Monday, February 11, 2008

Εξηγήσεις για αυτό το blog

Ελπίζω να μην ξαναχρειαστεί να κάνω τα παρακάτω επεξηγηματικά σχόλια, και να συνεχίσω να γράφω μόνο για αυτό που θέλω να γράφω και όχι για αυτό που θέλουν άλλοι.

  • Η σελίδα αυτή αποτελεί προσωπική καταγραφή προς ενημέρωση φίλων και γνωστών για την κατάσταση της υγείας της Λυδίας, αλλά και για προσωπική εκτόνωση και ψυχοθεραπεία του γράφοντος. ΔΕΝ αποτελεί προσπάθεια "δημοσιογραφικού" τύπου, ΔΕΝ διεκδικεί τίποτε, ΔΕΝ έχει ανάγκη από οποιαδήποτε βοήθεια πέρα από αυτή που ζητάει και που οι τακτικοί επισκέπτες της γνωρίζουν τι είδους είναι....ΔΕΝ περιλαμβάνει ιατρικές οδηγίες, κερνάει μόνο γλυκό χαμόγελο του κουταλιού από βαζάκι ιδιωτικής παραγωγής - χωρίς καμιά πιστοποίηση ποιότητας...
  • Δεν υπάρχει καμία πρόθεση από τον γράφοντα να δημοσιοποιήσει περαιτέρω τα εδώ γραφόμενα ή μη γραφόμενα. Παρακαλούνται όσοι θέλουν να γράψουν ή να μεταδώσουν κάτι σε δημόσιο ή ιδιωτικό μέσο σχετικά με τη Λυδία να το σκεφτούν καλύτερα και να προτιμήσουν να ψάξουν για τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με καρκίνο στο σύνολό τους. Προς τούτο υπάρχουν οι αρμόδιοι εκπρόσωποι των συλλόγων γονέων καθώς και το προσωπικό των κλινικών.
  • Κάθε δημοσίευση που έχει γίνει εκτός της σελίδας αυτής και αφορά την Λυδία έχει γίνει χωρίς την άδεια ή την προηγούμενη ενημέρωση του γράφοντος, ο οποίος εξάλλου δεν διαθέτει τρόπο να ελέγξει τέτοιες δημοσιεύσεις, δεν τις επιθυμεί και δεν τις παρακολουθεί (έχει προσφανώς πολύ σημαντικότερα πράγματα να κάνει)
  • Ο γράφων δεν έχει ανάγκη να δημοσιοποιήσει την περίπτωση της Λυδίας για να λύσει προβλήματα που συναντά με δημόσιες και άλλες υπηρεσίες. Για τα προβλήματα αυτά υπάρχουν οι σχετικές διαδικασίες, υπηρεσίες, ελεγκτικοί μηχανισμοί και άλλοι τρόποι αντίδρασης που ΔΕΝ περιλαμβάνουν την χρήση των ΜΜΕ. Όταν γράφω κάτι σχετικά με τα θέματα αυτά είναι για να εκτονώσω την τσαντίλα μου και όχι για να "καταγγείλω", να "εκθέσω" κ.λπ.
  • Το ιστολόγιο είναι ανώνυμο και έτσι θα παραμείνει, τιμώντας στοιχειωδώς το ιατρικό απόρρητο του παιδιού. Καθένας που χρησιμοποιεί στοιχεία από τη σελίδα αυτή προσπαθώντας να ταυτοποιήσει το πρόσωπο που παρουσιάζεται, διαπράττει καραμπινάτο ηθικό ατόπημα. Το ίδιο και όποιος διευκολύνει μια τέτοια προσπάθεια επειδή συμβαίνει να γνωρίζει τα σχετικά προσωπικά δεδομένα.
  • Οι σύνδεσμοι προς εξωτερικές ιστοσελίδες (δεξί μέρος της σελίδας) δημιούργησαν προβλήματα σε ορισμένους και για αυτό όλοι οι σύνδεσμοι προς ελληνικές σελίδες θα αφαιρεθούν. Όταν θα συνέλθουμε ως άνθρωποι και ως λαός, θα ξαναμπούν (προφανώς από τα δισέγγονά μου γιατί νωρίτερα δεν το βλέπω)
  • Παραμένει δικαίωμα του γράφοντος να τοποθετεί στην σελίδα αυτή φωτογραφίες του παιδιού του. Οι φωτογραφίες με καραφλά κεφαλάκια, επιδέσμους, σωληνάκια, χειρουργικές τομές, κ.λπ. αποτελούν αποτυπώσεις του αγώνα του παιδιού. Ο αγώνας αυτός είναι ιερός και τα σημάδια που αφήνει, μόνιμα ή προσωρινά, είναι ΠΑΡΑΣΗΜΑ και ΛΑΒΑΡΑ νίκης. Όχι μόνο δεν θα σταματήσω να βάζω τέτοιες φωτογραφίες, αλλά θα τις κάνω ακόμα περισσότερες. Όποιος δεν αντέχει να βλέπει κεφαλάκια χωρίς μαλλιά, και προφανώς δυσκολεύεται να βλέπει γύρω του άτομα με αναπηρία, μη αρτιμελείς, με παραμορφώσεις, με νοητική υστέρηση κ.λπ. θα πρέπει, κατά την προσωπική μου άποψη, να κάνει πρώτα κάτι με τον ρατσισμό του και έπειτα να περάσει μια βόλτα από καμιά κλινική ή κανένα ίδρυμα μπας και καταφέρει να επιστρέψει στην πραγματικότητα. Παρόλα αυτά όταν η αντιμετώπιση αυτή προέρχεται από γονείς παιδιών που ζουν τον αγώνα αυτό, έχει μια στοιχειώδη αφορμή, αλλά εξακολουθεί να είναι το ίδιο προβληματική, και εκεί πλέον είναι θέμα των αρμοδίων να υποστηρίξουν το παιδί και την οικογένειά του. Τα παιδιά μας πρέπει επιτέλους να είναι περήφανα για αυτό που είναι, για αυτό που κερδίζουν και για αυτό που χάνουν, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι ήρωες της ζωής και τους ήρωες δεν τους κρύβεις, τους βάζεις μπροστάρηδες για να παίρνουν μαθήματα οι υπόλοιποι. ΚΕΦΑΛΑΚΙΑ ΕΞΩ λοιπόν και ουλές και σωληνάκια και αναπηρικά καροτσάκια και όλα τα άλλα! Οι Αμερικανοί γονείς παιδιών με καρκίνο ξέρετε τι κάνουν για να τιμήσουν τα παιδιά τους και για να μαζέψουν χρήματα για την έρευνα; Οργανώνουν αγώνες δρόμου (οδοιπορία, τρέξιμο, ποδήλατο, μηχανές), κάνουν στάντ με παγωτά και αναψυκτικά σε πολυσύχναστα μέρη, οργανώνουν γιορτές "φαλακρών κεφαλιών" όπου όλοι οι συμμετέχοντες ξυρίζουν τα κεφάλια τους για συμπαράσταση και πληρώνουν για αυτό, φτιάχνουν "τοίχους περηφάνειας" όπου αναρτούν τις φωτογραφίες και τις ιστορίες των παιδιών τους (ζωντανών και μη), στέλνουν απανωτά γράμματα στους βουλευτές τους για να κινήσουν διαδικασίες χρηματοδότησης, κάνουν εκθέσεις ζωγραφικής με έργα των παιδιών, φτιάχνουν βιντεάκια με τα παιδιά τους και πάρα πολλά άλλα που εδώ φαίνονται εξωπραγματικά και αυτό συμβαίνει εν μέρει γιατί στην πραγματικότητα δεν είμαστε περήφανοι για τα παιδιά μας... τα αντιμετωπίζουμε συχνά ως "ανάπηρους" και μελλοθάνατους...
  • Τα 'πα και ξεθύμανα... Και μολονότι έχω πει ότι αυτή η σελίδα είναι για τον προσωπικό αγώνα ενός παιδιού, εάν κάποιος που διαβάζει αυτά εδώ θέλει να στείλει μια φωτογραφία με δυο λόγια για τον αγώνα του παιδιού του απέναντι στον καρκίνο, ας το κάνει και θα την ανεβάσω, πάντα ανώνυμα. Θα είναι guest star στην σελίδα αυτή! (και μην ακούσω πάλι τίποτα περίεργα.... ισχύουν όσα έχω πει παραπάνω)

79 comments:

Anonymous said...

Έχεις (εχετε όλη η οικογένεια) τον αγώνα σου (σας). Μην ασχολείσαι ....

Anonymous said...

θα συμφωνησω με την elena..
η Λυδια και η οικογενεια εχετε τον αγωνα σας και αν μπορουμε εμεις να σας στηριζουμε εστω και λιγο καλο ειναι..
τα σχολια και οι παρατηρησεις (που απο οτι καταλαβα εγιναν ) καλο θα ειναι να λειπουν απο αυτη την προσπαθεια..
Λυδια , μαμα . μπαμπα , αδερφακια της Λυδιας και ολα τα υπολοιπα παιδια που δινουν και αυτα τον αγωνα τους να ξερετε οτι ειμαστε μαζι σας και χαιρομαστε καθε φορα που βλεπουμε μια μικρη κοπελια μεσα απο τις γαζες και τους ορους να μας χαμογελα...

χαμογελα κοπελια και μην μας δινεις σημασια..

τo τέρας της «αμάθειας» said...

Καραφλά κεφαλάκια, επιδέσμους, σωληνάκια? Που τα είδανε? Εγώ ένα ΛΑΜΠΕΡΟ χαμόγελο θυμάμαι κι επισκέπτομαι καθημερινά τη σελίδα της Λυδίας!

Θα συμφωνήσω κι εγώ με την elena: "Μην ασχολείσαι..."

Anonymous said...

ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ,
ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗ ΚΟΠΕΛΑ ΜΑΣ ΝΙΚΗΤΡΙΑ.ΤΗ ΘΑΥΜΑΖΟΥΜΕ,
ΕΜΕΙΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΣΑΣ,ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
ΝΕΑ ΚΑΛΑ ,ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ
ΚΑΙ ΤΙ ΣΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΣΕ ΑΛΛΑ
(ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ)ΓΡΑΦΤΟΥΣ
ΟΛΟΥΣ.ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΓΡΑΦΙΚΟ, ΑΛΛΑ
ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ,ΠΟΥ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ
ΘΑ ΕΔΙΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΦΕΥΓΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ
ΟΣΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ,ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ.
ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

Anonymous said...

Ποτέ δεν ένιωσα λύπη για σας ,και για το Λυδιακι μας, παρά μόνο θαυμασμό για τον αγώνα που δίνεται μαζί με το μωράκι σας ,για τον αγώνα που δίνεται όλη η οικογένεια μαζί και έχετε φτάσει στο σημείο να κοιτάτε τον εχθρό κατάματα και να τον αντιμετωπίζετε με τόσο σθένος.Πολλά χαμόγελα μόνο...

moukelis said...

Ούτε εγώ ξέρω τι έγινε Ναυτίλε.Ομολογώ ότι έχω γράψει ένα κείμενο και λεβαλα το λινκ σας τη μέρα που μπήκε για εγχείρηση πριν ένα μήνα,αλλά δεν έβαλα ούτε φωτογραφίες,ούτε τίποτα.Αν και δε νομίζω να λες γι'αυτό.
Όσο για όποιον δε μπορεί να βλέπει επιδέσμους και σωληνάκια,μάλλον δε θα πρέπει να τον ανησυχεί η υγεία αυτών των παιδιών που έχουν τα κότσια να κάνουν πολλά περισσότερα από ότι θα τολμούσε καθένας από μας,αλλά θα έπρεπε να ανησυχεί για τη δική του ψυχική υγεία.
Τι κάνει το κορίτσι καλέ;Μπήκα να σερβιριστώ γλυκό χαμόγελο και διαβάζω για χαζούς;"Μπλα μπλα μπλα"που θα έλεγε και η πριγκήπισσά σας.

:@)

Anonymous said...

ΜΗΝ ΔΙΝΕΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΤΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΡΙΧΝΕΙΣ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥ...
ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ ΣΑΣ, ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΠΑΝΤΑ...
Η ΦΙΛΗ ΣΑΣ ΓΩΓΩ...

Anonymous said...

Σχέδον 1 μήνα έχει που βρήκα αυτο το μπλόκ και κάθε μέρα μπαίνω μέσα για να διαβάσω της ιστορίες σας και να δακρύσω απο χαρά, απο χαρά που ένας άγγελος αποδικνύει και στηρίζει ένα σλόγκαν που πιστεύω "IMPOSSIBLE IS NOTHING". Σήμερα θύμωσα... Θύμωσα γιατί κάποιοι σε ανάγκασαν να γράψεις αυτό το κείμενο. Φίλε γράψτους εκεί που ξέρεις.

"IMPOSSIBLE IS NOTHING" το ξέρεις καλύτερα απο όλους εσυ και η οικογένεια σου...

Προσπερώ αυτό το θέμα και πάω λίγο πιο κάτω.. Εκει που χαμογελά... Αυτο κρατάω...

Anonymous said...

...

Anonymous said...

τα παιδιά έσφιξαν τα χεράκια τους, έσκυψαν το κεφάλι και προσευχήθηκαν. Είπαν:"Κυρία δεν πάνε πιο γρήγορα οι προσευχές μας στο Θεούλη;" Σας έχουμε μαζί μας και σας χαμογελάμε..
Παναγιώτα από Κύπρο

nautilus said...

συγγνώμη φίλοι για το άσχετο post, αλλά έπρεπε να τα πω κι αυτά για να μην έχουμε άλλες παρεξηγήσεις.

Δεν θα ασχοληθώ άλλο...

moukelis,φυσικά και δεν λέω για αυτό, ούτε για άλλους φίλους που έβαλαν στις σελίδες τους σχετικά κειμενάκια και φωτο, αλλοίμονο... Συμφωνώ ότι αυτά είναι ασήμαντα αλλά άμα πάνε μύκητες να σου χαλάσουν το γλυκό πρέπει να τους αντιμετωπίζεις έγκαιρα...

Γρήγορα θα γράψω το επόμενο κομμάτι για τα της ακτινοβολίας, να έρθει το blog στα ίσα του...

butterfly said...

Αγαπητέ Ναυτίλε,
στενοχωρήθηκα για αυτό το ποστ. Όχι για το περιεχόμενό του, αλλά γιατί αναγκάστηκες να το γράψεις. Ναι, να είσαι περήφανος για τη Λυδία σου, και για την οικογένειά σου, όπως είμαστε και εμείς για εσάς. Μακάρι ούτε η Λυδία ούτε εσείς, ούτε και κανένας άλλος δηλαδή να χρειαζόταν να είστε τόσο γενναίοι-αλλά η ζωή είναι άδικη. Αλλά το θέμα είναι πώς το χειρίζεται κανείς. Εσείς το χειρίζεστε υπέροχα, όσο μπορώ να πω, και βέβαια πρέπει να μπορείτε να συνεχίσετε να το κάνετε αυτό.

Το μόνο που έχω να σου πω για την (δικαιολογημένη) αντίδρασή σου, είναι να μη δώσεις άλλη σημασία. Περάσατε πολλά, η επέμβαση πήγε πολύ καλά, η Λυδία αναρρώνει ταχύτατα και όλη η αστεροοικογένεια είστε ξανά μαζί. Μη σπαταλάς ούτε λεπτάκι παραπάνω για τους ***. Σας φιλώ πολύ γλυκά!

Anonymous said...

Πόσο μίζερος πρέπει να είσαι για να καταφέρεις να δημιουργήσεις 'παρεξηγήσεις' και προφανώς θυμό σε ένα γονιό που έχει προφανέστατα άλλα σημαντικότερα να ασχοληθεί από την ανοησία σου, και μάλιστα με αφορμή ένα blog τόσο ανθρώπινο όσο αυτό;;! ΔΕΝ δίνεις σημασία Ναυτίλε - μωρέ δεν αξίζει.. αν και φαντάζομαι οτι για να ανοίξεις το καπάκι της χύτρας, μάλλον η πίεση ήταν μεγάλη... Στη φίλη μου τη Λυδία, πολλά φιλιά! (και εύχομαι καλά να πήγαν όλα σήμερα, μάλλον από σήμερα). Υπομονή και δύναμη. Μαρία-Κρήτη

Marialena said...

Αγαπητέ περήφανε μπαμπά της Λυδίας, αγαπητέ Ναυτίλε, επέτρεψέ μου να αφήσω μόνο την άποψή μου εδώ σεβόμενη τον ιδιωτικό σου χώρο:

Πρόσφατα γνώρισα και εγώ ως αναγνώστης το αγγελούδι σου και έχω να πω πως μπροστά στις στιγμές, αγωνίες, γέλιο και δάκρυ που μοιράζεστε με την οικογένειά σου, κανένας άλλος δεν έχει θέση στη ζωή της Λυδίας, κανένας.

Όλοι οι υπόλοιποι μιλάμε πάντα εκ του ασφαλούς και προσφέρουμε άδεια λόγια για να έχουμε κάτι να γράψουμε εκτός και αν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ο αγώνας της Λυδίας να μεγαλώσει.

Όπως και στη περίπτωση της Αμαλίας, όταν ξεκουράστηκε πια, βγήκαν όλοι και έλεγαν τα δικά τους όταν εκείνη δεν ήταν πια στη ζωή για να τους απαντήσει κατάλληλα.

Ε, όχι αυτό ΔΕΝ θα συμβεί στη μικρή Λυδία γιατί η αγάπη σας την προστατεύει από τέτοια πράγματα.

Από τότε που σας γνώρισα διαδυκτιακά, η Λυδία είναι στη σκέψη μου Ναυτίλε.

Να σαι καλά να αγαπάς τα παιδιά σου όπως φαίνεται από τις σκέψεις σου. Μαριαλένα

υ.γ. έβαλα λινκ το μπλογκ σου στη σελίδα των Ανωνύμων Μελαγχολικών, για να βγουν οι συμπολίτες μας από τον λήθαργό τους σχετικά με τον καρκίνο.

Anonymous said...

Συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις σου και κατανοώ το θυμό σου. "Κεφαλάκια έξω λοιπόν", όσο πιο σύντομα γίνεται. Γρήγορα η Λυδία να βγει στις κούνιες και στις παιδικές χαρές. Να συναντήσει την άνοιξη και τα λουλούδια, όπως στη φωτογραφία που βλέπουμε. Γιατί τα παιδιά πρέπει να είναι χαρούμενα, ανεξάρτητα από τις δικές μας νοητικές αγκυλώσεις και φοβίες.
Γιάννης.

harmonica said...

Είχα ένα συμμαθητή που έλεγε "αν κάποιος είναι να μην είναι υγιής, αρτιμελής, κτλ, καλύτερα να πεθαίνει" (αυτό το έλεγε μέσα στην τάξη, μπροστά στο συμμαθητή μας, με πολυομυελίτιδα, που ήταν σε αναπηρικό καρίτσι)

Το μόνο που μπόρεσα να του πω τότε ήταν "Μακάρι να μη χρειαστεί ποτέ να καταλάβεις πόσο μεγάλη βλακεία είναι αυτό που λες!"

Αυτό λέω και τώρα: Μακάρι όσοι αντιμετωπίζουν τους συνανθρώπους τους που έχουν οποιουδήποτε είδους ασθένεια ή αναπηρία με αυτού του είδους την απαξίωση να μη χρειαστεί ΠΟΤΕ να μάθουν πόσο λάθος είναι και πόσο ΚΑΦΡΟΙ (sorry για τα γαλλικά) είναι...

Ernesto said...

Μην δίνεις σημασία....ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΜΑΖΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΙΣ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΚΑΛΑ!!ΕΛΠΙΖΩ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΕΗΚΑΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ


ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΕΡΝΕΣΤΟ

MenieK said...

