Monday, June 11, 2007

Καμήλα

Οκ το παραδέχομαι, η μαμά της έσωσε την κατάσταση. Η πρόταση έγινε αποδεκτή από τον μπαμπά της, ενώ τα άλλα δύο ζουζούνια γκρίνιαξαν λίγο - η μεγάλη μόλις πριν από λίγες ημέρες πήρε για δώρο καινούριο ποδήλατο χωρίς βοηθητικές και με 6 ταχύτητες (!) και θέλει πολύ να μάθει να κάνει, ενώ ο σπόρος φοβάται τα έντομα (παιδί της πόλης: τα διαστημόπλοια και οι δεινόσαυροι του είναι πιο οικεία από τις μέλισσες και τα άλλα μαμούνια).

Όμως νάμαστε το δάσος! Βουνό, καθαρός αέρας, ζουζουνάκια, πρασινάδα, λουλουδάκια - και για υποδοχή μια μικρή λιμνούλα στην πηγή με κόκκινα ψαράκια μέσα! ΟΚ, το αγαπήσαμε το μέρος αμέσως (έσκασε μύτη και μια μεγάλη χελώνα παρακάτω), η Λυδία είχε ξαναπάει παλαιότερα, αλλά μάλλον δεν το θυμόταν, τα άλλα το ξαναγαπάνε από την αρχή κάθε φορά που ανεβαίνουμε.

Προφανώς συμβαίνει με όλα τα παιδιά, αλλά χάζευα τη Λυδία να παίζει ακόμα και με τις λακούβες στα μονοπάτια που περπατάγαμε. Την αφήσαμε να παίξει με τα χώματα, τις πέτρες και τα λουλούδια (για πάνω από δύο χρόνια αυτές οι απολαύσεις τής ήταν σχεδόν απαγορευμένες).

Κουράστηκε γρήγορα (τα &%^#)%*@ τα φάρμακα της χημειοθεραπείας, πότε θα καθαρίσει ο οργανισμός της από αυτά;) και έτσι ανέλαβε η καμήλα της (η μαμά της με είπε έτσι). Είχα ετοιμάσει τα χέρια για σπρώξιμο κούνιας, όμως η πεζοπορία/ορειβασία με το 15κιλο στους ώμους είναι δοκιμασία για έναν γέρο-μπαμπά σαν κι εμένα. Και βέβαια "κάτω" για να δούμε το πετραδάκι που γυάλιζε, "πάνω" στην καμήλα μας για να εξερευνήσουμε λίγο ακόμα, "κάτω"..."επάνω"...

Σήμερα θα πάμε να δούμε εάν η καινούρια στην Ελλάδα θεραπεία με cyberknife θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για την Λυδία. Πρέπει να γίνουν άλλα πράγματα πιο πριν, αλλά θέλουμε να ξέρουμε από τώρα όλες τις δυνατότητες που έχουμε.

Ένα από τα πράγματα που κάνουν την δική μας δουλειά ως γονιών πιο δύσκολη είναι το ότι πρέπει να είμαστε και οι ιατρικοί manager των παιδιών μας. Δυστυχώς κανένας από τους γιατρούς δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά (και δεν πρέπει, ο καθένας πρέπει να εστιάζει στο δικό του κομμάτι - για να μην νομίζει κανένας ότι γκρινιάζω). Ογκολόγοι, νευροχειρούργοι, νευρολόγοι, ακτινολόγοι, ακτινοθεραπευτές, ενδοκρινολόγοι, ορθοπεδικοί, καρδιολόγοι, οφθαλμίατροι, λογοθεραπευτές/εργοθεραπευτές κ.λπ, κ.λπ., όλοι αυτοί που συμμετέχουν λιγότερο ή περισσότερο στην φροντίδα των παιδιών πρέπει να συντονιστούν, πρέπει να μεταφέρεις στον έναν τι είπε ο άλλος, να τους μεταφέρεις τις δεύτερες και τρίτες γνώμες που πήρες από το εξωτερικό... Όλα αυτά είναι δουλειά του γονιού, να κρατάει αναλυτικό αντίγραφο φακέλλου (ο κανονικός φάκελλος στο νοσοκομείο λέει με μεγάλα γράμματα απέξω "εμπιστευτικό, να μην δίνεται στους γονείς" χαχα!), να φροντίζει για τα ραντεβού ...να .... Δουλειά full time από μόνη της, αλλά είναι μάλλον το το ευκολότερο κομμάτι αυτού του ταξιδιού στον κόσμο των ΟγκΕγκ...

Από τις βόλτες και τις καμήλες ξεκίνησα, αλλού έφτασα. Το μυαλό τώρα πια δεν έχει τις δυνάμεις που είχε...

