Friday, February 15, 2008

Ακτινοβολίες (3)

Σήμερα η ανταπόκριση της μικρής ήταν αρκετά μικρότερη. Κάναμε ό,τι είχαμε σκεφτεί να κάνουμε, αλλά δεν έπιασε. Με δεδομένο ότι δεν μπορούμε να καθυστερήσουμε πολύ, κάναμε τις αναγκαίες διευθετήσεις ώστε την επόμενη εβδομάδα να γίνει ο σχεδιασμός και η προετοιμασία της μάσκας και των σημαδιών και από την μεθεπόμενη εβδομάδα να ξεκινήσουμε - με αναισθησία... Θα χρησιμοποιηθεί propofol το οποίο είναι ευρέως διαδεδομένο και έχει λιγότερες παρενέργειες. Ωστόσο κάθε αναισθησία έχει τους κινδύνους της. Εντωμεταξύ μέχρι να ξεκινήσουν οι θεραπείες θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας να την πείσουμε να συνεργαστεί.

Χωρίς να μπορώ να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες, η ακτινοθεραπεία θα γίνει σε ιδιωτική μονάδα, καθώς κανένα δημόσιο νοσοκομείο δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει ακτινοθεραπεία σε παιδιά υπό νάρκωση.

Παρόλα αυτά η ακτινοθεραπεύτρια/ογκολόγος και η μονάδα συνολικά μας έχει δώσει πολύ θετική εικόνα και ελπίζουμε αυτή να επιβεβαιωθεί στην πράξη.

Γενικά οι ακτινοβολίες, ενώ σε άλλα μέρη του σώματος έχουν σχετικά ήπιες επιδράσεις, στον εγκέφαλο δρουν με τρόπο που μερικές φορές είναι πολύ επιβαρυντικός. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν ακτινοβολείται ένα συγκεκριμένο όργανο ή ένας μυικός ή συνδετικός ιστός, αλλά το κέντρο ελέγχου πολλών άλλων απομακρυσμένων οργάνων και λειτουργιών. Η περιορισμένη έκταση του πεδίου που θα ακτινοβοληθεί (conformal radiation) μας δίνει βάσιμες ελπίδες ότι οι παρενέργειες θα είναι οι ελαφρύτερες δυνατές. Οι επόμενοι μήνες θα είναι αρκετά δύσκολοι για την Λυδία και για τους υπολοίπους μας.

Ελπίζω με τη βοήθεια του Θεού να καταφέρουμε να το περάσουμε κι αυτό "όρθιοι". Δεν το κρύβω βέβαια ότι όσο ήρεμος και "ψυχρός" κι αν είμαι μπροστά στους γιατρούς ή σε τρίτους όταν συζητάμε τα σχετικά, κάθε λέξη βγαίνει με ένα "αχ" από μέσα μου, και κάθε ζήτημα που τακτοποιείται μου φέρνει μεγαλύτερη στεναχώρια παρά ανακούφιση.

Η Λυδία αρχίζει και εκφράζει πιο έντονα την απορία της γιατί, αφού πέρασε ό,τι πέρασε με το χειρουργείο, πρέπει τώρα να περάσει άλλη μια φάση δύσκολη, τώρα που έχει αρχίσει πάλι να νοιώθει τις δυνάμεις της να επανέρχονται. Και είναι δύσκολο μερικές φορές να την κοιτάξω στα μάτια γιατί ξέρω ότι μπορεί να δει την αγωνία μου εκεί μέσα και να τρομάξει. Σήμερα νοιώθω ιδιαίτερα αδύναμος, σήμερα είναι μια απο εκείνες τις μέρες που σκέφτομαι ότι ίσως έρθει μια στιγμή που δεν θα μπορώ να της πω στ΄αλήθεια ότι όλα θα είναι εντάξει... Τελικά ό,τι μένει να παρηγορήσει κι εκείνην κι εμένα είναι αυτή η αγκαλιά που τα κλείνει όλα μέσα της, μόνο αυτή.

55 comments:

Anonymous said...

Δεν ξέρω αν μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω.
Μαλλόν το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορώ.
Μακάρι να υπήρχε κάτι, όσο μικρό και αν είναι αυτό,
που να σας βοηθούσε έστω και λίγο.
Καλό κουράγιο και ο Θεός να σας χαρίζει υπομονή και πολλά γλυκά χαμόγελα από όλα τα "στρουμφάκια" σας.

Anonymous said...

Πσσστ!!!!

Δεν το βαζουμε κατω!!!

Ελα στα ισια σου Ναυτιλε!!!!

Και συ και η μικρη μας θα τα πατε μια χαρα

Μην μου αγχωνεσαι τωρα!!!

Θα μου πεις εγω τα λεω απο εξω, αλλα εδω ειμαστε ολοι μια οικογενεια.

Αντε, ελα, παρε και συ λιγη δυναμη απο ολους εμας. Σου την δινουμε μεσα απο την ψυχη μας. Σε παρακαλω...

Δυναμη τωρα!!!

Anonymous said...

κουράγιο ναυτίλε..Μην λυγίζεις τώρα.
μήπως αν της δείχνατε πόσο σας στεναχωρεί η στάση της θα καταλάβαινε και θα δεχόταν..?Δεν ξέρω τι να πω για να βοηθήσω..σας διαβάζω κάθε μέρα..Αν της τάξεις ενα μεγάλο δώρο..Δεν ξέρω..μπορεί να τα έχεις ήδη δοκιμάσει..και να λέω βλακείες..μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω...κουράγιο..

BUTTERFLY said...

