Saturday, May 10, 2008
Μνημόσυνο
Δεν μου αρέσει να ακούω την "ευχήν εξόδιον των νηπίων". Δεν μου αρέσει να βλέπω χείλη μαμάς να τρέμουν προσπαθώντας να συγκρατήσουν αυτό που έτσι κι αλλιώς τα χείλη δεν μπορούν να πουν. Δεν μου αρέσει να βλέπω βλέμμα πατέρα να απαντάει, με όση ψυχραιμία μπορεί να μαζέψει, σε ευχές "να ζήσετε να την θυμόσαστε". Δεν μου αρέσει, που να πάρει...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
32 comments:
Ήσυχο βράδυ να έχετε
Από όλους μας για όλους σας
Oύτε σ'εμάς αρέσει αυτό φίλε μου,αλλά τι μπορούμε να κάνουμε...
Καλό βράδυ να έχετε!!!Φάντάζομαι πως είστε καλύτερα,για να μην ανέφερες τίποτα για την μικρή μας.
Φιλιά στο ζουζούνι μας!!!
ΧΑΡΑ
μην λες αυτη την λεξη με κοψοχολιασες. τι ειναι αυτο το τελευταιο που μας εγραψες? θετικη σκεψη και χαμογελο.σε παρακαλω γραψε γρηγορα τη συμβαινει.δεν μπορω να ησυχασω. δεν φευγω απο τον υπολογιστη μεχρι να μου απαντησεις.δεν λυπασε την οικογενεια μου που θα την αφησω αμαγειρευτη?
Υποθέτω ότι ο nautilus αναφέρονταν στο μνημόσυνο της Μικρής Γαρυφαλιάς.......
Αχ μακάρι η ζωή να ήταν άδεια από αυτά...μακάρι.
Να είναι καλά οι άνθρωποι, και μακάρι να στηρίζουν ο ένας τον άλλον και να έχουν δικούς τους ανθρώπους που τους αγαπούν και τους νοιάζονται.
Εμείς επίσης είμαστε κοντά σας, αν χρειαστείτε κάτι.
Ένα ήσυχο βράδυ να έχετε, όπως είπε και η Φωτούλα.
Εκατομυρια τα πραγματα που δεν μας αρεσουν . Εκατομυρια τα πραγματα που δεν πρεπει να γινονται ... Και ομως υπαρχουν και γινονται ... Και εμεις τα υπομενουμε με στωικοτητα ...
Σημερα σε μια μικρη βολτουλα στο πολεμικο μουσειο με τον γιο μου καταλαβα πληρως η μαλλον ενοιωσα πληρως αυτο που λες ναυτιλε . Η ζωη μας δεν μετριεται απο τις ανασαες που παιρνουμε αλλα απο τις ανασες που κραταμε . Και οι στιγμες που κραταμε την ανασα μας δεν ειναι παντα καλες .
Κουραγιο μονο ...
Δεν μπορει να βρεχει συνεχεια ...
Καπου υπαρχει μια χωρα μονο με ηλιο . Ισως μας παρει μια ισως πολλες ζωες αλλα θα τη βρουμε . Και τοτε εκει θα ανταμωσουμε ολοι μακκαριοι και λαμπροι ...
Μεχρι τοτε περπαταμε περηφανα μεσα στη βροχη ...
Ειναι ενας ορκος που εκανα οταν εμαθα οτι ειχα την παλιοασθενεια στα 27 ...
Το μονο που δεν θα το αφηνα να μου παρει ηταν το χαμογελο ...Αν εφευγα θα εφευγα γελαστος και οχι θλιμμενος ... Και αντιστοιχα ειχα και εχω την υποχρεωση να κανω τους αλλους να γελανε ...
Φιλε μου περπατας σε μια καταιγιδα . Καποιοι στιριζονται σε σενα ... Εγω μονο μια ταπεινη συμβουλη μπορω να σου δωσω ... Περπατα με το κεφαλι ψηλα με το τραγουδι στα χειλη και την ελπιδα στα ματια για να σε βλεπει η κορη σου και να παιρνει κουραγιο ...