ΥΓ: προς το γκρουπ "κούνια-μπέλα": όχι δεν είχε κούνιες στο δάσος, αλλά η δικιά σας δεν διαμαρτυρήθηκε (δεν έχετε δει πιο καλόβολο κακομαθημένο!). Ελάτε τώρα, μην γκρινιάζετε, η επόμενη εξόρμηση στην παιδική χαρά είναι κοντά!

17 comments:

Anonymous said...

Θα νικήσεις γιατί είσαι δυνατή, Λυδία! Και άλλα μέρη περιμένουν να τα εξερευνήσεις.

peslac said...

Το πιο ευχάριστο βάρος είναι αυτό, καμήλα, μην παραπονιέσαι! :)

kira said...

Εύχομαι όλα να πηγαίνουν καλά με τη Λυδία και με όσο λιγότερες παρενέργειες! Της στέλνω φιλιά!

Victoria said...

Καλησπερουδια... Ειμαι σιγουρη οτι η μικρη μας αλλα και τα αδερφακια της ενθουσιαστηκαν με αυτη την εξορμηση, παρολο που δεν ειχε κουνιες... εξαλλου οπως λεει κι ο μπαμπας-καμηλα... οι κουνιες ειναι κοντα και συντομα θα κανει κουνια μπελα η Λυδια μας και θα πιαστει το χερι του μπαμπα... πολλα φιλια και αγκαλιτσες... ευχομαι να εχετε τα καλυτερα νεα...

Anonymous said...

Καλησπέρα κι από εμάς-εσείς βουνό εχθές, εμείς θάλασσα...Πολλά-πολλά φιλιά στην κούκλα και τα αδελφάκια της, και θα συναντηθούμε στις κούνιες!

Anonymous said...

Αγαπημένε μπαμπά της Λυδίας, με λένε και εμένα Λυδία και δεδομένου ότι θαυμάζω το κουράγιο σου, την δύναμή σου, την υπομονή σου, την τρυφερότητα σου και όλα όσα φανερώνεις σε όσα γράφεις,
πολύ θα ήθελα να ήσουν και ο δικός μου μπαμπάς.
Το μόνο που μπορώ να πω για την περίπτωση της Λυδίας σας, είναι ότι τουλάχιστον έχει οικογένεια που την λατρεύει και αντιλαμβάνεται ότι Ζωή είναι κυρίως η Ποιότητα και όχι τόσο η Ποσότητα.
Εύχομαι και από τα 3 τα παιδάκια σας να ευτυχήσετε να δείτε πολλά εγγόνια!
Μακάρι "αγαπημένε" μπαμπά της Λυδίας να ήταν όλοι οι γονείς σαν και εσένα.
Λυδία

Evi said...

Mπαμπα-καμηλα νομιζω πως αυτο ειναι το πιο ευχαριστο βαρος που θα μπορουσες να εχεις!!
Να δωσεις την αγαπη μας την γλυκια Λυδια,στα αδελφακια μα και στην μαμα φυσικα που παντα καταφερνει να φερνει λυσεις!
Φιλια και αγκαλιτσες σε ολους!

Anonymous said...

Καμήλα, μη διαμαρτύρεσαι. Μετά από πολλά χρόνια, όταν η Λυδία θα είναι μεγάλη γυναίκα, θα σου λείπουν αυτές οι στιγμές.

Anonymous said...

Μπαμπά καμήλα, μην γκρινιάζεις. Φαντάσου να σε έλεγαν μπαμπάς γαιδούρι. Πολλά φιλιά και αγκαλιές στη λυδία στη μαμα στα αδερφάκια... Α και στην Καμήλα.

Αλέξανδρος

λόγια του αέρα said...

Eίστε υπέροχοι, σας θαυμάζω. Το αξίζετε τόσο μα τόσο πολύ να πάνε όλα καλά!

Anonymous said...

"Ένα από τα πράγματα που κάνουν την δική μας δουλειά ως γονιών πιο δύσκολη είναι το ότι πρέπει να είμαστε και οι ιατρικοί manager των παιδιών μας. "

Απόλυτα αληθές αυτό, ακόμα και για περιπτώσεις πιο απλές στην αντιμετώπισή τους από την δική σας.

Επίσης, έχω την υποψία ως παθώς, ότι το κάθε παιδί ψάχνει ευκαιρία να μας μετατρέπει σε καμήλες. Το ερώτημά μου είναι πώς και επιλέγουν διαρκώς τους αρσενικούς της οικογένειας - εγώ τουλάχιστον δεν έχω τόσο εμφανή καμπούρα!

(λέμε και καμιά σαχλαμαρίτσα...)

Την καλημέρα μου.

Greca said...

