Sunday, May 30, 2010

Έτη Έξι α.Δ.

Έτη Έξι πλέον συμπληρωμένα...
 
από Διάγνωσης
          από γνώσης
          απόγνωσης
από Διάσπασης
από Διάβασης
από Διάστασης
αντί Διόδου
άκαρδου Διαγνώστη
άνευ Διδασκάλου
αδιέξοδου Διαδρόμου
...
ανέλπιστης Διάρκειας
ανάμεικτων Δακρύων
αδόκητων Διεξόδων 
....
αγάπης Διατρητικής
αγκάλης Δραστικής
.
Έξι χρόνια. Έχουμε ξεχάσει τα πρώτα και τα μεσαία τα πολύ δύσκολα. Οι πόνοι έχουν βυθιστεί στην άμμο που κυλάει στην κλεψύδρα. Θα βρεθεί χέρι να την γυρίσει, να μας τους βγάλει πάλι στην επιφάνεια;
Ο εχθρός έχει υπομονή και επιμονή και υπάρχει. Η Λυδία έχει ελπίδα και αγάπη και υπάρχει...έξι χρόνια μετά.


44 comments:

Μάρθα Π. said...

Να τα εκατοστήσετε, που θα το κάνετε, είμαι σίγουρη πια! Όλη μου την αγάπη σε όλους σας, κι ένα ευχαριστώ για τη δύναμη που δίνετε σε μας...

martha said...

ΤΩΡΑ 6 ΣΕ ΛΙΓΟ 16,26,36...96.
ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ.
ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ.
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ

Φώτης said...

Όλα θα πάνε καλά, φίλοι μου!
Το έχω ξαναγράψει σε παλαιότερα σχόλια:
σε καμιά εικοσαριά χρόνια θα καμαρώσετε τη Λυδία νυφούλα και θα μας στείλετε και φωτογραφίες απ' τον γάμο!

Να είστε πάντα καλά!
Οι ευχές και οι προσευχές όλων μας δημιουργούν προστατευτική ασπίδα γύρω από το τιγράκι!

Φιλιά από την Πάτρα!

Sophey-Franny said...

einai ena mikro thavmtaki pou oloena megalwnei....

ta filia mou

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ said...

Θα κρατήσω τα δυο τελευταία.
Αγάπης διατρητικής.
Αγκάλης δραστικής.
Αυτά είναι που θα κρατήσουν και την ροή στην κλεψύδρα και θαμμένο τον πόνο στα βάθη της.
Αγκαλιά γεμάτη αγάπη σας στέλνω.

DESPINA said...

Σας εύχομαι κάθε καλό και μόνο καλά από δω και μπρός!!!
Να χαίρεστε να μεγαλώνετε όλοι μαζί και να μας δίνετε μαθήματα κουράγιου, ελπίδας κι αγάπης.
Σας σκέφτομαι συχνά με όλη μου την θετική ενέργεια.

ρίτσα said...

μπράβο σας

eleni said...

Ο epicuros μίλησε και για μένα... και μέσα από την ψυχή, καρδιά, ολόκληρο το είναι μου, σας το εύχομαι....
Μια γλυκιά αγκαλιά, μια προσευχή...
Σας φιλώ

Anonymous said...

Μωρό μου μωρό μου! Εσύ που δίνεις κουράγιο σε μας τους "μεγάλους"! Εύχομαι κάθε μέρα και καλύτερα, μέχρι το τελικό κάλλιστα

Anonymous said...

Μια αγκαλιά να σας χωρέσει όλους!!!
και μόνο χαρά στην συνέχεια, ο πόνος να μείνει θαμμένος βαθιά...



Με όλη μου την αγάπη
I

Unknown said...

Ναυτίλε μου αυτά είναι μόνο η αρχή, θα έρθουν και άλλα πολλά χρόνια που το τιγράκι θα είναι εδώ ανάμεσα μας. Ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος. Η Λυδία είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα κάνουν θαύματα. Ο πόνος θα μείνει για πάντα θαμένος στην άμμο της κλεψύδρας, μην ανυσηχείς. Εξάλλου όπως έγραψε και ο φίλος Φώτης σε 20 χρόνια θα την καμαρώνουμε όλοι νυφούλα και νικήτρια.
Σας στέλνω και την δική μου αγάπη και πολλά πολλά φιλιά.

