περισσότερο τούτη την εποχή...!

Η προσευχή μου για το κοριτσάκι σας,
είναι κιόλας επάνω...

gepeltek said...

Καλησπέρα από Θεσσαλονίκη

Kαι εγώ θα προσευχομαι με όλη μου την
ψυχή για την μικρούλα..

Και να δειτε πως το τέλος θα πάνε όλα καλά..
Κουράγιο και πολλά φιλιά στα γλυκά μαγουλάκια της...

Stardustia said...

Καρδούλα,
ελπίζω πάντοτε σε ένα «ανοιχτό παράθυρο», από εκεί το έσκασες ήδη κάμποσες φορές, «θέλει να ζήσει» να λένε οι άσπρες μπλούζες, «κοίτα την που θέλει να ζήσει!» και να απορούν, λες και δεν είναι ωραία η ζωή, ειδικά όταν έχεις τόσους πολλούς να σε αγαπούν, να σε σκέφτονται, να σου εύχονται, να προσεύχονται για σένα…

Απορώ, γιατί απορούν και σφίγγω τα δόντια για να βρούμε μαζί αυτό το επόμενο παράθυρο. Για να το σκάσεις, σε ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι, βουτώντας επιτέλους στην αγαπημένη σου θάλασσα, που μόνο τα ποδαράκια σου έχουν νιώσει μέχρι σήμερα.

ATHENA said...

...

elafini said...

να πω πως οι θετικές μας σκέψεις μαζί σας...θα είναι λίγο..

Dannossiel said...

oi kaluteteres euxes mou mazi sas...i agapi tha ta nikisei ola...

Unknown said...

καλημέρα φίλοι!
έχετε μεγάλο σταυρό, σας καταλαβαίνω.
ίσως να είμαι πιο τυχερή από σας, αν και ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ, ποιος είναι ο τυχερός και ποιος όχι...
να δίνετε χρόνο και στα τρία σας παιδιά, όσο μπορείτε, και όπως μπορείτε.
σε κάποια φάση, όταν κάποιος μου έλεγε υπομονή, ήθελα να του αστράψω χαστούκι.
βρισιά θεωρούσα τη λέξη υπομονή.
ταπεινώθηκα όμως και την έμαθα.
κι εσείς παιδιά, μαμά δηλαδή και μπαμπά, θέλετε υπομονή για να έχετ επιμονή με το τέρας της γραφειοκρατίας, το τέρας της ανοργανωσιάς, το τέρας της αδιαφορίας.
και τα τρία τέρατα, με κάποια διαπαιδαγώγηση μικραίνουν...
κάπως τα ξέρω κι εγώ.
η δοκιμασία για μένα είναι επίσης το τρίτο μου αγγελούδι.
την τελεταία φορά που νοσηλεύτηκε με εγκεφαλίτιδα στεκόμουνα δίπλα του, δεν ήξερα πώς ούτε πότε θα ξυπνήσει, το κοίταζα, κι έλεγα:
δόξα το θεω. είμαι ευτυχισμένη γιατί κοιμάται.
δώστε όση αγάπη έχετε και στα τρία.
προσευχηθείτε. νιώστε καλά γιατί αγαπάτε.
σήμερα είναι των αγίων πάντων.
ας έρθουν όλοι μαζί κοντά στη λυδία σας, για τη ζωή της!

Anonymous said...

Καλή συνέχεια και ότι χρειαστεί στο πλευρό σας.

Anonymous said...

Φιλιά δωσ της

Greca said...

κοριτσακι μας.. μια αγκαλιτσα απο την αλλη ακρη της ελλαδας... φιλακια μικρη μας.. δυναμη..
και @abttha καλη δυναμη και σε σας καλη μου.. οι ευχες μου μαζι σας..

Βασίλης said...

Την αγάπη μου για την Λυδία και εύχομαι τα πράγματα να πάνε καλύτερα....

penguin_witch said...

Μακάρι όλα να πάνε καλά. Περαστικά στη μικρούλα!

Anonymous said...

Η Λυδία μας (επιτρέψε μου το "μας" ) θα παλέψει τον "αντίπαλο", θα παλέψει και θα τον νικήσει, θα νικήσει και θα τον πατήσει σαν σταφύλι (είμαι σίγουρος για αυτό), θα τον πατήσει σαν σταφύλι και θα έχει να το θυμάται, σαν μία τεράστια νίκη, για το υπόλοιπο της ζωής της...

Anonymous said...

ένα μικρό πολύχρωμο ψαράκι
δώρο στη μικρή λυδία από τον γιό μου
υπόσχεση:
θα περνάμε κάθε μέρα να μαθαίνουμε τα νέα σας

aggelika said...

Κουράγιο.. αυτό μόνο μπορώ να πω. Η κορούλα σας χρειάζεται να σας βλέπει δυνατούς και χαρούμενους πάντα. Σαν όλα αυτά να είναι ένα κακό όνειρο που κάποτε θα τελειώσει... Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία άλλωστε!

A.F.Marx said...

Η Λυδία πολεμά με τον καρκίνο...
Πολεμά γενναία.
Και θα νικήσει.
Θα νικήσει για την ίδια, τα αδέρφια της και τους 2 υπέροχους γονείς που στέκονται δίπλα της.

Αγγελική Στ. said...

.... Δεν θέλω καν να μιλήσω... Καλή δύναμη!!

Anonymous said...

Σας ευχόμαστε ολόψυχα να το ξεπεράσετε γιατί είστε πραγματικά υπέροχοι γονείς...Το αγγελούδι σας θα γίνει απολύτως καλά και η σκέψη όλων όσοι γραφουμε το μήνυμα αυτή τη στιγμή είναι μαζί σας...

Θωμάς,Δήμητρα,Γιώργος,Νίκος,Κλαίρη,Όλγα.

iLiAs said...

Τις καλύτερες ευχές μου για τη μικρή!
μάκια!

Anonymous said...

Οι προσευχές μου από εδώ και πέρα θα περιέχουν πάντα τη Λυδία.

Θα νικήσει η κουκλάρα σας, αυτό βλέπω στα μάτια της. Αυτό το κορίτσι έχει δύναμη, όπως έχει και μια υπέροχη οικογένεια για να την στηρίζει!

Όλα καλά να πάνε εύχομαι!

Να μας ενημερώνετε και να της δώσετε πολλά πολλά φιλιά!

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Είμαστε όλοι δίπλα της....

Μαριλένα said...

Ολων μας η προσευχή είναι για τη Λυδία μας.
Και με τη βοήθεια του Θεού, θα νικήσει σήμερα αυτή τη μάχη κι αυριο τον πόλεμο.
Δώστε της ένα μεγάλο φιλί κι ό,τι χρειαστείτε, εδώ θα είμαστε.

Victoria said...

Η σκεψη μου και η θετικη μου ενεργεια ειναι κοντα σας και κοντα στην πανεμορφη Λυδια σας!!! Θα πανε ολα καλα γιατι εχει αποδειξει οτι ξερει καλα να πολεμαει!!! Και η αγαπη σας ειναι ο καλυτερος λογος για να συνεχισει!!! Ενα φιλι και μια αγκαλια κι απο μενα.

paraxeno said...