Το πες και μονος σου οτι ειναι πολεμος . Και στον πολεμο δεν εχουμε την πολυτελεια να θρηνουμε για χαμενους συντροφους . Θα ερθει η ωρα να τους κλαψουμε και να πιουμε ενα ποτηρι κρασι στη μνημη τους . Αλλα οταν ο πολεμος τελειωσει . Μεχρι τοτε δεν κανει να ταυτιζομαστε με τη δικη τους μοιρα γιατι εχουμε τη δικη μας . Ο πολεμος τελειωσε γιαυτους αλλα για σενα και για μας συνεχιζεται ...
Γερα λοιπον . Πολεμα τωρα και ασε τα δακρυα για μετα . Η αν θες αστα για μας που ειμαστε εξω απο το πεδιο της μαχης .
Οπως λεει και ο νομς των λυκων Κυνηγα οταν πρεπει , παιζε οταν μπορεις και ξεκουρασου στο ενδιαμεσο . Τωρα χρειαζεσαι παιχνιδι και ξεκουραση . Ασε το κυνηγι για αργοτερα ...
Καληνυχτα και καλη ξεκουραση
Φιλια στη λυδια και σε ολη την οικογενεια
σε κανένα φυσιολογικό άνθρωπο δεν αρέσει ναυτίλε. σε κανένα.
αυτές οι τελετές ματώνουν ξανά και ξανά μια πληγή που δε θα κλείσει ποτέ...
φιλιά στα ζουζούνια. το κοριτσάκι μας τι κάνει?
Λουλούδια και φιλιά
και μια γλυκιά αγκαλιά.
Τα δάκρυα δεν φεύγουν
μονάχα λιγοστεύουν.
Ο πόνος μας τρυπά
και μόνο μιά αγκαλιά
θα φέρει τη γαλήνη?
Ίσως.............................
Ποτέ να μην έρχετε στη ζωή κανενός ανθρώπου ,αλλά δυστυχώς συμβαίνει.
Φιλιά σε όλα τα παιδιά και στη ΜΑΜΑ
Φιλιά και χρόνια πολλά για την γλυκιά σας τη μανούλα.
(Εγώ τα πήρα πρωί πρωί εις τριπλούν....και θα μπορούσα να πω και με άλμα εις τριπλούν έτσι όπως χοροπηδούσαν στο κρεβάτι μας)
Αυτό για να ελαφρύνει λίγο το κλίμα.
Φιλιά Χαρούλα...
μακαρι να μην υπηρχε αρρωστεια
για τα παιδια.
η φυση ειναι αδικη.
να φευγαμε οι μεγαλοι πρωτα.
πως περνα ο καιρος αληθεια
σας ευχομαι καλη κυριακη
σε ολους
τα φιλια μου στην λυδια
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ
POLLA PRAGMATA DEN MAS ARESOYN POSO MALLON O XAMOS AGAPHMENVN PROSOPON.....
AYTOI POY MENOYN PISO KAI THRINOYN TON ANTHROPO TOYS.....
LIPIRO SIMVAN
Κουράγιο και καλη δύναμη, τι άλλο....
Καλε μου Ναυτιλε,,ψυχραιμια..
Σε κανενα δεν αρεσει και σε παρακαλω μην σκεφτεσαι ετσι και μην πεφτεις..Δυο μικρα ματακια σε παρακολουθουν
Σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Και από την προσωπική μου πείρα, μπορώ να βεβαιώσω ότι το να κηδέψεις το ίδιο σου το σπλάχνο είναι η πιο επώδυνη εμπειρία που μπορεί να ζήσει άνθρωπος.
Όμως... η μαυρίλα του τάφου δεν είναι αδιαπέραστη. Την τινάζει στον αέρα ο αναστάσιμος χαιρετισμός "Χριστός Ανέστη".