τελικά η "αρρώστια" κατατρώει άλλους και μάλιστα χωρίς ελπίδα γιατριάς

Anonymous said...

Ειμαστε περηφανοι για τον αγωνα που κανετε δακρυζουμε απο χαρα με καθε μαχη που κερδιζει η μικρη Λυδία και προσευχομαστε στο τελος του αγωνα να βγει νικητρια.Μη δινετε σημασία σε κακεντρεχεις ανθρώπους και συγκεντρωθείτε στο μόνο πράγμα που έχει αυτη τη στιγμή σημασία.Στον αγώνα σας.Οτι κάνετε και καταφέρνετε σαυτο το δύσκολο πεδίο μάχης είναι προς τιμή σας.Σαυτό το (νεκρό) κράτος που βασιλεύει η ασυδωσία η απληστία και ο ατομικισμός κ.λ.π. είσαστε αξιέπαινοι που μπορείτε και τα καταφέρνετε.ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!!!

ΜΥΡΙΑΜ said...

Να συνεχισετε τον αγωνα που δινετε ολοι σας και να μην ασχοληστε με τους λιγους ανεγκεφαλους ρατσιστες.Εγω δεν ειδα πουθενα επιδεσμους και σωληνακια ειδα μονο ενα χαριτωμενο μουτρακη παντα χαμογελαστο.Η φωτογραφια της Λυδιας που εχει την γλωσσα εξω ειναι ιδια με μια φωτογραφια του εγγονου μου.Μακαρι να μπορουσα να σας την εδειχνα γαι να βλεπατε και εσεις την ομοιοτητα.Ευχομαι σε ολους σας μια ΚΑΛΗ ΝΥΧΤΑ με ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ.Φιλακια στα πιτσιρικια!!!

Μαριλένα said...

Οι άνθρωποι έτσι είναι και έτσι θα ειναι. δεν έχεις εσύ το πρόβλημα, το έχουν αυτοί. τι σ' απασχολεί; αστους.. τη δυστυχία τους βγάζουν και τη ζήλεια τους επίσης.
λες να μη ζηλεύουν την αγάπη, όχι μονο τη δική σας ως οικογένεια, αλλά και όλων εμάς, που προσευχόμαστε για το μωρό μας;

Anonymous said...

Στ'αλήθεια δεν ξέρω τι έγινε και μπαμπά ναύτιλε σε έφτασαν σε αυτό το σημείο, να απαντήσεις έτσι!
Είμαι σίγουρη όμως ότι τους άξιζε!
Θα πω και εγώ αυτό που είπαν και πολλοί άλλοι "μην ασχολήσε!".
Και να προσθέσω ότι συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα είπες!
Το μωράκι μας πως είναι? Δυνατό και χαμογελαστό φαντάζομαι! Όπως ακριβώς την ξέρουμε, έτσι? Όλο και καλύτερα θέλω να ελπίζω!
Τα φιλιά μου και στα τρία αγγελούδια σας, διπλό φιλί στην Λύδια μου, και πολλά φιλιά στην μανούλα και στον πατερούλη!
Σας σκέφτομαι και σας στέλνω όλη την θετική μου ενέργεια!

marilia said...

Μπαμπά της, έχω ήδη δύο ποστ για το τιγράκι μας, με φωτογραφίες κλεμμένες από το μπλογκ αυτό. Αν σε έχουν ενοχλήσει -και αν τα έχεις δει, φυσικά- πες μου να τα κατεβάσω! Μόνο χαμόγελα για τις νίκες της και ευχές για την αίσια έκβαση του... πολέμου έχουν ειπωθεί.

Φιλιά σε όλους σας -ένα παραπάνω στη Λυδία γιατί... αδυναμίες είν' αυτές- και αν κάπου ενόχλησαν δικά μου ποστ, περιμένω τράβηγμα αφτιού και υπόσχομαι διαγραφή τους.

Anonymous said...

δεν ξέρω ακριβώς τιέγινε,αλλά,συνεχίστε τον αγώνα και μη σκοτίζεστε:οι φίλοι σας είμαστε εδώ και μεγάλη τιμή μας κάνετε,να τα μοιράζεστε όλα αυτά μαζί μας!και,ναι,κεφαλάκια έξω και σωληνάκια αβέρτα,στο κάτω κάτω,καλό μας κάνει να τα βλέπουμε κι εμείς και να σταματήσουμε να είμαστε αχάριστοι απέναντι στα μικρά αυτής της ζωής!

Χρύσα

Ioannana said...

Βρε μη χαλιέστε! Το καταλαβαίνω ότι η άγνοια και η επιπολαιότητα ίσως κάποιων δεν μπορει να περάσει απαρατήρητη αλλά σημασία έχει η Λυδία σας που είναι πλέον και δικιά μας! Γι'αυτό ξέρεις ότι εμεις περιμένουμε κι άλλα όμορφα κεφαλάκια χωρις μαλλάκια (καραφλά δεν είναι γιατί τα μαλλάκια θα ξαναβγουν) και αυτά τα όμορφα μάτια που είναι τα πιο ζωντανά που έχω δει.

ράγες said...

Αν και δεν ξέρω ούτε και εγώ τι έγινε, πάντα ήσουν αξιοπρεπής σε όλες τις εκφράσεις σου και ποτέ δεν τοποθετήθηκες αρνητικά για τα κακώς κείμενα που πιθανόν να συναντάς σε νοσοκομεία η δημόσιες υπηρεσίες!
Τώρα αυτό με τα σωληνάκια και τα ξυρισμένα κεφάλια σχεδόν αδυνατώ να το πιστέψω. Ίσως γιατί εγώ είδα μόνο τα βοτσαλένια μάτια και το υπέροχο χαμόγελο! Δεν κάτσω να σου αναλύσω πόσο όμορφη είναι, γιατί τη βλέπεις κάθε μέρα!Και δεν είναι μόνο η Λυδία! Για μένα κανένα παιδί δεν είναι άσχημο!
Συνέχισε να ποστάρεις φωτογραφίες με χαμόγελα και να μην στεναχωριέσαι για ασήμαντα πράγματα! Έχεις τρία αγγελούδια και μια υπέροχη σύζυγο να ασχοληθείς!
Καλό βράδυ!

Anonymous said...

Δεν ξέρω τι έγινε και προκάλεσε αυτήν την αντίδρασή σου... Ό,τι και να ήταν μην το αφήνετε να σας αποσπά την προσοχή από τον στόχο ούτε για μια στιγμή.
Ο δικός μου 'ήρωας' έχει μία τεράστια ουλή στην πλάτη του και δύο τρυπούλες σαν αστεράκια από τα Hickman που είχαμε βάλει. Κάποια στιγμή με ρώτησε 'Τί σημάδια είναι αυτά μαμά?' Η απάντηση ήταν όπως και η δική σου: 'Είναι τα παράσημά σου αγάπη μου. Σημάδια ότι ο Θεός σε αγαπάει πάρα πολύ και σε προστατεύει...'
Δεν ξέρουν Ναυτίλε, και εύχομαι ολόψυχα να μην μάθουν ποτέ πόσο περήφανος νιώθει ένας γονιός που έχει δει το παιδί του να βγαίνει νικητής από αυτή τη μάχη. Γι αυτό σοκάρονται με την εικόνα. Κάποτε συζητούσαμε για στατιστικές και πιθανότητες. Είμασταν σύμφωνοι και οι δύο ότι ακόμα και 1% πιθανότητα να υπάρχει για νίκη, εμείς θα είμαστε μέσα σε αυτό.
ΑΥΤΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΝΝΟΙΑ. Η Λυδία θα νικήσει - δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...
Καλή δύναμη με τις ακτινοβολίες.
Φιλιά σε όλους σας.

Demetricon VS Demetribot said...

που είναι τα τις ακτινοβολίας;;;

Anonymous said...

Ειναι λυπηρο που πρεπει να αντιμετωπισεις κατα τη διαρκεια του σημαντικου αυτου αγωνα τις ακραιες αντιδρασεις ωμοτητας και σκληροτητας καποιων.
Δυστυχως, αποτελει θλιβερη πραγματικοτητα η στιγματοποιηση αρρωστων ανθρωπων και η συγχρονη ταση της εκμεταλλευσης του ανθρωπινου πονου απο τα ΜΜΕ.
Για οποιον ομως διαθετει στοιχειωδη νοημοσυνη ειναι φανερο πως δινετε την μαχη σας με αξιοπρεπεια και πως ο χωρος αυτος ξεδιπλωνει αβιαστα συναισθηματα και σκεψεις που πηγαζουν απο την ιστορια της μικρης σας, αλλα αγγιζουν τα αρχεγονα και κοινα που διαθετουμε ολοι μας.
Η ασθενεια δεν κανει διακρισεις. Και ειναι ακομη πιο σκληρο οταν χτυπαει παιδια, στην ουσια το μελλον μας.
Χρειαζεται μεγαλη δυναμη να εκφρασεις ειλικρινως την περιπετεια σου χωρις προσπαθειες ωραιοποιησης για καποιο αοριστο αδηφαγο κοινο.Χρειαζεται επισης δυναμη να διαβασεις τις αληθειες ενος γονεα καθως αυτες ξεδιπλωνονται παραλληλα με τα οσα βιωνει το παιδι του, και να ανοιξεις την ψυχη σου ωστε να μαθεις, να συμπονεσεις, να γινεις κι εσυ λιγο περισσοτερο ανθρωπος.
Στεκομαι με σεβασμο απεναντι σας, και σας ευχαριστω που μοιραζεστε την ιστορια σας μαζι μας.
Ευχομαι καποια ημερα συντομα να μην ντρεπομαστε για οσους αντιμετωπιζουν προβληματα υγειας, και να τολμαμε ολοι να στεκομαστε διπλα τους, περηφανοι για οσα μας μαθαινουν.
Εζησα απο κοντα την περιπετεια μιας φιλης, και μας τρομαξε πιοτερο η περιθωριοποιηση και η μοναξια, παρα η ιδια η αρρωστια.
Πολλες αγκαλιες, απειρα φιλακια στο Λυδιακι. Προσευχομαι για τα καλυτερα. Και παιρνοντας μαθηματα απο τον αγωνα της φιλης, απο το δικο σας θαρρος, κανω ο,τι μπορω, με τα μεσα που διαθετω να στηριξω τον αγωνα σας. Καλημερα!

