Ακτινοβολίες (2)....

...κάναμε σήμερα, αλλά σε άλλον ασθενή!

Πήγαμε, που λέτε, στην ωραία αυτή μονάδα ακτινοθεραπείας, όπου είμασταν το μοναδικό παιδάκι, και οι καλοί γιατροί, τεχνικοί, νοσοκόμες, γραμματείς κ.λπ. επιδόθηκαν σε εξαιρετικά φιλότιμες προσπάθειες να κάνουν την Λυδία να εξοικειωθεί με τον χώρο, τα μηχανήματα, την διαδικασία ...με στόχο να δούμε εάν θα κάτσει ακίνητη για να κάνουμε τις ακτινοβολίες χωρίς νάρκωση.

Να μην ξεχάσω να επισημάνω ότι πριν μπούμε, περιμέναμε λίγο στο σαλόνι όπου σε κάποια φάση αφήσαμε σε μια από τις καρέκλες το κουκλάκι μας (το κανονικό πάνινο, όχι τη Λυδία :-)). Και κάποιος κύριος το πήρε στα χέρια του και απειλούσε ότι θα το κρατήσει δικό του. Η καλή σου έβαλε τα χέρια στη μέση και "έτρεξε" να του το πάρει, "ψέλνοντάς τον" παράλληλα για 2-3 λεπτά.

Εξοικειωθήκαμε λοιπόν με τον χώρο και τα μηχανήματα, σκάσαμε δειλά χαμόγελα στις καλές κοπέλες, χειριστήκαμε το μηχάνημα με όλα του τα ωραία φωτάκια, μοχλουδάκια, laser και άλλα ωραία, όλα αυτά με μια καλή κυρία πάνω στο τραπέζι των ακτινοβολιών που είχε έρθει να κάνει "εξομοίωση" το ίδιο δηλαδή που είχαμε πάει να κάνουμε κι εμείς. Η Λυδία ήταν η επίσημη βοηθός της γιατρού, έφαγε τυρόπιτα και πορτοκάλι μαζί με όλες τις κοπέλες, διάλεξε μαξιλαράκι για να ξαπλώσει, ξάπλωσε στο κρεβάτι της γιατρού και έκατσε αρκετά δευτερόλεπτα ακίνητη, αλλά όταν πήγαμε να το κάνουμε στο κανονικό τραπέζι...είπαμε "γεια", δείξαμε την πόρτα και όπου φύγει-φύγει.


Επιδή φάνηκαν κάποιες μικρές ελπίδες πιθανής συνεργασίας, θα πάμε και πάλι αύριο να το προσπαθήσουμε. Θα πάμε δικό μας μαξιλάρι και σεντόνι για το τραπέζι/κρεβάτι, το δικό μας cd με μουσική και επιπλέον κουκλάκια. Δυστυχώς ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας και δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε πολύ. Υπάρχουν εντωμεταξύ και άλλα, άκρως εκνευριστικά και απογοητευτικά θέματα (διοικητικής φύσης τα περισσότερα) τα οποία θα θίξω άλλη στιγμή, αλλά το σημαντικότερο ζήτημα τώρα είναι να αποφύγουμε την νάρκωση ή να γίνει νάρκωση αλλά υπό ασφαλείς συνθήκες. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό και μας ξάφνιασε το γεγονός ότι δεν μπορούμε να το πετύχουμε με εύκολο τρόπο. Δηλαδή το παλεύουμε με τους γιατρούς και ελπίζουμε όλα να γίνουν όπως πρέπει.... Θα γράψω και για αυτά εν καιρώ.

ΣΚ είχαμε σχεδιάσει μια πρώτη έξοδο/βόλτα, ο καιρός φαίνεται να μας τα χαλάει, αλλά εμείς δεν χαλιόμαστε! Επιτεύγματα των τελευταίων δύο ημερών: τεντονώμαστε και φτάνουμε (χωρίς να χάνουμε την ισσοροπία μας) να πατήσουμε το κουμπί του ασανσέρ, ξεκινάμε προτάσεις με το "επειδή", σπάσαμε το ρεκόρ των 1423 "γιατί" την ημέρα.