μια αγκαλια στο μωρουλι σας, και σε εσάς, κουράγια εμείς ειμαστε εδώ, για όλους... οσο λίγο κι αν ειναι αυτό που μπορούμε να δώσουμε... καμμιά φορά το να ξέρεις οτι εχεις συντροφιά έστω κι από αγνώστους κανει καλό...

κατανοώ τη θέση σας έχω βρεθεί σε παρόμοια ...
κουράγια μόνο να κοιτάτε το μουτράκι της και να ατσαλώνετε

Χριστίνα

teo said...

Υπομονή, Δύναμη και Κουράγιο.
Και μια αγκαλιά από μένα με την πίστη μου για το καλύτερο.

Anti said...

Διαβάζοντας τα άρθρα για την Λυδία που ήρθε στο μυαλό η ιστορία του βιβλίου ο φύλακας της αδερφής μου...

Εύχομαι ολόψυχα να γίνει καλά η Λυδία, να μεγαλώσει και να ζήσει όσα περισσότερα μπορεί....

καλή δύναμη...

Φιλικά

nautilus said...

Καλησπέρα σε όλους. Ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα που όλοι εσείς περάσατε από εδώ για να δείτε τι κάνει η Λυδία και στείλετε τις ευχές σας σε εκείνη και σε μας. Σας ευχαριστεί και εκείνη και εμείς από το βάθος της καρδιάς μας.

Δεν προλαβαίνω και δεν έχει νόημα να απαντήσω σε καθέναν ξεχωριστά. Όμως να ξέρετε ότι τα μηνύματά σας έχει το καθένα την δικιά του ξεχωριστή αξία.

Ναι δεν θα διστάσω να τα βγάλω όλα από μέσα μου...αυτά που νοιώθω. Αλλά δεν είναι εύκολο, να βγάζεις από μέσα σου κάτι πολύ μεγαλύτερο από σένα, κάτι που αν μετρούσες σε φυσικό βάρος θα σε είχε κάνει σκόνη. Κάποιοι κάποτε μου λένε "ξέρεις σε τέτοιες καταστάσεις ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι τα όριά του μπορεί να είναι πιο μακριά από ό,τι πίστευε". Εγώ όμως λέω, όχι, τα πέρασα τα όριά μου, τις πέρασα τις δυνάμεις μου, τώρα πια λειτουργώ γιατί μου παίρνω δυνάμεις από αλλού: απο τη Λυδία που παλεύει και ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ, από τη μαμά της που μάλλον δεν θα καταλάβω ποτέ πώς τα καταφέρνει και που πάντα θα θαυμάζω, από τα άλλα μου δύο που απαιτούν από μένα αυτό που πρέπει να έχουν, από Εκείνον που είναι ο μόνος που μπορώ να κοιτάξω και να του πω "πιάσε με, δεν αντέχω άλλο..."

Σας ευχαριστώ που σκέφτεστε τα αδελφάκια της, το έχουν ανάγκη και ίσως μια από αυτές τις μέρες να τα βάλω να διαβάσουν μερικά από τα μηνύματά σας, δεν θέλω να δουν όλο το blog, δεν είναι δουλειά τους να φορτωθούν το βάρος που ανήκει στον μπαμπά και την μαμά της. Είναι δυο μικροί ήρωες, τα κουκλιά μου. Απόψε πήγαν και την αγκάλιασαν και της είπαν με τα μάτια τους ότι είναι σίγουρα πως θα γίνει καλά, άλλη μια λακούβα στον δρόμο είναι, θα την περάσουμε.
abttha, paraxeno και όσοι περνάτε ή έχετε περάσει παρόμοιες καταστάσεις δεν έχω πολλά να σας πω, έχετε τα σέβη μου και τις δικές μου ευχές.

dirtyjazz ευχαριστούμε για το ψαράκι, θα το βάλουμε στο ενυδρείο μας με τα άλλα! Η Λυδία πηγαίνει τακτικά να τα τσεκάρει και πάντα θέλει να συμμετέχει στο τάισμα. Τον πλεκόστομο τον λέει "μαμούνι"!

Θα συνεχίσω να γράφω σε αυτό το μέρος τα καθημερινά πράγματα και τις σκέψεις. Περάστε όποτε θέλετε, πάντα έχουμε γλυκό χαμόγελο στο τραπεζάκι να σας κεράσουμε και κρύο νεράκι - μόνο ίσως λίγο αλμυρό...

ιωαννης said...

Καλησπερα σας.
ο Θεος να σας δωσει τη δυναμη να ξεπερασετε τη λακουβα...
οι ευχες και οι προσευχες μας θα ειναι παντα κοντα σας και κοντα της.

Γιαννης-Λιανα
Σταματης-Αγγελος

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

H θετική σκέψη μου και οι θερμότερες (προσ)ευχές μου να σας συντροφεύουν στο δύσκολο αγώνα που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε.
Δύσκολο, γιατί μέσα από τον καθημερινό σας αγώνα ενάντια στην ασθένεια της Λυδίας, έχετε και άλλα δύο παιδιά που πρέπει να αγκαλιάσετε και να προτατεύσετε για να μην αισθανθούν πληγωμένα.
Ως μητέρα πολλών παιδιών, ξέρω το πολύ πεζό, πως όποιο δάχτυλο και αν τραυματιστεί πονά το ίδιο.
Καλή σας δύναμη και γλυκά φιλιά σε όλα τους!

Anonymous said...

Λυδία όλα θα πάνε καλά
Θα νικήσεις!
Καλή δύναμη σε σένα και στην οικογένειά σου .
Μαραδό ,Αγγελική, Πάνος, Κωνσταντίνα.

tzotza said...

καλησπερα..
και εγω με την σειρα μου σας ευχομαι ολα να πανε καλα και κουραγιο..
εχοντας και εγω τρια παιδακια(η μια μου κορη ειναι και αυτη Λυδια) και αλλα 4 αδελφια,γνωριζω πολυ καλα το ιδιαιτερο δεσιμο μεταξι τα πολυτεκνα παιδια..ειναι κατι παραπανω απο 'κοντα'..θα τα καταφερεται ολοι μαζι..ειμαι σηγουρη..

Sadprince said...

Όλου του κόσμου οι ευχές μέσ'από την καρδιά μου και της ψυχής μου της ίδιας, είναι στο πλάϊ της μικρής πριγκίπισσας Λυδίας.
Και στους γονείς που Γολγοθά περνούν για το μικρό αγγελούδι, τους λέω πως κάποτε θα το θωρούν ν'ανθίζει σα λουλούδι..
Βαστάτε γερά φίλε με τη σύντροφό σου σαν να είστε ένα άτομο και θα τα καταφέρετε.
Την αγάπη μου στη μικρή σας πριγκήπισσα.

x-ray said...

Σας έυχομαι να παίζει, να τρέχει και να γελάει για παντα. Πολλά φιλιά και απο μένα.

Anonymous said...

Να πανε ολα καλα. Ολη η θετικη σκεψη σας θα ειναι κοντα σας.

Arkin said...

Λυδία, κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο σου στέλνω όση ενέργεια μου έχει περισσέψει. Να γίνεις καλά μικρή μου.

Anonymous said...