Anonymous said...

Α,δεν ξέρω τι έγινε,αλλά πολύ με χάλασε,υπάρχουν φορές που νιώθω λύπη και ντρέπομαι για λογαριασμό αυτών των ανθρώπων, που δεν έχουν αγάπη μέσα τους...Τους λυπάμαι γιατί δεν έχουν ανθρωπιά και δεν θα νιώσουν ποτέ την ΑΓΑΠΗ...Ποιός μπορεί να σκεφτεί κάτι άσχημο για τον αγώνα της Λυδίας μας και τον δικό σας;Ποιός μπορεί να σκεφτεί κάτι διαφορετικό από αυτά που μας έγραψες...Δεν ξέρω τι σε ενόχλησε,
και ποιος σε ανάγκασε να απολογηθείς για τα αυτονόητα,αλλά
πολύ με στεναχώρησε και πιο πολύ λυπάμαι που στεναχώρησε εσένα...
Σε παρακαλώ πολύ όμως μην τους κάνεις το χατήρι και μην ξανα ασχοληθεις μαζί τους,γιατί εσύ έχεις σοβαρότερα πράγματα να κάνεις
και την οικογένειά σου να
φροντίσεις...Όποιος έχει προβλημα ή κάτι δεν του αρέσει να μην μπεί
ξανά...Φίλε μου αφησε τους να λένε
εμείς που σας αγαπάμε και λαχταράμε
να μάθουμε τα νέα σας,είμαστε εδώ.
Κι αν μπορούσα θα ήθελα να ήμουν κι εκεί μαζί σας,να σας γνωρίσω,
να σας σφίξω το χέρι,να σας πώ πόσο
σας θαυμάζω,να πάρω αγκαλιά τα αγγελούδια σας,να παίξω μαζί τους..
Όσα αφήνω εδώ είναι ένα μεγάλο κομμάτι από την καρδιά μου...και πολλές φορές νιώθω περισσότερα από όσα γράφω...Δεν θέλω να κάνω την καλή με αυτά που λέω,αλλά τα αισθάνομαι και αν μπορούσα θα σας τα έδειχνα κιόλας.Μπαίνουμε να πάρουμε μαθήματα ζωής,που μας τα δίνει η Λυδία μας,κι εσείς...
Μπαίνουμε να γευθούμε από το καλύτερο και γλυκύτερο γλυκό που μας προσφέρει το μικρό αγγελούδι μας...Κι όχι να κάνουμε επίδειξη ανθρωπιάς,αλλά προσφέρουμε την αγάπη μας και δυό λόγια για εσας τονωτικά και συμπαράστασης...
Νομίζουμε πως κάτι κάνουμε,πως έστω και λίγο σας βοηθάμε με την παρουσία μας εδώ...Είναι ωραίο κάποιος να σε ακούει,να
καταλαβαίνει και να αφουγκράζεται
την αγωνία σου...Να σου συμπαραστέκεται,οχι γιατί το ζητάς,
αλλά γιατί το νιώθει...Νομίζω πως όλοι εμείς που σας αγαπάμε έτσι σκεφτόμαστε...Μαζί καρδιοχτυπάμε,
μαζί προσευχόμαστε,μαζί κλαίμε και γελάμε...γιατί μας ένωσε η Λυδία μας!!!Αυτό το υπέροχο και γλυκό μουτράκι,που έχει τα πιο ζωντανά και πεισματάρικα μάτια,που έχει το πιο ωραίο χαμόγελο που είναι τσαμπουκάς και αγωνίζεται καθημερινά για να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο και είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρει,γιατί ο Θεός θα ακούσει τις προσευχές όλων...
Ναυτίλε μου και Ζωή μου κάντε υπομονή και όλα θα πάνε καλά στο τέλος,το τιγράκι μας είναι δυνατό και θα βγεί νικήτρια,γιατί είναι γεννημένη νικήτρια.Σας στέλνω τα φιλιά μου και την μεγαλύτερη αγκαλιά μου που σας χωράει και τους πέντε!!!Ο Θεός μαζί σας!!!Ζητώ συγνώμη που έγραψα πολλά,αλλά μου βγήκαν...ώρες θα μπορούσα να σας γράφω...
ΧΑΡΑ.
ΥΓ.Σε ευχαριστώ Ναυτίλε που μου ευχήθηκες για την εορτή μου,δεν το περίμενα να ασχοληθείς μαζί μου... Και να ξέρεις πάντα όσα λέω είναι βγαλμένα μέσα από την ψυχή μου...

Anonymous said...

Καλό είναι να διαβάσουν όλοι πολύ καλά αυτό το post. Η ταπεινή μου ερμηνεία είναι ότι ο Ναυτίλος μας λέει ότι το blog αυτό έχει διογκωθεί επικίνδυνα και έχει τραβήξει κάθε καρυδιάς καρύδι συμπεριλαμβανομένων των ακολούθων: τους καλοθελητές δημοσιογραφίσκους που θέλουν να βγάλουν τα σκανδαλάκια τους στη φόρα, τους διάττοντες αστέρες που θέλουν να προβληθούν ως συνοδοιπόροι σε ένα ανθρώπινο δράμα, τους ανύπαρκτους που βρίσκουν νόημα στη ζωή τους εξ αντανακλἀσεως κάνοντας κριτική για την κριτική, τους κομπογιαννίτες που προσφέρουν κενές ελπίδες με γιατροσόφια. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι είναι απλά να στηρίξουμε και να σεβαστούμε την προσπάθεια αυτή. Μην την ευτελίζουμε. Μην την στέλνουμε αλόγιστα σε αυτούς που θα την εκμεταλλευτούν. Εδώ ταιριάζει το ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.

Λυδιάκι εσύ κουράγιο και όταν μεγαλώσεις θα δεις ότι δυστυχώς υπάρχουν και άλλου τύπου εχθροί εκεί που δεν το περιμένεις.

La Gigi said...

Έχω ξαναπεί ότι αυτό το μωρό και μαζί του όλοι σας δίνετε σε όλους μας μαθήματα θάρρους, δύναμης, αισιοδοξίας,επιμονής, υπομονής και πάνω από όλα αξιοπρέπειας. Ε, όχι αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει και να το χαλάσει κανείς προβληματικός και κανένα σχόλιο. Είμαστε όλοι εδώ, με μια σκέψη, μια προσευχή, ένα δάκρυ χαράς γι' αυτό το παιδί, γι' αυτή την οικογένεια και για όλους όσους έχουν βοηθήσει τη Λυδία μας σε όλες τις μάχες που έχει δώσει ως τώρα. Δεν ξέρω τι συνέβει αλλά πρόσεξα ότι το λινκ της κλινικής δεν είναι πια στο blog. Σίγουρα έχεις κάποιο λόγο που το έκανες μπαμπά Της αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιους και για ποιο λόγο ενοχλούσε...
Τέλος όλοι εμείς που σας επισκεπτόμαστε στο διαδυκτιακό σας σπίτι αυτό που βλέπουμε στις φωτογραφίες είναι το λαμπερό προσωπάκι της μικρούλας μας και τα γεμάτα αισιοδοξία και πείσμα ματάκια της όλα τα άλλα είναι μικρές λεπτομέρειες και προσωρινές απώλειες λόγω της μάχης στα οποία δεν δίνουμε καμιά απολύτως σημασία.

phoinix said...

κεφαλάκια έξω λοιπόν. συμφωνώ απόλυτα.
ασχολούμαι εθελοντικά με παιδιά που πάσχουν στη Θεσσαλονίκη και τα βλέπω αυτά και όχι δε με σοκάρουν. είναι όντως λάβαρα ενός αγώνα.
θα διαφωνίσω όμως όσο αφορά την εκτόνωση της τσαντίλας σου.
αν όλοι οι γονείς ενώνατε τη "τσαντίλα" σας θα είχατε ένα πολύ δυνατό όπλο.
αυτό είναι κάτι που προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς να ενεργοποιήσουμε τους γονείς στις διεκδικίσεις τους.
τελος πάντων αυτά που έχω να πω πάνω στο θέμα είναι αρκετά.
πραγματικά σε θαυμάζω σαν άνθρωπο και θα ήσουν σημαντικός εκπρόσωπος των παιδιών αυτών σε ένα αγώνα τους.

θα ήθελα να μπορούσαμε να τα λέγαμε κάποια στιγμή και να σου πω με τι ασχολείται η δικιά μας ομάδα εδώ στα βόρεια που στηρίζει τη "ΛΑΜΨΗ" την αντίστοιχη της "ΠΙΣΤΗ" εδώ.

αυτά για τώρα.
καλή συνέχεια και χαιρετισμούς στην ομορφιά σας.
είναι πραγματικά γενναία και πανέμορφη!

Anonymous said...

Καλημέρα Ναύτιλε.Είναι όντως άξιο απορίας τι ήταν αυτό που τόσο πολύ σε στεναχώρησε.Σημασία έχει πάντως αυτό που ανέφεραν και οι άλλοι φίλοι στο μπλοκ,ότι όλα πήγαν και θα πάνε μία χαρά.
Όσο για τους ανθρώπους που δεν αντέχουν να βλέπουν την όποια αρρώστια στα παιδικά προσωπάκια,το μόνο που θα είχα να προσθέσω είναι να ψάχνουν μέσα τους να βρουν ότι καλύτερο έχουν για να βοηθήσουν-στηρίξουν αυτά τα παιδιά.Στο άκουσμα κάτι άσχημου,να αντιδράμε με πίστη,δύναμη & ελπίδα.Εγώ προσωπικά νιώθω πως μέσα από αυτό το μπλοκ έχω βρει-ξεθάψει από μέσα μου τόσα καλά πράγματα και συναισθήματα.Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που υπάρχετε!!!Λυδιάκι μου,καλή δύναμη.Εύχομαι η ακτινοβολία να είναι η τελευταία σου δοκιμασία.Καλή δύναμη και σε όλη την υπέροχη οικογένεια.
ΜΑΤΙΝΑ

Anonymous said...