Ας μπορουσα να παρω απο πανω της και απο πανω σας εστω λιγο απο αυτο το βαρος. Κουραγιο ομως!...φτανετε στην τελικη ευθεια και σε λιγο αυτα τα 4 χρονια γεματα αγωνια και αγωνες θα γινουν μια κακια αναμνηση! Φιλια σε ολους και την αγαπη μου!

Anonymous said...

Όταν είχε νοσηλευτεί και το δικό μας παιδί πριν από μερικά χρόνια στο ΚΕΘ (ήταν στην ηλικία της Λυδίας )προσπαθούσαμε παρά τη δική μας στενοχώρια, να τα παρουσιάσουμε όλα όσο πιο φυσιολογικά γίνεται. Έτσι το παιδί μας πίστευε ότι όλα τα παιδάκια έχουν για κάποια στιγμή στη ζωή τους hickman,όλες οι ενέσεις παρουσιάζονταν σαν τα εμβόλια που κάνουν όλα τα παιδάκια κ.λ.π. Ίσως και οι ακτινοβολίες θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στην Λυδία σαν κάτι "φυσιολογικό" που όλοι κάποια στιγμή χρειάζεται νά κάνουμε. Από την εμπειρία μας ύστερα από αυτό τον αγώνα καταλάβαμε ότι οι γονείς υπόφέρουμε πολύ περισσότερο από τα παιδιά, τα οποία δεν τα αντιλαμβάνονται όλα. Χαρακτηριστικό έιναι ότι το παιδί μας ύστερα πό 3 μήνες συνεχούς διαμονής στο νοσοκομείο, όταν περιχαρείς οτυ ανακοινώσαμε ότι "αύριο γυρνάμε στο σπίτι", μας είχε εκπλήξει λέγοντας "εγώ δεν θέλω να γυρίσω, εμένα μου αρέσει εδώ" Τα εναλλασσόμενα παιχνίδια,και η αποκλειστική μας απασχόληση μαζί του αντιστάθμιζαν τις ταλαιπωρίες.Κάντε κουράγιο,να είστε σίγουροι ότι κάνετε αυτό που πρέπει , μην φοβάστε τη νάρκωση, είναι αυτο που επιτρέπει ο Θεός τη συγκεκριμένη στιγμή για τη Λυδία.
Δεν σας ξεχνάμε

Anonymous said...

Όπως το είπες κι εσύ Ναυτίλε... με τη βοήθεια του Θεού, να μείνετε όρθιοι! Με τη βοήθεια του Θεού ας πάνε όλα καλά.
Τι να πει κανείς... δύσκολα, αλλά ΟΧΙ ακατόρθωτα! Έτσι δεν είναι;;; Ας προσευχόμαστε, ας ευχόμαστε, ας ελπίζουμε για κάτι καλύτερο λοιπόν!
Μη χάνετε τις δυνάμεις σας... είναι φυσιολογικό αυτό που μας περιγράφεις, αλλά μείνε όρθιος κι εσύ, και η μητέρα της κι έτσι θα μείνει κι αυτή! Έχετε τόση αγάπη, τόση δύναμη, τόση πίστη σε ότι κάνετε, τόσο θάρρος... είστε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ παράδειγμα... ΉΡΩΕΣ γονείς!...
Ο Θεός και η Παναγιά μαζί σας!

Anonymous said...

καλο κουραγιο με τις ακτινιβολιες σε ολους! μικρους και μεγαλους..ειναι λογικο να εχετε ολοι κουραστει και δυσθυμησει καπως εστω και για λιγο... σας σκεφτομαστε....και σας αγκαλιαζουμε και μεις με τη σειρα μας...λιγακι..

νατασσΆκι said...

Τόσο καιρό που σας διαβάζω, έχω θαυμάσει το κουράγιο και τη δύναμη -όλων σας.
Και νιώθω λίγο σαν να σας ξέρω -και τη Λυδία λίγο σαν δικό μου παιδί...

Μια μεγάλη αγκαλιά, λοιπόν, για όλους σας
κι όλες μου τις ευχές και την αγάπη για τη συνέχεια..
και μακάρι να μπορεί αυτή η έννοια μας, κι αυτή η αγάπη από μακρυά, να βοηθήσει.

τo τέρας της «αμάθειας» said...

ΟΧΙ τώρα ΟΧΙ ακόμα...! ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ!!

Anonymous said...

"Τελικά ό,τι μένει να παρηγορήσει κι εκείνην κι εμένα είναι αυτή η αγκαλιά που τα κλείνει όλα μέσα της, μόνο αυτή."

Αν υπάρχει κάτι σ' αυτόν τον κόσμο που μπορεί να κάνει θαύματα, αυτό είναι η αγάπη.

Κουράγιο! Όλα θα πάνε καλά!

ΥΓ: Για τις ώρες που με πιάνουν τα down μου, το καλύτερο φάρμακο είναι η ζωγραφική. Ή το γράψιμο.

marilia said...

Επ!!! Κάποιος χρειάζεται μεγάλη κουταλιά απ' το γλυκό χαμόγελο για να ανακτήσει το κουράγιο του! Τρέχα στο... βαζάκι! Ή μάλλον... τρέχα στο ίδιο το παρασκευαστήριο. ;) Υπομονή και όλα θα πάνε καλά!

Anonymous said...

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΩ ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΜΑΧΗ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΑΣ! ΕΓΩ ΕΠΑΨΑ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ 5 ΜΗΝΕΣ ΤΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΧΑΣΩ ΑΛΛΟ ΕΝΑ. ΜΑΚΑΡΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ! ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ! ΔΩΣΤΕ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΦΙΛΑΚΙ ΣΤΗΝ ΛΥΔΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΒΙΚΥ.

Anonymous said...