Καλημέρα!
Την αγάπη μου στη μικρή μας ηρωίδα. Πολλά παιδάκια στην ηλικία της νίκησαν, και ζούνε όμορφη ζωή. Θα τα καταφέρει με τη θέληση της, και την αγκαλιά σας.
Την αγάπη μου και στα άλλα δύο αγγελούδια σας.
Την αγάπη μου τέλος σε εσάς, τους γονείς. Προσεύχομαι για τη μικρή Λυδία.

Καλή δύναμη!

(Ένα ευχαριστώ στη Φρανσίν, που με δημοσίευση της παρέπεμψε αρκετό κόσμο εδώ)

Aurellia said...

μωράκι μου γλυκό! Κανείς δεν θα μπορέσει να νικήσει αυτά τα λαμπερά ματάκια και αυτό το πλατύ πανέμορφο χαμόγελο! ¨Οσο τρομακτικός και μεγάλος και αν φαίνεται!

Πάλεψε μωρό μου..πάλεψε με όλη τη δύναμη της ψυχής σου...πάλεψε με όλες σου τις αισθήσεις....θα το δεις, θα βγεις νικήτρια!

Και αν η μαμά και ο μπαμπάς συναντήσουν κάποιο από αυτά τα "μεγάλα" προβλήματα που δημιουργούν κάτι απαίσιοι μεγάλοι άνθρωποι που δεν έχουν παλέψει για τίποτα σημαντικό στη ζωή τους....και καταλάβουν οτι πάνε να εμποδίσουν την πάλη σου....μικρούλα μου...πες τους να ρίξουν ένα σφύριγμα...να βάλουν μια φωνή...και 10.000 άνθρωποι είμαστε εδώ έτοιμοι να τους ε ξ α φ α ν ι σ ο υ μ ε από μπροστά σου και να σε αφήσουνε να συνεχίσεις το δρόμο σου και τη μάχη σου...ήρεμη και ήσυχη!

Πάλευε μωρό μου...οι προσευχές μας είναι μαζί σου......
Κατερίνα

Anonymous said...

Τυχαία σκόνταψα πάνω σας… Καθόλου τυχαία όμως δεν θα είναι η ευχή μου, η προσευχή μου και η ελπίδα μου για σας… Κουράγιο παιδιά, κουράγιο για εσάς και το παιδί… το παιδί όλων μας!!
Πρόσφατα περάσαμε και εμείς όλο αυτό το άγχος με τους βλάκες γιατρούς, δεν ξέρω πώς να τους πω, δεν ξέρω πώς να περιγράψω την ιστορία της θείας μου (40 ετων) που εδώ και 3 ½ χρόνια η αθλία επιστήμων της έδινε αντιβιώσεις για ρινίτιδες, αλλεργίες για τα αιχμόρια και για οτιδήποτε συνδέετε με το άνω αναπνευστικό, που την παρέπεμψε σε ψυχίατρο και νευρολόγο γιατί θεώρησε πως οι πονοκέφαλοι και τα λοιπά συμπτώματα που είχε δεν σχετίζονταν με κάτι οργανικό, αλλά ήταν καθαρά ψυχολογικό. Επί 3 ½ χρόνια η ίδια ιστορία, ένας άνθρωπος – αντιβίωση!!! Η σταδιακή απώλεια όρασης, η στιγμιαία απώλεια μνήμης, η έλλειψη συγκέντρωσης , η σύγχυση, όλα αυτά δεν της έδιναν στοιχεία για να της πεί να κάνει μια αξονική!!! Ω!! του θαύματος!!! Γιατρός του ΕΣΥ, του νοσοκομείου, με μια επίσκεψη, με μια ματιά στο βιβλιάριο της, έδωσε εντολή για αξονική και μάλιστα επείγουσα! Παραμονή Χριστουγέννων, η διάγνωση στο μόνιτορ, δεν μπορούσαν να εκτυπώσουν τα φιλμ είχε χαλάσει για μια ακόμη φορά το εκτυπωτικό του Νοσοκομείου!!!... όγκος εγκεφάλου, ο οποίος κάλυπτε σχεδόν όλο το δεξί ημισφαίριο…
Κάπου εκεί ξεκίνησε ο δικός μας Γολγοθάς…. 13 ώρες κράτησε η πρώτη και βασικότερη επέμβαση, 13 ώρες καθαρές, χωρίς προνάρκωση και ετοιμασίες,8 μέρες στην εντατική ένα κορμί δίχως ψυχή, και μετά κάπου εκεί στο ξύπνημα , ένας άνθρωπος ξένος, όχι ο δικός μας άνθρωπος… κανείς δεν μας έλεγε κάτι, κανείς… Τα παιδία της χίλια κομμάτια , ζητούσαν τη μάνα τους… Την έψαχναν στο γνώριμο κορμί που τα ανάστησε, … Για να μην μακρηγορώ, μετά τη δεύτερη επέμβαση είδαμε λίγο φως, και σιγά – σιγά στάθηκε η ψυχή μας όρθια…
Έξι μήνες μετά… Η θεία μου ξαναέγινε σχεδόν ο άνθρωπος που ξέραμε…φυσικά κάθε φορά που είναι η προγραμματισμένες, οι γνωστές και μη εξαιρετέες εξετάσεις , οι ψυχές μας κάνουν περάτζάδες…
Να έχετε ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ… εμείς αυτό μάθαμε… αυτό μας κράτησε …
ΠΡΟΣΕΥΧΗ , προσευχή, προσευχή…
Η παράκληση του Αγίου Εφραίμ, ήταν τα μονά λόγια τις 13 ώρες του πρώτου χειρουργείου και για όλες τις ώρες του μαρτυρίου της…
Την παράκληση στην Παναγία, όσο πιο συχνά μπορείτε…
Ξέρω πως μέσα σε όλη αυτή τη δίνη αμφιβάλετε, κλονίζετε η ψυχή, κουράγιο όμως, όλα έχουν σκοπό και λόγο…
Η μικρή σας είναι δυνατή, κάποιος εκεί ψηλά αυτό είδε …
Κανείς δεν σηκώνει σταυρό μεγαλύτερο από εκείνον που αντέχει.. αυτό να θυμάστε… ΚΟΥΡΑΓΙΟ…
Εύχομαι, να πάνε όλα καλά όπως και με τη θεία μου, να δείτε τη μικρή να μεγαλώνει, να θεριεύει, να ανθίζει…
Οι προσευχές μου μαζί σας και πάντα ένα κεράκι ακόμη θα ανέβετε για σας και τη Λυδία….
Με κατανόηση , σεβασμό και θαυμασμό
Φωτεινή Σ.

Haris said...

Οι σκέψεις μας είναι μαζί σου, Λυδία...
Δεν είσαι μόνη...!

Anonymous said...

Καλημέρα,
μόλις ανακάλυψα την ιστορία της Λυδίας και έχω συγκλονιστεί! Τόσο μικροσκοπικό πλασματάκι με τόση δύναμη μπράβο!
Εύχομαι και εγώ με την σειρά μου όλα να πάνε καλά απο εδώ και στο εξής (που θα πάνε είμαι σίγουρη.
Κουράγιο στους γονείς και να θυμάστε πάντα ότι όλοι εμείς σας στέλνουμε θετικές σκεψεις και πολύ αγάπη για το αγγελούδι σας.
Λένα.