Κι εγώ δεν ξέρω τι έγινε. Θέλω όμως να σε ευχαριστήσω Ναυτίλε που μας δίνεις τη δυνατότητα να δούμε από κοντά μια τέτοια μάχη με ήρωες πρωταγωνιστές. Όχι γιατί είμαστε περίεργοι, αλλά γιατί δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το αύριο και καλό είναι να ξέρουμε πώς το αντιμετωπίζουν άλλοι, Επίσης γιατί πολλές φορές θα θέλαμε να βρεθούμε κοντά σε ανθρώπους, αλλά δεν μας δίνουν τη δυνατότητα ή νοιώθουμε εμείς αμήχανα. Γι αυτό σε ευχαριστώ που μας τη δίνεις κι ενώνω κι εγώ την προσευχή μου με τους υπόλοιπους. Ελπίζω να συνεχίσεις το blog και να μην σε επιρρεάσουν αρνητικά τα υπόλοιπα.

MonachusX2 said...

Αυτό που βλέπω εγώ σε αυτό το μπλογκ είναι ένα αξιοπρεπή αγώνα που δίνουν αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι με επικεφαλής ένα παιδί.
Και σας καμαρώνω.

euaggelia said...

Καλημέρα! Με το που ήρθα στο γραφείο αμέσως κοίταξα τα νέα της Λυδιούλας και απογοητεύτηκα, εξοργίστηκα....δεν ξέρω ακόμα τί νιώθω. Ελπίζω να μην συγκαταλέγομαι και εγώ στους γνωστούς-άγνωστους επειδή αναφέρθηκα στο blog μου καλοπροαίρετα για την Λυδιούλα ή επειδή προσφέρθηκα να βοηθήσω ή να της στείλω ένα δωράκι;
Όπως όλοι έτσι και εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τί ακριβώς έχει γίνει.
Όπως και να'ναι, ελπίζω η Λυδιούλα να είναι καλύτερα σήμερα.....

Anonymous said...

Δε μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να έχει συμβεί, πως μπορεί κάποιος να έχει συμπεριφερθεί τόσο ανόητα, δηλαδή δε θα βελτιωθούμε ποτέ? Για όνομα του Θεού, λίγη στοιχειώδη λογική πότε θα αποκτήσουμε;

Τι να πω ρε παιδιά, υπάρχουν πολλές φορές που ντρέπομαι και για τη ράτσα μας αλλά και για το ανθρώπινο είδος γενικότερα..

Άσε μωρέ Ναυτίλε, δε κατάλαβες ακόμη για πιο είδος "ανθρώπου" πρόκειται; Άσε τον στη δυστυχία του, αυτό του αξίζει..

Στο μεταξύ, θέλω να σας πω ότι είστε "μεγάλο κόλλημα".. Πρέπει να επισκέφτομαι το blog σας περίπου 200 φορές την ημέρα, μπαίνω και ξαναμπαίνω η έρμη συνεχώς, μήπως και δω καμιά καινούργια φωτογραφία της μικρούλας γιατί εμένα καθόλου δε με πειράζουν τα κεφαλάκια χωρίς μαλάκια... Άντε, βάλτε καμία φωτο και πείτε μας τι γίνεται με το πρόγραμμα των θεραπειών, που καθόμαστε και ασχολούμαστε με αυτούς που δεν το αξίζουν..

Όλοι εμείς πάντως είμαστε μαζί σας, σας το λέμε να το ξέρετε...

Anonymous said...

ειμαστε περηφανοι για τον αγωνα σας μας τιμαει το γεγονος οτι μπαινεις στο κοπο να μας ενημερωνεις για αυτο το μοναδικο πλασμα τη λυδια που δινει τον αγωνα για τη ζωη της και μαζι της δινουμε και μεις εναν αγωνα. αυτοι που ασχολουνται με οτιδηποτε αλλο ειναι απλα μικροψυχοι και στενομυαλοι. εχετε τον απεριοριστο σεβασμο μας την αγαπη μας και την συμπαρασταση μας με οποιον τροπο τη ζητησετε ανα πασα ωρα και στιγμη. ειστε καθημερινα στη ζωη μας. ΕΙΣΤΕ ΣΑΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ. ΕΙΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ!

Ναυτιλε Ζωη Λενια Γιωργη και ΛΥΔΙΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ.

ΜΗ ΔΙΝΕΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑ. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

κελλυ

Anonymous said...

Ναυτιλε μην ακους κανεναν.

Εσυ και η οικογενεια σου να ειστε καλα και να κοιτατε τον αγωνα σας.

Την Λυδια μας.

Καλα τους τα ειπες για να την φυλαξεις αυτην και εσενα απο τα τερατα των ΜΜΕ.

Γιατι αν ηθελες θα ησουν σαν μερικους γραφικους που κανουν εμποριο με τον πονο τους για 5 λεπτα δημοσιοτητας. Για να βγουν στο γυαλι και να αρχισουν... που ειναι το κρατος και που ειναι ο ενας και που ο αλλος....

Και να σε ρωτανε .... Πως νιωθετε?
.... Η μικρη μας Λυδια τι θα ηθελε απο τον Αγιο Βασιλη ? ....

ΩΞΩ απο δω κωπροσκυλα (συγνωμη και απο τα σκυλακια)

Ειστε αξιοι για τον αγωνα σας (γιατι ειστε 5 σε αυτην την μαχη) και οπως ειπες...

ΚΕΦΑΛΑΚΙΑ ΕΞΩ και σε οποιων αρεσει.

Δοξα το θεο στο ιντερνετ εχει και σαιτ με τα μουσικα νεα, ταινιουλες, μεμεδακια και πωπουληδες (για να μην ξεφυγουμε) για να πανε να δουνε και να ειναι μια χαρα χαρουμενοι.

Σε παρακαλω συνεχισε ετσι οπως εισαι γιατι δινεις δυναμη και σε εμας και βλεπουμε οτι υπαρχουν ακομα ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Τερμα με τα μιζερα και απω δω και περα μονο χαρες, αγαπες και οικογενιακες στιγμες και τιποτα αλλο.

Την αγαπη μου σε ολους σας

Anonymous said...

Ποιός μπορεί να ξεχώρισε σωληνάκια και επιδέσμους, μέσα σε μια φωτογραφία που την κατακλύζουν 2 υπεροχα, πανέξυπνα ματάκια που φωνάζουν 'Θα νικήσω'?
Μη δίνετε σημασία... Δεν τους αξίζει...

Anonymous said...

Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω απ' όσα ειπώθηκαν. Δυστυχώς, ο κόσμος σε μεγάλο ποσοστό - πολλές φορές φοβάμαι ότι είναι πλειοψηφία - αποτελείται από φοβισμένους ανόητους.

Μη μασάτε εσείς.

joanna said...

ΝΤΡΟΠΗ & πάλι ΝΤΡΟΠΗ!!!!!
Υπάρχουν άνθρωποι τόσο μικρόψυχοι,τόσο μικροί???Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά?
Όλοι μας έχουμε πάρει μαθήματα απο εσάς & τη Λυδία,και σας συγχαίρω για την αξιοπρέπεια και τη δύναμη ψυχής που διαθέτετε!Πολλοί θα ήταν αυτοί που θάθελαν να σας μοιάσουν!Δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείσται με τέτοιες μικρότητες,ειλικρινά!
Το μόνο που έχει σημασία είναι η υγεία της Λυδίας,και όλων των παιδιών που έχουν πρόβλημα υγείας!Σας ευχαριστώ για το μάθημα ζωής που παίρνω απο σας!

Nena said...

Δεν φανταζόμουν ποτέ πως χρειάζονταν τόσες εξηγήσεις γιατί δεν φανταζόμουν ποτέ πως κάποιος θα "χρησιμοποιούσε" το μπλογκ.Εύχομαι και σήμερα να είστε ακόμα καλύτερα.Με φιλιά πολλά.

Stylianos Mystakidis said...

Ανάκάλυψα πρόσφατα την παρουσία σας στο Διαδίκτυο. Θέλω να σας δώσω συγχαρητήρια και ευχαριστήρια για το ιστολόγιο.
Εύχομαι καλή δύναμη κι αντοχή στον αγώνα σας και από τα βάθη της ψυχής όλων μας ευχόμαστε τα καλύτερα για το αγγελούδι σας. Ο Θεός μαζί σας!

alfie said...

Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει γίνει και νευριάσατε αλλά μην δίνετε σημασία. Πάντα υπάρχουν κάφροι ρατσιστές και άνθρωποι που ζουν σ έναν δικό τους κόσμο αλά Χίτλερ.
Στα 20 μου, ο θείος μου και κολλητός μου, 39 χρόνων τότε, πέθανε από AIDS. Εννοείται ότι για έναν χρόνο περίπου από τότε που το μάθαμε και μέχρι που έφυγε, τον είχαμε σπίτι μας, στο κρεβάτι μου και τον φροντίζαμε με απίστευτη αγάπη. Περιττό να σας πω ότι ο άλλος του αδερφός δεν έμπαινε στο δωμάτιό ούτε και άφηνε τα παιδιά του να ρθουν μέσα για να μην κολλήσουν!
Επίσης, ακούγαμε τα φοβερότερα στη γειτονιά για το ότι φιλοξενούσαν οι γονείς μου έναν τέτοιο άνθρωπο, ενώ υπήρχαν τα παιδιά τους στο σπίτι.
Στη κηδεία, δεν θα το ξεχάσω ποτέ, μια παλιόγρια απο τη γειτονιά έβαλε τα γυαλιά της για να δει τον θείο μου από κοντά στο φέρετρο, να δει αν είχε τίποτα σημάδια AIDS στο πρόσωπο! Την έβρισα.
Οι Έλληνες γενικά είναι ρατσιστές και χωρίς παιδεία. Τη διαφορα την είδα στα ελληνικά νοσοκομεία σε σχέση με τα γαλλικά. Στη Γαλλία δεν φορούσαν ούτε γάντια όταν φροντίζανε τον θείο μου. Στην Ελλάδα, έμπαιναν μέσα ντυμένοι σαν αστροναύτες.
Προστατέψτε τα παιδιά σας από αυτούς και ειδικά το Λυδιάκι και μην τους αφήνετε να σας στεναχωρούν και να εισβάλουν στη ζωή σας. Υπάρχει κόσμος που σας αγαπάει και σας στηρίζει κι ας μη σας ξέρει προσωπικά. Και που παίρνει θάρρος και ελπίδα από τον αγώνα της πριγκίπισσας. Μόνο αυτή μετράει.
Σας αγαπάμε και προσευχόμαστε για σας.
Περιμένουμε νέα και φωτογραφίες!
χχχχχχχχχ
Αργυρώ, Ελευθεράκι και Παναγιώτης.

Anonymous said...

Kalimera fantastike mpampa kai oikogenoia kai egw den katalava ti akrivos egine.
Esu kala ekanes kai ta eipes, an se apasxolisan kai ta evgales apo mesa sou.
Emeis edw, eimaste poloi kai exoume tooosh agaph gia thn ludia kai esas pou ola auta apla den mas aggizoun, eimaste kai eisaste prostateumenoi.
Sas stelnw thn thetikh mou skepsh.
Ludia...mpros olotaxos!!!

Ιφιγένεια said...

Καλημέρα κι από εμένα !
Δεν ξέρω τι σε έκανε να γράψεις όλα αυτά αλλα είμαι σίγουρη ότι θα έχεις δικιο ...
Μην δίνεις σημασία σε όλα αυτα τα "μικρά σκουλήκια" ! Άστους να σέρνονται !!
Εμεις κοιτάμε ψηλά , την μικρή μας πριγκίπισσα (Λυδία) καθισμένη στον ολόχρυσο θρόνο της !
Πολλά πολλά φιλιά σε όλη την οικογένεια !!

Anonymous said...

Μπαμπά της Λυδίας,
Διαβάζουμε την περιπέτεια της Λυδίας και όπως και τόσος άλλος κόσμος, θέλουμε να ξέρετε ότι οι σκέψεις και οι προσευχές μας σας συντροφεύουν. Και μόνο μέσα από το blog σας, καταφέρατε να μας κάνετε να αγαπήσουμε αυτό το γλυκύτατο πλασματάκι καθώς και τα δύο αδερφάκια της, και να διδαχτούμε από τον αγώνα που δίνετε καθημερινά τόσο εσείς – οι γονείς της Λυδίας- όσο και τα βλαστάρια σας.

Ότι περισσότερο να πούμε φοβόμαστε ότι θα είναι περιττό, πέρα από το ότι ενδιαφερόμαστε για την Λυδία και χαιρόμαστε να την βλέπουμε να ποζάρει με αυτό το –πολλά υποσχόμενο- χαμόγελο της...

Φιλικά,

Παναγιώτης&Ιωάννα

Θεσ/νίκη

Υ.Γ. μπαμπά της Λυδίας μην ασχολείστε με τίποτα περισσότερο από το να δίνετε χαρά στην και να παίρνετε χαρά από την υπέροχη κορούλα σας. Όποιος νομίζει ότι χρειάζεται εξηγήσεις ας τις αναζητήσει αλλού....

Πότε θα κάνετε πάρτυ για την υπέροχη χαμογελαστή νικήτρια αμαζόνα Λυδία;

Anonymous said...

Δεν ξέρω και δεν κατάλαβα τι ακριβώς έγινε αλλά γενικά πρέπει να παραδεχτούμε όλοι όχι ότι δεν είναι αισθητικά "σικ" το να βλέπουμε κάποιες φωτογραφίες κάποιων παιδιών που πάσχουν από καρκίνο στην φάση που βρίσκονται της χημειοθεραπείας ή μετεγχειρητικά, είναι απλά φίλοι μου ψυχοφθόρο κι επώδυνο. Ολοι βέβαια γνωρίζουμε και πολυ καλά πως είναι αυτές οι καταστάσεις κι έχουμε δει και θα ξαναδούμε αλλά δεν είναι (τουλάχιστον για τους ευαίσθητους ανθρώπους) δυσάρεστο;
Eίναι κάτι ευχάριστο να βλέπεις τα παιδάκια να βιώνουν τέτοιες άσχημες κι επώδυνες καταστάσεις στην τόσο τρυφερή τους ηλικία;
Δεν ξέρω ειλικρινά τι έχει μεσολαβήσει και τι ακριβώς έγινε απλά σαν αναγνώστρια και συγχρόνως αρκετά ευαίσθητη κι ειδικά με το θέμα "παιδιά" όταν βλέπω φωτογραφίες με παιδάκια να ταλαιπωρούνται θέλω ν'ανοιξει η γη να με καταπιεί.
Τώρα όσον αφορά την Αμερική φίλε Ναυτίλε θα πρέπει να σου πω και φυσικά κι εσύ θα γνωρίζεις ότι είναι μια χώρα πολλών γενομένων δεινών κι όλ'αυτά ειναι πλασματικά και προπέτασμα καπνού.
Εντάξει σ'ορισμένα θέματα η Αμερική μπορεί και να είναι τεχνολογικά/επιστημονικά μπροστά
αλλά δεν θα την είχα γνώμονα σε καμια περίπτωση.
Συγνώμη αν μπήκα σφήνα κιαν κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου αλλά πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει και η διαφορετική άποψη.
Σημειωτέον Η ΛΥΔΙΑ ειναι μια κούκλα σ'ολες τις εκφάνσεις. Είναι κούκλα και παληκάρι. Και θα είναι σε όλη της την ζωή.

Anonymous said...

συγγνώμη που παρεμβαίνω, αλλά προσωπικά δεν μπορώ να μοιραστώ τις ευαισθησίες του τύπου "ωχ, καλέ πώς είναι έτσι τούτα τα καϋμένα".
Αλλά έχουμε μάθει από την τηλεόραση ότι όλα τελικά είναι ένα δίλεπτο -στην καλύτερη-πέρασμα, ένας φόρος-τύψεων μεταξύ κουβέντας και χαζομάρας.
Έτσι θα δούμε και τον κ... της τάδε, τις ατυχίες των άλλων και άντε λίγο παιδικό θάνατο, έτσι καμιά πείνα, λίγο ελονοσία, καμιά δίψα, λίγο καρκινάκο.

Για να μην ανοίξει η γη να μας καταπιεί...
Συγγνώμη αλλά πόσο πιο εγωιστικό μπορεί να είναι ένα άτομο:μη με στεναχωρείται και μου κοπεί η όρεξη...

Αχ και αποπάνω η Λυδία έτυχε να είναι και όμορφο κορίτσι, αν και όλα τα παιδιά είναι όμορφα κατ' εμέ, και αυτό στην συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον επηρεάζει περισσότερο. Όχι πάντοτε με τον σωστό τρόπο...

μια μαμά με μία από τα ίδια...

diki said...

Είμαι 28 χρόνων άντρας και όταν διάβασα το blog αυτό πριν ένα μήνα (μονορούφι από την αρχή ως το τέλος) βούρκωσα και στη δουλειά όλοι νόμιζαν πως κάτι είχα πάθει.

Είναι ό,τι πιο συγκινητικό έχω διαβάσει και οι φωτογραφίες της γλυκήτατης Λυδίας το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο γιατί είναι ένα κουκλάκι, χαμογελαστό και στα μάτια της βλέπεις ακόμα την ελπίδα.

Δε φανταζόμουν πως κάποιος θα θιγόταν ποτέ αντί να συγκινηθεί. Αλλά μάλλον όχι, το φανταζόμουν. Έχει γεμίσει ο κόσμος μίζερους. Εντάξει λοιπόν, ας βάλουμε κι εδώ ένα κάρο disclaimers για να τους προϊδεάσουμε. "Προσοχή το φαγητό θα καίει όταν το βγάζετε από το φούρνο", "μη σιδερώνετε ρούχα που φοράτε", "η σκληρή πραγματικότητα της ζωής δεν έχει όμορφα μαλάκια και πιθανώς να συνοδεύεται από αποτρόπαια σωληνάκια"... ζώα...

Φιλη απο Κυπρο said...

Στεναχωρεθηκα μονο στην ιδεα και υποψια του τι ηταν αυτο που σε στεναχωρησε. Λυπαμαι, οχι για σενα, για αυτους που εξαφρασαν αυτα τα σχολια.
Λογω του οτι ειμαι καποιας ...ηλικιας και λογω του οτι διαβαζουν πολλοι ανθρωποι αυτα τα σχολια, δεν θα γραψω αυτο που θα ηθελα να τους πω!!!!!
Σας αγαπαμε και ευχαριστουμε που μοιραζεστε μαζι μας ολες αυτες τις στιγμες και σκεψεις.

StupidityGR said...

From time to time, I come in here to read about the progress of your child. I have never left a comment before. I am doing it now, be cause I agree with you. Don't expect them to behave like the Americans or any other civilized people for that matter. They are still afraid of their own shadow. Good luck to you man and your little girl. Each time I look at her, she lights up my life with her brave smile.

Anonymous said...

μην ακους κανενα
συνεχιστε τον αγωνα σας οπως το κανατε μέχρι σημερα χωρις εξωτερικους παραγοντες να σας στεναχωρουν
δεν ξερω τι μπορει να σε στεναχωρηξσε τοσο πολυ που να βγηκες εκτος εαυτού αλλα οτι και να ειναι ξεχασε το
να χαιρεστε το χρονο που περνατε με τα παιδακια σας ολα μαζι
πολλα φιλια
μια μαμα απο την Αθηνα

Anonymous said...

