Friday, September 02, 2011

Γύρω-γύρω

Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει κι εμένα.

Είναι που μου το ζητάει παραλείποντας τα δύο τρίτα από κάθε ρω και κοιτάζοντάς με με τα πρώην* αποκλίνοντα ματάκια της.

Είναι που το χρωστάω από πάντα.

Γι' αυτό και ξεκινάμε τα βραδυνά "γύρω-γύρω" μας, πότε οι δυό μας, πότε ενισχυμένοι με Λένια και Γιωργή και ενίοτε Μαμά.

Απλώς ελέγχουμε εάν μας φτάνει η βενζίνη, εάν έχουμε μαζί ζακετούλα και κινητό και φεύγουμε.

Κανείς δεν ξέρει για πού, κανείς δεν ξέρει για πόσο... Ένα σετ διψασμένα για τον κόσμο ματάκια σε ένα ήσυχο σκονισμένο κόκκινο αμάξι σαν όλα τα άλλα, περνάει απρόσμενα από τους δρόμους της Αθήνας και των περιχώρων, κοιτάζει σαν για πρώτη και τελευταία φορά τα φώτα, τα κτήρια, τις επιγραφές, τους ανθρώπους, τα δέντρα, τα άλλα αυτοκίνητα, τα άλλα διψασμένα μάτια, τα φανάρια, τη θάλασσα, το φεγγάρι (ξέχασα, έχει και ηλιο/φεγγαροροφή το κόκκινο αμάξι), τον μπαμπά, τα ρούχα στις βιτρίνες, τους ανθρώπους που επιμένουν να μας καθαρίσουν το τζάμι και καλά κάνουν γιατί μπαμπά δεν το βλέπεις που είναι σαν αηδία, τους ανθρώπους, το δρόμο, τα νερά του δρόμου, τις διαφημίσεις (αυτή με τον τρελάκια που γελάει γιατί κέρδισε -ή μήπως έχασε- στο καζίνο που ήταν παντού πριν λίγους μήνες ήταν η αγαπημένη μας), τα πανώ στις κολώνες, τα τρόλεϋ, τα λεωφορεία, το τραμ, τη φωτισμένη ακρόπολη, τα αφώτιστα λόγω κρίσης μεγάλα κτήρια που το βράδυ αναδύονται ξαφνικά στο σκοτάδι μπροστά σου και σε κοψοχολιάζουν...

[ανάσα, φανάρι, γουλιά νερό]

... γύρω γύρω μέχρι να νυστάξουν τα ματάκια, γεμάτα με ιδέες, σκέψεις και ερωτήσεις για αυτόν τον κόσμο που θέλησε να την κάνει στην άκρη, αλλά δεν του 'κατσε. Ερωτευμένη με τον δρόμο που φεύγει και γυρνά (-πιο γρήγορα, μπαμπά, οι άλλοι μας περνάνε και θα πάνε πιο γρήγορα! - μα αφού δεν πάμε κάπου συγκεκριμένα καρδιά μου, πώς θα πάνε εκείνοι πιο γρήγορα; -μη με λες καρδιά μου, Λυδία με λένε).

Soundtrack: τα πάντα! από shakira ως οκτέτο του Schubert! και ανάμεσα Παπάζογλου και Rammstein και Zaz και ... και ...

Εάν το δείτε το κόκκινο αυτοκίνητο ένα βράδυ να περνάει άσκοπα πλάι σας, ανοίξτε τα μάτια και κάντε μας παρέα!

Μπόλικο γλυκό χαμόγελο, γιατί θα μας χρειαστεί.

*"Πρώην αποκλίνοντα ματάκια της":  πριν λίγες μέρες κάναμε επέμβαση αποκατάστασης διαλλείποντος στραβισμού. Σε λίγες εβδομάδες θα μάθουμε εάν πέτυχε. Ως επέμβαση πήγε καλά, αν και το κολλύριο που πρέπει να βάζουμε τρις ημερησίως δεν είναι και η καλύτερή μας...


Αυτοπροσωπογραφία

46 comments:

moukelis said...

Ματια μου ομορφα κι αχορταγα!Δωσε της ενα φιλι κι απο μενα.

Anonymous said...