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑΥΤΙΛΕ ΜΟΥ.
ΟΠΩΣ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ, Η ΑΓΩΝΙΑ
ΤΟΥ ΠΥΡΕΤΟΥ,Η ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ
ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ,
ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΤΟ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ
ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ Η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΡΓΕΙ
ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ ΠΟΥ
ΕΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ
ΚΑΤΑΝΤΑΩ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΞΑΝΑΛΕΩ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ
ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΦΙΛΗΣΕΙΣ

ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

Ernesto said...

ΕΙΣΤΕ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΙ ΣΑΣ ΘΑΥΜΑΖΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΙΡΚΟ ΩΣ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ!!!ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ!!ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΓΕΙΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΕΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!!

ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΑΣ!!ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΤΕ!! ΕΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ ΕΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!!


ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ!!!ΕΜΕΙΣ ΣΑΣ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ!ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΡΑ!!!


ΣΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Anonymous said...

Για να πω την αλήθεια ,σοκαρίστηκα με την αγαπητή φίλη που είπε "ξεχάστε τον Θεό σας". Καταλαβάινω ότι ο πόνος της απώλειας έιναι μεγάλος, όμως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε εμείς το "γιατί". Πρίν από λίγες μέρες πέταξε για τον ουρανό ένα παιδάκι από την οικογένειά μας, χωρίς πρόβλημα υγείας, έτσι ξαφνικά σταμάτησε η καρδούλα του. Οι γονείς του μέσα στον πόνο τους έλεγαν συνεχώς : "Θεέ μου σ'ευχαριστούμε που μας το χάρισες, σ'ευχαριστούμε που το πήρες, δικό σου παιδάκι ήταν".Η μητέρα του παρηγοριόταν στη σκέψη ότι ο Θεός μπορεί να το γλίτωσε από άλλα μεγαλύτερα βάσανα αργότερα.
'Ενας σύγχρονος άγιος γέροντας ο πατήρ Πορφύριος είχε πει ότι λόγω του καρκίνου έχει γεμίσει ο Παράδεισος.
Δεν σας μιλώ εκ του ασφαλούς και δικό μου παιδάκι αρρώστησε με καρκίνο.
Είμαι σίγουρη όμως ότι κάποια στιγμή θα δοθούν απαντήσεις σε όλα τα γιατί.

stalamatia said...

Κουράγιο Ναυτίλε είναι δύσκολα αλλά εσένα και τη μαμά έχει για βοήθεια .Ο Θεός θα σας βοηθήσει και τώρα.

Anonymous said...

Ναυτίλε, αγάντα! Κράτα τιμόνι και πυξίδα στο δύκολο ταξίδι σας με προορισμό την ελπίδα. Στάσου "Όρθιος" για την ηρωϊδα μάννα και τα παιδιά σου. Μακάρι να μπορούσα να πάρω έστω και για λίγο τα διλήματα απ' τη σκέψη σου και να ανοίξεις μια μεγάλη ξέγνοιαστη χαρούμενη αγκαλιά για τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου. Όσοι προσευχήθηκαν για μια μέρα γεμάτη ελπίδες, για μια μέρα χωρίς πόνο διλήματα και έγνοιες, σε καταλαβαίνουν. Όσοι παρακολουθούν τον αγώνα σας πιστεύουν ότι μπορείς να το καταφέρεις.

Γιάννης

Anonymous said...

αυτή η αγκαλιά είναι ο λ α.

είστε στις προσευχές μας.

Anonymous said...

Το γεγονός ότι ζούμε είναι εντελώς τυχαίο ή κανονισμένο από κάποια δύναμη έξω από εμάς?Απλά είναι τα πράγματα και πολύπλοκα συνάμα.Ότι είναι να γίνει θα γίνει.Τα αποτέλέσματα καλό είναι να τα περιμένουμε αισιόδοξα πάντα.Φιλιά σε όλα τα μικρά σας και κουράγιο στο ταξίδι αυτό όσο δύσκολο κι αν είναι για εσάς.Εμείς το μόνο που μπορούμε να σας πούμε είναι πως βρίσκεστε στις σκέψεις μας πάντα με τις καλύτερες εικόνες για το μέλλον.Σοφία.

Anonymous said...

Αγαπητέ Ναυτίλε σάς παρακολουθώ εδώ και 2 μήνες.Θαυμάζω απεριόριστα τη δύναμή σου και πολλές φορές σκέφτομαι αυτό πού έλεγε ο πατέρας μου"μη σού δώσει ο Θεός όσα μπορείς να αντέξεις". Αυτό που με προβληματίζει όμως και με ανησυχεί είναι το πώς βιώνουν τα άλλα δύο παιδιά αυτήν την κατάσταση.Καταλαβαίνω (όσο είναι αυτό δυνατόν)ότι τόσο εσύ όσο κι η Ζωή παλεύετε με όλες σας τις δυνάμεις για το τιγράκι σας αλλά...υπάρχουν αλλες δύο ψυχούλες που σάς έχουν ανάγκη. Καλή Δύναμη.

ράγες said...

Δε μπορεί από αυτή την αγκαλιά κάτι θα βγει! Μη μου απελπίζεσαι Ναύτιλε, όλα θα γίνουν με τον τρόπο τους και την ώρα τους! Δεν ξέρω αν είναι θεός, πίστη, θετική ενέργεια η οτιδήποτε άλλο ( ο καθένας μπορεί να πιστεύει όπου θέλει) αλλά εσύ δεν πρέπει να πάψεις να πιστεύεις ότι η Λυδία θα τα καταφέρει! Γιατί η μικρή καταλαβαίνει την ψυχολογία σου και ας μην μπορεί να το εκφράσει με λόγια! Το πείσμα της και η θέλησή της, είναι απόρροια της δικής σου επιμονής να μην το βάζεις κάτω και να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο, όσο και αν κάποιες φορές απελπίζεσαι που είναι λογικό γιατί είσαι άνθρωπος και κάπως πρέπει να εκτονώσεις την στεναχώρια σου!
Λένε ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει! Να πιστεύεις κάθε μέρα στο καλύτερο για να το μεταδίδεις στη Λυδία!
Εύχομαι να περνάτε καλές οικογενειακές στιγμές, τώρα που η Λυδία είναι σπίτι και ανακτά τις δυνάμεις της!
Καλή δύναμη!!!