WCF said...

Συγκλονιστικές οι πρώτες γραμμές.....την καλημέρα μου.

Olivia Gavrili said...

Να τα χιλιάσετε!!!! Σας παρακολουθώ από την αρχή, αλλά ΜΟΝΟ όταν έγινα μητέρα πριν τρεις μήνες, κατάλαβα πραγματικά το μεγαλείο της ψυχής σας!!

Να χαίρεστε την οικογένειά σας! Ο Θεός να έχει καλά το Λυδιάκι ΜΑΣ και όλους σας!

Maria said...

Στο ρόλο που η ζωή σας έδωσε χωρίς να σας ρωτήσει, είστε όλοι σας συγκλονιστικοί... Υποκλίνομαι στο ακατανόητο για εμάς τους απέξω μεγαλείο της ψυχής σας...

Μαμά Μαρία

Anonymous said...

Και να δεις που θα φτάσουμε και θα πούμε έτη 16, 26, 36, χ6 α.Δ.

Η Λυδία ξέρει... η Λυδία μπορεί.

Anonymous said...

Να τα εκατοστησει!!!!!! να Μεγαλωσει να γινει γερη και ευτυχισμενη και να ειστε και εσεις ολοι καλα να την δειτε οπως ποθει!!!!
Μαρια

Ιωάννα said...

Να τα χιλιάσει η ζουζούνα σας!!!
Με πίστη και αγάπη όλα αντιμετωπίζονται...

Thalassenia said...

Και η Λυδία έχει υπομονή και επιμονή.
Ελπίδα και θέληση.
Αγάπη και φροντίδα.
Όλα αυτά μαζί την κάνουν θηρίο έτοιμο να σαρώσει τα χρόνια, το μέλλον, τη ζωή.

Η σκέψη μου κοντά σας.

Φιλιά θαλασσένια στην οικογένεια.

Amortenti said...

Διαβαζω το μπλογκ σχεδον μισο χρονο, σημερα καθησα να διαβασω τα παντα απο την αρχη. Σημερα ενιωσα τον αγωνα, σημερα ενιωσα τη ζωη. Τη ζωη σας. Χρονο με το χρονο, βηματα μπρος και βηματα πισω αλλα ακομη εδω η Λυδια μας. Ενιωσα και ενα χαστουκι σημερα. Πολλες βλακειες με κανουν να αγωνιω καθημερινα ...μετα διαβαζω το μπλογκ σου Ναυτιλε και σκεφτομαι ποσο γελοια ειμαι. Υπαρχουν αλλα πραγματα που αξιζουν τοσο περισσοτερο. Η ζωη, το δωρο της. Η Λυδια ειναι πλεον στο πετσι ολων μας..και εσεις ολη η οικογενεια. Τα εξι χρονια να γινουν εκατον εξι. Νιωθω οτι ειναι ανωφελο να σας πω "κουραγιο", ποσο πεζο ακουγεται απο το στομα μου. Εσεις ξερετε τι περνατε. Θα σας πω μονο οτι σας αγαπω ολους σας και αξιζετε το καλυτερο και ειδικα το Λυδιακι. Ζωη αξιζετε και χαρα και ξεγνοιασια...

ria said...

και άπειρη ψυχολογική υποστήριξη από όλους εμάς.

να σας ζήσει. να μας ζήσει και να τα εκατοστήσει το μικρό τιγράκι.

Unknown said...

Σήμερα χαζεύοντας στο facebook είδα μία παλιά φωτογραφία της Λυδίας. Μία που φοράεςι ένα γκρι καπελάκι και ένα κόκκινο παλτό. Είναι ως φωτο προφίλ στο γκρουπ με τίτλο "Δίπλα στα παιδάκια με καρκίνο". Ναυτίλε είστε ενήμεροι για αυτό? Είναι ωραίο γκρουπάκι και το διαβάζω εδώ και καιρό. Δεν ήξερα ότι κινείστε και στο facebook. Χάρηκα που είδα την φατσούλα της αν και παλιά φωτο.
Φιλάκια σε όλους.

nautilus said...