Καλησπέρα κοριτσάκι μας!!!
Τι ευχάριστα πράγματα είναι αυτά!!! Μπράβο κουκλίτσα μας... Φαντάζομαι γέλια παιχνίδια χαμός ε? Ξεσηκώσατε όλα τα λουλουδάκια, όλα τα ζωάκια του βουνού... Σας κοίταγαν και χαίρονταν και αυτά.. Χώρια που μάλλον μετά θα έλεγαν και αυτά στους δικούς γονείς να τα πάνε βόλτα... (να σου πω και ένα μυστικό...
Την άλλη Κυριακή 17/06 γιορτάζουν όλοι οι μπαμπάδες του κόσμου... ;-) ξέρεις εσύ... Έκπληξη για τον μπαμπά-καμήλα...Δε χρειάζονται πολλά..μια αγκαλίτσα και ένα φιλάκι.. και εγώ στο δικό μου τα ίδια του ετοιμάζω... :-) και ας έχω περάσει τα πρώτα -αντα...) Μαμά,μπαμπά και λατρεμένα αδερφάκια σας στέλνω τις καλύτερες ευχές μου για καλή εβδομάδα...

iLiAs said...

Τις καλύτερες ευχές μου για μια καλή βδομάδα!

nautilus said...

anonymous, καταστρώνουμε σχέδια εξερευνήσεων τώρα που ο καιρός είναι καλός. Όλες οι ιδέες για τα πέριξ της Αθήνας είναι ευπρόσδεκτες.

peslac, αλέξανδρε, evi, δημήτρη δεν γκρινιάζω φίλοι μου. Παρόλο που δεν τα καταφέρνω όπως θέλω, έχω υποσχεθεί ότι δεν θα γκρινιάξω ποτέ πια για τίποτε ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα παιδιά μου.

kira, τα φιλιά δόθηκαν. Οι δύσκολες παρενέργειες είναι ακόμα μπροστά μας...πλησιάζει ο καιρός τους

victoria, κάθε φορά που πάμε σε γιατρό τα νέα πάντα μας κατεδαφίζουν. Και σήμερα ο γιατρός (που τον συναντούσαμε για πρώτη φορά) μας ρώτησε κοιτώντας δήθεν τα φιλμ "σας έχουν πει για τα προγνωστικά;", προσπαθώντας να μην είναι αυτός που θα μας πει τα άσχημα. Άστα γιατρέ, λίγες ακόμα όμορφες στιγμές ψάχνουμε γιατρέ, δεν ψάχνουμε ίαση. Μόνο από τον Θεό περιμένουμε ίαση, γιατί η ίαση στην περίπτωση της Λυδίας θα ήταν ένα μοναδικό θαύμα.

natassaki, έχουμε φτιάξει την τσάντα με τα θαλασσινά αξεσουάρ και περιμένουμε το Σ/Κ να ορμήσουμε.

Λυδία, να το σκεφτώ, πολύτεκνος έ; διορίζομαι στο δημόσιο και παίρνω και άδεια για πάγκο στην λαϊκή...οκ στείλε μου στοιχεία και ξεκινάω την υιοθεσία...

λογια του αέρα, η Λυδία το αξίζει και εκείνη θα το κερδίσει. Εκείνη έχει κάνει 48 μεταγγίσεις αίματος και 12 ολικές ναρκώσεις...

mpampakis, εγώ έχω μια μικρή καμπούρα, αλλά μάλλον δεν είναι εκεί το πρόβλημα...Μάλλον η εκ γενετής τρύπα στη μύτη για τον χαλκά...

ειρήνη, όλο μυστικά και ψου-ψου είσαι με τη Λυδία!

ilias, καλή εβδομάδα και σε σένα από όλους μας!

Φωτούλα Τζιώντζου said...

Τουλάχιστον δεν είχε χιόνι. Η δική μας καμήλα, συγνώμη ο πατέρας εννοώ,έχει κάνει πολλάκις τέτοιες μεταφορές σε χιόνι, γιατί όπως λέει και η Νερίνα τα βουνά έχουν πολλές ανηφόρες.
Το περίεργο είναι ότι ισχυρίζεται ότι τα ανεβαίνει πιο άνετα από τότε που τα ανέβαινε μόνος του κάνοντας ορειβασία. Αλλά φαντάζομαι ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του είδους και των δυο σας (πατέρας γκαμήλα και όχι μόνο).
Καλό βράδυ σε όλους σας από όλους μας.

andreas vlachos said...

Kamhla eipate??!!! Mia kamhla sthn omoerfh kopela sthn Athina! Eftaseeeee:
Xamogelasth kamhla

Kales eksormhseis, kalh dynamh (twra pou to skeftomai, apo emena den th xreiazeste, exete perissoterh eseis) kai filia se olh thn oikogeneia!

nautilus said...

νερίνα, χιόνι;! όχι δεν το έχω δοκιμάσει το σπορ. Μην σε ακούσουν τα δικά μου και τους μπουν ιδέες! Φιλιά σε νερίνα jounior και Νάσια!

Ανδρέα, ούτε να με ήξερες, βρε παιδί μου! :-) τι ομοιότης είναι αυτή!