Anonymous said...

Εύχομαι να έχετε δύναμη και θετικές σκέψεις. Είστε στη σκέψη και στη προσευχή μου. Φιλιά και κουράγιο σε όλους σας ιδίως σε σας τους γονείς.

Anonymous said...

ΑΓΑΠΗΤΕ ΦΙΛΕ Η ΦΙΛΗ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΩ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.ΕΓΩ ΠΙΑ ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΩ...ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΙ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΑΝ ΕΧΑΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΤΟ ΒΡΩ

Princess said...

Εμεις εδω πολεμάμε, με χαμόγελο και ναζι, και δεν ασχολουμαστε με θεους και παρε δωσε... Εμεις εχουμε κατι ματάκια που λαμπουν παιχνιδιάρικα, και κατι χειλάκια που σουφρώνουνε με πεισμα... Δεν κλαιμε εμεις! Τσατιζομαστε μονάχα, και μετα ξαναορμαμε μπροστά... Κι οταν ολα δειχνουνε γκριζα Ναυτιλε, κι οταν κολλας να απαντησεις στο γιατι, εχεις την απαντηση μπροστά σου: γιατι εχει πεισμα και θελει να παλαιψει, γιατι ειναι πολεμιστρια, καιτι ντροπή να σκύψει καποιος το κεφάλι οταν αυτη βαζει τα χερια στη μεση κι ορμάει μπροστά! Κουραγιο Ναυτιλε, καθε στιγμή σας ειναι πολυτιμη, κι η σκεψη μας ειναι μαζι σας....

Anonymous said...

Αχ Ναύτιλε μου, το ξέρω ότι ορισμένες φορές φτάνεις στα όρια σου, οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείπουν! Φυσικό είναι!
Κράτα γερά όμως! Θα νικήσετε στο τέλος! Το ξέρω, το νιώθω! Όπως σήμερα, ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά! Θα σου πω κάτι περίεργο! Η τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα! Οδηγούσα και σκεφτόμουν διάφορα (την μητέρα μου βασικά, η οποία έκανε μια επέμβαση χτές) και ξαφνικά πέρασε από μπροστά μου ένα τεράστιο φορτηγό που έγραφε επάνω ΛΥΔΙΑ! Επειδή σας σκέφτομαι συνέχεια, και σήμερα είχα αλλού το μυαλό μου, ένιωσα σαν να μου έδινε κάποιος μια σφαλιάρα και να μου έλεγε, το Λυδιάκη δεν το σκέφτεσαι σήμερα? Και αναρωτιόμουν αν πήγανε καλά τα πράγματα σήμερα με την νεράιδα μας? Όμως επειδή είδα αυτό το φορτηγό σκεφτόμουν ότι κάτι πρέπει να έγινε! Και μπαίνω τώρα και διαβάζω αυτά που διαβάζω!
Μην το βάζεις κάτω, μπαμπά!
Το κορίτσι σου ξέρει να πολεμάει, ίσως τελικά να σας εκπλήξει τελευταία στιγμή και να κάτσει ακίνητη!
Τι να προτείνω εγώ? Είμαι σίγουρη ότι τα έχετε δοκιμάσει όλα! Να το παρουσιάσετε σαν παιχνίδι, ή να της εξηγήσετε ότι έτσι πρέπει να κάνει για να περάσουν όλα αυτά και να γυρίσει γρήγορα στα αδερφάκια της και να παίξουν! Ειλικρινά δεν ξέρω.
Το μόνο που θα πω, είναι να έχετε πίστη! Σας εύχομαι δύναμη, κουράγιο, ελπίδα!
Φιλιά στο μωρό μου! Και στην υπόλοιπη οικογένεια φυσικά (απλά η νεράιδα προηγείται)!

moukelis said...

Κουράγιο Ναυτίλε...Υπομονή σε όλους σας και πολύ πολύ κουράγιο.Όλα θα πάνε καλά,όπως άλλωστε πήγαιναν και μέχρι τώρα.Θα στείλω αμέσως μερικά γελαστρόνια μου να επιληφθούν του θέματος.Καληνύχτα και πολλά φιλάκια σε όλους σας!

Anonymous said...

Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει το τραγούδι των Χαϊνηδων που πάει κάπως έτσι:

'Για δες τε όλοι τον ακροβάτη
πως τραμπαλίζεται
Για δες τε όλοι τον ξενομπάτη
πως δεν ζαλίζεται
Για δες τε τον ακροβάτη
που κι όταν πέφτει γελά
Και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει...

Για δες τε που'χει το ερημοπούλι
αίμα στο φτερό
Πετα κι ας το'βρε θανάτου βόλι
κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να'ναι κόντρα
Έχει τιμή σαν πετάς
και να μένεις μόνος , να μένεισ μόνος...

Για δες τε όλοι, δες τε και μένα
άλλο δεν ζητώ
πού'χω στους ώμους φτερά σπασμένα
και ακροβατώ
Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμα εσύ να φανείς
Μην κλαις πουλί μου , μην κλαις πουλί μου...'