Όταν η φράση αυτή δεν είναι ένας εθιμοτυπικός χαιρετισμός, αλλά βίωμα ζωής, τότε ο υπέρτατος πόνος της απώλειας, μπορεί να μετασχηματιστεί σε χειρουργικό νυστέρι που σπάει την πέτρινη κρούστα της καρδιάς, τσακίζει τον εγωισμό, αλλάζει τη ματιά των πραγμάτων, προσγειώνει τον άνθρωπο, επαναπροσδιορίζει τις προτεραιότητες της ζωής και σε βοηθά να γνωρίσεις τον εαυτό σου.
Φιλικά,
Υ.Γ.
Μια σχετική καταγεγραμμένη εμπειρία-μήνυμα μιάς 19χρονης κοπέλας που προσβλήθηκε από τον καρκίνο (και πλέον δεν είναι ανάμεσά μας) υπάρχει εδώ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=869
Αγαπητέ Nautilus,
σήμερα ανακάλυψα αυτό το διαδικτυακό σου σημειωματάριο...
Είναι συγκλονιστικό. Δεν έχω σταματήσει να κλαίω ούτε λεπτό από τη στιγμή που διάβασα αυτά που πήρες το κουράγιο να εξιστορήσεις.
Αδιανόητα πράγματα... Και ξέρεις κάτι? Κι εγώ, από το μοναδικό άτομο που λατρεύω στη ζωή μου, την αδερφή μου, ό,τι περιγράφεις το γνωρίζω καλά.
Πάλι καλά που ΔΕΝ υπάρχει θεός. Ειδάλλως θα είχε να λογοδοτήσει για πάρα πολλές αδικίες...
Καλό κουράγιο! Να ξέρεις ότι η μικρούλα σάς χρειάζεται όσο τίποτα άλλο. Θα σε παρακολουθώ ανελλιπώς.
Δώσε ένα φιλάκι στην Λυδία...χαίδεψε την (έτσι όπως κάνετε τα βράδια που κοιμάται) κοίτα την παναγίτσα και ησύχασε ...έχεις κουραστεί και πονάς ...όλα θα γιάνουν θα το δείς
πίκρα μεγάλη ,Ναυτίλε.....
«Ο πόνος δεν απαντιέται με επιχειρήματα . Ούτε η αδικία και ο θάνατος αντιμετωπίζονται με τη λογική. Τα προβλήματα αυτά λύνονται με το εμφύσημα και την πνοή που μόνο ο Θεός δίνει.
...............................
Ποιος ασφαλισμένος στην ορθότητα των επιχειρημάτων του ιερέας γνωρίζει την απάντηση των τόσο προσωπικών μας «γιατί»; Η απάντηση μπορεί να ανιχνευθεί μόνο μέσα μας. Όχι στις ανάλογες δήθεν περιπτώσεις ,ούτε σε βαρύγδουπα βιβλία, ούτε σε συνταγές παρηγοριάς και σοφίας. Η απάντηση δεν υπάρχει κάπου, δεν την ξέρει κάποιος. Η απάντηση γεννιέται μέσα μας. Η δική μας απάντηση είναι το δώρο του Θεού. »
για τους γονείς της Γαρυφαλίτσας,που χτες μοιραζαν μπομπονιέρες και γλυκά ,η βουβή ικεσία μας απόψε....
Θέλω να δώσεις ένα φιλάκι στο Λυδιάκι.Την αγαπώ πολύ.
καλη μερα σε ολους μια πολλυ καλη φιλη μου πολεμα τον καρκινο στα 40 χρονια της. τα δυο μικρα της παιδια 11 και 8 χρονων την κοιτουν στα δακρυσμενα ματια της και με τα απαλα χερακια τους της χαιδευουν το περουκινη που η ιδια λεει οτι μια μερα θα το κανει χιλια κομματια.καθε φορα με ρωταει.ενταξει επελεξε το στηθος μου δεν μπορουσε να σταματησει εκει ηθελε και το συκωτιμου? μερικες φορες γινεται κακια απεναντι μου ομως εγω την αγαπω πολυ . και το ξερει.ειρηνη σε αγαπω και θα συνεχισω να σου λεω οτι πρεπει να βλεπουμε θετικα
αχ βρε ειρηνακι!!!!!!!!!!