Victoria said...

Καλησπέρα... Σας σκέφτομαι... τους γονείς, τα αδερφάκια της, αλλα πρώτα από ολα τη Λυδία μας... Να έχετε μια όμορφη μέρα... Η θετική μου σκέψη κοντά σας...

kwstask said...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΛΥΔΙΟΥΛΑΣ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ,ΤΟ giatriwramiden.blogspot.com ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΗΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΩ...ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΖΟΥΖΟΥΝΙΤΣΑ ΜΑΣ(ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ ΛΥΔΙΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΛΕΩ ΜΑΣ)?

Greca said...

Μπηκα απλα για μια καλησπερα-πια- μια ευχη για καλη βδομαδα..την πρωτη του Ιουνιου..και ενα γλυκο γλυκο φιλακι στη Λυδια μας... Γεια σου κοριτσακι...θα τα ξαναπουμε... Σε φιλω..
Ειρηνη...

Gwgw said...

Κουράγιο και καλή δύναμη!!!

Anonymous said...

Καλησπέρα, καλή εβδομάδα, καλό μήνα...
Πριν λίγο πληροφορήθηκα από φιλικό μπλογκ (http://fransin.pblogs.gr/2007/06/einai-h-lydia-kai-einai-molis-3-hronwn.html) για το κοριτσάκι σας και σας εύχομαι να πάνε εν τέλει όλα κατ' ευχήν, και να δείτε τη Λυδία μεγάλη κοπέλλα, νυφούλα, μητέρα και ό,τι άλλο ονειρεύεστε...
Όλες μου τις ευχές για να έχετε στο εξής μόνον καλά νέα...

Anonymous said...

Ενα γλυκό φιλί στη λυδία και σε εσάς. Κουράγιο.

Blondie said...

Κουράγιο ζουζούνα μου.. Και σε σας τους γονείς της..

Erwtas Stomaxhs said...

Καλησπέρα σας,
τυγχάνει να είμαι φοιτητής του πανεπιστημίου του Münster στη Βεστφαλία της Γερμανίας. Γνωρίζω ότι το πανεπιστήμιό μας διαθέτει μια από τις πιο περίφημες πανεπιστημιακές κλινικές κατά του παιδικού καρκίνου. Πολλοί Έλληνες έχουν έρθει εδώ με τα παιδιά τους, έμμεσα έχω γνωρίσει και εγώ κάποιους από αυτούς.
Αν τυχόν χρειάζεστε περισσότερες πληροφορίες, ή αν νομίζετε ότι μπορώ να βοηθήσω με κάποιον τρόπο παρακαλώ στείλτε μου ένα mail στη διεύθυνση everdream144@hotmail.com
Κουράγιο σε σας και στη μικρή

Pan said...

Καλησπέρα σας. Πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά και η Λυδία να νικήσει!
Συγνώμη αν προτρέχω, αλλά επειδή αναφέρατε κάπου σχετικά με εγχείρηση, σε περίπτωση που υπάρξει τέτοια ανάγκη και είναι αναγκαίοι υποψήφιοι δότες, παρακαλώ κάντε τον κόπο να πεταχτείτε μέχρι το μπλόγκ μου να μου αφήσετε ένα μηνυματάκι.

Leigh-Cheri said...

Πιστεύω πάντα πως μέχρι και το τελευταίο λεπτό σε κάθε περίπτωση μπορούν ν` ανατραπούνε όλα. Το έχω δει να γίνεται σε καταστάσεις που δεν το περίμενε κανείς. Να μην σταματήσετε ποτέ να είστε κοντά της και να στε γελαστοί, όσο δύσκολο κι αν είναι. Είναι μικρούλα και το γέλιο σας είναι όπλο γι` αυτήν.
Κι εμείς θα είμαστε κοντά της επίσης αν μας χρειαστεί.
Για αίμα ή οτιδήποτε πιστεύετε ότι θα μπορούσα ίσως να προσφέρω απ` τη μεριά μου, οποιαδήποτε στιγμή, σας παρακαλώ, μη διστάσετε: finkaira@yahoo.gr

Κουράγιο κι όλες οι ευχές μου μαζί της.

Idάκι said...

Καλησπέρα σας. Τα λόγια είναι περιττά... λυπάμαι πολύ που το αποτέλεσμα της τελευταίας εξέτασης ήταν αυτό, αλλά χαίρομαι που σκέφτεστε κατ'αυτόν τον τρόπο και πιστεύω πως είναι ο μόνος.

Η Λυδία είναι στις σκέψεις μου από τότε που διάβασα για την περίπτωσή σας και εύχομαι οι όποιες νεώτερες εξελίξεις στο χώρο να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της σκιάς στο κεφαλάκι της... και να είναι πάντα χαρούμενη και ανέμελη, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή δεν θα φέρνει πια δάκρυα στα μάτια σας αλλά πολλά, πολλά χαμόγελα.

Anonymous said...

Καλησπερα
οτι και να πω θα ειναι λιγο
γιαυτο θα αρκεστω σε μια υποσχεση..
θα σε σκεφτομαι παντα Λυδια,
στις προσευχες μου..
κουραγιο και δυναμη
ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ
: )

just..living!!! said...

Δεν έχω να πώ πολλά..το μόνο οτι πραγματικά θα σας σκέφτομαι.. και μακάρι να μπορούσα να δώσω δύναμη.. μόνο ελπίδα μπορώ να δώσω, διότι πραγματικά πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά.. αρκεί να μη χάνετε τη δύναμη σας και το χαμόγελο σας.. όσο γίνεται βέβαια.. και όλα θα πάνε πραγματικά καλά..

marilenagan said...

Μικρουλακι Λυδιακι,
ολα θα πανε καλα και θα γινεις μια υπεροχη γυναικα,
θα σε σκεφτομαι και θα σου στελνω κυμματα αγαπης και αισιοδοξιας..
και στους (σιγουρα) υπεροχους γονεις σου
σε φιλω

Anonymous said...

Να έχεις πίστη. Και να τη μεταδίδεις. Να την κρατάς γερά μέσα στο μυαλό σου και να την καλλιεργείς μεθοδικά. Διάλεξε εσύ το πού θα πιστεύεις. Δείξε πίστη όμως. Και η Λυδία θα το καταλάβει και θα πιστέψει κι εκείνη.

Είναι πολύ όμορφα τα μάτια της, είναι πολύ βαθύ το βλέμμα της για να μην τα καταφέρει.

Anonymous said...

Να έχεις πίστη. Και να τη μεταδίδεις. Να την κρατάς γερά μέσα στο μυαλό σου και να την καλλιεργείς μεθοδικά. Διάλεξε εσύ το πού θα πιστεύεις. Δείξε πίστη όμως. Και η Λυδία θα το καταλάβει και θα πιστέψει κι εκείνη.

Είναι πολύ όμορφα τα μάτια της, είναι πολύ βαθύ το βλέμμα της για να μην τα καταφέρει.

Anonymous said...

Ψάχνω από το πρωί να αφήσω ένα σχόλιο της προκοπής, αλλά μένω βουβός μπροστά στα μεγέθη που βλέπω.

Εύχομαι να πάνε όλα πολύ καλύτερα απ' όσο ελπίζετε.