Βένια, το γκρουπ στο facebook δεν το ήξερα, μόλις τώρα μπήκα και το είδα που μου το ανέφερες.
Δεν έχω βάλει περιορισμούς στην χρήση υλικού από τη σελίδα και για αυτό συμβαίνουν αυτά. Όπως καταλαβαίνεις δεν έχω χρόνο να ψάχνω και να κυνηγάω, απλά ελπίζω όσοι παίρνουν να χρησιμοποιούν για καλό σκοπό....

Εγώ δεν γράφω πουθενά αλλού για τη Λυδία και για τον καρκίνο παρά μόνο σε αυτό εδώ το blog.

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να παροτρύνω όλους όσοι θέλουν να εκφράζουν τα θετικά τους συναισθήματα και ίσως να προσφέρουν και κάτι από τον εαυτό τους να απευθύνονται και να συνδέονται σε ασφαλή "μέρη". Για το facebook προτείνω την "Φλόγα". Ψάχτε και μάθετε!

Anonymous said...

Ακλονητη Δυναμη ευχομαι.

Unknown said...

Ναυτίλε και εγώ τυχαία το είδα. Παρακαλουθώντας την ιστορία σας εδώ και ένα χρόνο, έχω ευαισθητοποιηθεί πάρα πολύ γύρω από το θέμα και διαβάζω ότι σχετικό υπάρχει στο χώρο του διαδικτύου. Το γκρουπ της Φλόγας το ξέρω και είμαι μέλος του. Προσωπικά μέσα από εδώ και διαβάζοντας τον αγώνα που δίνεται αυτά τα 6 χρόνια, νιώθω ότι πείρα μαθήματα ζωής και με βοηθήσατε να δω την ζωή με άλλο μάτι. Πιστευώ ότι μας διδάξατε όλους πως να βλέπουμε την πραγματική ουσία της ζωής και να μην αναλωνόμαστε στα πεζά και ανούσια πράγματα. Αν και δεν είμαι ακόμα μαμά η ίδια εύχομαι όταν γίνω να σας μοιάσω έστω και λίγο.
Φιλιά πολλά και την αγάπη μου για ένα όμορφο βράδυ.

Anonymous said...

Γράψαμε πολλά αλλά θα γράψουμε πολλά πολλά περισσότερα ακόμα χιλιόμετρα!

Η Λυδία μεγαλώνει και βγάζει γλωσσίτσα στο κακό!

Unknown said...

ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ ......
πριν 4 χρονια εμαθα πραγματικά τι ΜΕΓΑΛΗ ευχη ειναι αυτή... και σας την ευχομαι μεσα απο τα βαθη της καρδιας μου..

Anonymous said...

6-16-26-36-106...... και σε λιγο θα βγαλει το λυκειο και θα λεμε ολοι εδω (λιγο μεγαλυτεροι φυσικα) χιχιχιχ πωπω μεγαλωσε το μικρο μας λυδιακη.....

ολοι ξερουμε ποσο μαγκας ειναι το λυδιακη τοσα χρονια εχει βγαλει γλωσσα σε πολλα εκτος απο τη παλιο αρρωστια και εχει ξεγελασει αρωστιες και γιατρους μαζι.

γερη να ειναι και τυχερη και στο λεγα ναυτιλε θα ρθω με το Π να τη δω νυφουλα!!!!!!! ενα πραγμα λυπαμαι που δε θα κανω γιο για να στον δωσω για γαμπρο αλλα κορη.... αλλα η μαμα μαρθα δεν εχει γιο..????? καπου θα συγκενεψουμε που θα παει.

να μου τη φιλησεις...

τα καλυτερα ερχονται.....

Κελλυ

Μαμά Ειρήνη said...

Καλημέρα και από μένα. Ψάχνω να βρω τι να σας πω αλλά δε τα καταφέρνω. Μόνο το σεβασμό & το θαυμασμό μου για τον αγώνα & τη δύναμή σας που ήδη σας τα έχω καταθέσει τόσες πολλές φορές που δεν έχουν πια νόημα ίσως.. Και κάτι άλλο: Γιατί όχι; Γιατί να μην μπορεί να εγκαταλείψει ο εχθρός; Ήδη έχει υποχωρήσει! Και για μία ακόμη φορά να σας μεταφέρω την πεποίθησή μου ότι ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. Να χαίρεστε την όμορφη οικογένειά σας.