Ολα θα γιανουν ολα θα περασουν και θα πανε μια χαρα. φιλησε μου τη μικρη μας αλλα και τη Μανουλα Ζωη και το λενιο και το γιωργη μου.
κανε κουραγιο και συντομα ολα θα ναι πισω μας!!!
σας φιλω και μια καλη βδομαδα να χετε.
Κελλυ
Καλημέρα Ναυτίλε.
Να πεις στους γονείς της μικρούλας ότι τους κρατάμε το χέρι. Εύχομαι να είναι αλήθεια αυτό που λέγεται, ότι μετά τα 40ήμερα κάποια πράγματα βρίσκουν τη θέση τους και διαφαίνεται κάποια υποψία γαλήνης στις ψυχές των συντετριμμένων...
Υποθέτω ότι όλα πάνε καλά με το Λυδιάκι..
Καλημέρα σε όλους.
Λυπάμαι πολύ..Η σκέψη μου είναι κοντά τους..
Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα.
Φιλάκια πολλά στα παιδάκια σου
και Λυδιάκι κρύωμα είναι και θα περάσει,περαστικά!!!
misha, πόθεν η γνώση για γλυκά κ.λπ.; Μου διέφυγε κάτι;
ΝΑΥΤΙΛΕ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΠΩΣ ΣΥΝΑΝΤΙΕΣΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΚΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ Η Ο MISHA ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΟΤΑΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ.
Ναυτίλε,
ετυχε να γνωρίζω την περιπέτεια της Γαρυφαλιάς πριν δημοσιοποιηθεί οτιδήποτε......
ΜΕ ΤΡΟΜΑΞΕΣ,Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΕΡΙ ΤΙΝΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ.ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ {ΤΕΤΡΙΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟ} ΑΛΛΑ ΤΟ ΛΕΩ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΥΝΗΛΘΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΣΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΒΟΗΘΑΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΜΕΣΟ ΤΟΝ ΑΣΦΑΛΕΙΩΝ ΤΟΥΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΛΕΩ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΠΑΛΕΥΟΥΝ.ΣΤΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ.
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ
Σε κανέναν δεν αρέσει... Αλλάζει αυτό;... Γιατί να μην μπορεί να αλλάξει αυτό;;;
Σε κανέναν δεν αρεσει Ναυτίλε μου,αλλά δε γίνεται διαφορετικά...Είναι άδικο,αλλά συμβαίνει. :@(
Εμείς θα είμαστε πάντα οι απέξω. Δε μπορούμε να καταλάβουμε, ακόμα κι αν νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε. Και όταν στέκεσαι μπροστά στο γονιό τι να πεις; Άσε καλύτερα ας μην πεις τίποτα. Δε χρειάζεται ούτε να το παίξεις λογοτέχνης ούτε να πείσεις ότι νιώθεις. Γιατί δε μπορείς να νιώσεις.
Ούτε εμένα μου αρέσει :<
Μου αρέσει όμως η κόρη μιας φίλης μου, 12 χρονών σήμερα, που γεννήθηκε με κάποιο πρόβλημα υγείας και στα 4 της βρέθηκε κι εκείνη να πολεμά με τον καρκίνο. Βγήκε λαβωμένη, αλλά νικήτρια. Παρά τα εμφανή σημάδια του παλιού πιά πολέμου, είναι από τις καλύτερες μαθήτριες και πρόσφατα οι γονείς της την καμάρωσαν να πρωταγωνιστεί ως "Δέσπω" στην παράσταση της τάξης της. Αλλά πιο πολύ, είναι ένα κορίτσι με απίστευτη ψυχική δύναμη που χαίρεται τη ζωή, αφού μέχρι τα 6 της δεν ήξερε τίποτα πέρα από τα νοσοκομεία.
Το μόνο που εύχομαι είναι να προχωρήσει η επιστήμη και να μην ξαναθρηνήσουμε αγγελούδια, γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο άδικο, αλλά να καμαρώνουμε τα παιδάκια σαν την κόρη της φίλης μου και σαν τη Λυδία.
Σας φιλώ όλους
Post a Comment