Εύχομαι επίσης μετά από χρόνια η Λυδία να ξέρει ανάγνωση και να της δείξετε το μπλογκ αυτό. Να γελάτε παρέα (και) τότε.

ό,τι καλύτερο

Anonymous said...

Αυτη την ωρα που γραφω λογικα η Λυδια και τα αδερφακια της θα κοιμουνται.Και θα'ναι ηρεμα και ευτυχισμενα,γιατι ειναι παιδια.Και γιατι δεν νοιαζονται για πραγματα που απασχολουν τους ενηλικες,παρα μονο για τα παιχνιδια τους και για την αγαπη που παιρνουν απο τους γονεις και τους γυρω τους.Οι μεγαλυτερες δοκιμασιες αναδεικνυουν την ποιοτητα και την αξια των ανθρωπων.Μην χανετε το κουραγιο σας,ο Θεος ειναι μεγαλος.Ξυπνηστε την με φιλια κι αγκαλιες καθε μερα της μαχης,οπως ειμαι βεβαιη οτι κανετε.Καλη δυναμη στον αγωνα σας.

Victoria said...

καληνυχτα στα αγγελουδι μας και στα αδερφακια του... να εχουν ονειρα γλυκα... και σε σας κουραγιο... αυτες τις στιγμες παρτε δυναμη ο ενας απο τον αλλο και ξεκουραστειτε... φιλια και αγκαλιες απο μενα... ειστε στη σκεψη μου...

Anonymous said...

Γεια σας.Λεγομαι Βαγγελης.Θα ηθελα να ευχηθω γρηγορα η μικρη Λυδια να γινει καλα.Στο σημειο αυτο θα ηθελα να σας πω οτι στο Αγιον Ορος στην Ιερα Μεγιστη Μονη Βατοπαιδιου υπαρχει η θαυματουργος εικονα της Παναγιας της Παντανασσας,μεταξυ αλλων 6 θαυματουργων εικονων,που εχει την ιδιοτητα και την ειδικη χαρη απο τον Θεο να θεραπευει την ασθενεια του καρκινου.Μπορειτε να παρετε τηλ. και να ζητησετε μια παρακληση στην Παναγια την Παντανασσα(δηλ των παντων Βασιλισσα).Το τηλ ειναι:2377041488.Απο τις 9:30 πρωινη υπαρχει συνηθως μοναχος,που θα σας βοηθησει.Αν δεν ειναι,σπανιως,μπορειτε να αφησετε μηνυμα στον τηλεφωνητη.Η Παναγια μαζι σας.

Στελλα said...

Κι απο μένα μια προσευχή για να ενωθεί με τις υπόλοιπες.
Αγγελουδάκι και οικογένεια κουράγιο.. ::))

Anonymous said...

Καλημερούδια!!!
Πως είναι σήμερα τα παιδάκια μας;;; (Εννοώ Λυδία, αδερφάκια, μαμα, μπαμπα, ναι , ναι, παιδάκια ειστε κι εσείς :-) )....
Σημερα μια καινούργια μέρα χάραξε... Με νέες ελπίδες, με καινούργιο κουράγιο...
Σας παραθέτω ενα ποιηματάκι, το οποίο σε μενα κάνει πάντα καλό, κάθε φορά που γονατίζω...
Δεν εχεις πίστη όταν τα στάχυα σου
προσμένεις να γενούν σιτάρι
κι' απ' τ' άκαρπο δεντρί που κέντρωσες
προσμένεις καρπερό βλαστάρι.

Πίστη εχεις οταν απ' το χέρσωμα
και τ' αστραποκαμένα ξύλα
προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους
και καταπράσινα τα φύλλα.

Δεν έχεις πίστη όταν τ' απόβραδο
προσμένεις να προβάλλουν τ' άστρα
και με του πετεινού το λάλημα
να φέξει η αυγή ροδογελάστρα.

Πίστη έχεις όταν όσο αλογιστο
και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει
προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα
κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

Δεν εχεις πίστη όταν πιστεύοντας
ρωτάς την κρίση και τη γνώση
Δεν έχεις πίστη όταν την πίστη σου
στη λογική εχεις θεμελιώσει.

Πίστη έχεις όταν κάθε σου όνειρο
τ' άνάφτεις στο βωμό της τάμα
κι άν κάποιο τάμα σου είν' αδύνατο
προσμένεις να γενεί το θάμα.


Ελπίζω να δώσει και σε σας δύναμη και κουράγιο!!!
Ειμαστε όλοι εδώ και περιμένουμε νέα σας!!

Μια μεγάλη αγκαλιά στη Λυδία μας και ενα φιλάκι στο μέτωπο και μια καλη μέρα όλο χαμόγελα...

Φωτεινή Σ.

Klearchos said...

Μακάρι να πάνε όλα καλά... Τι άλλο να πω;

Anonymous said...

Υπομονή και κουράγιο. Μόνο αυτό μπορώ να γράψω. Να πιστεύετε πολύ και δυνατά πως το Λυδιάκι, θα γίνει καλά. Την έχω ζήσει από πού κοντά αυτή την αρρώστια. Τη σιχαίνομαι αυτή την αρρώστια. Έχω περάσει δύσκολά όταν ήμουν μικρή...λίγο έλλειψε να χάσω το μπαμπά μου...όμως ποτέ δεν το πίστεψα πως θα γίνει αυτό...ούτε αυτός το πίστεψε...και δεν έγινε. Όλα θα πάνε καλά. Το πιστεύω αληθινά. Όλα θα πάνε καλά Λυδιάκι

Anonymous said...

"Περιμένουμε τι θα πουν οι γιατροί, αλλά εδώ και τρία χρόνια ένα ερώτημα μας βασανίζει, και απάντηση δεν έχει πάρει: ποια είναι η ισορροπία μεταξύ ποιότητας και ποσότητας ζωής; και τι γίνεται όταν όταν πρέπει να κάνεις τετοιες ασκήσεις στο σκοινί με κάποιου άλλου τη ζωή;"
ΤΙ ΣΟΦΗ ΦΡΑΣΗ! ΤΙ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ...ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΒΟΗΘΑΕΙ Η ΣΚΕΨΗ ΠΩΣ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΩΣΤΟ...ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΣΑΣ!

Anonymous said...

Να 'στε καλά να της (και να τους) δίνετε όλη αυτή την αγάπη που ξεχειλίζει από παντού. Σας στέλνουμε την πιο δυνατή σκέψη μας.

Anonymous said...

Θα προσεύχομαι να πάνε όλα καλά...
Ο Θεός ξέρει καλύτερα για ποιο λόγο επιτρέπει θλίψεις στη ζωή μας...
Όταν οι ανθρώπινες δυνάμεις δεν επαρκούν, Εκείνος μπορεί να κάνει το θαύμα.
Καλό κουράγιο σε σας και στο αγγελάκι σας...

Greca said...

Καλησπέρα! Απλά ένα γεια στο κοριτσάκι μας... και να της στείλω και την αγάπη όλων των ανηψιών μου...άντε κουκλίτσα μας..να το περάσεις αυτό και να έρθεις με τα αδερφάκια σου να παίξετε μαζί μας... (απλά κάνουμε λίγη φασαρία γιατί είμαστε ένας λόχος... δεν πειράζει? ναι... ;-) )
Σε φιλώ...
Ειρήνη

Anonymous said...