Ο αγώνας συνεχίζεται
να οραματίζεσαι το νικηφόρο τέλος: τη Λυδία μεγάλη, τη Λυδία να βγαίνει με τους φίλους της, ή όπως αλλιώς σε εμπνέει.
Πίστεψέ με πιάνει!
Snowbird

φάβα said...

ειστε παλικαρια, αγκαλιες πολλες Ναυτίλε και όλα θα περασουν μια μερα...

Anonymous said...

Ενώνουμε όλοι τα χέρια, και η αγκαλιά γίνεται τεράστια... Με αγάπη πολλή και ευχές αμέτρητες. Μαρία-Κρήτη

Anonymous said...

Ναυτίλε όλα θα πάνε καλά,η πριγκίπισσα μας στο τέλος θα κάτσει
να της κάνουν την θεραπεία...έχει κουραστεί το μωρό μου και λογικό μου φαίνεται,αλλά θα μας βάλει για ακόμα μία φορά τα γυαλιά πιστεύω...
θα κάνει λίγο ακόμα υπομονή και θα τελιώσει κι αυτό το μαρτύριο...
Υπομονή πρέπει να κάνεις κι εσύ
και να το πιστέψεις πως θα πάνε όλα καλά...Ξέρω πως είναι δύσκολες καταστάσεις,όλοι μπορεί να έχουμε περάσει,αλλά δεν θα το βάλουμε κάτω...Το βλέμμα σου στραμμένο στην τίγρη μας για να παίρνεις δύναμη,εκείνη έχει πολλή.Ευχομαι να μην χρειαστεί να την ναρκώσουν και να τελιώσει κι αυτή η
δοκιμασία...Μικρό μου τιγράκι δείξε για άλλη μια φορά τα δόντια σου και πολέμησε τους φόβους σου.
Η σκέψη όλων και η αγάπη μας για σένα,μαζί με την προσευχή μας,θα σου δώσουν την δύναμη να συνεχίσεις
και να νικήσεις...Είμαστε εδώ να σας βοηθήσουμε κι ο μόνος τρόπος είναι να σας δείξουμε την αγάπη μας
και να σας πούμε πως είμαστε περήφανοι για εσας και σας ευχαριστούμε που μας δίνετε μαθήματα ζωής και θάρρους...Σε ευχαριστώ Ναυτίλε που μοιράζεσαι μαζί μας όλα αυτά και να είσαι καλά...Σας στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά για να σας χωρέσει και τους πέντε και πολλά φιλιά...Ο Θεός μαζί σας.
ΧΑΡΑ

Anonymous said...

Κράτα τη δύναμη και την ελπίδα σου! Πιστεύω πολύ στην αγάπη της ψυχής σας.
Προσεύχομαι για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν για όλους σας!
Κουράγιο!

Anonymous said...

Η Παναγια να ειναι διπλα σας κ εμεις οσο μπορουμε με τις προσευχες μας...οτι αλλο και να πουμε ειναι περιτο.Ολα να τελειωσουν καλα και οταν γινει η Λυδιουλα καλα κανενας πονος να μη σας αγγιξει ποτε ευχομαι..καμια στεναχωρια..λιγο δυναμη ακομα λιγο κ τον φαγαμε τον εχθρο!!!!!!!!!

Γιωτα - Θεσσαλονικη

Anonymous said...

τι να πω?ναυτιλε...πεταξε μακρια αυτο το πεπλο της απαισιοδοξιας κ φορεσε παλι την αισιοδοξια...ολα θα πανε καλα...ενταξει ολοι θελαμε να αποφυγουμε την ναρκωση αλλα ....δεν γινεται αλλιως....ειναι παιδακι ναυτιλε το λυδιακι μας κ ειναι φυσικο να αντιδρα....
λοιπον...κουραγιο δυναμη κ πολυ πολλη αγαπη .....αυτα ειναι τα οπλα σου...εσυ στηριζεις τωρα ολη την οικογενεια....βοηθα τη μαμα ....τη λενιω το γιωργη...και κυριως τη λυδια....αν δεν της δινει θαρρος ο πατερας της...ποιος θα της δωσει?

butterfly said...

Ναυτίλε, κουράγιο. Ξέρεις, είναι πολύ καλό που ξέρετε τις μεθόδους, τους κινδύνους, τις πιθανότητες. 'Ομως μην αφήνεις να σε αγχώνουν αυτά από μόνα τους. Η Λυδία είναι μία, και η Λυδία θα πάει καλά ή δε θα πάει, και αυτό κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Μήπως και πριν την επέμβαση δεν φοβόσασταν δικαιολογημένα μπροστά στα πιθανά κακά πράγματα που μπορεί να της συνέβαιναν; Και όμως, το Λυδιάκι σε πείσμα όλων αυτών τα κατάφερε! Τίποτε δεν αποκλείει να πάνε καλά τα πράγματα και τώρα. Σε κάθε περίπτωση, μην δηλητηριάζεις με τη -δικαιολογημένη-στενοχώρια σου τις όμορφες στιγμές που περνάτε τώρα! Πες τα μας εμάς να ξεθυμάνεις, και μετά άντε να την πάρεις μία μεγάααααλη αγκαλιά και να παίξετε χωρίς κακές σκέψεις, ναι;

Anonymous said...

Egw 8a pw oti se katalavainw...
To ksaderfaki mou menei akrivws dipla mou..Mia porta mas xwrizei genni8ike me displasia sto gennitiko tou organo k tin ourodoxo koisti..Trexoume sunexeia,egxeirisis,anaplasi koistis,to morio tou einai anoixto,palevoume na to rapsoume xwris provlimata....Polla 8emata na li8oun,poli nosokomeio...Talaipwreia...
ALLA KANOUME YPOMONI....
Kai exoume PISTI...Oxi ston 8eo alla se mas...Pistepse kai sy loipon sto splaxno sou...Dwstou k sy dunami tou paidiou sou esy,gia na sunexisei pio dynata....
Fysika k afto to comment opws to proigoumeno k ola ta epomena,afierwmeno stin korakla sou..Eyxomai ta kalitera,

me sevasmo,

NiKoS

Anonymous said...