Μαμά Ειρήνη said...

Γιατί όχι; Γιατί να μην μπορεί να γίνει και αυτό, δηλαδή να εγκαταλείψει ο εχθρός; Γιατί όχι; Για μια ακόμη φορά να σας μεταφέρω το σεβασμό & θαυμασμό μου αλλά και την πεποίθησή μου ότι όλα θα πάνε καλά. Να χαίρεστε την οικογένειά σας.

Μαμά Ειρήνη said...

Οκ, συγγνώμη για το διπλό μήνυμα, για κάποιο λόγο το πρώτο μου δε μπορούσα να το δω. Πάλι μαντάρα τα έκανα...

Mamma-Thia said...

Αξιοθαύμαστοι γονείς τις Λυδίας,
ψάχνοντας για δικά μου θέματα που θα σας πω παρακάτω έπεσα πάνω σας και έχω συγκλονιστεί. Έχω διαβάσει όλο το blog σας πριν σας γράψω μήπως βρω τις απαντήσεις που ψάχνω. To κυριότερο που κατάφερα ήταν να αποκτήσω την ελπίδα και την πίστη πως όλα γίνονται!!

Είμαι μητέρα 2 παιδιών και θα μπορούσα να καταλάβω τις αγωνίες σας μέχρι ενός βαθμού. Αλλά αν δεν το ζήσεις δεν πρόκειται να νοιώσεις ποτέ πόσο μεγάλο είναι. Αν δεν σε χτυπήσει το ρεύμα, δεν μπορείς να νοιώσεις πως καίει και σε τινάζει. Δυστυχώς πριν ένα μήνα συνέβη και στην δική μου ανηψιά κάτι ανάλογο. Είναι 2 χρονών και δεν είχε περπατήσει. Ο παιδίατρος την έστειλε σε παιδονευρολόγο, αυτός με την σειρά του την έστειλε για μαγνητική εγκεφάλου, βρέθηκε όγκος 7εκατοστών και υδροκεφαλία που είχε προκληθεί από τον όγκο. Έγινε την άλλη μέρα χειρουργείο για την υδροκεφαλία, μετά από μία εβδομάδα χειρουργείο στον όγκο, 3 μέρες εντατική. Η βιοψία έδειξε μυελοβλάστωμα Λίγες μέρες ανάρρωση στο νοσοκομείο και η πρώτη χημειοθεραπεία…. Τώρα έφυγαν για το σπίτι τους στη Βόρεια Ελλάδα και θα γυρίσουν σε 15μέρες για την δεύτερη χημειοθεραπεία.

Έχουν άλλη μία κόρη 6 χρονών, συνομήλικη με την μεγάλη μου κόρη, έτσι κράτησα στο σπίτι μου το κοριτσάκι. Κάναμε μετεγγραφή στο νήπιο εδώ μέχρι το τέλος της χρονιάς ώστε να έχει το κοριτσάκι μια βάση και γιατί στο χωριό δεν υπήρχε κάποιος να την κρατήσει. Επίσης η ογκολόγος είπε πως είναι καλύτερα να μείνει εδώ μέχρι να βρουν ένα ρυθμό και για να αποφευχθούν οι ιώσεις. Βέβαια κατανοώ πως δεν πρέπει να είναι σκόρπια η οικογένεια, αλλά αυτό που ψάχνω να βρω εδώ και μέρες είναι τι είναι σωστό να κάνουμε με την μεγάλη αδελφούλα. Δεν ξέρω καν τι να τις πούμε. Έχουν γίνει όλα τόσο γρήγορα, ήρθαν για Σαββατοκύριακο και έχει περάσει ένας μήνας και το κοριτσάκι άλλαξε πόλη, σχολείο, συνήθειες και έχει δει την μαμά της μόνο δυο φορές. Είναι από την φύση του ντροπαλό παιδί και με το ζόρι μιλάει και σε μένα. Βέβαια το καλό της υπόθεσης είναι πως όλη την μέρα παίζει με τα δικά μου κορίτσια, πηγαίνει στο νήπιο, πηγαίνουμε στο γυμναστήριο τις δικές μου, πηγαίνουμε παιδική χαρά κτλ που κάνουν τα παιδιά και δεν την μένει χρόνος για να στενοχωρηθεί και να συνειδητοποιήσει τι γίνεται. Έτσι το βράδυ πέφτει ξερή για ύπνο! Σταμάτησε να ζητάει και την μαμά της και στην προσευχή λέμε πάντα να γίνει γρήγορα καλά η μικρή, να όταν μεγαλώσουν τα μαλλάκια της να βγει από το νοσοκομείο (της έχω πει πως την κούρεψαν για να γίνουν οι εξετάσεις για το κεφαλάκι της). Έχει καταλάβει πως συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό και προσπαθεί να μην είναι βάρος, όμως είναι κι αυτή μικρούλα. Φαίνεται πως είναι έτοιμη με το παραμικρό να κλάψει. Φαίνεται μια θλίψη και μια αμηχανία συνέχεια μέσα της. Προσπαθώ να την βοηθώ όσο γίνεται, προσπαθώ να μην της λέω ψέματα σε ότι με ρωτάει και να της κάνω τα χατίρια όσο γίνεται βέβαια.