Δε φοβαμαι ολα θα πάνε καλα!!!

'Μπαμπα και μαμα' θελω και εγω τρια παιδακια σαν τα δικα σας, με το βλεμμα της Λυδιας, για να γινω και εγω ενας ευτυχισμένος μπαμπας!!!

Λυδια πάμε για κούκλες?...
(πως λέμε 'παμε πλατεία'?) :)

Να 'σται καλά!

Anonymous said...

......ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ , ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ..
ΚΟΥΡΑΓΙΟ.

sideritis said...

Γεια σου Λυδία!Είμαστε ο Παναγιώτης κ
η Τσαμπίκα,δίδυμα αδερφάκια,κ σε περιμένουμε να έρθεις στη Ρόδο για τρελλά παιχνίδια στην παραλία.Αν μέχρι τότε χρειαστείς κάτι μην διστάσεις να μας γράψεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση:
djstapas@hotmail.com
Πολλά φιλάκια στα αδερφάκια κ τους γονείς σου

Anonymous said...

Όλες μου τις ευχές για αυτό το αξιοθαύμαστο, δυνατό και πανέμορφο κοριτσάκι... Πιστεύω ότι θα νικήσει, δεν είναι δυνατόν να μη νικήσει... Καλή δύναμη σε όλη την οικογένεια.

nautilus said...

καλησπέρα σε όλους. Ευχαριστούμε θερμά όλους όσοι πέρασαν από εδώ είτε άφησαν μήνυμα είτε όχι. Οι ευχές, οι σκέψεις και οι προσευχές όλων είναι σημαντικές για εμάς.

Πολλοί έφτασαν εδώ με αφορμή την ιστορία της Αμαλίας, πολλοί κάτι θυμήθηκαν από τηλεμαραθώνιο και "Ελπίδα" λόγω και της επιθυμίας της οικογένειας της Αμαλίας για προσφορές για το παιδο-ογκολογικό νοσοκομείο. Θέλω να πω, για να μην υπάρχει μπέρδεμα, ότι εμείς δεν έχουμε μέχρι σήμερα αντιμετωπίσει τα σοβαρά παρα-ιατρικά προβλήματα που συνάντησε η Αμαλία: όλοι οι γιατροί που ανέλαβαν κομμάτι της φροντίδας της Λυδίας είναι άνθρωποι εξαιρετικοί, κανείς δεν ζήτησε τίποτε, και το προσωπικό μέσα στο νοσοκομείο και όπου χρειάστηκε να πάμε ιδιωτικά υπήρξε σχεδόν πάντα άψογο. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά μέχρι στιγμής από αυτή την άποψη έχουμε πάει καλά. Προβλήματα με τη γραφειοκρατία υπάρχουν και στην σπάνε και προσπαθούμε όσο μπορούμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλο να τα ξεπεράσουμε. Δεν έχουμε όλοι την δυνάμη της Αμαλίας για να υψώσουμε παραπάνω τη φωνή μας, τον περισσότερο καιρό παλεύουμε να κρατήσουμε το κεφάλι μας πάνω από το νερό για να μην βουλιάξουμε.

Για όσους μείνουν ως επισκέπτες σε αυτή τη σελίδα, θα γράφω πότε-πότε μερικά πράγματα που όλοι μας μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά (και όχι μόνο) που παιδεύονται με αυτή την άδικη ασθένεια.

ΟΜΩΣ η γωνιά αυτή του κυβερνοχώρου, όσο θα υπάρχει, θα είναι για το παιδί, την ασθένεια, την μάχη. Για τίποτε άλλο...για να μην με παρεξηγήσει κανένας...

Anonymous said...

Να ξέρετε οτι μπορεί να αισθάνεστε μόνοι σε αυτή τη δοκιμασία όμως δεν είστε.Οι ευχές και οι σκέψεις όλων μας σας συνοδεύουν.
Κουράγιο και δύναμη μέχρι να τελειώσουν όλα καλά.

Κ.

Evi said...

Λυδια μου ειμαστε διπλα σου...
Σας ευχομαι απο τα βαθη τις καρδια μου ολα να πανε καλα...να το νικησει αυτο το τερας και να βγει νικητρια σ'αυτον τον δυσκολο αγωνα!
Φαινεται πως ειναι μια καθαρη Αμαζονα και δεν φοβαται τπτ!!
ΜΠΑΜΠΑ και ΜΑΜΑ καλο κουραγιο σας ευχομαι,ειμαστε διπλα σας μην το ξεχνατε αυτο!!

Μιχαλης,Μενια,Χρηστος,Ευη,Λωιδα,Χαρα-Ειρηνη,Θανασης!
Μια πολυτεκνη οικογενεια σας στελνει την εγκαρδια αγαπη της και αμετρητα φιλια και χαμογελα μαζι με τις καλυτερες ευχες της!

get jiggy said...

Λυδια,
Εμαθα για το μπλογκ σου απο καποιο email που μου εστειλαν φιλοι.
Στελνω κυματα αγαπης, αισιοδοξιας και δυναμης για σενα και για την οικογενεια σου.
Πιστευω στην συντονισμενη θετικη ενεργεια.
Στο τελος καθε μερας, εκει που κανω τους προσωπικους μου απολογισμους λιγο πριν αφεθω στην αγκαλια του Μορφεα, σε φερνω στη σκεψη μου, και ευχομαι τα καλυτερα. Σε φανταζομαι να ξεπερνας καθε δυσκολια, να μεγαλωνεις και να ανθιζεις.

nautilus said...

Κ., οι στιγμές που αισθανόμαστε μόνοι είναι στην πραγματικότητα εκείνες κατά τις οποίες διαπιστώνουμε ότι η Λυδία μας είναι στην πραγματικότητα μόνη της απένταντι στο θηρίο, ότι δηλαδή αυτός είναι ο δικός της πόλεμος, πώς ό,τι καταφέρει θα το έχει καταφέρει εκείνη. Εμείς είμαστε βοηθοί της, αλλά το μόνο που πραγματικά της προσφέρουμε είναι η αγάπη μας, δεν μπορούμε να πάρουμε τον πόνο της, την ζαλάδα της, τα φάρμακά της...

evi, get jiggy ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές και τις σκέψεις σας και για τα κύματα!

javapapo said...

γεια σας, γενικά προβληματίζομαι να γράψω comment πολύ απλά δεν ξέρω τι να πω - αν θα είναι άξιο για να γίνει comment - διαβάζω το blog σχεδόν απο την αρχη.Πιστεύω ότι ένα σχολιο δεν αντικατοπρίζει την πραγματικότητα, και το βάρος η την πίεση που δέχεστε ως γονείς.Ειστε πραγματικά δυνατοί, σας εύχομαι ταπεινά όλα να πάνε καλά!

Anonymous said...

Agaph moy glykia, koritsaki mikro ,eyxomai kai pisteyw oti 8a pane ola kala. Eimai sigourh gi ayto ,8a perasoun ola ,kai sy to 3ereis, gi ayto eisai toso dynath.Filia polla kai agkalies polles se esena kai sthn oikogeneia sou.

Anonymous said...