αμα απο την πλευρα μου πω πως για αυτο το σταδιο δεν ανυσηχω και τοσο θα με περασετε για τρελλο? Δεν ξερω αλλα αλλο να εχεις χειρουργιο με παρενεργειες και μικροβια μετα και αλλο ακτινοβολια. Το λεω παντα σε συγκριση αυτα τα 2 και οχι απο μονο του και ετσι πρεπει να το βλεπεις νομιζω γιατι εχεις δει πολλα και μπορεις να κρινεις καταστασεις

Αυτα και συγγνωμη αν ειπα κατι λαθος

Nena said...

Παλιότερα,μηχανικά έλεγα για διάφορα θέματα "ούτε ψίλος στον κόρφο σου".Τώρα ειναι η πρώτη φορά που καταλαβαίνω πραγματικά τι εννοεί η φράση.
Αγαπητέ Ναυτίλε, όσο και να σε προτρέψουμε για κουράγιο ακούγεται τυπικό και μέ έλλειψη ίσως κατανόησης. Και πραγματικά ποιός μπορεί να μπει στη θέση σου; ΄Ομως παρόλα αυτά μόνο εσείς μπορείτε να σταθείτε και να κάνετε το Λυδιάκι να αντέχει με τσαμπουκά που της χρειάζεται να δείχνει ακόμα και για το κουκλάκι της.
Εύχομαι ν αποδώσουν οι θεραπείες γρήγορα και νάναι το μωρό σου γερό, δυνατό να σας σκάει εκείνα τα μοναδικά χαμόγελα που χαζέψαμε όσοι γκρινιάζουμε ακόμα και για πονοκέφαλο.

elpi said...

Σήμερα νιωθω βουβη απεναντι στον πόνο σου..σκεψου ομως ολους εμας που καθημερινα μπαινουμε στο μπλογκ σου και σας σκεφτομαστε..Νιωσε μας σαν μια μεγαλη αγκαλια που σας τυλιγει κ σας ανακουφιζει..Κανε κουραγιο!!

Anonymous said...

Εχεις χίλια δίκια να ανησυχείς και να νιώθεις ότι λυγίζεις. Εγώ το μόνο που θέλω να σου θυμίσω είναι ότι ένα πράγμα που τουλάχιστον εγώ βλέπω να βγαίνει συνέχεια από την περιπέτεια της Λυδίας όπως τη μεταφέρεις στο blog σου είναι το πώς η ζωή είναι για να τη ζούμε μέρα τη μέρα, με τις δυσκολίες, τις μικρές ή μεγάλες νίκες, τις ήττες και τις χαρές της. Ετσι φαίνεται ότι έχετε πορευτεί μέχρι τώρα κι έτσι η Λυδία έχει φθάσει να ανατρέψει τα προγνωστικά, δίνοντας μια μάχη τη φορά. Δες το σήμερα, το πόσο μακρυά έχει φθάσει το Λυδιάκι κι εσείς όλοι μαζί της. Το μέλλον θα το δεις όταν και όπως θα έρθει.
Κουράγιο και δύναμη σε όλους σας.

Anonymous said...

agapite nautile,
de tha statho sta entona sinaisthimata pou mou dimiourgei o agonas sas, giati pistevo vathia oti kanete afto pou oloi oi goneis ofeiloume apenanti sta paidia mas. Stirizete to pio adinamo melos sas epeidi akrivos eiste oikogenia kai oxi ageli. Me tin afosiosi sas sti Lydia dimiourgeite kai sta alla paidia ena aisthima asfaleias, ti vevaiotita oti tha statheite to idio pallikarisia kai stous dikous tous agones. Exete xrono na antistathmisete afta pou isos noiothete oti tous stereite, tora tous dinete mathimata zois, mia parakatathiki gia to diko tous mellon, tin aisthisi aftou pou simainei i tha eprepe na simainei oikogeneia. Den einai i katallili stigmi na afisete olous tous fovous na sas kataklisoun. Psila to kefali loipon. Oso diskolo kai na einai min afinete ti skepsi na feygei apo to tora- alloste einai kati pou mexri tora kanete aksiothavmasta kala. Oson afora stin arnisi tis Lydias na sinergastei einai apolita fisiologiki (xoris afti i diapistosi na linei to provlima). Einai pithano na min einai diathetimeni na kanei apolitos kamia paraxorisi tora pou exei epistrepsei sti vasi tis (i sigkatavasi tis se kapia pragmata aforouse mono to plaisio toy nosokomeiou- tora einai spiti tis de thelei na to diapragmeteftei ksana). Proteino loipon to eksis: kante mia istorioula sxetika me ti diadikasia, xrisimopoiiste fotografiko iliko ean einai dinaton (tou xorou, toy mixanimatos, tou prosopikou, tou eaftou tis mesa sto xoro, k.l.p.). Prostheste fantastika stoixeia tou tipou: itan kapote mia omorfi prigipissa (foto tis Lydias) pou ti zilepse o kakos vasilias kai ti filakise mazi me tin oikogeneia tis. Meta tis eklepse to vasilio tis kai talaiporouse to lao tis. Mia mera i gennaia prigipissa apofasise na prospathisi na eleftherosei tin oikogenia tis (foto tis oikogeneias sas). Simmaxoi kai voithoi tois itan ta kala ksotika (foto tou prosopikou) ta opoia me tis magikes tous aktines (foto tou mixanimatos) ekanan tin prigipissa toso dinati pou mporouse na nikisei pia ola ta magia tou vasilia. sintoma i gennaia prigipissa elefterose tin oikogeneia tis kai pire piso to vasileio tis.
Ftiaxte to etsi oste na einai elkistiko, diavaste to entiposiaka, dramatopoiiste to metaksi sas, moiraste katallila tous rolous, paixte kai diaskedaste me afto, parte to mazi sas sti therapeia kai pano ap ola o theos na sas voithisei.
Sas thavmazo kai sas stelno tis pio zestes kai anthropines efxes mou.

iLiAs said...