Όμως πουθενά δεν έχω βρει κάποιον που να μπορεί να με βοηθήσει με το τι είναι σωστό να γίνει με αυτό το παιδί. Επίσης δεν ξέρουμε αν προχωρώντας οι χημειοθεραπείες θα χρειάζεται η μικρή να μένει περισσότερο καιρό στο νοσοκομείο, οπότε οι γονείς θα είναι 15μέρες στην Αθήνα και 5μέρες στο χωριό? Η μεγάλη αδερφούλα που πρέπει να μείνει. Στο χωριό με την γιαγιά (και χωρίς άλλα παιδάκια γύρω) ή εδώ και να επισκεπτόμαστε στο νοσοκομείο την μαμά και τον μπαμπά όποτε μπορούμε? Δηλαδή, σε ποιο σχολείο θα πάει πρώτη. Εδώ ή στο χωριό? Τέλος πάντων… πολλές οι αγωνίες με τυπικά και καθημερινά θέματα αλλά είναι κι αυτά μέρος της ζωής! Θέλω να κάνω ότι μπορώ για αυτή την οικογένεια, χωρίς όμως να θεωρήσουν ότι εγώ αποφασίζω γι’ αυτούς. Η μαμά εννοείται πως θέλει να την γράψουμε στο χωριό γιατί πιστεύει πως τα δύσκολα είναι ο πρώτος κύκλος χημειοθεραπείας που σχεδόν πέρασε και θέλει εννοείται να έχει την οικογένειά της ενωμένη. Κι εγώ αυτό θέλω, αλλά από ότι διαβάζω τα δύσκολα δεν τα έχουμε φανταστεί ακόμα.
Mamma-Τhia

Mamma-Thia said...

Συγνώμη που σας κούρασα… είπα πάρα πολλά και μπορώ να γράφω για μέρες. Όμως μονό εδώ βρήκα κάποιον (ή κάποιους) που να έχουν κάτι παρόμοιο. Λυπάμαι που δεν μπορώ να βρω τίποτα που να αφορά τα αδερφάκια των παιδιών με καρκίνο. Νομίζω πως κι αυτά περνάνε μεγάλο λούκι, ίσως το μεγαλύτερο γιατί έχουν άγνοια και δεν είναι προετοιμασμένα για ότι πρόκειται να συμβεί. Από εσάς είδα μόνο για την ΜΕΡΙΜΝΑ και μάλλον εκεί πρέπει να απευθυνθώ.

Αυτό που θέλω ακόμα να πω, είναι πως μέσα από το blog σας βρήκα την ΕΛΠΙΔΑ που έχασα τελείως διαβάζοντας τις διάφορες στήλες στο internet. Είχα πιστέψει πως η μικρούλα μας δεν έχει ελπίδα και σκεφτόμουν πως να προετοιμάσουμε τους γονείς και την μεγάλη αδερφούλα. Όμως εδώ και λίγες μέρες που σας διαβάζω έχω μια απίστευτη πίστη πως όλα θα πάνε καλά. Όχι εύκολα, αλλά καλά και πως θα έχει η οικογένεια τον χρόνο που χρειάζεται για να ζήσει και να μοιραστεί όμορφες στιγμές!!

Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι η Λυδία να συνεχίσει να δίνει σε όλους μας ΠΙΣΤΗ και ελπίδα και λίγη από την μεγάλη της δύναμη!! Το ίδιο κι εσείς.

Mamma-Τhia

Anonymous said...

άσε την άμμο ναύτιλε να καλύψει τα παλιά και τα πιο επώδυνα....να περνάει ο καιρός και τα χρόνια και να τα ξεχνάτε κάθε μέρα κι από λίγο....να γεμίζει η Λυδιά σας αγάπη, αγκαλιές, μυρουδιές, χαμόγελα και κοροϊδευτικά βγαλμένες γλωσσίτσες όλους γύρω της και σεις την ίδια....και μεις νοερά και τους πέντε σας....

κοίτα να δεις μια τόσο δύσκολη επέτειος πόση χαρά και ελπίδα κουβαλάει!


καλό καλοκαίρι σας εύχομαι!!!!!


...μια ακόμη μαμά



ΥΓ
μαμα-θεία, τι να σου πω δεν ξέρω. να 'σαι εκεί, να τους βοηθήσεις όσο μπορείς, και ότι καλύτερο στην μικρή μαχήτριά σας...ότι καλύτερο!

Stardustia said...

@ Mamma Thia

η Λυδία, όταν διαγνώστηκε -στις 21.05.2004, εξ ου και το σχετικό ποστ του Ναυτίλου, ότι πάσχει από όγκο εγκεφάλου ήταν δεν ήταν 5 μηνών, ο Γιώργος 27 μηνών και η Λένια λίγο πάνω από τα πέντε.
Αν εξαιρέσεις τη βάπτισή της, παραμονή του χειρουργείου, δηλαδή μετά από τρεις-τέσσερις ημέρες νοσηλείας και κατά την οποία με είδαν τα παιδιά μου, έλειψα σχεδόν ένα μήνα μονοκόμματα από το σπίτι.

Η Λένια εκείνο το καλοκαίρι ήταν στα όρια της κατάθλιψης και τη στείλαμε άρον άρον σε μια γιαγιά της που λάτρευε, ενώ ο Γιώργος βαθύτατα πληγωμένος ήταν πολύ μικρός για να δείξει ακόμη και αυτό...

Μέχρι σήμερα ο Γιώργος ζει μονίμως με το άγχος "μη με χάσει", είναι ακόμη ανασφαλής...

με τη διάγνωση ενός παιδιού νοσεί όλη η οικογένεια, όλα της τα μέλη, από το πιο μικρό έως το μεγαλύτερο.

επειδή διαβάζοντας το σχόλιό σου ένιωσα να ξαναζώ όλα αυτά τα χρόνια, αν βοηθάει, είτε εσένα, είτε τη μητέρα του παιδιού, είτε και οι δύο, γράψτε μου αν θέλετε.

στείλτε μήνυμα στη διεύθυνση του Ναυτίλου και θα το λάβω...

μπορώ τότε να σας πω για λύσεις, όπως για παράδειγμα η "Μέριμνα", της οποίας τα υπέροχα μέλη μας βοήθησαν εξαιρετικά, όταν νιώσαμε να χάνουμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας.

σας εύχομαι ό,τι καλύτερο και δύναμη...

Ζωή

μαμά της Λυδίας

citystamps said...

Χρόνια μας πολλά Ναυτίλο-οικογένεια,

Καλό κουράγιο Mamma Thia και καλή δύναμη.

Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Όπως λέει και η ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ

«ΤΩΡΑ 6 ΣΕ ΛΙΓΟ 16,26,36...96»

Όποτε έχουμε 16 + 36 + 96 = 148 * 6 που είναι είναι η Λυδία = 888

Μας μένει το 26 που δεν βάλαμε

Οπότε 2 + 6 = 8 και 3 εσείς (εκτός της Λυδίας) = 11

11888

ΤΥΧΑΙΟ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΟ

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου
Πέτρος από Θάσο πλέον

Anonymous said...