αν πω οτι καταλαβα...θα πω ψεμματα!!!προς τι ο εκνευρισμος σου ναυτιλε?τι εγινε?μπηκα να δω νεα της μικρης μας...κ βρηκα αυτο....

δεν καταλαβα..ποιος δεν αντεχει να βλεπει καραφλα κεφαλακια?με σωληνακια?τι στρουθοκαμιλισμος ειναι αυτος....ελεος πια....κ στην τελικη μην σκας....οποιος δεν θελει να μην ξαναπατησει εδω μεσα....αντε πια...δεν φτανει που μας κανεις τη χαρη κ μας ενημερωνεις....σου υποδεικνυουμε κ τον τροπο....

αυτα για σημερα γιατι τσαντιστηκα...
ελπιζω το λυδιακι να ειναι καλυτερα...
ελπιδα απο πειραια..

Anonymous said...

κανείς μα κανείς δεν αποκάλεσε καημένα η ξεκαημένα κυρία μου και ούτε αποφεύγουμε κάποια πράγματα για να μην μας κοπεί η όρεξη.
Έχετε ίσως δίκιο να μιλάτε έτσι μα έχετε σκεφτεί ποτέ ότι ορισμένοι άνθρωποι δεν τα δέχονται όλα επιδερμικά αλλά σχεδόν συμπάσχουν όταν βλέπουν ή ακούν να συμβαίνει κάτι πολύ άσχημο γύρω τους;
Τέλος πάντων δεν θα μπω στο φαύλο κύκλο των απαντήσεων για καποιο προσωπικό μου σχόλιο.

bissextile said...

κάνεις εξαιρετική δουλειά στο blog θέλουμε να μας αισθάνεστε δίπλα σας, από εσένα βρήκα στοιχεία για τον Σύλλογο ΠΙΣΤΗ τα οποία βοήθησαν αλοδαπό συναδελφό μου με παρεμφερές πρόβλημα.

Anonymous said...

Αγαπητή μαχητική, δυνατή και αξιοθαύμαστη οικογένεια της Λυδίας,
δεν ξέρω τι έγινε και από αυτά που διάβασα δε θέλω να μάθω.
Παρακαλουθώ τις τελευταίες δύο εβδομάδες τον αγώνα σας κάθε μέρα και εύχομαι από καρδιάς να πάνε όλα καλά και το κοριτσάκι σας γρήγορα να γίνει εντελώς καλά.
Επίσης, παρακαλάω το Θεό (ή όποια είναι η δύναμη που ονομάζουμε Θεό)να γίνει καλά το κοριτσάκι σας και να μην αφήνει τα παιδάκια να μπαίνουν σε τέτοιες διαδικασίες.
Ο όποιος επιτείδιος χρησιμοποιεί την ταλαιπωρία, τη δική σας και του ανήλικου, καλά θα κάνει να αναλογιστεί ότι μπορεί να βρεθεί στη θέση σας.
Καλή δύναμη στη μάχη σας.

VassilisK said...

Μπαμπά Της,

Νιώθω ντροπή...
Ντρέπομαι που ζω σε αυτή παραμορφωμένη και γεμάτη κόμπλεξ κοινωνία που προσπαθεί να κρύψει τις πληγές της για να μην τις δει η ίδια στον καθρέπτη. Που δίνει μεγαλύτερο βάρος στο αν κάτι φαίνεται "σικ" και όχι στο αν έχει ουσία. Που δείχνει με το δάχτυλο ένα παιδί χωρίς μαλάκια ενώ ανέχεται καθημερινά και χωρίς αντίδραση τόση ασχήμια γύρω του, πάνω του και μέσα του...

Νιώθω λύπη...
Λυπάμαι που αναγκάστηκες να γράψεις αυτό το κείμενο. Λυπάμαι που αναγκάστηκες να τα σκεφτείς όλα αυτά.

Νιώθω οργή...
Που υπάρχουν όλα αυτά τα κοράκια που προσπαθούν να προβληθούν μέσα από τον πόνο ενός παιδιού. Που προσπαθούν να πάρουν περισσότερα απ'όσα θέλεις εσύ να δώσεις.

Νιώθω χαρά...
Νιώθω απέραντη χαρά και υπερηφάνια που δεν είμαστε όλοι έτσι.

Συνέχισε αυτό το blog όσο μπορείς σε παρακαλώ. Είμαστε πολλοί που σε έχουμε ανάγκη.

BUTTERFLY said...

Ναυτιλε μη μασας! Οποιος δεν θελει να βλεπει τετοιες εικονες, ας μην τις κοιταζει1 δεν ειναι προσβλητικες, δεν ειναι ανηθικες, δεν ειναι επικινδυνες. Αντιθετα, αποδεικνυουν σε ολους μας ποση δυναμη κρυβουμε μεσα μας αν θελησουμε να την ανακαλυψουμε η αν θες αν αναγκαστουμε. Η Λυδια και ολα τα υπολοιπα παιδακια ειναι ΗΡΩΕΣ και ετσι ακριβως οπως τα λες, δεν τους αξιζει ντροπη και ηττοπαθεια, αλλα περηφανεια, αγαπη και ελπιδα! Τα φιλια μου και την αγαπη μου σε ολους σας!

Anonymous said...

η απάντησή μου, eva, δεν αφορούσε μονάχα το δικό σου σχόλιο, ή μάλλον όχι πρωτίστως, παρόλο που -
αντιγράφω μέρος του σχολίου σου λες ότι:

"Ολοι βέβαια γνωρίζουμε και πολυ καλά πως είναι αυτές οι καταστάσεις κι έχουμε δει και θα ξαναδούμε αλλά δεν είναι (τουλάχιστον για τους ευαίσθητους ανθρώπους) δυσάρεστο;
Eίναι κάτι ευχάριστο να βλέπεις τα παιδάκια να βιώνουν τέτοιες άσχημες κι επώδυνες καταστάσεις στην τόσο τρυφερή τους ηλικία;
Δεν ξέρω ειλικρινά τι έχει μεσολαβήσει και τι ακριβώς έγινε απλά σαν αναγνώστρια και συγχρόνως αρκετά ευαίσθητη κι ειδικά με το θέμα "παιδιά" όταν βλέπω φωτογραφίες με παιδάκια να ταλαιπωρούνται θέλω ν'ανοιξει η γη να με καταπιεί."

αλλά αφορούσε και όλους όσους αγριεύονται ή δεν αντέχουν την άλήθεια.
Λυπάμαι που ενώ για σένα δέχεσαι
όπως και πάλι γράφεις η ίδια

να μπαίνεις "σφήνα" και λες: "κιαν κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου αλλά πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει και η διαφορετική άποψη." Αλλά δεν δέχεσαι σε άλλους να έχουν άλλη άποψη για την άποψή σου...

τι να κάνουμε η ζωή είναι σκληρή, και πίστεψέ με το βιώνω κάθε μέρα στο παιδί μου, και ΔΕΝ μπορώ να ανεχτώ να μου καταλογίζουν ότι επειδή ξεσπάω μπορεί [σε αντιγράφω ξανά] "ορισμένοι άνθρωποι[που]δεν τα δέχονται όλα επιδερμικά αλλά σχεδόν συμπάσχουν όταν βλέπουν ή ακούν να συμβαίνει κάτι πολύ άσχημο γύρω τους"να αναστατώνονται.
ΕΤΣΙ έχουν τα πράγματα και όποιος αντέχει.

μια μαμά με μία από τα ίδια... και σε όποιον αρέσω

Anonymous said...

Oταν χρησιμοποιείς καμμια φορά τον γραπτό λόγο και μάλιστα απρόσωπα είναι πολύ εύκολο να παρεξηγηθείς, και να μην μπορεις να διατυπώσεις ακριβώς αυτό που αισθάνεσαι. ζητώ συγγνώμη αν παρεξηγήθηκα κι ελπίζω να το καταλάβετε.

Anonymous said...

Μην ασχολείσαι...!!! Αυτοι που σας στηρίζουν ειναι πολλοί περισσοτεροι απο αυτους που σας κατακρινουν!!! Ηρεμα συνεχιζουμε για το επόμενο σταδιο θεραπείας. Να ειστε καλά!!! Περιμενουμε νέα σας!!!

ΑΛΙΚΗ said...

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΚ.
ΕΧΕΙ 9 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΝΕΑ ΣΑΣ.
ΠΕΡΑΣΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ...
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ-ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΕΠΙΔΕΣΜΟΥ Ή ΟΧΙ-ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΔΥΝΑΤΟ" ΧΑΜΟΓΕΛΟ.
ΝΑΥΤΙΛΕ ΜΟΥ Η ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΟΥ ΟΛΗ ΣΤΗΝ ΛΥΔΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ...
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ!
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ.

Anonymous said...