Καλησπερα.
θα ηθελα να μαθω περισσοτερα για την Λυδια αν ειναι δυνατον.
Ειμαι ο Ανδρεας 42 χρονων και μεσα απο το blog αυτο βλεπω τον εαυτο μου πριν 38 χρονια.
Οταν στα 4 απαφανθηκαν οι γιατροι οτι εχω ογκο στο κεφαλι..
Κάλο τον λεω τωρα εγω...

nautilus said...

@paris apostolopoulos, δεν είναι θέμα αξίας. Η επαφή των ανθρώπων δεν αξιολογείται, δεν ζυγίζεται. Έχει διαβαθμίσεις η αξία ενός χαδιού, μιας σκέψης γεμάτης αγάπη;

anonymous σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και τις ευχές.

Ανδρέα 42 ετών με τον κάλο :-). Άνθρωποι σαν κι εσάς που γλιτώσατε και προχωράτε είναι η ελπίδα μας. Ευχαρίστως να σου πω περισσότερα (και να μάθω φυσικά από εσένα πώς τα κατάφερες, εάν έχεις τώρα προβλήματα κ.λπ) αν μου στείλεις το email σου. Δυστυχώς εδώ δημοσίως δεν μπορώ να γράψω πολλά γιατί οι λύκοι πολλοί γύρω μας...

Newborn Doomstalker said...

Είμαι στα 32 μου. Καλά πατημένα. Πέρυσι τον Μάρτιο, διαγνώστηκα με επενδύμωμα μυελικού κώνου. 4,5Χ2,7Χ1,9 εκατοστά. Καρφωμένο και πλεγμένο στον νωτιαίο μου μυελό. Υπουλο, βδελλυρό και αδηφάγο, έπλεκε για χρόνια τα πλοκάμια του πάνω στα νεύρα μου.
Αγκάλιαζε την οσφυική μου μοίρα από μέσα, αδιαφορώντας για το αν χωράει αυτό και το νευρικό μου σύμπλεγμα μαζί.
Ίδια αδισφορία με τους γιατρούς του ΙΚΑ που τρία χρόνια παρακαλούσα να μου βρουν την αιτία που πονούσε το αριστερό πόδι μου.
Αλλά τελικά, παίρνοντας την ιατρική στα χέρια μου, πήγα σε ιδιωτική κλινική και έκανα μόνος μου τον γιατρό δίνοντας οδηγίες στον ακτινολόγο για το που θα βγάλει την αξονική. Η αξονική δεν έδειξε τίποτα παραπάνω από τη ίδια τύφλα με τους γιατρούς. Μετατοπισμένοι σπόνδυλοι, σπασίματα, κατάγματα. Εικόνα γέρου 70 ετών είπε ο ακτινολόγος και κατέγραψε την γνωμάτευσή του. Με αυτό ανά χείρας, πήγα στον γιατρό που με παρακολουθούσε, νομίζοντας πως βρήκα την αιτία που πονούσα, πήγα την ίδια μέρα στον θεράπωντα ιατρό μου. Αντίφαση όρων. Μόνο τη γιατρειά μου δεν είχα βρει με αυτόν.


"Και τί θες τώρα; Εγχείριση;"
"Ναι"
"Καλά. Να σου γράψω μια μαγνητική να δούμε που θα χειρουργήσουμε"
"Μαζί θα το κάνουμε;"
"...."

Τα αποτελέσματα της μαγνητικής κατάλαβα πως δεν θα ήταν καλά από τη στιγμή που μου βάλαν Magnevist. Κάτι βρήκαν, σκέφτηκα.
Είχα δίκιο. "Αστροκύττωμα ή Επενδύμωμα". Το έψαξα στο Internet. Αυτοδιαγνώστηκα και πήγα διαβασμένος την άλλη μέρα στο γιατρό.

"Τον τσιμπήσαμε τον όγκο, ε;" του είπα.
Με κοίταξε και λούφαξε.
"Θα μου δώσεις πίσω τα τρια χρόνια που με τραβολογάς εδώ;"
"Ε..."
"Άστο. Γράψε μου ό,τι είναι να γράψεις να πάω στα τσακίδια. Δε με λυπήθηκες στα 29 μου, δεν περιμένω να με λυπηθείς στα 32 μου"

Έξι μήνες μέχρι εκείνη τη στιγμή, κυκλοφορούσα σκυφτός και με πατερίτσες. Δε με ένοιαζε ο πόνος. Δε με ένοιαζε να δουλεύω όρθιος για τους εφτά τελευταίους μήνες. Δε με έννοιαζε οτιδήποτε περνούσα το βράδυ μέχρι να κοιμηθώ. Η αδιαφορία όμως με σκότωνε.

Τη στιγμή που είδα το βλέμμα του γιατρού, πήρα τη νίκη μου. Λυτρώθηκα από τον δυνάστη μου που δεν ήταν η αρρώστια αλλά ο αδιάφορος καρεκλοκένταυρος του ΙΚΑ. Φυσικά οι πατερίτσες παρέμεναν κολλημένες στη μασχάλη μου.

Τράβήχτηκα μέχρι να βρω γιατρό και άνθρωπο, 2 σε 1. Και τελικά βρήκα. Και όχι ένα αλλά δύο. Νευροχειρούργους και ανθρώπους μαζί. Ιδιώτες. Ακριβοί για το βαλάντιο ενός μισθοσυντήρητου όπως η αφεντιά μου. Αλλά το ΕΙΔΑ ότι ενδιαφέρθηκαν. Και πιστέψτε με, είχα μάθει να ξεχωρίζω το βλέμμα των γιατρών.

Χειρουργήθηκα το Μαίο του 2006, στις 27. Σχεδόν μια εβδομάδα μετά τη γιορτή μου και δεκαπέντε μέρες πριν το γάμο της αδερφής μου. Στον οποίο πήγα όρθιος. Μετά από οκτώ μήνες ήμουν και πάλι άνθρωπος και όχι τετράποδο ζώο.

Πέρασαν ένας χρονος και δυό μήνες. Οι πόνοι επέστρεψαν εδώ και τρεις ημέρες. Μου το είχαν πει εξάλλου.
"Μεγαλώνει μέσα σου από τα 12 σου χρονια περίπου. Θα το χειρουργήσουμε γιατί θα μείνεις παράλυτος, αλλά αυτό θα γίνει πιο επιθετικό."
Σταράτα λόγια. Λίγους μήνες μετά, τα χειρουργικά εργαλειά βγάζαν από τη μύτη μου ένα μικρότερο όγκο από τον εγκέφαλο. Πιστέψτε με όταν σας λέω πως δεν είχα καμμία μα καμμία εμπειρία από αυτές που λένε πως είχαν άλλοι σε σοβαρές, κοντά στο θάνατο επεμβάσεις. Οι ηρεμότερες, κενές 8+7 ώρες της ζωής μου.

Τα μέτωπα είναι πολλά. Οι εχθροί είναι η αδιαφορία των γιατρών και η ύπουλη ασθένεια. Δεν θεραπεύεται. Απλά καταστέλλεται.

Από αυτό θα πεθάνω. Και πριν πεθάνω θα μείνω παράλυτος. Μέχρι τότε όμως κανείς δε θα με ξαναδεί άρρωστο. Δε θέλω να με θυμούνται άρρωστο. Δεν θέλω να τους θυμάμαι κλαμμένους. Δεν θέλω να τους ξαναδώ να με λυπούνται. Κανένα.