Ναυτίλε, Λυδία και οικογένεια, καλησπέρα

Είναι η πρώτη φορά που σας γράφω, αν και το ιστολόγιο σας με το κουράγιο την αγάπη και την ελπίδα που απλόχερα μοιράζει, με βοήθησε και με βοηθάει να αντιμετωπίζω την καινούργια πραγματικότητα που προέκυψε από την ασθένεια της γυνάικας μου.
Να είστε όλοι πάντα καλά, και καλή σχολικη χρονιά!

ria said...

μας τρέλλανες ναυτίλε από χαρά, απόψε!
θα μας κάνεις να ψάχνουμε αυτά τα πανέμορφα μάτια σε κάθε κόκκινο αυτοκίνητο τα βράδια!

πολλά φιλιά σε όλους!

Καρπουζοκέφαλος said...

Ο διάλογος εντός παρένθεσης είναι όλα τα λεφτά!
Να είστε καλά

Thalassenia said...

Καλές βόλτες, αναζητήσεις, ανακαλύψεις, απολαύσεις και βάλε....
Αν χαιρόμαστε εμείς φαντάζομαι εσείς:-))

Φιλιά θαλασσένια στην οικογένεια.

Anonymous said...

Ψυχουλα μου γλυκια!!!Ποσο χαρουμενη με κανατε αποψε που εμα8α νεα σας και που ειναι ολα καλα!!!Να προσεχετε και καλη σχολικη χρονια σας ευχομαι!!!

Anonymous said...

Ναυτίλε με έκανες και κλαίω από χαρά μαντράχαλος άνθρωπος

Αυτό δεν ήταν κουταλάκι, ήταν το βαζάκι ολόκληρο!

Μας λείψατε!

Anonymous said...

Η Λυδία, άτυχη για όσα χρειάστηκε να περάσει τόσο μικρή, μα ειλικρινά σας το λέω τόσο τυχερή που έχει τέτοιους γονείς. Τα σέβη μου. Είστε αξιοθαύματος (-οι).

Anonymous said...

Αχ ρε Ναυτίλε, μ'έκανες να κλαίω πρωινιάτικα! Για λίγο, όσο κρατάει μια ανάγνωση (καλά, δύο, ή και τρεις αναγνώσεις) ταξίδεψα κι εγώ μαζί σας, λαθρεπιβάτης μέσα στο υπέροχο κόκκινο αμάξι σας με τη φεγγαρο-οροφή.

Πειράζει αν κανένα βράδυ έρχεται μαζί σας η σκέψη μου? Θα κρατιέται από πίσω, όπως κάναν οι παλιοί "σκαλωμαρία" . Καλές και πολλές διαδρομές σας εύχομαι, πάντα μα πάντα όμορφες και χαρούμενες...
Κατερίνα

BUTTERFLY said...

Γλυκο χαμογελο με το κιλο και βουρκωμενα απο συγκινηση ματια! Το καλυτερο δωρο, ευχαριστω!

Meli said...

Είστε υπέροχοι!

venia said...

Κάθε φορά που σας διαβάζω με συγκινήτε κάθε φορά βουρκώνω. Λατρεμένα τσαχπίνικα όλο νάζι ματάκια. Να ξέρετε εγώ θα σας ψάχνω σε κάθε κόκκινο με φεγγαροροφή αμάξι. Καλές βόλτες πάντα χαρούμενες πάντα γεμάτες αναζητήσεις. Να είστε πάντα καλά και πάντα χαρούμενοι να μας δίνετε μαθήματα ζωής. Ευχαριστούμε για το βάζο με το γλυκό χαμόγελο μας είχατε λείψει. Καλό χειμώνα καλή σχολική χρονιά.
Φιλιά πολλά πολλά σε αυτά τα τσαχπίνικα ματάκια.

Tereza said...

κοντά σας...εδώ και καιρό.αυτό το χαρισματικό πλάσμα με το υπέροχο όνομα και το συγκλονιστικά διαπεραστικό βλέμμα μας κοιτάει,μας επικρίνει,μας επαναφέρει,μας χαμογελάει,μας μαθαίνει...πάντα κοντά μας και κάπως έτσι...κι εμείς κοντά σας.
ένα μεγάλο φιλί στην Λυδία και ένα τεράστιο χαμόγελο στους γονείς της.
Τερέζα.