Αγαπητέ Ναυτίλε,
απορώ γιατί στεναχωρήθηκες. Όλοι εμείς που έχουμε περάσει με τα παιδιά μας από τις παιδιατρικές-ογκολογικές κλινικές ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν πιο όμορφα παιδιά σε όλον τον κόσμο. Εγώ συνήθιζα να χαιδεύω το καραφλό κεφαλάκι της κόρης μου, και σας πληροφορώ όλους ότι πιο απαλό χάδι δεν υπάρχει. επίσης θέλω να πω σε όλους εσάς τους αναγνώστες αυτού του blog ότι πιο καλές ψυχές από αυτά τα παιδάκια δεν υπάρχουν. Δεν απαιτούν τίποτα, ανέχονται με στωικότητα πολλά περισσότερα από ότι ο καθένας μας θα μπορούσε να αντέξει, αγαπούν με όλη τους την δύναμη, παρηγορούν σε πολλές περιπτώσεις τους γονείς, αλλά και το ένα το άλλο. Είναι οι πραγματικοί νικητές της καρδιάς μας. Εστω και χωρίς μαλλιά.

nautilus said...

eva, μην ανησυχείς δεν υπάρχει παρεξήγηση. Έχει μεγάλη διαφορά αυτός που δεν "αντέχει" το στομάχι του κάποιες εικόνες/σκέψεις κ.λπ. από αυτόν που θεωρεί τις εικόνες αυτές προσβλητικές, βλαβερές, κολλητικές ή οτιδήποτε άλλο. Όσο για τους Αμερικανούς ή οποιουσδήποτε άλλους, η ιδέα είναι ότι τα καλά πράγματα πρέπει να λέγονται και να ενίοτε να αντιγράφονται. Εάν θεωρήσουμε ότι το 80% των νέων θεραπειών για τον καρκίνο προέρχονται από χρήματα του Αμερικανού φορολογούμενου τότε, έστω κι αν αυτό χρησιμοποιείται ως προπέτασμα για κάτι άλλο, δεν παύει να ισχύει ότι είναι αυτά τα λεφτά από αυτή τη χώρα που δίνουν πίσω τη ζωή τους σε εκαταμμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Σε καμιά περίπτωση δεν θα αναφερθώ σε αυτόν τον χώρο σε πολιτικές (με την ευρεία έννοια) τοποθετήσεις δικές μου ή άλλων για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα.

Προς όλους: δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα με όσους αντιγράφουν ή κάνουν λινκ σε αυτό το blog από τα δικά τους blog.

Παρακαλώ μην χρησιμοποιείτε μειωτικούς χαρακτηρισμούς για άλλους ανθρώπους. Είναι άλλο να πεις κάποιον ρατσιστή (κρίνεις τις ιδέες του) και άλλο να τον πεις "σκουλήκι" (τον μειώνεις προσωπικά).

Τέλος εκ μέρους μου το θέμα. Κάθε άποψη δεκτή και είναι ωραίο να γίνεται διάλογος για θέματα που κουβαλούν ουσία μέσα τους.

Επίσης με συγκίνησε ότι με αφορμή αυτή την κουβέντα, έγραψαν άνθρωποι που ζουν/έχουν ζήσει τον παιδικό καρκίνο.

Anonymous said...

Καλησπέρα,εύχομαι το κοριτσάκι μας να είναι καλά και οι ακτινοβολίες να την επηρεάσουν όσο γίνεται λιγότερο...Θα περιμένουμε νέα σας.
Να είστε καλά και υπομονή όλα θα περάσουν(το ελπίζω)...Να μου φιλήσεις τα αγγελούδια σας και την μαμά.Να περνάτε όσο πιο ήρεμες και
γεμάτες αγάπη στιγμές...Λυδιάκι κουράγιο μωρό μου,κι όταν όλα τελιώσουν, όλα τα άσχημα θα μείνουν πίσω και θα είναι γεμάτη χαρά η ζωή σου.Σε φιλώ και σε σκέφτομαι και σας στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά που χωράει και την μαμά και τον μπαμπά και την Λενια και τον Γιωργή.Ο Θεός μαζί σας!!!
ΧΑΡΑ.

Anonymous said...

Εύα,
με αφορμή λίγες γραμμές από όσα έγραψες,

"Ολοι βέβαια γνωρίζουμε και πολυ καλά πως είναι αυτές οι καταστάσεις κι έχουμε δει και θα ξαναδούμε αλλά δεν είναι (τουλάχιστον για τους ευαίσθητους ανθρώπους) δυσάρεστο;
Eίναι κάτι ευχάριστο να βλέπεις τα παιδάκια να βιώνουν τέτοιες άσχημες κι επώδυνες καταστάσεις στην τόσο τρυφερή τους ηλικία;"


Δυο πράγματα να ρωτήσω; 1. Για τους 'ευαίσθητους' (πόσο αντιπαθώ τούτη τη λέξη..) είναι 'δυσάρεστο' - για τους υπόλοιπους (τους αναίσθητούς να υποθέσω;) είναι ευχάριστο;; 2. Μα ποιός σε διαβεβαίωσε οτι ΟΛΑ στη ζωή είναι ευχάριστα;

Ούτε που καταλαβαίνω τι γράφεις! Αλήθεια.


ΥΣ στη φίλη μου Λυδία πολλά φιλία και μια μεγάλη καλημέρα.

Μοιράιδα said...

καλημερα και ενα γλυκο χαμογελο
ολα τα αλλα δεν μας αγγιζουνε
καλημερα μικρη μου και σε σενα
απεργια σημερα αρα λιγο πιο πολυ παιχνιδι για ολους μας

Ιφιγένεια said...

Συγγνώμη καλέ μου Ναυτίλε για το "σκουλήκι" , αλλά έτσι μου βγήκε ...
Εχω 2 πιτσιρίκες και ίσως να είμαι λίγο παραπάνω ευαίσθητη σε θέματα που αφορούν παιδια ... Βλέπεις το μητρικο ένστικτο ....

Φιλιά στην πριγκίπισσα !!

Anonymous said...

σας διαβαζω εδω και παρα πολυ καιρο και περιμενω πραγματικα με αγωνια να διαβασω ενα καλο νεο.. δεν ξερω τι σε ωθησε να γραψεις τα παραπανω.... γιατι δεν διαβαζω τα σχολια, αλλα οτι και να ειναι μη δινεις σημασια, ηδη δινετε ολη η οικογενοια ενα τεραστιο αγωνα, οποτε κρατηστε τις δυναμεις σας γι αυτον τον αγωνα και ολα τα αλλα ειναι πολυ μικρα για να σας αναστατωσουν.. φιλικα Νορα
Φιλια στην κορακλα σου!!

Anonymous said...

Nομίζω ότι είναι περιττό να ασχολείσαι με γελοία υποκείμενα.. Εμείς το Λυδιάκι το αγαπάμε παρόλο που δεν την γνωρίζουμε προσωπικά και την θαυμάζουμε τόσο εκείνη όσο και εσένα και την υπόλοιπη οικογένεια.Είναι πραγματικά ένα μικρό τιγράκι που αγωνίζεται με σθένος.Πιστέυω ότι παρόλο που δεν το επεδίωξες το μπλογκάκι αυτό έχει γίνει γνωστό και οι συμπαραστάτες σ'αυτό τον αγώνα είναι περισσότεροι από μερικούς γελοίους που τολμούν να λένε ότι χαλιέται η αισθητική τους. Εμένα μ'αρεσει η Λυδία και με τους επιδέσμους ακόμη έιναι σκέτη κουκλίτσα, μια γλύκα...
Ευχόμαστε όλα να πάνε κατ'ευχήν και να μην χάσετε το θάρρος σας σ'όλη την διαδρομή, το τιγράκι μας θα νικήσει.Είμαι σίγουρη! :)

tdjm said...

Aισθάνομαι άσχημα πολύ....
Δεν ξέρω κι εγώ έβαλα το μπλογκ σου στο δικό μου.
Αλλά δεν θα μείνω σε αυτό...Τέλος όπως λες κι εσύ...

nautilus said...

tdjm, το επαναλαμβάνω γιατί δεν θέλω κανένας να με παρεξηγήσει: οι αναφορές και οι αναδημοσιεύσεις και τα λινκ από blog είναι απολύτως οκ. Είναι άλλα, άλλης κατηγορίας, που με ανάγκασαν να τα γράψω αυτά...

Anonymous said...

τιποτα μα τιποτα δεν ειναι πιο σημαντικό απο την Λυδια σας... οι ανθρωποι που σε εκαναν να γραψεις οτι εγραψες αναρωτιέμαι αν εχουν παιδιά...αναρωτιέμαι αν εχουν ψυχή...
υποθετω πως οτι και να ήταν τωρα το μόνο που σκεφτεσαι ειναι "ΛΥΔΙΑ...ΛΥΔΙΑ...."
μην χανεις την ομορφια της ψυχής σου ουτε για ενα λεπτο...και ο γραπτος σου λογος ειναι εικονα αυτής της ψυχής και της δοκιμασίας που περνα...

Anonymous said...

Ναυτίλε ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΕ!

Μια φίλη απο Κύπρο δεν θέλησε να τους πεί όλους αυτούς που κριτικάρουν να παν .... οπως λέμε εδώ στην Κύπρο. Οπως επίσης οτι οποιος εν απέξω του χορού πολλά τραγούδια ξέρει.

Μόνο εσείς ξέρετε τι περνάτε και τι αγώνα πολεμάτε. Αν δεν τους αρέσει τι γράφεις να μην το διαβάζουν. Δικαίωμα σου ....

Έχετε τις ευχές μας για καλή συνέχεια και πάντα νικές

Σπύρος (Κύπρο)

Anonymous said...

Δεν είναι μόνο αξιοθαύμαστη η Λυδία, αλλά και όλη η οικογένεια.
Γιατί, σε πολλές περιπτώσεις, τέτοιες καταστάσεις την διαλύουν. Ενώ σε σας, όχι μόνο δεν έγινε κάτι τέτοιο, αλλά απ' ότι καταλαβαίνω από τα γραφόμενά σου, σας έχω ενώσει ακόμα περισσότερο.

Οπότε, μην δίνεις σημασία σε οποιονδήποτε μικρόψυχο λέει κάτι διαφορετικό απ' αυτό που εσύ βιώνεις.

Ναταλία said...

Λυπάμαι που αναγκάστηκες να γράψεις ένα τέτοιο ποστ.

Λυπάμαι ακόμα πιο πολύ που κάποιος εστίασε στον επίδεσμο στο κεφαλάκι της Λυδίας και δεν τον άγγιξε το χαμόγελό της...

Σου θυμώνω πολύ τρυφερά που αφήνεις να σου κλέβουν το χρόνο από τη χαρά σου....

Πέσε μέσα στο χαμόγελό της και πάρε δύναμη ξανά...

Τα υπόλοιπα είναι πολύ μικρά για να σας αγγίζουν.....