..κουράγιο, εσείς μας δινεται θάρρος και δύναμη..δεν χρειάζεται να απογοητεύεσαι τώρα..
Θα πάνε όλα καλά..σκέψεις και ευχές μαζί σας.

La Gigi said...

Όλα θα πάνε καλά και η μέρα που θα της πεις ότι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ έρχεται. Η άλλη που λες εσύ δεν θα έρθει ΠΟΤΕ. Δεν θέλει η Λυδία, εσείς και όλοι εμείς να έρθει και γι'αυτό θα μείνει εκεί που είναι

Anonymous said...

Ελπίζω να μη χρειαστεί η νάρκωση. Ακόμα υπάρχει καιρός και η Λυδία φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική είναι η διαδικασία για αυτή.

Λωτοφάγος said...

Είστε όλοι τόσο γενναίοι! Δεν ξέρω αν εγώ θα ήμουν. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μην χρειαστεί να της εξηγήσετε τίποτε. Και κάποτε, σε 10, σε 20 χρόνια, να τα διηγείστε όλα αυτά, σαν έναν εφιάλτη που ξεχάστηκε το πρωί!

Anonymous said...

Ότι και να πω είναι λίγο μπροστά στη δύναμη που έχετε όλοι στην οικογένειά σας.

Δεν μπορώ να πω ότι μου είναι εύκολο να νοιώσω ότι νοιώθετε, είμαι και εγώ γονιός, όχι καλός και ντρέπομαι 'βλέποντας' εσάς, γιατί έχει λιώσει η ψυχή μου από πόνο λόγο της συντρόφου μου (έχει επιθετική μορφή Σκλήρηνσης Κατά Πλάκας) και της έχω αφιερωθεί με συνέπεια τα αγγελάκια μου να μην έχουν αυτά που πρέπει και βλέπω ότι η @$#%#$% η ζωή (δεν βρίζω και εγώ κανονικά στο blog του αγγέλου σας) είναι λίγη, πολύ λίγη, ακόμα και αν ζεις 100 χρόνια.

Το μόνο που έχω να πω είναι ένα μεγάλο μπράβο και να σας ευχηθώ την καλύτερη δυνατή πορεία...

ellinida said...

Θα περάσει κι'αυτό. Θα τα καταφέρετε.
Εχεις τόσες αγκαλιές γύρω σου και τόση αγάπη.

VassilisK said...

Δε θα μπορούσα να το πω καλύτερα από το τέρασ...

ΟΧΙ τώρα ΟΧΙ ακόμα...! ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ!

Κουράγιο φίλε.

ΥΓ Καλό θά 'ταν, μερικοί να αφήσετε για αλλού τις διαμάχες: υπάρχει-δεν υπάρχει "x" (όπου "x" Θεός, Ιπτάμενο Σπαγγέτι Τέρας, Γιαχβέ, Βούδας, Δίας κτλ).

etheofan said...

Έψαξα στο λεξικό το "λήμμα" γονείς και βρήκα το όνομά σας..
Έψαξα τις λέξει "δύναμη,επιμονή,μαχητής.."και βρήκα την φωτογραφία της Λυδίας..
Πραγματικά συγλονισμένος για το μεγαλείο της ψυχής αυτής της οικογένειας...
Στάθης Θ.

Anonymous said...

Μέσα από άλλη σελίδα συνέβη να πέσω πάνω στο ιστολόγιο αυτό. Κι έχω τόσα να πω στον ανώνυμο πατέρα της Λυδίας που δε γνωρίζω από που να αρχίσω.

Διάβασα για το ΚΕΘ και γύρισα αρκετά χρόνια πίσω, όταν έκανα κι εγώ τη θητεία μου εκεί. Κάποιος έγραψε μέσα από τον προσωπικό του πόνο ότι πρέπει να ξεχάσετε το Θεό. Όταν κάτι δεν εξελίσσεται όπως εμείς θα θέλαμε, συνήθως φταίει ο Θεός. Ο Θεός ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται η Λυδία και την αγαπά περισσότερο από όλους.

Έτσι κι εγώ Ναυτίλε στα 8 μου χρόνια το 1987 βρέθηκα από τις πασχαλινές μου διακοπές στο ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ να με ψάχνουν από την κορυφή ως τα νύχια. Βρέθηκα στο χειρουργείο, βγήκα γεμάτος γάζες, βρέθηκα να κάνω χημειοθεραπείες στο ΚΕΒ με 47 βαθμούς καύσωνα και δίχως ανεμιστήρα και καρέκλα, έπειτα ακτινοβολίες -που στενοχωρήθηκα όταν τις σταμάτησα στο Αρεταίειο γιατί μου ήταν ξεκούραστες και δεν τρυπιόμουν- ξανά χημειοθεραπείες, έπειτα για πολλά χρόνια είχα κάθε λίγο λοιμώξεις, ύστερα ξαναρρώστησα αλλά ο Κύριος έδωσε με ένα χειρουργείο να ξεμπερδέψω.