Λεμέσια said...

Αυτές είναι βόλτες...
Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού...
Να 'σαι καλά, Λυδιάκι, με τις όμορφες ιδέες σου...
:)

Anonymous said...

Καλή αρχή στο σχολείο για όλους σας. Εμείς με συγκλίνουσα όραση, φακούς πρεσβυωπίας και χαρτομάντιλο για τη συγκίνηση που μας φέρνουν οι αφηγήσεις σας, περιμένουμε τα νέα σας. Και λίγο γλυκό κουταλιού στα επόμενα …..
I.B

Κατερίνα said...

Λυδία μου το έχει η ''μοίρα'' σου να κάνεις το χαμόγελο να εξαπλώνεται... Να είστε καλά!
Κατερίνα

marilia said...

:)))))))))

γλυκοφιλάκι στο μαγούλι, ...Λυδία!

Anonymous said...

Γεια και χαρα σας. Ελα να παμε μια νυκτα να σου δειξω την πολη οταν θα χουν φυγει ολοι λεει ενα τραγουδι του Μαχαριτσα.. Αυτο μου θυμιζει η αναρτηση σημερα. Καλες βολτες.. χαρουμενα γυρω γυρω.. Μαρια

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ said...

Αχ!!! ρε Μπαμπά!
Έχεις ένα υπέροχο τρόπο να περιγράφεις δύσκολες στιγμές με τόση τρυφερότητα!
Πολύτιμος οδηγός για όλους μας.
Φιλιά σε όλους και το κολλύριο θα ...το βάζω εγώ όταν δεν θέλει.

Sophey-Franny said...

agalies k filia!

Clem Lumen said...

Η γλυκιά μου...
Φιλιά πολλά πολλά:):)

Anonymous said...

Μη χάνεστε

ΙΩΑΝΝΑ Ξ. said...

ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΓΩ!!!ΚΡΑΤΑΤΕ ΓΕΡΑ, ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΕ ΔΥΝΑΜΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ. ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΑ. ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΛΥΔΙΑΚΙ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑΚΙ!

Anonymous said...

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ! :
http://anisixos.blogspot.com/2011/09/blog-post_07.html

Αν θες διαβασε το.
Περιμενω εντυπωσεις και σχολια.
Ευχαριστω.

Anonymous said...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΓΟΡΓΟΝΑ.ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΒΟΛΤΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ.ΕΣΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΤΟ ΒΑΖΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΥΣΙΜΑ.
ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΕΝΑΝ ΧΩΡΙΣΤΑ.ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΑΣΤΕΡΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΓΑΛΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΡΕΣ ΑΥΤΟΥΣ.
ΜΑΜΑ ΜΑΡΘΑ

TheLgirl said...

Γεια και απο μενα. Που και που διαβαζω το Βλογ σας και πραγματικα το λατρευω. Ο τρόπος που γράφετε είναι μαγεύτικος. Έχω κάνει και εγω ενα βλογ για τα παιδία του σήμερα και το τι συμβένει με εμας. Μόλις έκανα το πρώτο μου ποστ. Μετά άμεσος πήγα στο δικό σας. Μπορίτε να ρίξετε μια ματια όσοι θέλετε. Με αυτό εδώ όμως δεν συγκρίνετε...Μέσα απο τα μάτια της βλέπω το νόημα και πάθως για την ζωή που εγώ δεν βρίσκω....

Leona said...

Kαλή σχολική χρονιά.Πώς ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο;

marilia said...

Σχολείο; Όλα καλά;

φιλάκι γλυκό

ΞΩΤΙΚΑΚΙ said...

ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟΥΛΙ ΞΩΤΙΚΟ.. ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟ ΑΦΗΝΕΤΕ ..ΑΦΩΝΟ.. Κ' ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΤΥΠΑ!!

ΚΑΛΗ ΣΚΟΥΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ.. Κ' ΜΕΤΑ ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ !!! ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΛΥΔΙΑΣ Κ' ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ.. ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΓΙΚΑ..

Anonymous said...

Τι γλυκειά ανάρτηση!

Καλές βόλτες, θα σας σκεφτόμαστε και εύχομαι να συναντήσουμε μια μέρα το κόκκινο αυτοκινητάκι με τη φεγγαροροφή και τους υπέροχους επιβάτες...