Δεν σας ξέρω, δεν με ξέρετε. Δεν θα γνωριστούμε ποτέ. Κι όμως, αυτά τα ματάκια στη φωτογραφία δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Το υπόσχομαι. Δεν είναι μόνη της δε αυτό το ανάλγητο βασανιστήριο και το ξέρετε. Είναι εκατοντάδες ψυχές, ενωμένες, για τα γλυκά μαγουλάκια και τα απαλά μαλλιά της. Για να τα ξεπεράσει όλα τα τωρινά. Για να γίνει η γυναίκα που θα καιεί την καρδιά των γονιών της από περηφάνια, των αντρών από έρωτα και των φίλων από θαυμασμό. Η γυναίκα που αξίζετε να έχετε κόρη.

Ξέρω τί περνάει η Λυδία. Στην περίπτωσή μου είναι πιο εύκολο γιατί καταλαβαίνω, είμαι μεγαλύτερος. Απαντάω μόνος μου ή με φίλους τα "γιατί" και "πως". Σας θαυμάζω. Εϊναι και η μητέρα μου άρρωστη από σαρκοείδωση στους πνεύμονες και την αγαπάω πολύ. Μα πιο πολύ θαυμάζω τη Λυδία. Μη ζηλέψετε, σας παρακαλώ.

Επειδή το αναφέρατε, δεν υπάρχει μέτρο μεταξύ ποιότητας και ποσότητας. Όσο πιο πολύ... Όσο μας αναλογεί και μια στάξη ακόμα.

Απλά, να κλείσω την πολυλογία μου με κάτι που σίγουρα το ξέρετε: Οι ψυχές που πραγματικά αγαπιόνται δεν χάνονται ποτέ. Πάντα ξανασμίγουν. Εξάλλου ένα αντίο είναι πάντα απαραίτητο για να νοιώσεις τη χαρά του να λες "Καλώς γύρισες".

Καλή δύναμη.

nautilus said...

Newborn Doomstalker, τώρα όπως καταλαβαίνεις πολλά δεν έχω να σου πω. Εάν σε είχα μπροστά μου θα σε κοίταζα στα μάτια και θα καταλάβαινες τι νοιώθω και τι θα ήθελα να σου μεταδώσω. Καλή δύναμη, καλό κουράγιο. Νομίζω πως η αξιοπρέπεια δεν είναι στο να μην σε δει ο άλλος να κλαις ή να πονάς, είναι στο να κλαις και να πονάς δεμένος με τον πόνο και το δάκρυ τόσων άλλων ανθρώπων, νοιώθοντας ότι ακόμα και στα «τέσσερα» είσαι εδώ για να δώσεις και να πάρεις κάτι από τους άλλους, αποδεχόμενος ότι αυτή η ζωή είναι ΩΡΑΙΑ και δεν αξίζει σε κανέναν να την αφήνει πριν την χορτάσει και ακόμα κι όταν είναι αναγκασμένος να το κάνει, είναι, να πάρει, ελεύθερος να κλάψει και να πονέσει και να θυμώσει και να φωνάξει – και να πέσει κουρασμένος στα χέρια των αγαπημένων του και να αφεθεί στην φροντίδα τους και …
Συμφωνώ μαζί σου: η αγάπη είναι το μόνο που δεν χάνεται, το μόνο που δεν λησμονιέται, το μόνο που δεν μετριέται στον χρόνο
Και εμείς το ξέρουμε πως η Λυδία από αυτό θα πεθάνει. Ελπίζουμε να μην ταλαιπωρηθεί, ελπίζουμε να είναι η αγάπη μας αρκετή παρηγοριά στο βασανιστήριό της, ελπίζουμε να είμαστε αρκετά άξιοι ώστε μια μέρα να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί.

Καλή δύναμη και σε εσένα!

Anonymous said...

Καλησπέρα,
είμαι και εγω ενας πατέρας που έζησε τον ιδιο γολγοθά με τον μικρο του πρίγκηπα. Ο ανδρέας ήταν 10 χρονων και παλευε για να νικήσει τον καρκίνο καθε μερα με "χαμόγελο" και αισιοδοξία για το μέλλον, τόσο μεγάλη αισιοδοξία που έκανε ενα σύλλογο και τον ονόμασε "το χαμόγελο του παιδιού". μεσα απο τις εμπειρίες της Λύδιας ζω τις εμπειρίες του δικού μου μικρου ήρωα που στο τέλος δεν τα κατάφερε και έφυγε, αφήνωντας πίσω την αισιοδοξία του για τα άλλα παιδιά. Θα ήθελα να χαρίσω τον ουρανο με τα αστρα στην Λυδία εαν μπορώ. Δώσε μου αυτή την δυνατότητα να επικοινωνήσουμε γιατι σε λίγο το πληκτρολόγιο δεν θα λειτουργεί. Ποναέι ξέρεις μετά απο 12 χρονια και είναι ο ίδιος πόνος, γιατι έχασα τον πριγκηπά μου και ενα μέρος της ζωής μου.

Anonymous said...

Καλησπερα και απο εμενα.Η Λυδια ειναι ενα πανεμορφο πλασμα και θα παρει δυναμη απο ολους μας και θα τα καταφερει.αυτο ειναι το μονο σιγουρο, γιατι εχει υπεροχους γονεις και αδερφια που την λατρευουν.θα πανε ολα καλα και θα τον νικησει τον ανανδρο και υπουλο καρκινο.και εσυ θα μπεις εδω μεσα και θα μας πεις οτι αναρρωσε πληρως.εισαστε οι πιο γενναιοι απο ολους μας εδω μεσα.

Anonymous said...

καλημερα.εγω εζησα μια εμπειρια με τον φιλο μου πολυ σκληρη κ φυσικα πανω απ ολα εκεινος.χειρουργηθηκε για 2η φορα για ογκο στο κεφαλι κ μια παλιοτερα για υδροκεφαλιαση.δοξα το θεο το αποτελεσμα αυτη τη φορα ηταν θετικο γιατι αρχικα ειχε επενδυμωμα αλλα τωρα αφαιρεθηκε ολο κ εχει μεινει ενα πολυ μικρο αστροκυττωμα 1ου βαθμου.δε ξερω ομως αν ειναι αφοβο αυτο,μας ειπαν οτι δε χρειαζεται ραδιενεργειες γι'αυτο.τι να πω,δε θα ηταν προτιμοτερο να το εξαφανισουμε τελειως?ειπαν οτι μεγαλωνει πολυ αργα αυτο κ οτι μπορει να τον ενοχλησει στα 65 ξανα κ τοτε να χρειαστει να κανει ραδιενεργειες πια.δε ξερω φοβαμαι.προσευχομαι καθε μερα να μη χρειαστει τιποτα τετοιο ξανα!πραγματικα ο θεος ηταν διπλα του,κ εμενα με βοηθησε δινοντας μου δυναμη απο κει που ημουν παντα αδυναμη πολυ!μονο η πιστη σωζει κ βοηθα κ φυσικα κ εμεις οι ιδιοι τον εαυτο μας!