Οι γονείς μου φίλε και αδερφέ Ναυτίλε τσακίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Θυσίασαν τα νιάτα τους και το ημερολόγιο των αναμνήσεων γέμισε από εμπειρίες με πόνο. Δεν έχουν να θυμούνται ευχάριστα γεγονότα από τα παιδικά μου χρόνια. Ο πόνος όμως δυναμώνει την οικογένεια. Δοκιμασίες, δοκιμασίες, δοκιμασίες και όταν πήγαμε να σηκώσουμε κεφάλι, ξανά πάλι κάτω. Δε διαμαρτύρομαι όμως γιατί ο Χριστός είπε ότι όποιος θέλει, ας σηκώσει το σταυρό του και ας Με ακολουθήσει.

Έκανα χημειοθεραπείες, ξερνούσα, δεν μπορούσα να φάω, δεν είχα δυνάμεις, είχα εφιάλτες, είχα φοβίες για χρόνια, είχα λιγότερα μαλλιά είχα είχα είχα. Σήμερα έχω μακριά μαλλιά, έχω παντρευτεί, είμαι πατέρας ενός ζιζάνιου πιτσιρίκου και περιμένω το 2ο παιδί μου.

Αυτό είναι το μήνυμα φίλε. Η Λυδία σίγουρα δοκιμάζεται και συγκριτικά περισσότερο από εμένα. Όμως τα παιδιά πολεμούν καλύτερα την επάρατο. Και εσύ φιλαράκο, θα έρθει η ώρα που μια βραδιά θα την αποχωριστείς από κοντά σου τη Λυδία για να την παραδώσεις στα σκαλιά μιας εκκλησίας. Και τότε όλα αυτά θα είναι σα να μην έγιναν ποτέ (που λέει ο λόγος). Θα τη δεις να κάνει δική της οικογένεια.

Προσωπικά ευγνωμωνώ το Θεό για ότι μου έστειλε γιατί πιστεύω ότι έγινα καλύτερος, Τον ευχαριστώ για τους γονείς που μου έδωσε γιατί στηρίχθηκα σε αυτούς και Τον θερμοπαρακαλώ μιας και έχουμε και μεις χάσει άτομα από τον καρκινό, αν είναι να ξαναδοκιμαστούμε, να δοκιμάσει πάλι εμένα και όχι τη γυναίκα μου ή τα παιδιά μου. Όχι γιατί δε θα τα κατάφερναν, αλλά γιατί εγώ θα ήμουν αδύναμος να τους βλέπω να δοκιμάζονται.

Μια μικρή συμβουλή για το τέλος και από προσωπική εμπειρία. Το γέλιο κάνει άφθονο καλό. Χαρίστε πολύ από αυτό στη Λυδία.

Για ότι θες είμαι στη διάθεσή σου. Ο καλός Θεός να στηρίζει τη Λυδία αλλά και να ενδυναμώνει κι εσάς στον οικογενειακό αυτό Γολγοθά. Με τέτοιες ανηφορές κερδίζονται παράδεισοι και εδώ κάτω και μετά επάνω.

SXM

Anonymous said...

ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΛΥΔΙΑΚΙ ΜΑΣ?
ΣΑΣ ΤΡΕΛΑΝΕ ΜΕ ΤΑ ΓΙΑΤΙ
ΟΛΟ ΤΟ ΣΑΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ?
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΕΑΤΗΣ
ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΦΙΛΗΣΕΙΣ
ΣΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ

ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

Anonymous said...

τι στο καλό?όλοι οι super heroes το κόσμου εδώ μαζεύτηκαν??????

Anonymous said...

ΝΑΥΤΙΛΕ ΚΡΑΤΑ ΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ! ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΙ,ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Η ΛΥΔΙΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ!
ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΡΙΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ ΤΩΡΑ!

vorias said...

Oλα θα περασουν η μικρη θα βγει καθαρη.Ειναι ενας παραξενος εφιαλτης

Anonymous said...

Τι είπε το μικρό μας για το χιόνι;;
Της άρεσε; Γράψε μας για τις εντυπώσεις της! Ρωτούσε τίποτα σήμερα; Η οικογένεια σας σήμερα θα έκανε ωραίο cocooning σε απαρτία! Φιλάκια σε όλους σας!

Stelios said...

Καταρχάς καλησπέρα…
Δεν έχω πολύ καιρό που βρέθηκα τυχαία στο blog (2-3 μέρες μοναχά) και παρόλο που θα ήθελα να σας στείλω ένα σχόλιο συμπαράστασης από την αρχή δεν τα κατάφερα…
Λίγο η οργή που ένιωσα αρχικά, γιατί να υπάρχουν τέτοιες αδικίες και παιδιά που ταλαιπωρούνται τόσο χωρίς να έχουν φταίξει τίποτα.
Πολύ η συγκίνηση που λίγο έλειψε κάποιες φορές να με κάνει να κλάψω…
Τελικά σήμερα το πηρά απόφαση και γράφω…
Να είστε σίγουροι ότι όλα θα πάνε καλά γιατί υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω που έχουν νιώσει την Λυδία σαν δικό τους παιδί, και όταν τόσοι πολλοί εύχονται κάτι δεν μπορεί παρά να γίνει πραγματικότητα…
Ελπίζω σύντομα να τα θυμάστε όλα αυτά που περνάτε εσείς και κυρίως η μικρή, σαν μια άσχημη παρένθεση σε μια πανέμορφη ζωή…
Εύχομαι τα καλύτερα για την Λυδία, της στέλνω την θετική μου σκέψη και ελπίζω σύντομα να διαβάσουμε μέσα εδώ τα ευχάριστα της πλήρους και οριστικής ίασης της…
Υπομονή και κουράγιο…
Φιλικά stelios