Mamma-Thia πολλές φορές είχα πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται τα αδερφάκια της Λυδίας. Ειλικρινά, με είχαν απασχολήσει αυτά τα παιδάκια. Σίγουρα θα είναι πολύ δύσκολα και γι' αυτά γιατί εκ των πραγμάτων οι γονείς αποκτούν μια παραπάνω αδυναμία και ευαισθησία στο παιδάκι που έχει το πρόβλημα. Το έχω παρατηρήσει και εγώ η ίδια σε γνωστή μου οικογένεια που το παιδάκι τους έχει ένα πρόβλημα υγείας αλλά όχι τόσο σοβαρό. Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω τις απαντήσεις που χρειάζεσαι, σίγουρα το πιο σωστό είναι ένα σταθερό περιβάλλον για το κοριτσάκι καθώς και ότι η παιδική παρέα θα το βοηθήσει αρκετά αλλά όσο να'ναι θα επηρεαστεί πολύ. Δυστυχώς μιλάμε για πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να στηρίξεις όσο περισσότερο γίνεται την μαμά και αν κάπου-κάπου "ξεφεύγει" να την δικαιολογήσεις όσο μπορείς. Καλή δύναμη!!!

Anonymous said...

Πάντα μια σκέψη και μια ευχή μαζί σας κι ένα δάκρυ χαράς και ένας αναστεναγμός κι ένα ευχαριστώ.. και ποιος ξέρει πόσα πράγματα δεν ξέρουμε ακόμα για το πως η ζωή τόσο θριαμβευτικά επιβάλλεται στον πόνο μέσα απ την αγνή καρδιά ενός παιδιού

Anonymous said...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ...
ΕΙΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΕΙ...
ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΦΩΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ,Κ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ...
ΠΙΣΤΗ ΠΙΣΤΗ
ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ
μαμα Ολγα

Υ.Γ μαμα-θεια
καλη δυναμη.
δυσκολη η συνεχεια ...
ευχομαι ολα να συνεχισουν να κυλουν ομαλα χωρις αναπανταχα ασχημα πραγματα...
η μικρη πρεπει να στηριχτει απο εσας και ειναι τυχερη που σας εχει.
η μανουλα της δεν μπορει να αντικατασταθει απο κανεναν αλλα η σφιχτη και ζεστη αγκαλια τη θειας ανακουφιζει τον φοβο που σιγουρα εχει στην ψυχουλα της.
πιστη λοιπον και μονο πιστη
ευχομαι τα καλυτερα...

nautilus said...

@Μαμά-θεία: σύντομα σχόλια ακολουθούν, εάν χρειαστείς περισσότερες πληροφορίες στείλε email.

Μυελοβλαστωμα σημαίνει πολλές θεραπείες και δύσκολες. Μετά και ακτινοβολία, ίσως και μεταμόσχευση μυελού. Αυτό σημαίνει ότι θα τραβήξει σε μάκρος.

Το μεγαλύτερο αδελφάκι θα περάσει ζόρικα. Πολλές οικογένειες σε αυτή τη φάση ουσιαστικά διαλύονται, για να ξανασυσταθούν σε μια "νέα κανονικότητα". Δεν μπορεί να απαντήσεις κανείς τι είναι καλύτερο, να έρθει στην Αθήνα ή να μείνει στον τόπο του. Αυτό εξαρτάται από τις συνθήκες και το παιδί. Εάν δεν υπάρχει κάποιος έμπιστος στο χωριό θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και επικίνδυνα για το παιδί.

ΜΙλήστε με την Μέριμνα http://www.merimna.org.gr, θα σας δώσουν πολύτιμες συμβουλές και πληροφορίες. Μιλήστε και με τις ψυχολόγους και τις κοινωνικές λειτουργούς της κλινικής. Μην κάνετε μόνοι σας κάτι πριν μιλήστε με τους ανθρώπους αυτούς.

ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: μην λέτε ψέματα ή ανακρίβειες στο μεγαλύτερο παιδί. Δνεν βοηθάνε. Υπάρχουν βιβλία που μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να καταλάβει τι γίνεται. Και οι παραπάνω επαγγελματίες μπορούν να σας βοηθήσουν και σε αυτό. Το μαλλιά θα κάνουν πολύ καιρό να ξαναβγούν. Θα δει και άλλα πράγματα. Πρέπει να μάθει τι είναι καρκίνος, πώς πολεμιέται, τι θα συμβεί στο μεταξύ, ποιες είναι οι πιθανές εκβάσεις. Έτσι θα νοιώθει ότι συμμετέχει και θα μειωθεί η αβεβαιότητά της και θα είναι πιο βοηθητική. Εάν και όταν οι γιατροί το επιτρέπουν, να επισκέπτεται και να μάθει να βοηθάει το αδελφάκι της. Αυτό δεν είναι εύκολο γιατί μπορεί να μεταφέρει ιώσεις και λοιμώξεις. Όμως στο σπίτι με μάσκα και καλή καθαριότητα μπορεί να παίξει καίριο ρόλο στην καλή ψυχολογική κατάσταση της μικρής.
,
Τραύματα θα έχει πολλά και δύσκολα. Δείξτε της αγάπη χωρίς ανούσιες υποχωρήσεις, πολλή τρυφερότητα, κατανόηση. Θα μεγαλώσει ξαφνικά και απότομα μέσα από αυτή την εμπειρία. Αλλά έτσι θα γίνει πιο ώριμη και πιο δυνατή.

Όπως λέει και ο οδηγός της "Μέριμνας": 6 αγκαλιές την ημέρα για επιβίωση, 8 για να νοιώθεις καλά, 12 για θεραπεία. Αγκαλιάστε τη, η μαμά της πρέπει να συνεχίσει να είναι η μαμά της όσο λίγο και αν την βλέπει. Εύχομαι όλα καλά. Δεν θα είναι εύκολα, ζητήστε βοήθεια σε κάθε θέμα, απαιτείστε πλήρη ενημέρωση από τους γιατρούς, ζητήστε δεύτερες γνώμες στο εξωτερικό, πάρτε όση βοήθεια βρίσκεται γύρω σας και εάν δεν υπάρχει αρκετή, ζητήστε την! Ό,τι χρειαστείτε, στείλτε ένα email και τα λέμε.

Anonymous said...

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πολύτιμες συμβουλές. Ξεκαθάρισε λίγο το τοπίο. Τώρα θα τα συζητήσω με την μαμά άμεσα και μάλλον θα έχετε νεώτερα σύντομα.
Δεν ξέρω το email σας!! Πρώτη φορά μπαίνω σε blog.
Θα επικοινωνήσω από εδώ μαζί σας.

Σας ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ.
Ο Θεός να βοηθήσει όλα τα παιδάκια όπως έχει βοηθήσει το Λυδιάκι και του γονείς να έχουν δύναμη όπως έχει βοηθήσει εσάς.
Πραγματικά σας θαυμάζω όλου σας.
Mamma-Thia

nautilus said...

@μαμά-θεία, το email του ιδιοκτήτη ενός blog το βρίσκεις συνήθως εκεί που λέει View my complete profile. Για ευκολία σου το δίνω εδώ: lydiatigria@gmail.com. Πολλές ευχές από εδώ!

moukelis said...

Να τα εκατοστησετε και να ειναι μονο χαρουμενα! :-)

Anonymous said...

ο εχθρος μπορει να επιμενει 6 χρονια τωρα αλλα και η λυδια εχει τρομερη δυναμη και πολυ αγαπη απο σας και ειμαι πολυ σιγουρη οτι θα κερδισει.οι ηρωες παντα κερδιζουν.ο χρονος ειναι υπερ σας πια.σας σκεφτομαι παντα με αγαπη.

Sweet December said...

Η Λυδία έχει ελπίδα και αγάπη και υπάρχει...έξι χρόνια μετά.

αυτό από μόνο του είναι η ΕΛΠΙΔΑ!Μπράβο!Μπράβο στη μικρή ηρωίδα αλλά και σε εσάς όλους,σε όλους εσάς που της χαρίσατε απερίγραπτη αγάπη και θετική ενέργειά!
φιλιά!