Καλό φθινόπωρο, Καλή σχολική Χρονιά και πάντα με χαμόγελο!

Ευχαριστούμε!!!!!!

Ι.

Anonymous said...

Καταπληκτικό κέιμενο Ναυτίλε. Σαν κι εσάς. Εδώ δεν χωράνε πολλά λόγια. Νά 'στε πάντα καλά.

Anonymous said...

Να είσαστε πάντα καλά... Σας αγαπάμε!

Μαρία said...

μια μεγάλη αγκαλιά στη Λυδία αλλά και σε όλη την οικογένεια που είναι τόσο δυνατή. Να είναι πάντα, πάντα γερή και να χαζεύει τους δρομους και τ'αμάξια με νυσταγμένα μάτια...

Leona said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Καλές βόλτες, Λυδιάκι! Κι όταν αργότερα μάθεις κι εσύ να οδηγείς, θα τρέχεις όσο γουστάρεις... και θ' αφήνεις τον μπαμπά να πληρώνει τις κλήσεις. Αμ πώς!!!

mary said...

ευχαριστω...
δεν χρειαζεται να εξηγεις καθε φορα το γιατι....
μερικες φορες με πιανει κατι και δεν θελω να το μοιραστω....
αν καταλαβεις δεν θα ρωτησεις τί...
αν καταλαβεις απλως δεν θα μιλησεις...με λογια...
ευχαριστω...ξανα...

DimitrisK said...

Είστε άρχοντες!

Καλή σχολική χρονιά!

Anonymous said...

καθε φορα που θα διαβασω ρε μπαμπα το ποστ σου, θα βουρκωσω δεν υπαρχει περιπτωση! τι κουραγιο, τι θαρρος και τι υπομονη εχετε! σας θαυμαζω! ευχομαι να πανε ολα καλα για την κορουλα σας και για ολα τα παιδακια του κοσμου!

Leona said...

Μια φωτογραφία απ' το σχολείο για την υπογλυκαιμία, σας παρακαλούμε!Τί σας ζητάμε πια;

Μαριλένα said...

όλα καλά, όλα καλά!! :))

Unknown said...

Να νικήσει και να είναι πάντα καλά!
Της το εύχομαι από τα βαθύτερα βάθη της ψυχής μου!!

Anonymous said...

είχα καιρό να σας επισκεφτώ για διάφορους λόγους..ποτέ δεν ξέχασα όμως.
να την Αθήνα εύχομαι, όπως και σιγά σιγά και τα βουνά με τα πρώτα κρύα, τα λιβάδια με τις πρώτες ανοιξιάτικες ζέστες και πάει λέγοντας...

ΥΓ. Φωτισμένη σχολική χρονιά.

silentscream

Μαμά Ειρήνη said...

Τι ωραία γαλήνια αίσθηση που αποπνέει αυτό το γραπτό! Τυχερή η μικρούλα που έχει στη διάθεσή της τέτοιον σωφέρ -αλλά και συνεπιβάτες! Να στείλω ένα φιλί στα πονεμένα - αλλά απαλλαγμένα πια ελπίζω από τον διαλλείποντα στραβισμό; ε, μου επιτρέπετε;

stalamatia said...

Kαλές βόλτες Ναυτιλοοικογένεια!Χαίρομαι [που είστε καλά.Η Λυδία μς είναι μια κούκλα!

marilia said...

Τι κάνετε;

Κερνάτε ακόμα αυτό το υπέροχο γλυκό χαμόγελο; Να κλέψω κουταλιά; :)

φιλάκι

CHEF AT THE MARCHE BISTRO said...

Xαίρομαι και μόνο που μπαίνω και μαθαίνω πως είναι καλά!!!Ξέρεις για όλους η αγάπη είναι στιγμές και προσπαθούμε να γεμίσουμε τη ζωή μας με περισσότερες...απλά εσύ έμαθες να τις εκτιμάς και να φοβάσαι μη σου φύγει νωρίς...Όχι γλυκέ μου μη φοβάσαι..είναι τόσο δυνατό κορίτσι και τόσο τυχερό που σας έχει
δίπλα της.Να πηγαίνετε πολλές γυρω-γύρω!!!!